-ლამაზი სიზმარია თუ მართლა შენ ხარ? თვალებ მინაბული და ბედნიერებისგან გაბრუებული ლუღლუღბდა ნაკაშიძე.
-მე....მე.... დავბრუნდი....არ ვიცოდი რა მეთქვა და რამდენიმე სიტყვას ძლივს მოვაბი თავი,თუმცა სათქმელი ბევრი მქონდა.
-მიხარია,რომ გონს მოეგე.მითხრა და ხელის გულზე მაკოცა.
-გონს მოვეგე თუ არა ეგ კიდევ საკითხავია....მე არ ვიცი რამდენ ხანს ვარ აქ,ან როგორ საერთოდ არ ვიცი,არაფერი....ამ ორმა კვირამ სრულიად შემცვალა,ბევრ რამეს მივხვდი,ბევრი დავაშავე და ბევრი მავნე ჩვევაც გამოვიმუშავე....მგონია,რომ ამ ყველაფრის შემდეგ შენ თვითონვე გამაგდებ შენი სახლიდან...მინდოდა უაზრო მონოლოგი დამეწყო,მაგრამ არ მაცადა.
-მე შენ არასდროს გაგაგდებ ჩვენი სახლიდან...ეს სახლი სამუდამოდ შენია...გულში ყველაფერი ამტკივდა,ერთ წამს მეუბნება არ მიყვარხარო და ამ ყოველივეს მიმტკიცებს,მტანჯავს,მეორე წამს კი ისეთ რამეს მეუბნება რასაც მხოლოდ საყვარელ ქალს ეუბნებიან ხოლმე...
ავადმყოფია,ჩემი ნერვების ავადმყოფი ვთქვი გულში და ფეხზე წამოვდექი. ისიც წამოჯდა უმალ დივანზე.
-მითხარი,როგორ ხარ?მითხრა სევდიანად დ გამჭოლი მზერა მომაპყრო.
-არ ვიცი...ვერაფერზე ვფიქრობ ამავდროულად კი...
-ყველაფერზე გეფიქრება,უნებურად,მაგრამ მაინც...გაიცინა იმ ღიმილით მე,რომ ასე მიყვარდა.
ადამიანების ტვინი ნინ,ასეა მოწყობილი,როცა ვნერვიულობთ და რაღაცას განვიცდით უსუსურნი ვხდებით და გონება ერთ ადგილას ტრიალებს.
გავჩუმდი,მაგრამ დუმილი აუტანელი,რომ გახდა ხმა აკანკალებულმა ვკითხე.
-შენ როგორ ხარ ალექს?
-კარგად ვარ ნინო,კარგად...მითხრა ისე,არადამაჯერებელი ხმით და ეჭვის ჭიამ უფრო გამალებით დაიწყო მოძრაობა.
-არ გეტყობა კარგად ყოფნა,როდის იყო წვერს უშვებდი,ან ასეთი ჩასისიხლიანებული თვალები გქონდა?! რამე ხომ არ მოხდა კიდევ? ეჭვნარევმა ვკითხე.
-არა რა უნდა მომხდარიყო,უბრალოდ შენზე ვვღელავდი...
-ჩემზე?! მე ხომ არაფერი ვარ შენთვის?! შენ ხომ არ გიყვარვარ და რა გაღელვებდა?! ამ კითხვებს ვსვადი და თან ალექსის საფირმო ვისკსს ვისხამდი ჭიქაში.
-შენ ჩემი ცოლი ხარ და ამით ყველაფერი ნათქვამია! მითხრა და ფანჯრიდან ღამის წყვდიადს გახედა.
-კარგი..მე ამას წავიღებ და წავალ,დავიძინებ.
შეშფოთებულმა გამომხედა.
-ეგ რად გინდა,თან მთელი ბოთლი? სიმკაცრე გაერია მის ხმას.
-ეგ შენი საქმე არაა,მე ფორმალური ცოლი ვარ და არა რეალური,ამიტომ ჩემზე უფლებები არ გაქვს. ადიოს.... ვუთხარი და გაცეცხლებული დავტოვე მისაღებში.
************** **************** **************
დილით თავი მისკდებოდა,აბა რა მეგონა მთელი ბოთლი ვისკი რომ ჩავინთქი მუცელში?! ჩემს თავს ვლანძღავდი და თან ვცდილობდი ტონუსში მომეყვანა სხეული.
