*********
თავში მხოლოდ დიტო მიტრიალებდა, მხოლოდ მას შეეძლო ჩემი დახმარება და გადავწყვიტე დამერეკა.
-დიტო, შენი დახმარება მჭირდება.
-რამოხდა გიო?
-მოკლედ ერთი მეტენება და მეუბნება რომ ჩემგანაა ორსულად, მეკი მგონია მატყუებს და მოკლედ მჭირდები რა...სიმართლე თუ არ გავარკვიე გავგიჟდები რა...
-მე როგორ დაგეხმარები?
-მოკლედ აეროპორტში მუშაობს, გაიცანი ,დაუახლოვდი ნატა ჰქვია.... ადვილად ასაგდები გოგოა რა...მერე დაალევინე და დაფქვავს ყველაფერს.
-კარგი ძმაო ხომ იცი მაგაზე კარგად მე არაფერი მეხერხება...რა პრობლემაა სურათი გამომიგზავნე და ეგარის....
-ჯიგარი ხარ რა...მიყვარხარ დიტო ძმაო.
-კაი დავაი და რამეს თუ გავიგებ დაგირეკავ რა.....
-კაი მიდი.
********
უკვე 4დღე გავიდა რაც ანი არმენახა გიჟს ვგავდი, არვიცოდი სად იყო, აუტანელი იყო უიმისოდ ყოფნა, მენატრებოდა მინდოდა მისი შავი თვალები დამენახა, მინდოდა გულში ჩამეკრა, მისი სურნელი შემეგრძნო, უიმისოდ არარაობა ვიყავი და ვხვდებოდი რომ ბოლოს მიღებდა ეს მონატრება.
გადავწყვიტე მასთან მივსულიყავი და გამეგო სად იყო ...
კართან ვიდექი და ვერგამეგო დამეკაკუნებინა თუ არა, ბოლოს გადავწყვიტე და კარზე დავაკაკუნე ,კარი ანის ბებიამ თამარამ გამიღო.
-შემოდი შვილო რაკარში დგახარ..ოთახში შევედი
-გამარჯობათ ქალბატონო თამარა
-ოჰ..ქალბატონობას ცოტა მიკლია- გაეღიმა მოხუცს და მითხრა -მიდი შვილო ჩამოჯექი სავარძელში.
მეც მივედი ,ვახოს მივესალმე ,თამარამ ყავა მოადუღა და არც ტკბილეულობა გამორჩენია ,ხელს გამოაყოლა ,ჩემს წინ მაგიდაზე დადო, შემდეგ გვერდზე ჩამოჯდა და მომიბრუნდა.
-რაო შვილო რა გაგჭირვებია?.. მითხარი
-ვერმეტყვით სადარის ანი?
თამარამ ვახოს გადახედა შემდეგ მე შემომხედა-აბა რაგითხრა შვილო ანიმ თუარჩათვალა საჭიროდ ,ესეიგი არუნდოდა გაიგო სად წავიდა.
ოთახში კუნტრუშით თეკლა გამოვარდა-ვა გიოო ბიძია თქვა და გახარებულმა ჩემეხუტა-როგორ მომენატეე....-მეც პატარავ ვუთხარი და ლოყაზე ვუჩქმიტე
-იცი ანი თიანეთშია წასულიი არ მინახიაა... სევდიანათ ჩაილაპრაკა თეკლამ...
თეკლას ბევრი ვეთამაშე ,რადგან უკვე მითხრა ანი სადაც იყო, იძულებული გახდა თამრო და ვახუ კონკრეტულად ეთქვათ ყველაფერი.
ყველას დავემშვიდობე და უკან გამოვბრუნდი მანქანაში ჩავჯექი და ვორჭოფობდი წავსულიყავი თუ არა, ბოლოს მანქანა დავქოქე და მალე თიანეთის გზას დავადექი, ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა დიტო იყო...არვიცოდი რაპასუხი ქონდა ღრმად ჩავისუნთქე და ტელეფონს ვუპასუხე
-რაო დიტო რა გაარკვიე?
-მართალი ყოფილხარ მაგარი ადვილი ასაგდები ყოფილა ნატა ,მალევე დავუმეგობრდი მერე დავლიეთ ,მერე მოსაწევიც გავჩითე და მოკლედ რა...ის ბავშვი შენი არაა ძმაო, .ხოდა კიდე გავიგე რომ მარტო არმოუჩარხია ეს საქმე, ვიღაც ლევანთან ერთად დაგეგმა რა...იცნობ ლევანს?
