*********
გიორგის ოფისიდან დაურეკეს საქმეებზე და დროზე ადრე მოგვიხდა დაბრუნება.ოფისსში მისულებს უამრავე საქმე დაგვიგროვდა...მაგრამ ერთმანეთისთვის დროს მაინც ვიცლიდით.
-ანი ყავას გამიკეთებ?
-კი
ყავა გავაკეთე , მის ოთახში შევედი და მაგიდაზე დავუდე....
-მოიცადე... მოიცადე სად მიდიხარ?
-გიორგი ბევრი საქმე გვაქს!
ხელი მომკიდა და თავისკენ მიმაბრუნა-არმაინტერესებს... მე დესერტი მინდა...თქვა და თავისკენ მიმიზიდა, ტუჩებზე დამაცხრა,მეც მოვხვიე კისერზე ხელები კოცნაში ავყევი
ესე ერთხანს ვიყავით ,შემდეგ ძლივს დავაღწიე თავი მის მკლავებს და თვალები დავუქაჩე-ვინმე დაგვინახავს!
მომღიმარი სახით მიყურებდა-მერე და დაგვინახონ
-არა რას იფიქრებენ? იცოდე თავი შეიკავე სამსახურში!ვუღიმოდი მეც....

საღამოს ერთად წავედით რესტორანში, ლიზიც და ვანოც მოვიდნენ.
ბევრს ვლაპარკობდით ლიზის და ვანოს ქორწილზე და სახლში გვაინ დავბრუნდით .
სადარბაზოსთან გააჩერა მანქანა გიომ და მე მომიბრუნდა.
-ანი შარში ვარ რა?
-რა?რატო?....
-აი...ეხლა რომ ვიცი უნდა ახვიდე და დღეს ვეღარგნახავ ნერვები მაწყდება...
გამეცინა-კაი ეგ არაფერია...ხვალ მნახავ ვუთხარი და მოწყვეტით ვაკოცე.
მანქანიდან გადმოვედი .
სახლში შვედი ყველას ეძინადა და მეც ჩემს ოთახში შევედი, შხაპი მივიღე და დასაძინებლად მოვემზადე ხმა რომშემომესმა აივნიდან,
აივანზე გავედი და რომ დავინახე როგორ მოძვრებოდა მესამე სართულზე კინაღამ სიცილით გადავბჟირდი, ორივე ხელი სახეზე ავიფარე ჩემი ხმა რომ არვის გაეგო.
-მოდი მოგეხმარები რობინ ჰუდო ღიმილს ვერვიშორებდი სახიდან-სულ გაგიჟდი?!მინდოდა გავბრაზებულიყავი მაგრამ მეცინებოდა
-ხო გავგიჟდი... და ვინც გამაგიჟა იმან დამაწყნაროს -თქვა ხელში ამიყვანა
-გიორგი დამსვი...დამსვი....
საწლოთან მიმიყვანა და დამსვა
-არ ხარ შენ ნორმალური!აქ რას აკეთებ?!
-მე მარტოსს.. ძილს არვაპერებ ანი ასერომ უნდა ამიტანო მითხრა და საწოლზე გაიშოტა
-სულ გაგიჟდი შეენ?ვინმემ რომ დაგინახოს მაგაზე არგიფიქრია?!ან..როგორ წახვალ?
-შენ მაგაზე არიდარდო სანამ ყველას გაეღვიძება წავალ......-მოდი...მითხრა და საწოლის გვერდზე ხელი დაკრა
მეც მივედი ძალიან დაღლილივიყავი არმქონდა ჩხუბის თავი უფროსწორედ არცმინდოდა წასულიყო, ხელები წელზე შემომხვიადა თავისკენ მიმიზიდა,თავი კისერზე ჩამომადო ვგრძნობდი მის სუთქვას, მისი სუნამოს სუნი კი მაბრუებდა,მეგონა ცეცხლი წამეკიდებოდა არვიცი როგორ მაგრამ დაღლილობამ თავისი ქნა და ჩამეძინა.