გვერდზე გადავბრუნდი და გვირილების თაიგული დამხვდა ბარათით.
„გუშინ ორივეს ზედმეტი მოგვივიდა,მაგრამ დავივიწყოთ.
ჩემები მოვლენ დღეს და მოემზადე. ტუმბოზე რომ აბია დალიე,ალბათ თავი გისკდება და გიშველის.
გვირილები შენ სილამაზესთან რა მოსატანია,მაგრა ორქედეები ამ დილა უთენია ვერ ვიშოვე. ალექსი“
-მასხარაა! ვთქვი გადაჭრით და საწოლიდან წამოუდგომელად დავუწყე ტელეფონს ძებნა.
-ალო დათო,როგორ ხარ?
-......
-შეგიძლია დღეს რომ შევხვდეთ?
-....
-სამქე მაქვს.
-....
-არა,ნუ ნერვიულობ.
-.....
-კაი 1 საათში შენთან ბინაში. შეხვედრამდე დათ.
-...
მობილური დავდე,ალექსის მოტანილი წამალი დავლიე,მინდოდა მადლობა მეთქვა მისთვის,მაგრამ ის ამის ღირსიც არაა,ვთქვი და სააბაზანოში შევიკეტე.
*********** ************* **************
-როგორ ხარ ნინუც?დათომ მკლავები ძლიერ მომხვია.
-არამიშავს,შენ რასშვრები? სევდიანი ხმით ვკითხე.
-არამიშავს,აბა რა ხდება,გუშინ ჩამოვედი გერმანიიდან და არეული ვარ,ბოდიში.
-არაუშავს...მისაღებში შევედი და სავარძელში ჩავესვენე. დათომ კარგა ხანს მიყურა,გამომცდელი თვალებით ბოლოს კი მკაცრად მკითხა.
-აღარ მეტყვი რა მოხდა?! თავი გადავაქნიე,ცრემლები უკუვაგდე და ხმა გავიმაგრე.
-რამდენი დამრჩა დათო დრო?ამ კითხვამ დააბნია და ააღელვა.
-ბევრი....ოპერაციას გაიკეთებ და ძაალიან დიდხანს იცოცხელბ.
-დათო მე ოპერაციაზე არ გელაპარაკები....მითხარი რამდენი დრო დამჩა ისე,მის გარეშე?
-მაქსიმუნ 1 წელი....მითხრა ჩურჩულით.
-და მინიმუმ? არ ვეშვებოდი ფერ წასულ ბერიშვილს.
-თუ წამლებს არ დალევ,ალკოჰოლს ბევრს მოიხმარ და დაორსულდები 5 თვეც ვერ გაქაჩავ... შენ თუ ოპერაცია არ გაიკეთე შენი ორსულობა სარისკოაა,თანაც ძაალიან. ამოიფურჩულა და თვალი გაუსწორა ნინუცას.
-აჰაა....ეს მაინტერესებდა.
-რატომ ართულებ ყველაფერს ვერ ვხვდები ნინ? ჯერ პატარაა ზომით,ამოვკვეთთ და დიდხანს იცოცხლებ....გთხოვ გაიკეთე ოპერაცია,გთხოვ ნუ ჯიუტობ. სადაც იყო ეტირა ბერიშვილს.
-დათო მე სიცოცხლე რისთვისაც მჭირდება იმაზე მეყოფა საკმარისზე მეტიცაა,ხოლო სხვა დანარჩენი არ მაინტერესებს.
-რას ბოდიალობ გოგო?მიყვირა დათომ.
-იცი რომ გიო ავარიის შედეგად არ მომკვდარა!
-რაა?ძლივს ამოიღნავლა ბიჭმა.
-ხო ის მოკლეს. ყველაფერი დეტალურად ვუამბე და დათოს ფითრის ფერი დაედო,კარგახნის სიჩუმის შემდეგ კი მითხრა.
-ახლა რას აპირებ? რა იქნება მომავალში,მის რძალი გახდები?
-არასოდეს...ის მოკვდება...მე მასზე და მართაზე შურს ვიძიებ! ვთქვი გადაჭრით.
