მარიამ ქავთარაძე 19წლის სწავლობს უნივერსიტეტში უფასოზე....იურიდიულზე არის ცნობილი ბიზნესმენის გიორგი ქავთარაძის შვილი ....ყავს ძალიან კარგი მეგობრები რომლებიც ყველას და ყველაფერს ურჩევნია........
*******
დილით მაღვიძარას გამაყრუებელმა ხმამ გამაღვიძა როგორ მეზარებოდა ადგომა ვგრძნობდი რომ ცუდად ვიყავი ალბათ გავცივდი მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია სააბაზანოში შევედი და სწრაფად გამოვედი მზიანი დღე იყო ამიტომ შავი მუხლს აცდენილი ტყავის კაბა ჩავიცვი თეთრი ზედა და all star-ის შავი კედებიოვირგე თმა მაღლა ავიწიე ჩანთა ავიღე და წასასვლელად მოვემზადე....
—მა წავედი მე დავუძახე მამას და გასავლელად მოვემზადე (მშობლები განქორწინებულები არიან უკვე 7წელია მე მასთან ცხოვრება გადავწყვიტე რადგან მამინაცვალის ატან არ მქონდა ვერ ვეწყობოდი ჩემი დები კი დედასთან დარჩნენ)
—კარგი ჭკვიანად მარიამ, შეიძლება საღამოს სახლში არ დავბრუნდე სამსახურში ბევრი საქმეა
—კარგი მა...მიყვარხარ
********
უნივერსიტეტში შესვლისას მთელი ჩვენი სამეგობრო იქ იყო.... ნუცა და ნინო როგორც ყოველთვის სიმპატიურ ბიჭებს ათვალიერებდნენ...
დემე და ტასო ერთმანეთს ელაპარაკებოდნენ
ძალიან კარგი მეგობრები ვიყავით...მოიცა ვიღაც გამომრჩა ....ხო სანდრექსა ნეტა სადაა ალბათ ისევ ახალ ნაშას კერავს ნეტა როდის უნდა დასერიოზულდეს.... ტასოსმ დამინახა და ჩემსკენ გამოიქცა
—მარიამ როგორ მომენატრე..(ტასო)
—კარგი გოგო რაგჭირს თითქოს საუკუნე არ გენახე...
—მორჩით ახლა ერთმანეთის მოსიყვარულებას და წამოდით აუდიტორიაში შევიდეთ(ნუცა)
—აუ გოგო ახალი კურსელი გვყვავს იცი რა სიმპატიურია რა თვალები რა თმის ფერი რა ტამზეა იცი?მგონი რაგბისტია(ნინო)
—რაიყო უკვე დაკერე სიცილით ვუთხარი ნინოს და დემეს მივუბრუნდი
—სადრო სადა?
—არ ვიცი თქვა მოვალო ალაბათ ვინმეს კერავს მაგის გამოსწორება არ იქნება (დემე)
—ვიღაც მაინც მოიყვანს გონს...
—წამო.წამო მალე ლექცია დაიწყო...(ნინო)
მე ნინო ნუცა და ტასო იურიდიულზე პირველ კურსზე ვიყავით...დემე და სადრო მეორე კურსზე ბიზნესს სწავლიბდენე....სწავლობდენ რო?
******
აუდიტორიაში შესულს რაღაც უცნაური გრძნობა დაეუფლა ამდენი ხნის შემდეგ ისევ იგრძნო ნაცნობი სურნელი არ შეიძლებოდა რომ ის აქ ყოფილიყო ...მაგარმ ეს ...ეს სურნელი სხვას ჰქონდა?
უსიამოვნო ფიქრები თავიდან მოიშორა და დაიკავა თავისი ადგილი,
—მარიამ ნახე ჩვენი ახალი ბიჭი...შეხედა რა სიმპატიური ახალა მოვიდა და გოგოგები თავს ეხვევიან უკვე..
—კაი რა არ მაინტერესებს თუღმერთი გწამს მაცალე რა ლექციის მოსმენა...
—კაი რა შეხედა მაინც..
—ხო კაი შენ ხო არ მოეშვები ადამიანს...
მარიამმა თავი ასწია რომ ბიჭისთვის შეეხედა მაგარამ ამ დროს დაჯდა და მისი სახე ვერ დაინახა...
—ჰაჰ დაჯდა ვერ დაავინახე შენი პრინცი...შესცენებისას შევხედავ.
***"*"*"
შესვენებაზე კაფეტერიაში ჩავიდნენ ერთად შეუკრიბნენ დემე და სანდრო უკვე იქ იყვნენ როცა ტასო ნინო მარიამი და ნუცა მივიდნენ
—სანდრექსს სად იყავი რა ქენი ახალი გოგო დაკერე?(მარიამი)
—არა ტო!რა გოგო ღადაობ დამეძინა და
—ოჰ როგორ მოხდაე მეგონა გოგოს კერავდი
—ამ დროს ლამაზი გოგონები გარეთ არ არიან
—ეს მეცნიერებმა დაასკვნეს თუ შენ? საუბარში ნუცა ჩაება...