ეხლა მივხვდი რომ ეს სისულელე ლევანმა მოიფიქრა, მედა ანი რომ დავეშორებინეთ...მოვკლავ! იმ ნაბ****ს!-კაი დიტო შენთან ვალში ვარ რა მადლობა
**********
მხარზე ხელის შეხება ვიგძენი მოვტრიალდი და... ლევანი დავინახე
-ლევანი რასაკეთებ აქ?!
-შენს წასაყვანად მოვედი, მკლავში ხელი ჩამავლო და ძალით მიმათრევდა.
-გეყოფა ლევან! შემეშვი ადამიანო! მთელი ხმით ვუღრიალე...მან უფრო მომიჭირა მკლავში ხელი და მანქანისკენ ისევ მიმათრევდა.
-ოდესმე თავს დამანებებ?!შემეშვი რა! ...ლევანი ისე მიჭერდა ტკივილისგან ცრემლები მომადგა თვალებში.
-მორჩა!უკვე ვეღარავინ გადაგვეღობება გზაზე... ჩვენ ერთად ვიქნებით... ეხლა ჩემი ხარ და მორჩა!
-რაა? რას ამბობ ....
-ხო...ეხლა სულ ერთად ვიქნებით!თქვა და ძალით ჩამტენა მანქანაში, ღვედი გადამიჭირა და მანქანა ჩაკეტა, რომ არგადმოვსულიყავი, შემდეგ კი გვერდზე მომიჯდა და მანქანა დაძრა.
-ლევან!არმიყვარხარ გაიგე რა! და ეგ აკვიატება მოიცილე თავიდან, მე გიორგი მიყვარს გაიგე მი-ყვ-არს!მთელი ხმით ვყვიროდი
მანქანა გააჩერა და გამწარებულმა შემომხედა, ხელი სახეზე მომიჭირა, გაავებული ,გაცეცხლებუ თვალებით მიყურებდა-არმოგცემ უფლებას გიორგისთან ერთად იყო გაიგე!არმაინტერესებს გიყვარს თუ არა ეგ მაგარი მკ****ია ეხლა თბილისში ჩავალთ და მერე ისეთ ადგილას წაგიყვან რომ ვერავინ ვერასდროს მოგაგნოს და იმდენხანს იქნები იქ სანამ მეარმოვისურვებ შენს გაშვებას....შენმა ქედმაღლობამ დამღალა, შენი დანახვის დღიდან ვცდილობ კარგი ურთიორთობა მქონდეს შენთან ...შენ...შენ კი მუდამ თავს იფასებ, შენი საქციელით დამღალე!...ეხლა ისე იქნება ყველაფერი როგორც მე მინდა და მორჩა!.... მანქანა დაძრა
-შენ...შენ არასდროს გიყვარდი არა?გაბზარული ხმით ვკითხე, ჩემი ხმა ვეღარვიცანი, ლოყაზე ჩამოგორებული ცრემლი უჩუმრად მოვიწმინდე და ნაღვლიანი ვუყურებდი თითქოსდა პასუხი ვიცოდი... ისედაც ცხადი იყო...რაიქნებოდა ამის მერე ?არაფერზე ფიქრი აღარმინდოდა ძალი აღარმქონდა, გული მეკუმშებოდა ცოტაც და ...ესემეგონა ამყველაფერს ვეღარგავუძლებდი და გული გამისკდებოდა .
ლევანმა ირონიულად ჩაიღიმა-არა არმიყვარდი უბრალოდ ეთადერთი გოგო იყავი რომეელიც უარმყოფდა და ამან მომიშალა ნერვები, ყურადღებასაც არმაქცევდი და ეგ მაგიჟებდა...ეხლაც ამის....დაც! ეხლაც ხელს მკრავ და ამით უფრო მიზიდავ,
მანქანა უეცრად გაჩერდა შუაგზაში..საუბედუროდ თუ საბედნიეროდ მანქანა გაუფუჭდა და ფეხით მიუყვებუდით გზას-ლევან გეყოფა რა!გამიშვი.
ლევანის მოთმინება ამოეწურა, ხელიმთელი ძალით გაარტყა ანას, ისერომ წონასწორობა ვერშეიკავა და ძირს დაეცა...ანის ტუჩი გაუსკდა და სისხლი მოსდიოდა.

ანის წინ მანქანა გაჩერდა ,გიორგი გადმოვიდა და გაცეცხლებული ეცა ლევანს და მთელი ძალით გაარტყა ,ერთმანეთს ვალში არ რჩებოდნენ, ბოლოს გიორგიმ ისე გაარტყა სახეში ლევანს რომ ძირს დაეცა, შემდეგ ფეხებს ურტყავდა მუცელში.
