-მარიკო მამა ვხდები.დაახტა ნიკა და ხელები მოხვია,მარიამმა რომ გაიზრა რა უთხრა ძმამ წამოიკივლა და მანაც მაგრად შემოხვია ხელები,მერე წამოფრინდა და რძლის ოთახში გაიქცაა
-მამაიდა ვხდები.უჰუ.სიხარულით მეცხრე ცაზე დაფრინავდა ერთი სული ჰქონდა ლიზის როდის ეტყოდა,საღამურებით ავარდა ზევით სართულზე კარები შეგლიჯა რასაც ქვია და ლიზის დაახტა თავზე
-მარიამ ხომ არ შეიძლება ყოველ დილით ასე საქონელივით მახტებოდე?თავი წამოყო და მომღიმარი დაქალის დანმახვისასს მასაც გაეღიმა
-რეები მაკდრე?გაეცინა-რადროს საქონელი და გაღვიძებაა მამიდები ვხვდებით.ორივემ ერთად დაიკივლა და კარებთანაც შეიკრიბა ხალხი ორი უცხო ბიჭი რომ შენიშნა შეწყვიტა კივილი
-რა გაღრიალებთ გოგო ვაფშე გააფრინეთ?
-როდის ვიყავით წყნარები დათ?გაუღიმა და წამოხტა
-რა ხდება მშვიდოაბა რომა ქე ვხედავ
-რა ხდება ძმაო ჩემო და მამიდები ვხვდებით ჩვენ.ლიზიზე და თავის თავზე ანიშნა,-შენ-ბიძია და ეკა და მურმანი ბებია-ბაბუა
-ორსულად ხარ?სიცილით კითხადათომ და მიიღო კიდეც ბალიში თავში
-დილიდანვე გეძალება ხომ?სიცილით კითხა და კარებისკენ წავიდა
სახლში შევუიდა და უკან მიყვნენ დათო ლიზი და ის ორიი უცნობი ერთი ამბავი იყო,ბიჭები ეღადავებოდნენ ორიწელია აკეთებ და ძლივს გააკეთეო გოგოები კი ბედნერედ დადიოდნენ აქეთი იქით.
ბოლო დღე იყო უნივერსიტეტში და სანატრელი საფხულის სიგიჟეებიც დაიწყო..სავანეთში წასასვლელადაც მოემზადნენნ,იქ ჩავიდნენ და დაიმხეს თავზე მთლიანი სვანეთი სანდრო და გიგაც მათთან ერთად იყვნენნ..
ახლა ცოტა გადავუხვიოთ და მარიამზე მოგიყვებით
მარიამი 5 წლის იყო როცა მშობლები ავტოკატასტროფაში დაუღუპა.მას მერე ნიკა დედაც,მამაც,ძმაც,დაქალიც,ძმაკაციც,
20წლის იყო ნიკას საწოლიდან რომ ადგა ისიც იმიტორომ ტიკა მოიყვანა თორემ არ აპირებდა ხანდახეან ეხლაც როცა ძან მოენატრება მასთან ძილი შუაში უგორდება ძმას და რძალს,
ეკა და მურმანი დათოს და ლიზის მშობლები არან ფაქტიურად მათიც რადგან მათ გაზრდაში თუ წარმატებაში ეკას და მურმას დიდი წვლილი მიუძღვით..
ყოველ ზაფხულსისეთი ამბავი იყო მათ სახლში მეზობლებს მოსვენება არ ჰქონდათ,მაგრამ ძანნაც არ აწუხებდნენ ეხლა
უაზროდ ისხდნენ მარიამმაა რომ წამოიყვირა ფეხბურთი მინდა მეო,იმდენი იწუწუნა მაინც დაითანხმა ბიჭები ნუ თიკა ვერ ითამაშებდა ამიტომ მსაჯი იყო,იმდენი იცინეს ფეხზე ძლივს იდგნენ ბოლო გოლი რომ გაიტანა სანდროს შეახტა გაუაზრებლად მანაც დააბზრიალა და ყელში აკოცა,იგრძნო ორივეს როგორ დაუარა ცხელმა ლავამ უცებ ჩამოხტა ,სანდრომ თუჩის კუთხე ჩატეხა თვალი ჩაუკრა და გაეცალა,თიკამ ეს რომ შეამჩნია სიცილით ცუდად გახდა რამის მარიამი კი უბღვერდაა მერე თვითონაც დაიწყო სიცილი ვერავინ ვერ მიხვდა რა აცინებდათ
-გაგიჯდა ჩემი ცოლი და და ხო?წარბ აწეულმა გახედა ნიკამ ორივეს
-რავი ჩემი გაგიჯების რა მოგახსენო და შენი და მართლა გაგიჯდება.სიცილით უთხრა და მარიამს ახედა რომელიც იცინოდა მერე სანდროს,აქ უკვე მოწვა და ისიც ახრახარდა
-არაფერი დაგრჩეს შეუმჩნეველი შენ!სიცილით მიაძახა მარიამს თვალი ჩაუკრა და სკამზე დაებერტყაა
მარიამს არ ეძინებოდა
სანდრო რომ დაინახა უკან გაბრუნებას აპირებდა
-დავიჯერო ვიკმინები მარიკუნა?