აუ წავალ რა რამეს ავიღებ თქვენ გინდათ რამე?(მარიამი)
—როგორც ყოველთვის მარ..(დემე)
თქვენ არაფერი გინდათ?
—არა არაფერი ყველამ ერთ დროულად უპასუხა...
მარიამმა როგორც ყოველთვის ცივი ყავა და ნაყინი აიღო ის იყო უნდა შემობრინებულიყო რომ ნაცნობი ხმა მოესმა ზურგს უკან
—ფერია დილით ნაყინის ჭამა არ შეიძლება
ღმერთო ეს ხმა,ნუთუ მართლა ისაა არა შეუძლებელია ასე ვერ გამოჩნდებოდა მის ცხოვრებაში .
ნელ-ნელა შეტრიალდა როგორც კი ნაცნობ თვალებს წააწყდა. მაშინვე იგრძნო ისევ ისეთი ტკივილი გულის არეში ისევე ტკიოდა როგორც 2 წლის უკან...ახლა უფრო მეტად ეტკინა ...როგორ არ უნდოდა ეს სიტყვა კიდევ გაეგო მისგან...როგორ ტკიოდა სუნთქვა შეეკრა ხმა ვერ ამოიღო დაიბნა....
—მარიამ ყავა გათბა მოდო სწრაფად დაუძახა დემემ როგორც კი მარის სახე დაინახა ....
სწრაფი ნაბიჯებით გაემართა მეგობრებისკენ...ცივი ყავა თავისთვი ხოლო ნაყინი დამიანს მიაწოდა...
—გოგო...რა არის ეს (დემე)
—შენი ყავა!
—დახედე ეს ყავაა!?
—ბოდიში შემეშალა აი შენი ყავა ეს ჩემი ნაყინია....
—ეს თქვა და უხმოდ დაჯდა..
ჩაფიქრდა და ყველაფრის გახსენება სცადა...არ სჯეროდა რომ ის აქ იყო რისთვის მოვიდა? ცხოვრება ხაუნგრია და კიდევ ბედავს მასთან ახლოს მოსვლას?განა ის არ წავიდა?განა მან არ დატოვა..?
—გოგო რაო ჩვენმა ახალმა კურსელმა?(ნუცა)
—ვინ?
—წეღან ჩვენს ახალ კურსელს ელაპარაკებოდი ...
—რაა? ეგ ჩვენი....ახალი ....კურსელი...ენა დაება მარის
—ჰო ...ჰო აი მოდოს(ნუცა)
—გამარჯობა ბავშვებო როგორ ხართ? მე თქვენი ახალი კურსელი ანდრია გოგელიშვილი ვარ...
—პრივეტ მე ნუცა ეს დემე და სანდრო ეს ნინო ტასო და მარიამია...დაჯექი
—მადლობა
—იმედია კარგად გავუგებთ ერთმანეთს(ნინო)
—ბავშვებო მე უნდა წავიდე საღამოს გამომიარეთ...
—კი მაგარამ მარიამ ჯერ არ დამთავრებულა ლექციები სად მიდიხარ?
—თავს ცუდად ვგრძნობ
—რატომ რა მოხდა?ჩაეკითხა დემე
—მგონი გავცივდი...
—აბა რა გეგონა ტო!გუშინ წვიმაში რომ დაბოდიალობდი...
—ოჰ კაი ახლა შენ არ დაიყო რა სანდრო.. დღეს მამამ სახლში არ მოვალო და მარტო დარჩენა არ მინდა და გამოდით რა
—კაი პატარა წადი და თავს მიხედე!(დემე)
********
სახლში სწრაფად შევიდა ცხელი შხაპი მიღო და ლოგინში შეწვა...
ცოტახანში მასთან მანანა მივიდა მისი შინა მოსამსაზურე როგორ უყვარდათ ერთმანეთი და როგორ უსიტყვოდ უგებდა მანანა მარის...
—ჩემი გოგო!წამლები დალიეშორს
გაგივლის.. კარგად ხარ?მგონია რომ რაღაც მოხდა
—არაფერი უბრალოდ ცუდად ვარ ახლა დავიძინებ რა
—კარგი ჩემი გოგო თურამე დაგჭირდეს დამიძახე
***"""**"#
გაიღვუძე სევდა მონატრება ტკივილი იმედგაცრუება ყველაფერი ერთად იგრძნო ტირილი უნდოდა მაგრამ არ შეეძლო ,უნდა წასულიყო სახლში გაჩერება არ შეეძლო უნდა წასულიყო და ტკივილისგან დაცლილიყო...ტკიოდა ძალიან ტკიოდა ისევ უყვარდა ყოველთვის უყვარდა არც არასდრო დავიწყებია უბრალოდ ახლა ასე ახლოს იყო მასთან და ასე შორს