გადაგიყვარე სხვა შევიყვარე (2-3)
—მე გავალ ცოტახანს გარეთ კარგად ვარ... ******* დიდი ვარდების თაიგული იყიდა და ფეხით გაუყვა გზას მიდიოდა იქ სადაც იცოდა მოისმენდნენ მაგრამ არავინ არაფერს შეეკითხებიდა...მიდიოდა და იცოდა ცივი კერამკის ქვიდან საყავრელი დის სურათი გაუღიმებდა და მოუსმენდა მაგრამ არაფრის ახსნა არ დასჭირდებოდა... დაიხარა ყვავილები იქვე დააწყო ჩამოჯდა და ცოტახანს გაჩუმდა...გაიხსენა...ხო ყველაფერი გაიხსენა,სინამდვილეში არაფერი არ დავიწყებია ყოველი წამი წუთი ახსოვს რაც ანდრეასთან ერთად აქვს გატარებული ისიც ახსოვს როგორ დამთავრდა ყველაფერი ძალიან ეტკინა ორმაგად ეტკინა როცა მის ცხოვრებაში ისევ გამოჩნდა გული საშინლად სტკიოდა იცოდა რომ ადვილად ვერ შეძლებდა მის დავიწყებას იცოდა ასე ადვილი რომ არ იქნებოდა...მაგარამ არ მოელოდა მის გამოჩენას და მისი ბაგეებიდან წამოსულ სიტყვა "ფერიას“ კიდევ თუ გაიგონებდა ...უნდა მოხვეოდა და თან მაგარად დაერტყა,უნდოდა ეთქვა რომ სძულდა მაგრამ ამავედროს უყვარდა,უნდოდა ეთქვა რომ აპატია მაგრამ ვერ ეტყოდა რადგან არ უპატიებია გული მოუკლა ძალიან მოუკლა გაანადგურა მის შემდეგ ხომ არავინ ჰყვარებია გაახსენდა თავისი ნათქვამი უკანასკნელი სიტყვები მისთვის "პირველი იყავი ვინც ასე ძლიერი მიყვარდა პირველი და უკანსკნელი სიკვდილის დრო რომ მოვა შენზე ვიფიქრებ და მხოლოდ შენი სახეე მედგება თვალწინ...გახსოვდეს ანდრია მიყვარხარ უსასრულობამდე და იმის იქეთ... მოხვალ ერთხელ შენც მოხვალ ჩემს საფლავზე ყვავილებით ხელში დაიჩოქები და მეტყვი მაპატიე მაგრამ გვიან იქნება მშვიდობით“ ამ სიტყვებს იმავე ემოციით იხსენებს ახსოვს ყველაფერი ...როგორ ცურავდა სისხლის გუბეში ახსოვს მშობლების მუდარა რომ ებრძოლა მამის განწირული ყვირილი ახსოვს თავისი დის ლინდას სიტყვები"შენი დრო არა!შენ ბედნიერებას იმსახურებ იცხოვრე და ბედნიერი იყავი ჩემს მაგივრადაც შენ გაიხარე და დატკბი ცხოვრებით ხოლო როცა დრო მოვა შევხვდები აუცილებლად შევხვდები აქ ზევით დაგელოდები მაგარმ იცოდე ახლა არა !ახლა არ უნდა მოხვიდე.... ყველაფერი ისევ ტკივილის აყენებდა გული ამოვარდნას ჰქონდა აღარ შეეძლო ტირილის და ტკივილის განცდების ერთმანეთს ასკდებოდა...ვეღარ მოითმინა ვერ შეიკავა ამდენხანს შეჩერებული ცრემლები... —ძალიან მომენატრე ლინდა. შენ რომ აქ იყო.. აქ რომ იყო გამხნევებდი გამოსავალს მომაძებნინებდი ტკივილის გადატანაში დამეხმარებოდი..იცი დავიღალე ძალიან დავიღალე ...დღეს რომ დავინახე ყველაფერი თავიდან გამახსენდა ტკივილიც და სიყავრულიც ბედნიერი და ნაცრისფერი დღეები ისევ მეტკინა...მინდოდა ყველაფერი მეთქვა მაგრამ ვერაფერი ვთქვი მხდალივით გაოვიქეცი....