უყურებდი მძინარეს..მისი სურნელს ხარბად ვისუნქავდი, თმებზე ვეფერებოდი, ვკოცნიდი და მისით ვივსებოდი ,მიხაროდა ჩემს ცხოვრებაში რომ ანი გამოჩდა .
ისეთი რაღააცების კეთება დავიწყე ალბათ ჩემთვის რომ ვინმეს ეთქვა...ესე მოიქცეოდიო.. ამის გაგებაზეც სიცილად არმეყოფოდა..ეხლა... ეხლაკი რასაც გული მკარნახობდა მეც მაგას ვაკეთებდი.
ესე დიდხანს ვიყავი მისი ყურებით და ფერებით ვტკბებოდი, როცა მზე ამოსვლას აპირებდა ისევ გადავძვერი აივნიდან და დავტოვე მაგრამ არმინდოდა, დატოვება,არმეთმობოდა თითქოსდა და მაგნიტი ყოფილიყო და მიზიდავდა.
********
დილით გიორგი წასული დამხვდა,უამრავი საქმე მქონდა ჯერ ოფისი იქიდან კი სულ ლიზისთან მივდიოდი, ერთად ვარჩევდით კაბებს,დეკორაციებს ,ყვავილებს გაფორმებებებს,მოსაწვევებს მოკლედ მთელი კვირა დატვირთული გვქონდა.
გიორგის კი ჩვევად ექცა ყოველ ღამე აივანზე ამოძვრებოდა და დილით ისევ მიდიოდა,მომწონდა მისი სიახლოვე თავს დაცულად ვგრძნობდი,მასზე ვგიჟდებოდი ,არმეგონა თუ ისევ შემიყვარდებოდა ვინმე ესე თავდავიწყებით...

-აუ ანი მიდი რა ჩაიცვი შენც რამე კაბა მაინტერესებს როგორი იქნები საქორწინო კაბაში....
-კაი რა ლიზი აქ შენიგულისთვის წამოვედი და მე გავიზომო კაბები?
-დამიჯერე დაგჭირდება კისკისებდა ლიზი
-კაი..ხო შენ რო ადამიანს ჩააცივდები რა
ერთი კაბა ამოვარჩიე და ჩავიცვი ისერომ სარკეში არც კი შემიხედია
-აჰა ეხლა კმაყოფილი ხარ?
-მიდი დატრიალდი.....
დავტრიალდი და ადგილზე გავიყინე გიორგის გაოცებულ სახეს რომ მოვკარი თვალი ასე არადროს შემოუხედავს ჩემთვის. ....ძალიან თბილი მზერა მომაპყრო თითქოს ფიქრებს სადღაც წაეყვანა....ლიზი მასსთან მივიდა და თვლების წინ, ხელი აუფრილა რეაქცია არქონდა -გიორგი რა გჭირს?
-არამქვეყნიურად ლამაზი ხარ....ესემგონია ანგელოზს ვუყურებ დედამიწაზე.
********
ქორწილი დღეც დადგა ჯვარი დაიწერეს და უკვე 7ხდებოდა დარბაზში რომ შევედით ,ლიზი ულამაზესი,თვალისმომჭრელი იყო
დარბაზი ლამაზი გაფორმებით და ყვავილებით იყო მორთული.....ბევრი დავლიეთ, ბევრი ვიცეკვეთ ... საჩუქრების ჯერი დადგა ვუყურებდი გიორგის რომელიც სიტყვით გამოვიდა
-იცი ვანო თავიდან გეუბნებოდი რათგინდა ცოლი....სულ გაგიჟდითქო მაგრამ ეხლა....გიყურებთ თქვენ ორს და თქვენი ბედნერებით გული მევსება მუდამ ესეთები დარჩით....ხოდა კიდე რაცშეეხება საჩუქარს კონვერტი ამოიღო და ვანოს გაუწოდა
-ეს პატარა საჩუქარი ჩემგან დაისვენეთ,პარიზში და რომში.