-გიო არგინდა არმოკლა....ანის ხმა გაიგო თუ არა მისკენ გაიქცა გიორგი
-ანი სახე მანახე....თვალებში უყურებდა...მიდი მანქანაში ჩაჯექი კარგი..
ვისვაივაგლახით წამოდგა ფეხზე ლევანი და ჯიბიდან დანა ამოიღო-მოგკლავ!მთელი ხმით ღრიალებდა და მისკენ დაიძრა, გიორგი კი ხელს უჭერდა.
ანი მანქანიდან გადმოვიდა და იქვე დაგდებულ შუშის ბოთლს მოკრა თვალი, ხელში აიღო, ხელი უკანკალებდა,
რომ დაინახა გიორგი ვეღარ იგერიებდა ლევანს... ბოთლი თავში ჩაარტყა, ლევანი მოწყვეტით დაეცა ძირს....
ორივე ხელი სახეზე მიიტანა-...ეს...ეს..რაგავაკეთე მოვკალი....მოვკალი...მე ის..მოვკალი დაუსრულებლად იმეორებდა და შეშლილი სახე ქონდა.
ლევანთან მივიდა პულსი გაუსინჯა უცემდა თუ...არა და რომ დარწმუნდდა ცოცხალი იყო შვებით ამოისუთქა, გიორგის გახედა, ლევანმა მაინც მოასწრო მისი დაჭრა, დაინახა როგორ მოედინებოდა სისხლი,მუცელში იყო დაჭრილი,გიორგისთან მივარდა
-გიორგი კარგად იქნები... გაიგე... შემომხედე , ანას მისი დაკარგვის ეშინოდა...მისი ხელი კისერზე შემოიდო... ხელი კი ძალიან ფრთხილად შემოხვია და ეცადა მანქანასთან მიეყვანა,მანქანასთან მიიყვანა და ჩაჯდომაში დაეხმარა ...თვითონ კი საჭეს მიუჯდა, უკანა სავარძელზე გიოს ჟაკეტს მოჰკრა თვალი, სწრაფად აიღო და მოცელზე შემოხვია,ძლიერად მოუჭირა,სისხლი რომ შეჩერებულიყო ...ხელები მისი სისხლით ქონდა დასვრილი.
-გიო გაუძელი გთხოვ... გაუძელი...გევედრები სასოწარკვეთილი უყურებდა ჯერ გონზე მყოფ გიორგის, მანქანა დაძრა და გიჟივით მიაქროლებდა, არუნდოდა გიორგის დაკარგვა , თვალებიდან ცრემლებს იწმინდავდა და დროდადრო გიორგის გადახედავდა-გაუძელი გთხოვ არდამტოვო....უშენოდ ვერვიცოცხლებ .
-ნუგეშინია ანი მე არდაგ......სიტყვა ვერდაამთავდა გონება დაკარგა
ანი მთელი ძალით აწვებოდა გაზს უნდა მოესწრო...უნდა გადაერჩინა.
საავადმყოფოს შესასვლელთან გიჟივით გააჩერა მანქანა და მთელი ხმით დაიყვირა....-მიშველეთ გთხოვთ....
სწრაფათ მიირბინა გიორგის მხარეს და მანქნა გამოაღო ამდროს ექთნები მოვარდნენ, საკაცეზე დააწვინეს და საოპერაციოში შეიყვანეს....ანიც გაყვა.
-აქ არშეიძლება ქალბატონო....მოსაცდელში დაელოდეთ.
*******
სასწრაფოს გამოუძახე და ლევანის ადგილმდებარეობა მივუთითე მიუხედავათ მისი ქცევებისა, მაინც არმინდოდა რამე დამართნოდა.
ერთი საათი მოუსვენრად ვწრიალებდი ,ერთადგილას ვერ ვჩერდებოდი.
ექიმი დავინახე თუ არა მასთან მივვარდი.
-ექიმო როგორ არის?
-დამშვიდდით ოპერაციამ წარმატებით ჩაიარა, მაგრამ ბევრი სისხლი დაკარგა, პირველი უარყოფითი სისხლი გვჭირდება, მაგრამ საავადმყოფოში მაგ ჯგუფის სისხლი ამჟამად არგვაქვს...
-მე..მე მაქვს...გადაუსხით...
ექიმმა იმედის თვალით შემომხედა-გამომყევით
გიორგის გვერდით დამაწვინეს და პატარა მილი და ნემსი გაამზადეს...ნემსი ვენაში გამიკეთეს, ვგრძნობდი როგორ ვითენთებოდი ბოლოს თვალებში დამიბნელდა და გავითიშე.

