მანქანა სახლის წინ გამიჩერა
-გინდა შემოგყვე?
-არა მადლობა შეგიძლია წახვიდე
-არა დაგელოდები
-არამგონია მალე გამოვიდე
-არაუშავს დაგელოდები
-კარგი - ვუთხარი და სახლისკენ წავედი
როდესაც შევედი მამაჩემი ტელევიზორწ უყურებდა
როგორ მომინდა ეხლა მისი ცემა მაგრამ მამაა რას ვიზავთ
მასთან მშვიდად მივედი და ტელევიზორის გვერდით დავდექი
-გამარჯობა დათო ვხედავ არ იწყენ - გავუღიმე
-ანამარია ჩემო გოგონა - ჩემსკენ წამოვიდა მაგრამ გვერდი ავუარე და მდივანზე ჩამოვჯექი
-კარგად ხარ გატყობ ამიტომ აღარ გკითხავ როგორ ხართქო
-კარგად ვარ? შენ გგონია კარგად?
-რაც ვნახე ის გითხარი დათო
-ანამარია შენ არაფერი არ იცი
-როგორ არა რაც საჭიროა ვიცი შენ დედაჩემს დაშორდი ვიღაც ლაწირაკის გამო რომელიც ფულებს გამოეკიდა იმიტომ რომ შენი ტოლი კაცი შანსი არაა შეუყვარდეს ამას მე გეუბნები და დამიჯერე! კიდევ ის ვიცი რომ მე და დედას გვიჭირს! ის რომ ყველაზე არაკაცი ხარ! და ის რომ შენს გამო დედაჩემი თავს იკლავდა! - ვიყვირე და ზიზღით გავხედე
დათოს სახე შეეცვალა , თვალებში ცრემლი ჩაუდგა და თავი დახარა
-რა თქვი გამიმეორე - ათი წუთის შემდეგ ამომხედა
-რა ვთქვი? ვერ გაიგე ხო? მაშინ კიდევ გეტყვი დედამ დღეს შენს გამო კინაღამ თავი მოიკლა გესმის? - მთელ ხმაზე ვიყვირე და ფეხზე წამოვდექი - რამდენიმე წუთით რომ დამეგვიანებინა იცი რა მოხდებოდა? მოკვდებოდა! დავრჩებოდი მშობლები გარეშე გესმის?! მამა გუშინ დავკარგე და ეხლა დედასაც დავკარგავდი! გგონია ამას ოდესმე გაპატიებ? თვითონაც არ იცი რას აკეთებ! მე! შენი ერთადერთი ქალიშვოლი ამისთვის როგორ გამიმეტე? არ შეგეცოდე მაინც სანამ ამ ნაბიჯს გადადგამდი? ხომ იცოდი რომ ყველაფერი ესე არ ჩაივლიდა არა მამა? მაინც მამას რო გეძახი - გამეცინა - რატომ გააკეთე ეს დათო?
მამაჩემი რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ გოგონას ხმა გაისმა
-აქ რა ხდება? - გავიგე ხმა და უკან გავუხედე
ქალბატონი ლამაზად გამოწყობილი კიბეებიდან ჩამოდიოდა
-შენ ვისთან ხარ? - ვუყვირე
-ჩემს ქმართან
-შენს ქმართან კი არა ეხლა თუ მოვედი მარტო სახელს და გვარს დაგტოვებ! ჯერ კიდევ მარიამის ქმარია ის!
-მარიამი არვიცი ვინაა მაგრამ გუშინდელი დღიდან მამაშენი ჩემია
-ვაიმე კიდევ ბედავ და ამდენს ლაპარაკობ? - ხელები ჰაერში გავშალე და მინდოდა სახეში შემომერტყა როდესაც მომიახლოვდა - მშობლები არ გყავს? - არვიცი რატომ მაგრამ დამაინტერესა და ვკითხე
-ჩემს მშიბლებთან შენ რა გინდა? - აშკარად გაღიზიანება დაეტყო გოგონას
-უნდა ვუთხრა რა ბო*ი გაგზარდეს!