ბედნიერ დასვენებას გისურვებთ თქვა და თვალი ჩაუკრა

გიორგისთან ათი თუ ცხრა ცეკვა ვიცეკვე ისე გამოვთვერი სათვალავი ამერია
-წამომყევი მითხრა და მეც გავყევი
გარეთ გამიყვანა პატარა ვარდებით მორთულ ბაღთან
-აქ რას ვაკეთებთ?
სიყვარულით სავსე თვალებით მიყურებდა
-ათას ვარდს გაჩუქებდი მაგრამ,ათას ვარდზე,ლამაზი ხარ...
გულს გაჩუქებდი მაგრამ ამგულზე ძვირფასი ხარ.....
სულს გაჩუქებდი მაგრამ ამ სულზე სპეტაკი ხარ....
მაგრამ სიყვარულს გაჩუქებ......თქვა და მუხლი მოიყარა, ჯიბიდან კოლოფი ამოიღო და ხელში ჩამიდო-გახდები ჩემისთანა გიჟის ცოლი?
ანის თვალები ცრემლებით აევსო ყველაფერს მოელოდა მაგრამ გიორგისგან ...ამას?...ნამდვილად არა
ერთხანს ეგონა რომ ესყველაფერი ესიზმრებოდა.... გიორგი კი პასუხის მოლოდინით თვალს არწყვეტდა
-თანახმა ვაარ... ვთქვიდა და მთელი ძალით ჩავეხუტე ის კი გახარებული დაუსრულებლად მატრიალებდა ჰაერში
-დამსვი თორე ცუდათ გავხდები,მანაც ნელა დამსვა ძირს და გულში ჩამიკრა...
ჩვენი ამბავი ლიზისაც და ვანოსაც ძალიან გაეხარდათ ისდღე ჩემთვის დაუვიწყარი იყო ძალინ ბედნიერი ვიყავი ერთი წუთითაც კი შემეშინდა ეს ყველაფერი სიზმარი არყოფილიყო და არგამღვიძებოდა.......
*********
მეორე დღეს რომ გამეღვიძა და თითზე ბეჭედი მეკეთა მაშინ მიხვდი რომ სიზმარში არვიყავი და ეს ყველაფერი სინამდვილეში მოხდა...გახარებული და ბედნიერი წამოვხტი და ოფისში წასასვლელად მოვემზადე

ჩემს კაბინეტში უნდა ავსულიყავი როცა ნიამ დამიძახა
-გცალია?
-კი რამოხდა ნია?
-აი ამ გოგოს უნდა გიორგისთან შესვლა და შეგიძლია ოთახამდე მიაცილო?
-რათქმაუნდა...გოგონას გავხედე გავუღიმე-გამომყევით..ისეც უსიტყოდ გამომყვა
ლიფტისკენ დავიძარით და 5სართულზე ავდიოდით,ისე დამაინტერესდა ვინ იყო
-მე ანი მქვია..თქვენ რა გქვიათ?
-ნატა
-თქვენ ალბათ გიორგის მეგობარიხართ ...არა?
გოგონამ გამიღიმა -არა... მე მისი შვილის დედავარ
რაა.....მეგონა მომესმა-მართლა?დარწმუნებული ხართ?
-რასისულელეს მეკითხები აბა შემომხედე ვხუმრობ ეხლა მე?
მეგონა თავზე ყველაფერი დამექცა შვილი ყავს?ეს როგორ?რატო?...ჯანდაბა რატომ არმითხრა?ფეხები მიკანკალებდა ისეთი შეგრძნება მქონდა გული ამომაგლიჯეს .