ლინდა გთხოვ დამეხმარე მირჩიე რამე ძალიან მჭირდები გთხოვ წამიყავნე მომბეზრდა აქ ყოფნა ჩემი დრო აღარ დადგა? მე მჭირდები ლინდა შენი სილაღე და სითბო მჭორდება გთხოვ დამეხმარე ..... დის საფლავზე იმდენხანს იჯდა ვერ მიხვდა დრო როგორ გავიდა, წვიმის წვეთებმა გამოაფხიზლა რომელიც თმაზე ეცემოდა წამოდგა საყავრელი დის სურათს თვალი მოავლო და იქაურობა დატოვა... მიდიოდა და ფიქრობდა ყველადერი მის თავს ახსენებდა გაახსენდა როგორ ჭამდნენ წვიმაში ნაყინს როგორ აუხსნა სიყვარული ზუსტად ასეთ ამინდში მაგარამ როგორ მალე დამთავრდა ეს ყველაფერი როგორ ეგონა რომ ძლიერი აღმოჩნდებოდა ეს სიყვარული მაგრამ არა შეცდა! ****** სახლში მისულს მანანა შემოეგება ცხელი ყავით ხელში.ფინჯანი ხელში მიაწოდა და უთხრა რომ გამოეცვალა...მანანა ხვდებოდა რომ რაღაც რიგზე ვერ იყო მაგრამ იცოდა ახლა მარიამი არაფერს იტყოდა ამიტომ გაჩუმება გადაწყვიტა.... სწრაფად მოწესრიგდა თავს სუსტად გრძნობდა მაგარმ მაინც ჩავიდა სამზარეულოში იქ კი დემე დახვდა.. —პატარავ თვალებზე რა გჭირს სულ ჩაწითლებული გაქვს შენ რა იტირე? —არა !უბრალოდ ცუდად ვარ ალბათ ამის ბრალია —სწრაფად ოთახში...მანანა დეიდა წამლები დალია —არა შვილო როგორც კი თავი უკეთ იგრძნო გარეთ გავარდა მაგარამ ახლა უარესადააა —კარგი რა მანანა ნუ აზვიადებ კარგად ვარ .— რას ქვია კარგად ხარ?გოგო შენ სულ გამოშტერდი?სარკეში ჩაიხედე მაინც? დროზე ოთახში ადი წამლებს ამოვიტან და ამოვალ მეც...შეწინაღმდეგების გარეშე მალე...ხმა გაიმკაცრა დემემ მარიამიც დაჰყვა მის ნებას.... ****** —სად ხარ ამდენ ხანს რას გავხარ დალიე? —აუ თუ ჩემი ძმა ხარ დამანებე თავი რა —ანდრია რა ჯანდაბა გჭირს არ იტყვი? —ლექსო შენ კარაგდ მიცნობ ბავშვობიდან ერთად ვიზრდებით ყვრლაფერი იცი...არ მინდოდა ასე მომხდარიყი მართლა არ მინდოა —რა მოხდა ბიჭო —დღეს მარიამი ვნახე —ვინ მარიამი?მოიცა ქავთარაძე...არა შანსი არა სად?რა მოხდა? რა უთხარი? —უნივერსიტეტში ერთ ფაკულტეტზე მოვხვდით —მოუცა რა? ღადაობ ტო! რა ქენი რა უთხარი ? მაგ გოგოს თუ გულს კიდე ატკენ ჩემი ხელოთ მოგკლავ —კაი რა შენ გგონია .მე მინდოა არ მინდოდა მეც ისე მტკიოდა როგორ მარიამს —კაი რა .შენს საქციელს გამართლება არ აქვს რა. ასე უბრალოდ ვერ გამოჩნდები და ცხოვრებას ვერ აურევ.. —კაი რა!რავქნა შორიდან ვუყურო სხვა როგორ მართმევს? —მაგაზე მანამდე უნდა გეფიქრა სანამ .... —კაი რა დავამთავროთ მაგაზე ლაპარაკი —კარგი მაგრამ ადრე თუ გვიან მოგიწევს... —ახლა არა. ****** დემეტრე წამლებით ხელში შევიდა ქავთარაძის ოთახშუ წამლები დაალევინა და იქვე ჩამოჯდა მის გვერდით —მარიამ! —რა იყო? —რაგაც მოხდა არ მეუბნევი...რა ხდება შენს თავს?ასე არ იქცევი შენ შენ არ ხარ რაგჭირს? —არაფერია დემე ისე უბრალოდ ცუდად ვარ... —გოგო შემომხედე ერთი სანდროს ვგავარ?