-წესიერად ილაპარაკე თორემ ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ!
-მომისმინე საყვარელო მადლობა მითხარი საერთოდ ჯერ რომ ვაკონტროლებ თავს და კარგად ხარ
-ჩემთან ომს არ გირჩევ!
-არ გაა*რაკო რა - ვუთხარი და მამაჩემს გავხედე - ეხლა რისთვის მოვედი - ვუთხარი და გავუღიმე
-მომისმიმე ლამაზო ნორმალურად მელაპარაკე თორემ ისე ვიზავ მამა საერთოდ აღარ გეყოლება! - დამიბღვირა გოგონამ
-მამა მე არც მყავს უკვე და ამის საშიშროება არ არსებობს ასე რომ - გავუღიმე
-ანა ზედმეტი რომ მოგდის ხვდები? - მამაჩემმა უყვირა გოგონას და მე გადმომხედა - ყველაფერი მითხარი რაც გინდა
-ჩვენ ფული არ გვაქვს მოგეხსენება როგორც გაგვაგდე ხო და დედას ოპერაციის ფული გადასახდელია და შენ მოგიწევს დათო მე ფული არ მაქვს და კიდევ დედას მკურნალობასაც შენ დააფინანსებ - ვუთხარი და პასუხს დაველოდე
-არც გაბედო დათო! - უთხრა გოგონამ
და ეს უკვე მართლა პიკი იყო ჩემთვის
სახეში სილა გავარტყი და მამაჩემს გავხედე
-ყველაფერს მოვაგვარებ
-კარგი კარგად - გასასვლელისკენ წავედი
-ანამარია - გავიგე კართან მისი ხმა და გავჩერდი
-რა გინდა?
-როგორაა?
-არვიცი მაგრამ ცოცხალია - ვუთხარი და გარეთ გავედი
ღრმად ჩავისუნთქე და მანქანისკენ წავედი
შევაღე და ღვედი შევიკარი
ვაჩესკენ არც გამიხედავს წინ დავიწყე ყურება
-ყველაფერი კარგადაა? - გამომხედა და მანქანა დაძრა
-კი ყველაფერი კარგადაა
-წავედით?
-საავადმყოფოში წადი
-ისე ჩვენში დარჩეს და პიჟამოებით მოძრაობ
-მერე რა? - წარბებ შეკრულმა გავხედე
-რა და სახლში გაგიყვან და საავადმყოფოში გადი მერე სირცხილია ისე
-რავი კარგი
ტელეფონი ამოვიღე და ლიკას დავურეკე
*****
-სად ხარ?
-დედაშენთან მოდიხათ?
-გამოვიცვლი და მოვდივარ
-კარგი
-რამე ხომ არ უთქვიათ ახალი?
-კარგადაა ანამარია ნუ ნერვიულობ
-კარგი მოვალ ცოტახანში
******
-მადლობა ვაჩე - ვუთხარი და სახლში ავირბინე
-გაგიყვან
-არა აღარ მინდა გავალ ჩემით
-აუუ ნუ მომიშლი ნერვებს ეხლა გაგიყვან და ვსიო გელოდები აქ
-გაწუხებ
-არა არ მაწუხებ
-აუუუ
-მიდი გალოდები
კიბეებზე ავირბინე და სასწრაფოდ გამოცვლა დავიწყე
ტელეფონზე ესემესი მომივიდა
იოანე იყო
"სად ხარ?"
"სახლში და საავადმყოფოში მოვდივარ რა იყო?"
"როცა გეცლება მნახე ვიცი ამის დრო არ არის მაგრამ უეჭველი უნდა გელაპარაკო" - პასუხი ესეთი იყო...