-გადაირიეე,მაგიტომ ამბობ დრო საკმარისზე მეტი მაქვსო?! არავითარი შურისძიება ჩვენი ძმა მოკვდა,ახლა ალექსაც ნუ ჩააგდებ საფრთხეში,გიყვარს მთელი არსებით გიყვარს ვხვდები და ნუ მოიქცევი ისე რომ შენი სიყვარული დაკარგო,გთხოვ.
შუბლზე მაკოცა ისე როგორც ბავშვობაში,მე ყველაფერზე დავფიქრდი წამებში და წამოვდექი.
-არ შევარჩენ და მორჩა დათო.ალექს ვერ გაეკარება,ალექსი კანონიერი ქურდია,მასაც თავის მაფია ყავს....წავედი მეე.
-მოიცა,სად მიდიხარ?სალაპარაკო მაქვს შენთან...ოპერაციაზე....უკან მომსდევდა და სიტყვებს მაწევდა.
-არ მცალია.სხვადროს დათუნა სხვა დროს,ვაკოცე და ლიფტში შევარდი.იქ კი მივეცი ცრემლებს გასაქანი,შემეშინდა,ალექსის დაკარგვის და უმისოდ ცხოვრების შემეშინდა,შიშნარევი ბნელი ცხოვრების.
********** ************* *************
თავი საშინლად ამტკივდა,მეგობრები ალექსის და სანათესაო ერთმანეთში ირეოდა და სახლში ყირამალს გადადიოდნენ. იმედენად დამღალა ყველაფერმა,შამპანურის ჩამომტარებელს ხელი დავუქნიე და ერთი ფუჟერი ავიღე.
ერთს მეორე მოყვა,მეორეს,მესამე და უკნიდან შეხება ვიგრძენი მხარზე,აივანზე ვიყავი გასული.
-რას აკეთებ ნინუცა?დადას ხმამ შემაკრთო.
-რა გინდა დადა?მობეზრებული ხმით ვუთხარი.
-გეყოფა ნუღარ სვავ.მიხარია რომ ჩემი რჩევა გაითვალისწინე,მაგრამ ლოთობას არ ეშვები ხომ?! დამცინავი ტემბრით მესაუბრებოდა.
-ლოთი არ ვარ! და საერთოთ შემეშვი,შენ ჩემი ქმრის,“ვითომ ქმრის“ ძმაკაციი ხარ და იმასთან მიდი,რა დღეშია ხედავ იმ გოოგომ სადაცაა შემოახიოს ტანსაცმელი,ისეა მიკრული მასზე.
-შენ ფუჟერს მიეკარი,ხოლო შენ ქმარს კისერზე სხვა შემოახტუნე! შენი ბრალია! მე კიდევ ერთჯერ გიმეორებ,შენ მას დაკარგავ და მოეგე დროზე გონს,შენ ალექს უყვარხარ,დაიჯერე ეს და მისთვის და შენი სიყვარულისთვის იბრძოლე! თვალი ჩამიკრა და დამტოვა გახევებული.
კიდევ რამდენიმე ჭიქა დავლიე და ალექსისკენ გავემართე,რომელიც მთელი საღამოს დასაწყისი გვერდიდან არ მშორდებოდა,მაგრამ მე თავად ისეთი რაღაცეები ვუთხარი ისევ შევულახე კაცობა და შემეშვა თავადვე. დადა მართალია მე მას ვკარგავ, მართალია არც არსდროს ყოფილა ჩემი მაგრამ ვკარგავ იმ ნაწილსაც რაც მე მეკუთვნოდა.
მივუახლოვდი ალექსს და პირდაპირ ტუჩებში ვაკოცე. მის გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა.ამღვრეული თვალებით შემოხედა და წესიერად მოიქეციო თვალებით მითხრა.
-არ გამაცნობ იმ ქალ საყვარელო ვინც კინაღამ ტანსაცმელი შემოგაგლიჯა,თაინაც ურცხვად....უხერხულობისგან არ იცოდა რა ექნა,იმ წითელ კაბიანს თვალები დაასო და გაისუსა.
-ჰა,რა იყო,არ მეტყვი ვინაა ის ვინც ჩემს ქმარს ამდენი ხალხი წინაშე ურცხვად ახტება? არ ვწყვეტდი ირონიას და ვხვდებოდი მალე სპექტაკლს გავმართავდი.
