დილით საშინელმა თავუს ტკივილმა გამომაღვიძა თავი მისკდებოდა შევეცადე გამეხსენებინა რა მოხდა წინა ღამეს მაგრამ ახალი წლის მეტი არაფერი მახსოვდა
მახსოვდა მხოლოდ ის რომ ბავშვებმა ერთად ავღნიშნეთ 2016 წელი მეტი არაფერი
-იმედია ცუდი არაფერი ჩამიდენია
წავიჩურჩულე ჩემთვის და ხელი შუბლზე მივიდე თავი მისკდებოდა.
სამზარეულოში ჩავდიოდი ნიკას და საბას ლაპარაკს რომ მოვკარი ყური
-მეღადავები ტოო (საბა)
-არა მართლა
-მერე რა უნდა ქნა?
-არ ვიცი არაფერი არ ვიცი
ხელი ნერვიულად გადაიტარა თმებზე და მთელი ძალით ჩაეშვა დივანზე
- ბიჭებო რა მოხდა?
ჩავერიე საუბარში
-რავი შეყვარებულია ეს ჩემისა
ნიკამ ხელი გაკრა გაჩუმდიო ანიშნა
-მართლა ნიკა
გული ამიჩქარდა და ადრე თუ გეგმებს ვაწყობდი ახლა ყველა იმედი გადამეწურა
-ჰოო
-კარგია
ვუთხარი და სამზარეულოში გავედი ობოლი ცრემლი მალევე მოვიწმინდე როცა გიო და ანა დავინახე სამზარეულოში
-ვა მარი როგორ ხარ?
-როგორ უნდა ვიყო
ვუთხარი უხასიათოდ
-პახმელიაზე არ ხარ?
-კიი
-აი გამომართვი
ცივი ბორჯომი მომაწოდა მეც ერთი მოვიყუდე და ჩემს ოთახში ჩავიკეტე

მთელი დღე არ გამოვსულვარ ოთახიდან...
მხოლოდ საღამოს როდესაც არ მივხვდი რომ საშინლად მინდოდა დალევა
უცებ ჩავირბინე კიბეები და სასტუმრო ოთახში შევედი ყველანი იქ იყვნენ და კინოს უყურებდნენ
-ბავშვებო რას შვებით?
-რავი ახლა რომ გითხრა ყანას ვთიბავთქო დამიჯერებ? (საბა)
-აუუ გაათრიეთ რა ეს აქედან მოკლა იუმორი

ისევ ეს სიჩუმე....

-არ გინდათ დავლიოთ
-პახმელია და რამე?
მომიბრუნდა გიორგი
-ხოო
-კარგი დავლიოთ
-ეე მოიცათ ხომ არ გავიწყდებათ რომ ანა სა მარიამი არასრულწლოვნები არიან? (ნიკა)
-მერე რა გუშინ რ....
-გუშინ ახალი წელი იყო
-ოოო კარგი რა
-არადა ვსიო
განაცხადა მკაცრად ტვილდიანმა და ოთახიდან გავიდა

...... ........ ... .......

ბუხარი ავანთეთ და ყველანი მის წინ ჩამოვსხედით
-აბა გავიხსენოთ ბავშვობა?
-აუუ გახსოვთ რამდენ ლექსს ვყვებოდით რამდენს ვმღეროდით კოცონთან
-კიი
-მაგრამ რაც ნიკა წავიდა იმის მერე დაგვერღვა ტრადიცია
-მაგრამ ახლა ხომ აქ ვარ?
-ხოო
-მაშინ....
-საბა აბა გისმენთ
-კარგით თემურ ელიავათი დავიწყოთ
აჰა ძმაო გვეშველა როგორც იქნა დავმარცხდით
და არ შეგვრჩა სხეულზე აღარცერთი ნაკაწრი
ზეიმია მე კიდევ ლამის ყელში გადამცდე
ლამის შენში ჩავსახლდე უსახელო მამაკაცო
რაა ფუთი მარილი როცა დაღამდებოდა
ისეთ რამეს დავკარგავთ სხვას რომ არ აბადია
ვისი გნოლი აფრინდა რისი ყორღანებიდან
არ გავარტყი სულყველას ძუ არის თუ ხვადია
როგორც მინდვრის ყვავილებს ლამის პირზე მიდებით
სიკვდილს გემო ავუღეთ დავმარცხდით და გვეშველა
ვნახეთ სრუტე ბოსფორის ვნახეთ პირამიდები
და არასდროს გვინახავს ათონი და ეშერა
-ანა?
-სიცოცხლე უნდა ქარიშხალს გავდეს
მეხის გავარდნას გავდეს სიკვდილი
მტერიც გყავდეს და მოყვარეც გყავდეს
მაგრამ არცერთთან ჭამო სირცხვილი
სიცოცხლე უნდა სიმღერას გავდეს
ვიდრემდე გული შესწყვეტდეს ფეთქვას
და თუ ცხოვრებას ვერ გაუმკლავდი
უნდა თქვა მაინც რაც უნდა გეთქვა
სიცოცხლე უნდა მადლობა იყოს
ღვთისადმი შენგან კრძალვით მიძღვნილი
ისე ლამაზად უნდა იცხოვრო
მზის ჩასვლას უნდა ჰგავდეს სიკვდილი
არწივი მუდამ ლაჟვარდებს ეძებს
კაცური კაციც რაღაცით ფასობს
თეთრონი ცხენი მათრახს არ ირტყამს
მათრახს ის ირტყავს ვინც არაკაცობს
-ვა ვა საღოლ ანა (გიო)
-აუუ მოკეტე და მოყევი რა თუ ყვები
-გითხრა რა იყო?
არაფერი მინდა აქ იყო
დარდი გაგიყო
უშენობამ იცი რა მიყო?
სული დამძიმდა
არაფერი აღარ მახარებს
სევდა მაწვიმს და
ცრემლი კოცნის დაღლილ წამწამებს
ყველა შორი და
ახლო მდგომი უფრო დუმდება
ის ვინც მოვიდა
არ მოსული უკან ბრუნდება
გზები გაიყო
ცა გაიღო
გული გაიპო
ბნელმა ნათელი შემიცვალა
და მზე წაიღო
შველად ვეძებე შენისთანა
არსად არ იყო
უკვე სიკვდილმაც შემიყვარა
გესმის რა იყო?
ბევრი ვეძებე შენისთანა
წლები გაფრინდა
გული ვერავინ შემიცვალა
მოდი თავიდან
ყველა დადუმდა.....
ფიქრებიდან ნიკას ხმამ გამომიყვანა
-გისმენთ მარიამ
მძიმედ ამოვიოხრე და ლექსის კითხვა დავიწყე
-ცოტას დავიცდი მერე წავალ წვიმის კვალდაკვალ
დღეს თუ არ იცი ხვალ გაიგებ როცა დამკარგავ
ჩემთვის ასეთი ცივი რატომ ხარ? რით შეგაშინე?
შენსკენ სავალი ბეწვის ხიდიც ვერ შემაშინებს
ცოტას დავიცდი სანამ გავა წვიმის სურნელი
ნუღარ განიცდი პატიებას შენგან არ ველი
თურმე ბოლომდე ყველაფერი არ შეგძლებია
მე ხომ მოგენდე ამის მეტი რა შემიძლია
ციტას დავიცდი მერე წავალ წვიმის კვალდაკვალ
ნუღარ განიცდი ხვალ ხომ უკვე მართლა დამკარგავ