გონს რომ მოვედი პალატაში არავინ იყო, ჩუმად ავდექი გიორგისთან შევიპარე ინტენსიურ პალატაში, ვუყურებდი მშვიდად ეძინა, მასთან მივედი და ყურში ჩავჩურჩულე-მიყვარხარ ,შემდეგ სახეზე ვეფერებოდი, თვალებზე, საფეთქლებზე ვკოცნიდი ბოლოს მის ტუჩებთან რომ მივედი, მაშინ ვიგრძენი როგორ ამყვა კოცნაში და ხელი შემომხვია...ხელი ვკარი
-მომატყუე ხო...ოხ რა აფერისტი ხარ! ღიმილს ვერვიშორებდი სახიდან
-აბა ესეთ სიამოვნაბას მოვიკლებდი იღიმოდა ისიც....-მოდი გვერდზე მომიწექი მითხრა და მეც მის ნებას დავემორჩილე
-იცი ნატა ჩემ....
-ვიცი....ლევანიმ მითხრა.
*******
მთელი ესდრო ანი მარტო არმტოვებდა ,ჯერ საავადმყოფოში, შემდეგ კი სახლში, მიხაროდა ბედნიერი ვიყავი მისი სიახლოვით, გულისსიღრმეში ლევანის მადლიერიც კი ვიყავი მასთან კიარ დამაშორა პირიქით დამაახლოვა...იმდღის შემდეგ ბევრგან ვეძებდი ლევანს, მაგრამ ვერვიპოვე თითქოს მიწას ჩაეყლაპა, ალბათ ეშინოდა ციხეში თავის ამოყოფის და გაუჩინარდა.

-გიო რა მატყუარა ხარ რა.. უკვე კარგად ხარ!
გიორგის გაეღიმა-ნწ უშენოდ ცუდათ ვარ თქვა და წელზე ხელი მომკიდა,თავისკენ მიმიზიდა.
-კარგი გამიშვი უნდა წავიდე.....
-ხო იცი რომ აღარ გაგიშვებ! არასდროს!ანის ტუჩებთა ჩურრჩულებდა და სასურველ ტუჩებს დაეწაფა
ანიმ ძლივს მოიშორა-გეყოფა მართლა უნდა წავიდე
წასასვლელად მოვემზადე როცა გიორგიმ დამიჭირა და თავისკენ შემაბრუნა ხელში ამიყვანა და საწოლზე გადამაწვინა თვითონ კი ზემოდან მოექცა-არსად გაგიშვებ! ამბობდა თან ტუჩებს მის ყელზე აცოცებდა...
-მე..მე.... უნდა წავიდე..მართლა ხმის ჩახლეჩით აღმოხდა სიტყვა ანას
-გთხოვ!მუდარით შეევედრა, ანის თვალებში უყურებდა ,თითქოს თანხმობას ელოდა....ანიმ კი საპასუხოდ ხელი შემოხვია და კოცნაში აჰყვა.
ვნებით და სიყვარულით აღსავსე იყო...ორივესთვის ეს დღე.. უზომოდ უყვარდათ ერთმანეთი და ერთმანეთით ტკბებოდნენ და ივსებოდნენ
********
-გიო კარგი ამიხილე თვალები ვერაფერს ვხედავ....
-მოიცა მალე მივალთ...
ხუთ წუთში მივიდნენ-შეგიძლია გაახილო ეს შენია
მათ წინ ტბის პირა ორსართულიანი მყუდრო ძალიან ლამაზი სახლი გაიშალა, ტყესთან ახლოს, გამორჩეული ,თითქოს გამოცალკევებული იყო ,მის იქით ტყე იწყებოდა, უზარმაზარი ბაღი ქონდა, იასამნებით და ვარდებით იყო მოფენელილი იქაურობა, არამქვეყნიურად ლამაზი იყო........-მადლობა ძვირფასო საოცარია.....
უეცრად ხელში ამიყვანა
-გიორგი რას აკეთებ?
-რას და ჩემს ცოლს სახლი უნდა დავათვალიერებინო...ესეთი წესია, ღიმილიანი სახით უპასუხა და სახლისკენ დაიძრა....

ვამბობდი რომ ცოლები მუდამ ტვინს ბურღავდნენდა თავისუფლების ბორკილები იყვნენ....მაგრამ როცა ადამიანი გიყვარს... დაე ბურღოს ტვინი სანამ არდაიღლება, მისი ჩხუბითაც კი ვხალისობ....
როცა გიყვარს და უიმისოდ ვერძლებ მაშინ გქონდეს ბორკილები სამუდამოდ, რატომაც არა.............
დასასრული