-ნინო გეყოფა..... მითხრა ალექსმა და ხელზე ხელი მაგრად მომიჭირა.
ეს ნიაა,ჩემი კლასელი და...არ იცოდა რა სიტყვა ეთქვა,ჩემმა ამ სცენამ დააბნია.
-ნუ იბნევი თქვი,მიდი..,შენი ის კახპაა,რომელსაც იაფად შოულობ ძვირფასო.... სიბრაზისგან თვალები უფრო გაუმწვანდა ნაკაშიძეს და მისი შტურმის ლოდინში მისი კნავილი გავიგე.
-ალექსი ჩემია ნინუცა,იყო და იქნება.....შენს ცოლობას ჩემი კახპობა სჯობს ისევ,იმიტომ რომ ის ყოვე ღამე ჩემთან მორბის...პირველივე ღამეს როცა მოგიყვანა მის მკლავებში მე ვნებივრობდი და არა შენ...იქამდეც შენი ძმა,რომ ავარიაში მოყვა და გერმანიაში გადმოიყვანეთ,ყოველ ღამეს ჩემთან ატარებდა,მე მკოცნიდა და მეფერებოდა. შენ სასტუმროებში გიშვებდა თვითონ კი იმხელა ვილაში მე მაცხოვრებდა დედოფალივით,იმიტომ რომ მე მისთვის შეუცვლელი ვარ.
ახლა გადახედე ყველაფერს,დაფიქრდი და მიხვდი ვინაა,იფფასიანი.....სიტყვა გააწყვეტია ალექსმა,მე განადგურებული ვიდექი.
-კმარა! კბილეში გამოცრა ნაკაშიძემ და ნიას ისეთი თვალებით შეხედა,მეგონა იქვე მოკლავდა.
არასდროს გაბედო და ჩემს ცოლს ან კახპა უწოდო თორემ მოგკლავ ნია,მოგკლავ გეფიცები! შენ მე იცი ვინ ვარ,თანაც კარგად!
-მიდი შენც უთხარი,რატომ არ ეუბნები შენს ძვირფასს ცოლს იმღამეებზე ერთად სიცილში რომ ვატარებდით მაშინ,როცა ნინუცა ტირილით კვდებოდა საავდმყოფოში....ან კიდევ ისიც უთხარი თქვენი ცოლ-ქმრობის პირველ ღამეს,როცა მან გთხოვა მეშინია მარტო დარჩენის სახლში მოდიო რატომ არ მიხვედი?!
ხელი გამოვგლიჯე ალექს და გავიქეცი,ხალხის ბრბოო გავარღვიე და ოთახში ავვარდი,მუხლებზე დავეცი და მოთქმა დავიწყე.
************************** ***************************
-მოგკლავ,ჩემი ხელით მოგკლავ! ხომ გაგაფრთხილეე სისულელები არ წამობოდო ნინოსთანთქოოო?! ისიც ხომ გითხარი რომ ის ღამე ნინო რომ ამ დედა მ****ლ სახლში მარტო დავტოვე,შეცდომა იყო და დაივიწყეთქოო! გერმანიიაზე რატომ იცრუეე?! გაგანადგურებ ნიაა! იმ წუმპეში ჩაგახრჩობ საიდანაც მე ამოგიყვანე,გეფიცები ზუსტად ერთადერთი საყვარელი ქალის თავს გეფიცები,ჩემი ცოლის თავს გაგანდგურებ!
მაგ ტყუილებს ძმად გადენ ცხვირიდან.
-ვერფერს ვერ მიზამ! შენ ის გიყვარს,იმით ხარ შეპყრობილი,მე გამომიყენე და არ გაპატიებ ალექსანდრე,გაგანადგურებ,ნინო გაგექცევა,ამ ღამით ის შენთან არ დარჩებაა,სამუდამოდ დაგტოვებს.
-მეც სამუდამოდ გტოვებ შენ,ჩემი ბინის და მანქანის გასაღებიც დატოვე და აქედან აახვიე თორემ დედას მო***ავ,ნინოსთან მიკარება არ გაბედო,არასდროს,ის სუფთაა,იმდენად სუფთაა რომ მე ვერ ვეხები,მეშინია არ გავაჭუჭყიანო...შენ მასთან ვერასდროს ვერ მიხვალ.