-არა.კიდეკაი ვერ ხედავდა რომ აწითლდა მისკენ გაემართა და ჰამაკში ჩეშვა
-არც ისე მძიმე ხარ,მაგრამ რავი უკეთესად თუ დაჯდები.სიცილით უთხრა და თვითონნ აფრიალა რომ კარგად დაესვა
-იდიოტოო.შეუბღვირა და პლედი გამოაცლა რომ თვითონაც დაფარებინა
-რა არ გვაძინებს?
-უძილობა..კისკისით უთხრა
-არ გინდა აცუნცულდე და ყავა გაიკეთო?
-მოიცა მეზარება რა..სახე დამნჭა და გახედა დებილი ღიმილით რომ უღიმოდა წამოდგა.გადაწყვიტა ემაიმუნა და მარილი ჩაუყარა ჭიქა მიაწოდა და რეაქციას..რომ მოსვა მაგრად გადაიხარხარა სანდროს გაბრაზებულ სახეზე,მანაც ააცალა ჭიქა და მარიამის დაბღვერილ სახეზე გადაიხარხარა
-რას მიყურებ ეგრე?კაი იყო მარილს რომ ყრიდი?
-იდოტი.ხელები გადიჯვარედინა და ტუჩები გაბუსხა სანდროზე იყო მიყრდნობილი სანდრომ რომ ჩაიცინა და ახედა ზევიდან უყურებდა სანდრო მის გაბუსხულ ტუჩებს შეხედა და დააცხრა კიდეც,რომ მოშორდა მარიამი აფეთქდა
-გაგიჯდი შენ?სანდრომ თავი გააქნია და ხელები მოხვია ცოტახანი ფართხალებდა მერე რომ მიხვდა ვერ გააშვებინებდა ხელს გაჩერდა და თავი მიადო გულზე ისე სწრაფად უცემდა რამის ამომხტარიყო,მანაც მოხვია ხელი სანდრომ თავზე აკოცა და გაეღიმა
არ იყო ამაყი,რასაც გრძნობდა ყოველთის იმას აკეთებდა არ უტყდება რასაც აკეთებდა,რასაც გული ჰკარნახობდა იმას აკეთებდა ყოველთვის და ეხლაც გულს მიენდო,არახსოვს როდის ჩაეძინა,მაგრამ ძილშიც კი გრძნობდა როგორ ეფერებოდა სანდრო თმაზე და შიგადა-შიგ როგორ კოცნიდა
ნიკას სახე ამის დანახვაზე?ჯერ გაბრაზდა სახე აელეწა,მაგრამ რომ გაიაზრა მარიამი ტყვილა უბრალოდ არავის არ ჩაეხუტებოდა და მითუმეტეს არავის მიცემდა კოცნის უფლებას გაჩერა
გაეცინა და სახლში შევიდა,სანდრომ საძინებელში აიყვანა შუბლზე აკოცა და თავის ოთახში აპირებდა წასვლას ნიკა რომ დაინახა
-რაო სანდრიკ როდის მერე გვეშინია ჩემიო?
-მასე ფიქრობ ნიკუშ?წარბი აზიდა და "გაბრაზებუ" შეხედა
-როდის აპირებდი თქმას?