ლიფტი გაიღო ფეხები მიკანკალებდა ფეხზე ძლივს ვიდექი...ლიფტიდან ვისვაივაგლახათ გამოვედი -პირველივე კარია გოგონას ვუთხარი და უკან წავედი ქვევით ჩავედი რომ ნიამ გამაჩერა
-ანი რაგჭირს?სახეზე ფერი არგადევს
-მე...რაგაც ცუდათვარ უნდა წავიდე ვთქვი და შენობიდან გამოვედი
რას ვფიქრობდი?თავში ათასი ფიქრები ირეოდა ...მტკიოდა გული ,მტკიოდა ,გარეთ გავედი და მთელი სისწრაფით გავრბოდი ,წარმოდგენა არმქმონდა სადმივდიოდი.....ნუთუ უბრალოდ გამომიყენა მაგრამ ხელი რატო მთხოვა?იქნებ...იქნებ თვითონაც არიცის....
მთაწმიდის პარკში ავედი თავსხმა წვიმა წამოვიდა ,ყველა გარბოდა, მაგრამ მხოლოდ მე ვერგვრძნობდი ვერაფერს, სკამზე ჩამოვჯექი და გაშტერებული ერთწერტილს ვუყურებდი...რატო?ესყველაფერი მე რატო მემართება?განა რადავაშავე ეგეთი?
ჯერკიდევ გუშინ ბედნიერი ვიყავი ეხლა?ეხლა მეგონა რომ ჩემზე უბედური ადამიანი არარსებობდა ,ცხოვრება თავზე მენგრეოდა...რატომ?როცა ბედნიერივარ ესყველაფერი რატომ მემართება ?მინდოდა მეყვირა მეღრიალა ყელში ბურთივით რაღაც გამეჩხირა ,თვალებზე ცრემლი მომადგა ,წვიმისწვეთებს ჩემი ცრემლებიც დაემატა.....
*********
-ნატა...აქ რა ჯანდაბას აკეთბ გოგო?!
ნატა კაბინეტში შემოვიდა ყურებამდე გაღიმიბული და ბედნიერმა მომახალა-იცი გიო მე ორსულად ვარ....ჩვენ ბავშვი გვეყოლება...რამაგარია არა?
-რააა!გოგო შენ ხოარ გამოშტერდი რა ბავშვი?საერთოდ სრულჭკუაზე ხარ?!
-გეუბნები ბავშვი გვეყოლებათქო და ეს შენი ბავშვია?!
-ნატა ნერვებს ნუმიშლი მილიონ კაცთან იკოტრიალე ალბათ ჩემს გარდა და გინდა მე შემომტენო?შენ ხოარ გამ...ი...-გაეთრიე! აქედან გაეთრიე ნატა სანამ ძალით გამითრევიხარ! ეხლავე!მთელი ხმით ვუღრიალე
დავინახე როგორ შეშინდა და ოთახიდან გავიდა და კარებიც გაიხურა.
ანის დავურეკე ყურმილს არიღებდა, შემდეგ მობილურზე დავურეკე გამორთული ქონდა
-ნია ანი არმოსულა დღეს?
-დიახ იყო ვიღაც გოგო თქვენ კაბინეტამდე მოაცილა- შემდეგ თქვა ცუდათვარო და წავიდა.

ნუთუ ნატა ნახა ჯანდაბა ...ჯანდაბა ეხლა როგორ ავუხსნა ესყველაფერი
იქნებდა მართლა ჩემგანარი....არა ...არარი სიმართლე დავამტკიცებ რომ იტყუება....გაავებული გაბრაზებული გიორგი ყველაფერს ამტვრევდა კაბინეტში, ერთი ხელის მოსმით ყველაფერი გადმოყვარა გამწარებულმა მაგიდიდან, ფეხზე წამოდგა და ფეხი კრა სკამს და კედელზე მიანარცხა...ამისდედა...ცი ეს ყველაფერი მერატომ მემართება ?რატომ? მთელი ხმით ყვიროდა და ღრიალებდა გიორგი.