ესემესისთვის დიდი ყურადღება არ მიმიქცევია ჩავთვალე რომ რაღაც პატარა საქმე ქონდა და ტელეფონი მოვისროლე
უცებ ჩავისვცვი და ქვემოთ ჩავირბინე
-მისმინე არ ღირს ადი სახლში გავალ მე ტაქსით - ვუთხარი ვაჩეს და მანქანისგან ოდნავ შორს დავდექი
-დაჯექი! - არც გამოუხედავს ისე მითხრა
-ცოტა ხმამაღლა ხომ არ მოგივიდა? - წარბებშეკრულმა გავხედე მის პროფილს
-აუ ნერვებს მიშლი გოგო!
მანქანის კარი გამოვაღე და გვერდით მივუჯექი
-ესე ჯობია - მითხრა და მანქანა დაძრა
-არაა აუცილებელი მთელიდღე მატარო
-იქ მიგიყვაბ ტო და წავალ მერე შენ კი არ დაგსდევ
-კაი
ფანჯარაში გავიხედე და მხოლოდ ეხლა გავაანალიზე იოანეს ესემესი
არასოდეს არ ჩვევია მსგავსი რამ
თუ რამე საქმე ქონდა ყოველთვის მირეკავდა და ისე მეუბნებოდა
შეხვედრა არასდროს არ უთხოვია ეს პირველი იყო
თავში არაფერი მომდიოდა ესეთ დროს რისი თქმა უნდოდა
-ანამარია - გავიგე ვაჩეს ხმა და ფიქრებოდან გამივედი
-ჰო რა იყო?
-მოვედით
გაკვირვებულმა გავხედე მიდამოს და გამეცინა
მანქანის კარი გამოვაღე და გადავედი
-ვაჩე მადლობა - ვუთხარი და შესასვლელისკენ წავედი
-ბევრ მადლობას იხდი - მომესმა მისი ხმა და გამეღიმა
სანდრო შესასვლელში დმხვდა რაღაცას ყიდულობდა
-მოვედი - გვერდით ამოვუდექი
-ყავას შენც დალევ ხო? - გამომხედა და საფეთქელთან მაკოცა
-კი რა
კიდევ ერთი ყავა იყიდა და პალატისკენ წავედი
ლიკამ რომ მნახა ჩემსკენ წამოვიდა და გადამეხვია
-რამე ხდება და მიმალავთ? - ვიკითხე გაკვირვებულმა
-არაფერი ანამარია დამშვიდდი რა კარგადაა მარიამი
-ღვიძავს თუ იცი?
-არა მგონი
-კარგი - სკამზე ჩამოვჯექი და ყაა მოვსვი
***********
ნახევარ საათში გამოვიდა ექიმი და მითხრა რომ დედასთან შესვლა შემეძლო
მეც ეგრევე შევედი და მის გვერდით ჩამოვჯექი
-როგორ ხარ? - ხელზე ხელი მოვკიდე
-რავიცი ჩემო სიცოცხლე
-ჩემზე საერთოდ არ ფიქრობ დედა?
-როგორ არა ჩემო პატარა - სახეზე ხელი ჩამომისვა
-რატომ გააკეთე ეს?
-ვეღარ შევძელი გაძლება
-დედა იმ კაცის გამო მზად ხარ თავი მოიკლა?
-შენთვის უკვე ის კაცია არა? ამას როგორ ახერხებ ის მამაშენია
-თავს ვაიძულებ ესე იყოს ჩემთვის თორემ დედა ის გოგო ვერ გადამირჩებოდა
-ვინაა?
-ის გოგო?
-ხო
-ელენე ქვია მგონი თუ ზუსტად მახსოვს მეტი არაფერი ვიცი მაგრამ გავიგებ რაღაც საეჭვო გოგოა
-რატომ ანამარია? შარი არ გინდა დედი რა
-არა არა დედი ვერავინ ვერაფერს გაიგებს უბრალოდ მაგრად დამაინტერესა ვინაა ის გოგო რას წარმოადგენს
-ვიღაც ფულზე დახამებული ბავშვია
-ეგ თავისთავად მაგრამ ისეთი შეგრძნება მაქვს რაღაცას მალავენ
-ანამარია! დაანაბე თავი!