-როცა მარიამი გაარკვევდა რას გრძნობდა ანუ დღეს რომ არ გეყარაულაა ხვალ გაიგებდი ყოველ შემთხევავაში ჩემგან,აი მარიამმა არამგონია ასე უცებ გითხრას
-სასიძოს კვალობაზე ზედმეტად მებლატავები სანდრიკ.სანდროს გაეცინა
-კაი ახლა მაგრად დამალურჯებ?
-ძან კი მინდა,მაგრამ... მაინც ჩათლახი ხარ.მხარზე დაჰკრა ხელი
და გაეცალა.
მეორედღეს მდინარეზე გადაწყვიტეს წასვლა
წუხანდელისგან განსხვავებით მარიამი შორს იჭერდა თავს სანდროსგან რაც ძაან აღიზიანებდა სანდროს მდინარის პირას იჯდა უკნიდან რომ მოეხვია და ყელში აკოცა
-ვის ემალები შენ თავს თუ შენ ძმა?
-შენი აზრით?ნიკას გახედა რომლიც ვაფშე არ აქცევდა ამათ ურადღებას,ნუ ეს მარიამს ეგონა თორემ...
-ალბათ ნიკას
-და შენ სწორი ხარ.გადაიკისკისა მარიამმა სანდროს გაეღიმა და გვერძე მიუჯდა
-როდის აპირებ თქმას თუ ასე ვიმალო პატარა ბიჭივით?
-რომ იმალო რა?ღიმილით კითხა მარიამმა და ახედა-ვეტყვი დღეს.
აგრილებულზე სახლში წავიდნენ,აბუზული მარიამი რომ დაინახა სანდრომ ხელი მოხვია და სხეულზე აიკრა მარიამმა ახედა და გაუღიმა სანდრომ მიხედ მოიხედა რომ მიხვდა არავინ უყურებდა მოწყვეტით აკოცა და მარიამის გაფართოებულ თვალებზე გადაიხარხარა
-მაინც რა იდიოტი ვარ არა?სიცილით კითხა და სახე დამანჭა მარიამმა რომ უჩქმიტა.
დაღამებულზე ღიმილშეპარული სახით შევიდა ძმის ოთახში და საწოლზე ჩამოჯდა ნიკამაც ჭყიტა თვალები,ელოდა და არ გაკვირვებია ნუ არც თიკას გაჰკვირვებია რადგან არც პირველი იყო და არც უკანასკნელი მისი ასე შეპარვა და შუაში ჩაგორება..სულ ეცინებოდა მის ბავშურობაზე .ნიკამ ხელი დაუტყაპუნა მარიამიც დაწვა ნიკა უკნიდან აეკრო
-ნიკო რარაც მინდა გითხრა
-მმ გისმენ.
-ისა..სანდრო ...
-კაი მე გეტყვი..გიყვარს სანდრო ვერ მეუბნები რადგანაც ჩემი ძმაკაცია,და იმიტომ ვერ მითხარი აქამდე რომ არ იცოდი ეს გრძნობა ორმხრივი თუ იყო,ჰო კიდე იქიდან დაასკვენი სანდროს რომ უყვარხარგუშინ გაკოცა.თიკა ახარხარდა
-მოკგკლავ თიკა
-თიკას არ უთქვამს,მეც დაგინახე გუშინ და სანდროსაც ველაპარაკე
-ანუ ტყვილა მანერვიულა ამდენი?
-არა უნდოდა რომ თვითონ გეთვა,და ხო კიდე ნერვების მოშლა არ მინმდა და გადაეცი სადაც მე ვარ იქ ნუ გკოცნის..სიცილით დაამთავრა და მაგრად აკოცა ლოყაზე
-ფუ ვერ გიტანთ,გაგებუტეთ სუ ყველას.სიცილით თქვა მარიამმა და წამოდგა..
კარგად გაერთნენ თელი ზაფხული მერე თბილიში დაბრუნდნენ,უნივერსიტეტშიც ჩვეულებრივ გააგრძელეს სიარული,მერე რა რომ არასერიოზულები იყვნენ,მაინც გამომძიებელი ქალები უნდა გამხდარიყვნენ,დათოს და ნიკოს წინაღმდეგობის მიუხედავად მაინც თავისი გაიტანეს ბიჭები ღადაობდნენ ერთერთი რასბორკის დროს რომ დაგავდნენ და აგვიყვანონ მაშინ გვაქვს დარეხულიო.