-რატომ?რატომ? ქალი ისტერიკას მართავდა.
-ხმას დაუწიე ხალხია,სახლში! მე არ მეშლება ყვირილი,მაგრამ თავს ვიკავბე მაქსიმალურად,მე ვიცი რაც გეკუთვნის მაგრამ დღეს არაა,დღეს არაა!
კითხვაზე კი გიპასუხებ,იმიტომ რომ, ხარ შენ,!!!
-მძულხარ ალექს,გაგანადგურებ,დაგფლავ! შენი სუსტი წერტილი ნინოაა და იმას მოგიკლავ!
-რას იზამ შე ცალტვინაა?! ფეხებსაც ვერ მო***მ ნინოს,არ გაეკარო თორემ მე არ ვიყო ალექს ნაკაშიძე თუ არ მოგკლა,ჩემი ხელით! ახლა აქედან აახვიე,სანამ ცოცხალი ხარ!
მიხვდა ნია,ალექსი არ ხუმრობდა და მიატოვებდა,მართლა და თან რომ რამე ისე გააეკეთებინა,მოკლავდა კიდეც დაუფიქრებლად!
-გთხოვ ალექს არ მიმატოვო,ყველაფერზე თანახმა ვარ ოღონდ არ მიმატოვო! მუხლებზე დაეცა და ქვითინებდა.
-მორჩი ნიანგის ცრემლების ყრას და წაეთრიე აქედან. ცოფებს ყრიდა,ნაკაშიძე.
-ალექს მოვკვდები უშენოდ,ვერ ვიცოცხლებ!
-ფეხებზე მკ***ია იცოცხლებ თუ არა! დაახვიე ახლა აქედან,ნინოს გულის ტკენას არ გაპატიებ არც შენ და არც არავის!
-ვერც შენ იცოცხლებ უჩემოდ,მაპატიე გთხოვ! მოთქვამდა მოგუდულად ნია.
-რააა?! აჰა ჰა! დებილი ხარ გოგო შენ მგონი. შენ ჰორმონებს ჭირდებოდი მე კი არაა! ახლა ჰორმონების და სიყვარულის კოცონის დამთები კი ანგელოზივით ქალი მყავს სახლში,მის ფრჩხილადაც კი არ ღირხარ შენ! მიახალა პირში, ატირებულ ქალს გადააბიჯა და დატოვა ოთახი.
********************************* *************************
კარის ხმა გავიგე,მაგრამ არ შევტრიალებულვარ.
-რა მოხდა ნინუცა? აქ რატომ ხარ? ჩემმა მულის ხმამ გამცრა ერთიანად ტანში.
-შეუძ₾ოდ ვარ ნინ და წამოვწექი,ცრემლები მოვიწმინდე და მისკენ გადმოვბრუნდი,თუმცა თავს მაღლა არ ვწევდი.
-შენ რა ტირი?ხმა შეეცვალა ქალბატონ ნაკაშიძეს.
რა მოხდა,მითხარი...მოვიდა და თავზე მომეფერა,მეც უეცრად სლუკუნი ვერ შევიკავე და ცრემლებმა თავისით მონახეს გზა.
-მან....მან...თავისი საყვარელი აქ მოათრია სახლში და ზედ ახტებოდა ის.....სულსძლივს ვითქვამდი ტირილისგან.
-თუ არ გინდა ვინმე მომახტეს,ეს საქმე შენ გააკეთე კარგად და შენ ისე მომახტი ვერ მოგიშორო! ალექსის ხმამ ერთიანად გამყინა.
-ნინო დაიკო,დაგვტოვე,ამას მე მივხედავ.
-ალექს ის...ის...
-ჩუმად გადი,სტუმრები გააცილე თქვეც წადით და მე ამას დავამშვიდებ! არავინ ამოხვიდეთ აქ.
გასცა განკარგულება ხელმწიფემ,ვლანძღავდი გულში.
ცოტა რომ ხმაური მიწყნარდა,აქამდე მდუმარე ალაპარაკდა და აივნიდან შემოვიდა.
-როდის აქეთ დაიწყე შენ სმაა? თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა,მაგრამ მაქსიმალურ სიმშვიდეს ინარჩუნებდა.