-დამპირდი რომ მსგავსს რამეს აღარ გააკეთებ დედი! არ დამტოვო გთხოვ! იფიქრე ჩემზეც რა!
-გპირდები ჩემო პატარა და მაპატიე გთხოვ
-დღეს იოანემ მომწერა შენთან სალაპარაკო მაქვს და მნახეო
-რა უნდა?
-არვიცი არ მინახია ვნახავ ცოტახანში რა შენთან სანდროს დავტოვებ და ლიკას
-არა დედი არ გინდა წადი შენც სახლში და ბავშვებიც წავიდნენ ექიმებიც არიან აქ და არაფერი მიჭირს მე
-არა დედი ვნახავ და მოვალ მე
-დაისვნეთქო წადი სახლში
-არა დედი და ვერ გადამაფიქრებინებ! - თავზე ვაკოცე - წავედი ეხლა და ვნახავ იოანეს
-მიდი
ლიკას და სანდროს დავუბარე რომ იოანეს სანახავად მივდიოდი
******
იოანეს მივწერე რომ პარკში გამოსულიყო და მისულს უკვე იქ დამხვდა
ჩასახუტებლად წავედი მაგრამ რაღაცნაირად ცივი იყო
-რა გჭირს? - ვკითხე გაკვირვებულმა
-ანამარია მისმინე - სიგარეტი ამოიღო და მოწევა დაიწყო
-გისმენ
-მოკლედ ჩემები საქართვალოდან გადადიან
-რატომ? სად?
-საფრანგეთში და მეც მიწევს წასვლა
-რააა? - ვიყვირე
-ხო ხვალ მივდივარ
-მოიცა და მე რას მიკეთებ? ესე მტოვებ? იცი რომ ეხლა ყველაზე მეტად მჭირდები და მტოვებ?
-სხვა გზა არ მაქვს
-იოანე!
-ბოდიში ანამარია
-ანუ მორჩა?
-მორჩა
სახეში სილა გავარტყი და პარკიდან გამოვიქეცი
ველოდებოდი
ველოდებოდი რომ გამომეკიდებოდა
რომ არ გამიშვებდა მაგრამ...
მანაც მიმატოვა!
ალბათ ყველა ერთდროულად მტოვებს
მამა
ბიჭი რომელიც მიყვარს
დედამ ცადა
იმედია ჩემი ბავშვები მაინც დამრჩებიან
საავადმყოფოში ტირილით შევვარდი და ლიკას ჩავეხუტე
-რა ხდება ანამარია?
-მორჩა - ვუთხარი და ხელები მაგრად მოვხვიე
-დედას ვუ*ირებ - გაისმა სანდროს ხმა და რომ გავხედე უკვე კიბეებთან იყო
-ლიკა არ გაუშვა გთხოვ! - ვუთხარი და ხელი ვკარი რომ სანდროს გაყოლოდა
************
ერთი კვირა გავიდა
დედაჩემი საავადმყოფოდან გამოწერეს და სახლში გვყავდა
მე დეპრესიაში ვიყავი
იოანესგან ახალი არაფერი მსმენია
არც მოუწერია არც დაურეკია
გაქრა!
არც არავისგან მსმენია მათი წასვლის შესახებ
-დედა ნაყინი მინდა ჩავალ და ამოვიტან რა - სახლში დავიბარე და ქვემოთ ჩავედი
უცებ სახეზე რაღაც ამაფარეს
საშინლად არ მესიამოვნა
ვიცოდი რომ ვითიშებოდი მაგრამ ერთერთი მათგანი დავინახე
სახე არა , ნიღაბი ეკეთა....