დაიბადა ბავშვი და ახლიდან დაიბადა მარიამიც,სულ თან დაატარებდა სასწავლებელში არ მიყავდა მარტო დანარჩენი სულ მასთან იყო..
საუზმობდნენ როცა ნიკას დაურეკეს და ისიც უცებ გავარდა,ცუდი გრძნობა ჰქონდა,გული საშინლად უცემდა ღამის სამი საათი იყო
.სანდროს რომ დაურეკა
-ჰო მარ
-სან ნიკა შენთან ერთად არის?
-არა სახლში არ იყო?
-არა გავიდა რამდენი ხანია,
-ალბათ ბიჭებთან ერთადა,დაიძინე და მოვა
-აუ არა მაფრთხილებდა ხოლმე და ეხლა ერთხელაც არ დაურეკავს.
-კაი გადავრეკავ ბიჭებთან
ასი ზარის მერე როგორც იქნა უპასუხა
-ნიკა გაგიჯდი სად ხარ?ან რატომ არ მპასუხობ?
-არ მცალია,მარიკო.დაიძინე არ დამელოდო
-რა ხმა გაქვს?
-ვსამ მარიკო..არ დამელოდო კაი?
-კაი,მალე მოდი რა.
-მოვალ მარიკო მოვალ.გაუთიშა,მაგრამ ვერ მოისვენა გული საშინლად აწუხებდა ასე მაშინ ემართებოდა რამე ცუდი თუ ხდებოდა,ეშინოდა ვერაფრით ვერ დაიძინა და ისევ სანდროს დაურეკა
-სან მოდი რა ჩემთან
-მოვდივარ.გაუთიშა და ხუთ წუთში მანქანის ხმაც გაისმა
***
-არ თქვა იმედი მაქვს რომ ცოცხალი დავბრუნდებიო.გადაიხარხარა
-მომკალი შე ს**ო უცდი?ამი თქმა და იარაღმაც დაიგუგუნა
-დედას მოგი***ავენ ასეღა თქვა და სულიც დალია
ამ დროს იგრძნო მარიამმა თითქოს გულში ნემსებს ურჭობდნენ სანდროს ჩაეხუტა და ობოლი ცრემლი გადმოაგდო
-გაგიჯდი გოგო რა გატირებს?
-სან რაღაც ცუდი ხდება
-არაფერი არ ხდება ნუ ხარ სულელი.გამთენიამდე ისხდნენ ასე ჩახუტებულები არაფერს ამბობდნენ,მარიამმ მაშინ ეჭვა სანდრომ რაღაც რომ იცოდა,როცა მესეჯერ გავიდა სალაპარაკოდ სახეზე შეხედა ცრემლები რომ დაინახა შეცბა
-სან.
-მოკლეს.გაბზარული ხმით თქვა და მარიამისკენ წავიდა რომელსაც ცრემლები მოსდიოდა არადამიანური ხმა აღმოხდა და მის მერე არაფერი არ ახსოვს,ერთადერთი თიკას ტკივილით სავსე თავლები.
არ ახსოვს,როდის მოვიდა დასაფლავების დღე ან ვინმე ეუბნებოდა თუ არა რამეს,არც ეძინა მის თავთან იჯდა და ეფერებოდა.წაართვეს ერთადერთი იმედი,ნათელი წერტილი..გულის მაგივრად ახლა სიცარიელეს გრძნობდა,ტკივილს რომელსაც ვერავინ ვერ შეცვიდა ვერსადროს.გულში დანა დაკარგა ის ვისითაც სუნთქავდა,წააერთვეს,ჰაერი წაართვეს,არ დაუტოვეს საარსებო წყარო..ნიკას თუ ხორციელად ასაფლავებდენ მარიამი სულიერად დასაფლავეს.არ ტიროდა არა ამას ტირილი არ ერქვა ეს ღრიალს გავდა არაადამიანურს,
თიკა გაშეშებული იდგა ბავშვს ეხუტებოდა და ცრემლები სდიოდა
ლიზი მარისთან ერთად ღრიალებდა.