სერიოზულად გეუბნევი რა მოხდა დღეს რაც ახალი კურსელი ნახე იმის მერე ვერ ხარ კარგად ჯერ იყო და ნაყინი მომიტანე ყავის მაგივრად მერე წამოხვედი მოულოდნელად რა გჭირს?მომიყვები თუ ძალით გავარკვიო? —ხო...მოგიყვებით ოღონდ ყველას ეეთად მერე კითხვები რომ არ დამაყაროთ დაურეკე ბავშვევს მოვიდნენ... ცრემლები წამოსცვივდა მარის.. —დაწყნარდი რა....ჩუ რა გატირებს მოვლენ და ყველაფერს მოვაგვარევთ... ********* 15 წუთში ყველა მარისთან ოთახში იყო სანდრო ისევ ღადაობის ხასუათზე იყო გოგოებს ვერ გაეგოთ მარის რა სჭირდა ყველას აინტერსებდა ასეთი მარიამი არავის ახსოვს დის სიკვდილის შემდეგ არავის უნახავს ასეთი.... —დაიწყებ ეხა?(ნუცა) —კარგით .რაც არ უნდა გაიგოთ ახლა ქ არ შემაწტვეტინოთ ბოლომდე მომისმინეთ... —კარგი დაიწყე(დემე) —2 წლის უკან ალბათ გახსოვთ როცა გითხარით რომ შეყვარებული მყავდა და გაცნობას ვაპირებდი თქვენთვის მაგრამ შემდეგ უარი გითხარით რადგან ჩვენი ურთიერთობა დამთავრდა და სერიოზული არა თქო გითხარით.... თქვენც არ შემეწინაღმდეგეთ რადგან ამ პერიოდში ჩემი სულის ნაწილი ლინდა დავკარგე...ამ ამბით ვიყავი განადგურებული ამიტომ ანდრიას და ჩემი ურთიერთობაც ამ ტკივილთან ერთად დავმალე... —ვინ ანდრია?(ნინო) —ჩვენი ახალი კურსელი... —რა? მოიცა ეგ ...და შენ...არა(ნინო) —მაცალე....მოკლედ მე ანდრია შემთხვევით გავიცანი ერთად ვაკეთებდით რაღავ პროექტს მის შემდეგ რამოდენიმეჯერ დამეკონრაქტა და ვმეგობრობდით ცოტა დრო რომ გავუდა სიყვარულში გამომიტყდა მეც არ ვიყავი გულგრილი მის მიმართ ერთად ვიყვით წელიწად ნახევარი მაგრამ მოულოდნელად გამომიცხადა რომ ყველაფერი დამთავრდა და ჩვენი ურთიერთობის გაგრძელებას აზრი არ ჰქონდა...და რატომ იცით? იმიტომ რომ მის ბიძაშვილს არ მოვეწონა პროსტა მაგ გოგომ ისე მოაწყო ყველაფერი რო ანდრეას ვიღაც მაგის დაქალი ნათია შეატენა და ანდრეას უთხრა რო ვატყუებდი სხვ იყვარდა და მოკლედ ყველაფერი ჩახლართა ლანამ...ისე მოახერხა რომ ანდრიამ ყველაფერი ყველა ნათქვამი სიტყვა სიყავრული ყველაფერი ფეხქვეშ გათელა არ დაინდო არც საკუთარი თავი არც მე და არც ჩვენი სიყავრული... სწორედ მაშინ როცა მე სიკვდილს ვებრძოდი ის ნათიასთან ერთად იყო... სწორედ მაშინ მაგიტომ გავაკეთე ის რაც გავაკეთე.... და შემდეგ ლინად სიკვდილს მიაწერთ ეს ყველაფერი თქვენ ახლა გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში როცა ტკივილს შევეგუე როცა მისგან თავის დაღწწევა შევძელი როცა უიმისობას შევეგუე სწორედ მაშინ გამოჩნდა...როგორ არ მინდოდა მისი ნახვა მაგრამ გამოჩნდა თავიდან მატკინა თავიდან გამახსენა ყველა გრძნობა და ტკივილი მარიამმა დამთავრა ამბის მოყოლა და ყველას შეხედა კითხვის ნიშნის თვალებით სანდროც კი რომელიც სულ იცინოდა სერიოზულად იჯდავდა ხმას არ იღებდა....