-შენთან ლაპრაკი არ მინდაა..ვუთხარი და მხარი ვაქციე,როცა მკლავში წამავლო ხელი.
-როდის დაეცი ასე,რომ გალოთდი?23 წლის გოგო გალოთდი. იმდენად დამცინავად ჟღერდა მისი თითეული სიტყვა გული მეპარებოდა,სიბრაზით.
-მე ლოთი არ ვარ! ეს დადას მოსაზრებაა და შენი მხოლოდ!
-დღეს ყველამ ნახა,როგორ გამოილეშე და მოაწყვე სცენაა! შენ ალკოჰოლიკი ხარ! და ეს დღებისც ლოთაობდი,დადამ ყველაფერი მითხრა და არ გაბედო უარყოფა.
-დამანებე თავი არ მინდა შენთან ლაპარაკი! უეცრად ავკივლდი და ნერვული მორიგი კრიზი დამემართა...უეცრად შეშინებულმა მიშვა ხელი,მეც დრო ვიხელთე და დაბლა სართულსი კიბეებზე დავეშვი,მომყვებოდა ის და მეუბნებოდა გავრჩერებულიყავი,ეზოში გავარდი და ვიღაცსაც შევეჯახე.
-გეგონა გამექცეოდი?! მისი ხმა იმდენად შემზარავი იყო,გული ამერია კინაღამ იმ წამს.
-ნინო გაჩერდი! ალექსიც აქოშინებული გამოვარდა ეზოში.
-აჰა,პირველი ჩხუბი! გადაიროხროხა,დემეტრემ.
-შენ აქ რას აკეთებ?
-იუბილის მოსალოცად მოვედი ბიძაშვილო,აბა არ დამპატიჟე და... თან საჩუქარს გაგიკეთებ საოცარს,სამუდამოდ დაგამახსოვრდება ეს დღე და მეც! ისევ საზარლად გადაიხარხარა.
-დემეტრე ნინოს ხელი გაუშვი და ჩვენ ვილაპარაკოთ. სიმშვიდეს ინარჩუნებდა ალექსანდრე.
-არა! შენი საჩუქარი და ამ დღის დაუვიწყარობა ზუსტად მასსშია.
-რას გულისხმობ?ხელი გაუშვი ნინოს და ჩვენ ვილაპარაკოთ გიმეორებ კიდევ ერთჯერ! უკვე ხმას უმატა ალექსმა.
-ის დღეს მოკვდება და მის სიკვდილის დღეს და დაბადების დღეს ერთად აღნიშნავ ძმაო,რას იტყვი ხომ კარგი საჩუქარიაა?! ცივი იარაღი ვიგძენი საფეთქელთან და სიკვდილიდ სუნიც ამავდროულად.
-არ გაბედოო დემეტრე!ნინოს შეეშვი,მე შემებრძოლე თუ ბიჭი ხარ.
-ისაა შენი სუსტი წერტილი,შენ მის გარეშე ვერ იცოცხლებ,ეს ლაწირაკი გოოგო მე დამემუქრა,დამამცირა,როგორც მის გიორგის გავაფთხობიე წამში სული ისე მოუწევს ამასაც,ასე რომ.... თქვა და უეცრად ქალის კივილი გავიგონეთ.

-არ გაბედო დემეტრე! რომ შეტრიალდა მართა იყო.
შეეშვი ნინუცას,მე მომკალი,მე! მას შეეშვი.
-შენ აქ რა გინდა?! კონტროლი სულ დაკარგა დემეტრემ,მართა ახლოს მოიწევდა მე უფრო მიმიკრა დემეტრემ,მართამ იარაღზე ხელი წაუვლო,ალექსიც მიეშველა მართას,მერე დემეტრე ძირს დააგდო ალექსმა ცდილობდა იარაღი წაერთმია,მართა ჩემს წამოყენებს ცდილობდა,უეცრად გასროლის ხმა,რომ გაისმა.....გასროლის,რომელმაც ჩემს ცხოვრებას ბნელი წყვდიადი დაადო ტაბუდ!



არ ვიცი რა გამოვიდა ჩემო შოკოლადებო,ველი კომენტარებს მიყვარხართ <3
ბოდიშს გიხდით დაგვიანებისთვის.