**********
მეორე დღეს ანიმ მიპასუხა
-ანი უნდა შევხვდეთ 15წუთში მოდი გელოდები.თქვა და ტელეფონი გათიშა
ვიცოდი სადაც მელოდებოდა...მეც მჭირდებოდა მასთან საუბარი უნდა დავლაპარაკებოდი სიმართლე უნდა გამეგო.
კაფეში შევედი და დავინახე როგორ მოუსვენრად იჯდა და მელოდებოდა დამინახათუარა ფეხზე წამოდგა მასთან მივედი და მის მოპირდაპირედ დავჯექი
-გიორგი მითხარი ეს...ეს სიმართლეა? იცოდი?
თვალებში სევდა ჩასდგომოდა
-ანი ეს მანამდე მოხდა სანამ გაგიცნობდი, არვიცი...იცი მე მართლა არვიცი...არიქნება ჩემი ბავშვი....უნდა გავარკვიო....მაგრამ იცოდე შენ არდაგთმობ არმიგატოვებ!არა!
თვალები ცრემლით აევსო ანის
-გიორგი განა მე მინდა ,მაგრამ არმაქვს უფლება შენს გვერდით ვიყო როცა ვიცი რომ ბავშვი გყავს იმის უფლებაც კიარმაქვს მიყვარდე,ჩვენ ერთად ვერვიქნებით ბეჭედს ვიძრობდი რომ გამაჩერა.
-არგინდა გთხოვ...ეგარგააკეთო მაგით მომკლავ ანი მომკლავ შენ ჩემი ცოლი გახდები რაცარუნდა მოხდეს გაიგე!მიყვარხარ-გთხოვ ცოტა დრო მომეცი სანამ ყველაფერს გავარკვევ კარგი?...

-გიორგი აქ ვერდავრჩები გამიგე გთხოვ ესე არშემიძლია ყველაფერზე უნდა დავფიქრდე ავწონ დავწონო ყველაფერი გავაანალიზო...გთხოვ მომეცი საშუალება ცოტახნით წავიდე,
ვხედავდი ჩემსწინ მჯდარ გიორგის თვალები სევდით და დარდით ქონდა სავსე, ვიცოდი არუნდოდა გავეშვი და სხვა ვითარება რომ ყოფილიყო არც გამიშვებდა, მაგრამ ეხლა არშეეძლო...მტკიოდა გული მაგრამ მასზე არგავბრაზებულვარ....უბრალოდ არშემეძლო
********
ბარგი ჩავალაგე და სოფელში წავედი თიანეთში... თეკლა ვახუს და თამარას დავუტოვე,მარტო ყოფნა მინდოდა, მჭირდებოდა
საათ ნახევარი გზაში ვიარე ბოლოს როგორც იქნა ჩავაღწიე ,ბარგი გადმოვიღე და სახლისკენ დავიძარი ,ორსართულიანი სახლი კოხტა და ლამაზი იყო ,ბაღი მინდვრის ყვავილებით იყო მორთული,სახლში შევედი და ბარგი ამოვალაგე ,
თავი მარტოსულად ვიგრძენი, მიტოვებულად, გული ძალინ მტკიოდა ,ისდღე ტირილში გავატარე...ტელეფონი გამოვრთე არმინდოდა გაეგო სადვიყავი გიორგის...ესე გადიოდა დღეები თავს უსულო არსებად ვგრძნობდი, ძალა გამოცლილი ვიყავი ,არცსიწყნარემ მიშველა ,ვიღაც მჭირდებოდა ვისაც გულს გადავუშლიდი ესეთი კი ლიზი იყო,მაგრამ ეხლა ვერდავურეკავდი ვერშევაწუხებდი ჩემი პრობლემებით.
წყლის პირას ვიჯექი და ფიქრებს სადღაც შორს წავეყვანე,როცა მხარზე ხელის შეხება ვიგძენი..მოვტრიალდი და.........