დათო?სადღაც გაქრა აბრდღვიალებული თვაკები და დიდი ტკივილს მოეცვა,შავი თვალები რაღაც უფსკრულს გავდა.სტკიოდა ნიკა და სტკიოდა მარიამი იცოდა ნიკასთან ერთად მარიამიც რომ მოკლეს იცოდა მისი პატარა და სულელი ბავშვი ვეღარასდროს იქნებოდა ისეთი ლაღი როგორიც ხუთი დღის წინ იყო
არც სანდროს და არც გიგის ეტყობოდათ ადამიანობა,სანდროს ნიკა ხომ ანადგურებდა,მაგრამ მარიამის დანახვა ვაფშე კლავდა..
-შენ თავს გეფიცები ვიპოვნი,ვიპოვნი და მზის სინათლეს არ ვანახებ.მტკიცეთ თქვა და უყურებდა როგორ აყრიდნენ მიწას..
რომ ვთქვა ჩვეულებრივ გააგრძელეს ცხოვრებათქო ძან ტყვილი გამოვა მართალია ჩვეულებრივ დადიოდნენ სასწავლებელში,სამსახურში,მაგრამ არა ისე ხალისით როგორც აქამდემ იყო.
იმდენის მიაღწიეს სამსახური დაიწყეს მარიამმაც და ლიმზამაც
და იმ წუთიდან დაიწყო გამოძიება ნიკას საქმეზეც.რამდენჯერ თხოვეს ბიჭებმა ჩვენ ვიზამთ შენ შეეშვიო,მაგრამ აკრძალა ყველანაირი საუბარი ამ თემაზე..
სამსახურიდან გამოვიდა სანდროს ჩაეხუტა და ასე დაუყვნენ ქუჩას
-არ გიფიქრია ჩემთან გადმოსვლაზე?
-უნდა მეფიქრა?გაუღიმა და ახედა
-ნუ მაიმუნობ..ეხლა წამო ჩემები გავიცნოთ და ხვალიდან გადმობრძანდებით ჩემთან,მარიამმაც გაუღიმა და დაჰყვა
მშობლები ძალიან მოეწონა აი ძმას კი საოცრად ცივი თვალები ჰქონდა და ცოტა შეეშინდა კიდეც სახლში გააცილა მარიამი და უკან დაბრუნდა გიორგიმ მოუშალა ნერვები ასე უთხრა ბოლოს ძან გეტკინებათ ორივეს და ჯობია ეხლა დაშორდეთო არ აუხსნია ისე გავიდა სახლიდან სანდრო კი დარჩა აფოფრილი..
სამი თვეა ერთად ცხოვრობდნენ ნიკას ამბავიც გაარკვი იქაცაახიდან მოკვდა როცაა გაარკვი რომ მისი მაზლი იყო მკვლელი,ჯერ სასაფლაოზე ავიდა მერე სახლში დაბრუნდა
-რა გჭირს მარ?შეშინებული მივარდა ცოლს და ხელი შეაშველა.მარიამმა თვალებში ჩახედა ვერაფერი ვერ დაინახა შიშის გარდა
-შენი...ძმა ..ნიკა..მან მოკლა.ნაწყვეტ ნაწყვეტ თქვა და სანდროს გატეხილ სახეზე დარწმუნდა რომ არაფერი იცოდა.დათო გიგი და ლიზი ეგრევე მიცვივდნენ როგორცჩანს მოესწო თქმა ლიზის.
-ჯობია წახვიდე.გიგიმ გადახედა სანდროს
-არა არა,არ დამტოვო.მაგრად მოეხვია და აქვითინდა
ბავშვებმა მარტო დატოვეს
-მარ.
-ნიკას სიკვდილის მერე ასე თუ მეტკინებოდა რამე არ მეგონა,რა ვქნა სანდრო?ან რატომ რატომ დასჭირდა ნიკას მკვლელობა?
-შენ ხომ აპირებდი მის დაჭერას ხოდა ეგრეც იზამ,თიკა..თიკა უყვარდა ბავშობიდან,გახსოვს ქორწილიდან ერთითვის მერე დაჭრილი რომ მოვიდა გიორგისთან ქონდა ჩხუბი.შენთავსფიცავარ არ მეგონა თუ მოკლავდა არ მეგონა და არც მიეჭვია.