სულ შეეხუთა მარის არ შეეძლო ასე გაჩერება ადგა და უკან მოუხედავად გავარდა გარეთ.... მარიამ დამელოდე(დემე) ძალა გამოცლილი ჩაესვენეა დემეტრეს მკლავებში და ტირილი დაიწყო კარგი ჩემი გოგო დაწყნარდი რა ვიღაც ს..ის გამო ნუ ნერვიულობ სხვა გამოჩნდება ვინმე ვინც შენი ღირსია არ გესმის დემე შენც არ გესმის იცი როგორ მიყვარდა?უზომოდ ისეთი ბევრი და კარგი დრო გვაქვს გატარებული შეუძლებელია ამის დავიწყება ყველაზე და ყველადერზეეტად მიყვარდა....იცი რატომ წავიდა? —ეტყობა მნიშვნელოვანი მიზეზი ჰქონდა თორემ არ დაგტოვებდა. —სასაცილოა მისი მიზეზი ახლა 21 საუკნეში მანძილი პრობლემა აღარა... ბათუმიდან თბილისამდე მანძილი ასე შორო იყო? ისეთი შორი რომ სიყვარული გაეწირა? არ ჰქონდა ჩემი იმედი ან საკუთარი თავის იმედი არ ჰქონდა.... ერთი თვისერე ურცხვად მოვიდა და თავის შეყვარებულთამ ერთად გატარებული დროის მოყოლა დაიწყო...ახლოს მოსვლას ცდილობდა გულსტკენდა რომ იცოდე რაქნა რომიცოდე... —ჩუ დაწყანრდი ჩემი პატარა ყველაფერი რიგზე იქნება დაწყნარდი რა რაქნა მითხარი ასეთი რომ ასე ტკივილის გაყენებს? —ახლა აღარ მინდა ამაზე ლაპარკი წავიდეთ რა სახლში წავიდეთ —კარგი პატარა წავიდეთ და დაისვენე ისედაც სუსტად ხარ... *********** სახლში დაბრუნებუსას ბავშვები იქ დახვდა ყველა ჩუმად იყო თვით სანდრო ერიშლსთავიც კი ... ყველა ხვდებოდა როკ რაღაც მოხდა მაგრამ მარიამი სათქმელს ბოლომდე არამბიბდა რატომ დუმდა?იცოდა რომ ეს მათ გაეგოთ სანდრო და დემე პასუხს აგებინებდნენ ეს კი არ უნდოდა განა იმიტომ რომ ეცოდებოდა არა!იმიტომ როკ არ უნდოდა სანდრობდა დემე ამ საქმეში გაერია ყველაფრის დავიწყება უნდოდა მაგრამ ანდრიას გამოჩენამ ყველაფერი გაახსენა ყველაფერი ის სანედისწერ და საშინელი ღამეც.... ფიქრებში წასული ვერც კი მიხვდა როდის ჩაეძინა დემეტრემ ფრთხილად აიყავანა ოთახში საწოლში,ჩასწვინა და ოთახი ჩუმად დატოვა.... —არ მეგონა მარიამი ასე თუ განიცდიდა ყოველთვის ამბობდა რომ ასეთ ურთიერთობას ზედმეტ ყურადდღებას არასდროს მიაქცევდა იტირებდა და დაავიწყდებოდა მაგარამ....(ნუცა) —ვიცი ნუცა,მარი სულ მაგას იმეორებდა აქ კიდევა სხვა ამბავი მაგრამ არ ამბობს მალავს თორემ ასე არ ინერვიულებდა და საკადრის პასუხსაც გასცემდა ..(დემე) —არავის ვაპატებ ჩემი პრინცესას ცრემლებს რა იმ ვიღაც ანდრია გოგელიშვილს უნდა დაველაპარაკოთ (სანდრო) —მართალია ხვალვე ვნახავთ ჩემი გოგოს ცრემლებს არავის შევარჩენ აი პროსტა მააგას დედას..... —კაი კაი დაწყნარდი ეხა წავიდეთ გვიანია უკვე მარიამს მანანა მიხედავს(ტასო) ბავშვენი დაიშალნენ და სახლში დანაწილდნენ მარიამს კი ეძინა მაგრამ ძილშიც კი არ იყო მშვიდად .... |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