ლექსის კითხვა დავამთავრე..
უეცრად ნიკას გავხედე ჩაფიქრებული იჯდა
გონზე საბას ხმამ მოიყვანა
-შენი ჯერია ნიკა
-კარგი მე წავიკითხავ ჩემს უსაყვარლეს ლექსს
"ძვირფასო მარიამ"
გავიყინე სახეზე ფერები გადამივუდა ვგიჟდებოდი ამ ლექსზე ჩემი მეგონა
-ძვირფასო მარიამ როგორ ბრძანდებით
არ მოგიწერიათ რამდენი ხანია
თბილისში აპრილი დაგვიდგა თავდებით
და როგორც ქუჩაში სულშიც წვიმს მარიამ
ელვაა ზეცაში ჭექა და ქუხილი
ქალაქი წვიმების სურნელით მთვრალია
მე თქვენი დაკარგვის მომაწვა წუხილი
ამიტომ მოგწერეთ ძვირფასო მარიამ
გავბედე და ლექსად მოგწერეთ თავხედმა
დრომ ჩემი ცხოვრება რა რიგად არია
დილით რომ თქვენი თმა საწოლზე არ მხვდება
და თქვენი სიცილიც არ მესმის მარიამ
რამდენჯერ სიკვდილის სუდარა ვითხოვე
ეს ალბათ ბავშვური სისუსტის ბრალია
ყოველღამ თვითმკვლელი ფიქრები მიხმობენ
ყოველღამ ვკვდები და ვცოცხლდები მარიამ
დამღალეს ქალებმა გარბისნ უკვალოდ
დამღალეს ძალიან ძალიან ძალიან
გადაწყდა დღეიდან ვიქნები უქალოდ
გზაც დამილოცნია ძვირფასო მარიამ
წვიმს როგორც იმ ღამით ჩუმად რომ გითხარით
ჩურჩულით-მიყვარხარ მიყვარხარ მარიამ
მერე თქვენ წახვედით დასრულდა სიზმარი
მე ქუჩას გავყევი სველსა და ქარიანს
ძვირფასო მარიამ თქვენს მანდილს ვინახავ
ნიავს არ ვაკარებ სულ თავზე ვევლები
ნუ დარდობთ ტკივილი მე ბევრი მინახავს
წვიმს როგორც იმ ღამით გეგონათ ცრემლები
მერწმუნეთ არ ვტირი არ ვტირი მარიამ
ჩემი ხსნა ქრისტეა და მისი ჯვარია

გავიყინე არ ვიცოდი რა მეფიქრა ერთი ისიც კი გავიფიქრე წუხელ რამე ხომ არ მოხდათქო
მაგრამ ნიკა აუცილებლად მეტყოდა

..... ...... ......... ....

დაღამდა უკვე დაწოლას ვაპირებდით სამზარეულოდან გამოვდიოდი ნიკა ჩამოდიოდა კიბეებზე გარეთ აპირებდა გასვლას
დრო ვიხელთე და ყველაზე ძალიან რაც მაინტერესებდა ის ვკითხე
-ნიკა?
-რა იყო მარიამ?
-მაინტერესებდა... გუშინ..
-რა?
-გუშინ ისეთი რამე ხომ არ ჩამიდენია?
-რას გულისხმობ?
-არ ვიცი რამე ხომ არ გავაკეთე ცუდათ
-არა დაწყნარდი ყველაფერი კარგადაა
-არა უბრალით ისეთი მთვრალი ვიყავი რომ დღეს დილით რომ გავიღვიძე არაფერი არ მახსოვდა
-დაწყნარდი მშვენივრად იყავი გუშინ
გამიღიმა და კარებისკენ წავიდა გარეთ გასასვლელად

-ნეტავ მეც შემეძლოს შენსავით დათრობა
წაიჩურჩულა ჩუმათ ეგონა ვერ გავიგებდი მაგრამ....
გავიგე.... გავიგე და სრულ გაურკვევლობაში ჩავვარდი.


ესეც მეშვიდე თავი
შემიფასეთ