თვალი არ მოუხუჭავთ მეორედღეს სანდროს რომ შეხედა,ინანა ჯობდა არ შეეხედა ყელში აკოცა-მაატიე.წაიჩურჩულა და სახლი დატოვა
დაკავების ორდერი აიღოო და მაზლისკენ გასწია დედამთილს არც მისალიმია გიორგის ოთახში შეაჭრა
-ვა რაძაი რამ შეგაწუხა.მარიამი ახლოს მივიდა და სილა გააწნა
-"ძვირფასო მაზლო" შენ დაკავებულიხარ ნიკა დადეშქელიანის განძრახ მკვლელობისთვის.ბორკილები დადოო,გაუღიმა
სანდრო გერმანიაში წავიდა,მარიამმა ვერ გაძლო და აეროპორტში ჩუმად მივიდა უკნიდან დათო მიუახლოვდა
-ვერ გაძლებთ ასე!მიდი მარო მიდი.მარიამიც გაიქცა და მაგრად მოეხვია
-მაპატიე მარ.ცრემლები კოცნიდ დაუშრო და წავიდა
სანდრო წავიდა,მარიამი ორსულადა.
რვა თვეში გაჩნდა ნიკა
სამი წლის მერე
სამი წლის მანძილზე ყოველ დღე ესიზმრებოდა ნიკა და უმეორებდა
-შენი სიყვარულისთვის იბრძოლე მარიკო
როგორ იყვნენ თითქოს შეეგუვნენ უერთმანეთობას,მაგრამ ყოველ ღამე ფიქრობნენ ერთსა და იმავეს ყოველ ღამე ერთმანეთის მაგივრად ერთმანეთის სურათებს ეფერებოდნენ,სანდრო დედამის ელაპარაკებოდა
-რომ წახვედი,მარიამი ორსულად იყო?
-რატომ მეკითხები?
-ბავშვი საოცრადგგავს შენ.გაუღიმა აქ გულმაც შეწყვიტა ძგერა
-ნელი დარწმუნებული ხარ?
-კი შვილო კი..
ჩაფრინდა თუ არა მარიამთან მივარდა სახლში,ლიზის გადაეხვია
-სად არის მარიამი?
-სამსახურში
-ჩემი შვილი?
-პარკში არაინ.თიკამ გაუღიმა
მოკისკისე მარიამის დანახვა და პულსის ჩქარება ერთი იყო,მაგრამ ბავშვი რომ დაინახა რომელიც საოცრად გავდა ნაბიჯებს აუჩქარა,ბავშვი მისკენ გაიქცა და გაეღიმა
-მამა,მამიტო პაწაწინა ხელები მოხვია სანდრომაც გულში ჩაიკრა და პაწაწინა ლოყები დაუკოცნა_ქოა აღალ წაქალ მა?
-არ წავალო მა არა..მარიამმს ახედა რომელიც თავჩაღუნული იდგა ბავშვი ხელში აიყვანა და მარიამთან მივიდა
-შენ ვაფშე გარეკე გოგო?დაებღვირა
-ვიცი,მაპატიე.ცრემლები წამოსცვივდა სანდრომ ხელი მოხვია და სხეულზე აიკრო,მარიამაც ღრმად შეისუნთქა მისი სურნელი ახედა და სანდროც უცებ დაეწაფა მის ბაგებსს
-იი
-იდიოტი ვარ ვიცი,მაგრამ გახდებით ისევ ამი იდიოტის ცოლი თავიდან?ღიმილით კითხა
-სულ მისი ვიყავი მე!გაუღიმა.
ისევ ალაპარაკდა ხალხი ყიფიანი და დადეშქელიანი ერთმანეთს დაუბრუნდბენო..
ახლა სურათების მაგივრად ერთმანეთს ეფერებიან ახლა ცრემლების მაგივრად სითბო და სიყვარულიაქვთ თვალებში..
ნიკო დაესიზმრა
-ეხლა მეც ბედნიერი ვარ,ვიცი მარიკო ამის მერე აღარ გეტკინება.ლოყაზე აკოცა,და გაქრა


იყო ბედნერება,სამი შვილი როგორც უნდოდათ ორი ბიჭი ერთი გოგო..
ტკბილი სიბერე და ისევ სიყვარული თვალებში


______
გამარჯობაა :* :*
ძან მინდა შემიფასოთ ,ძალიან გთხოვთ არ დაგეზაროთ და თქვენი აზრი დააფიქსიროთ..