ბარში რომ მივედით დამი ახალგაზრდების ჯგუფისკენ წავიდა,ყველას მიესალმა და ჩემი თავი გააცნო.
-გაიცანით ეს ჩემი და ალექსანდრაა. სან, ესენი ჩემი მეგობრები არიან ნიკოლოზი, გიორგი, დემეტრე, ლიკა, ალექსანდრე და სალომე.
-სასიამოვნოა!-ყველამ ერთად წამოიძახა.
-სასიამოვნოა! ყველა ძალიან კარგები იყვნენ, ყველამ ისე მიმიღო, როგორც საკუთარი და, მარტო ალექსანდრე იყო ჩუმად და წარბგაუხსნელად მიყურებდა, საღამო კარგად გავატარეთ, გავერთეთ, ბევრი ვიცეკვეთ და ჩვენთან დავპათიჟეთ.
დილას როგორც ყოველთვის დედამ გამაღვიძა. სკოლაში ვაგვიანებდი. წამებში ჩავიცვი და სამზარეულოსკენ წავედი სადაც დედა, მამა და დამი მხიარულად საუზმობდნენ.
-დილამშვიდობის!(ვთქვი და ყველა ჩავკოცნე)
-დილამშვიდობის!
სწრაფად ვისაუზმე და წამოვედი, რომ სკოლაში არ დამეგვიანა მაგრამ დამიმ მომაძახა
-სან, დამელოდე ორი წუთით მე წაგიყვან.
-კაი. ოღონდ სალის უნდა გავუაროთ.
სალის გავუარეთ და წავედით სკოლაში.
-სანდრა დღეს ალექსანდრე დაგხვდება და სახლში ის წამოგიყვანს(სანამ მანქანიდან გადავიდოდით მითხრა დამიმ)
გაკვეთილებმა ჩვეულებისამებრ ჩაიარა. ნიკას და სალის დავემშვიდობე და ალექსანდრესკენ წავედი.ის მანქანაზე ზურგით იყო მიყრდნობილი,ფეხები გადაეჯვარედებინა და ეწეოდა. მთელი სკოლა მას უყურებდა, ისეთი სიმპათიური იყო ყველას ყურადღებას იპყრობდა.შავი მოკლე თმა, მწვანე თვალები, მაღალი და ნევარჯიშები სხეული, მართლაც რომ დამატყვევებელი იყო.
-გამარჯობა! -მითხრა და გადამეხვია! მე გამიკვირდა,გუშინ წარბიც არ შეუხრია, ისე მიყურებდა დღეს კი ასე თბილად მექცეოდა.
-გამარჯობა! მანქანის კარი გამიღო, შემდეგ თვითონ მოკალათდა და ადგილიდან მოწყდა.
-აბა სანამ სახლში მივალთ არ გშია? მე მაგრად მშია, კარგი კაფე ვიცი აქვე ხომ არ წავსულიყავით?
-კარგი წავიდეთ, მეც ძალიან მშია (გავუღიმე) მალევე მივედით კიდეც,კაფეში სადაც მე ნიკა და სალი სულ დავდიოდით და მომსახურე პერსონალიც კარგად გვეცნობდა
- სულ ამ კაფეში დავდივარ მეც, უგემრიელესი პიცა აქვთ და სალათი.(მმ)
-ვააა მართლა? მეც სულ აქ დავდივარ და მეც სულ პიცას ცჭამ (მითხრა და გამიღიმა)
-გამარჯობა სანდრა, როგორ ხარ? (მოგვიახლოვდა ოფიციანტი გოგონა)
-გამარჯობა ლიზ, შენ როგორ ხარ?(გავუღიმე და გადავკოცნე)
-კარგად.ისევ იგივე?(ლიზა)
-რათქმაუნდა(გავუღიმე)
-თქვენ რას ინებებთ?(ლიზა)
-მასაც იგივე მოუტანე ლიზ(დავასწარი ალექსანდრეს)
-ეხლავე(გაგვიღიმა და წავიდა.ძალიან კარგი გოგოა ყოველთვის იღიმის და სულ კარგ ხასიათზეა მოსიარულე პოზიტივია)
-გეტყობა რომ ხშირად დადიხარ, ყველა გიცნობს(ალექსანდრე)
-ჰო, მე ნიკა და სალი ხშირად მოვდივართ ხოლმე აქ!
-ნიკა და სალი ვინები არიან?(ალექსანდრე)
-ჩემი მეგობრები, დღეს გაგაცნობთ ხომ მოდიხარ?
-კი მოვალ სარამოს!(ამასობაში, ლიზამაც მოგვიტანა პიცა ბეკონით)
-მადლობა ლიზ(გავუღიმე)
-არაფერს სიხარულო(მანაც გამგვიღიმა)
-ლიზ დღეს ცოტა ადრე მორჩი და ჩემთან მოდი, მეგობრები ვინებით მარტო.თან ჩემს ძმას გაგაცნობ(გავუიმე ლიზის, ის ჩვენთან ერთად ხშირად არის, ჩემთან სახლშიც ხშირად მოდის )
-რა? შენ ძმა გყავს?(გაუკვირდა ლიზას)
-მერე მოგიყვები. ხომ მოხვალ?
-კი მამას ვეტყვი და გავენთავისუფლები.დროებით.
-მეც ბეკონიანი პიცა მიყვარს ყველაზე მეტად(გამიღიმა ალექსანდრემ)
კაფიდან რომ გამოვედით უკვე საღამო იყო. ძალიან კარგად გავერთეთ ერთი შეხედვით ალექსანდრე დასტოინი ტიპი გეგონებოდათ,სინამდვილეში კი ისიც ცანცარა იყო. რახან უკვე საღამო იყო და დამიც სახლში იქნებოდა ალექსანდრე აღარ გავუშვი და დავტოვე ჩემთან. დამი მართლაც სახლში დაგვხვდა. ყავა გავუკეთე დამის და ალექსანდრეს და ნიკას დავურეკე.
-ნიკ რას შვები?
-არაფერს სახლში ვარ ჯერ, ბიჭებთან გასვლას ვაპირებ, შენ რას შვები?(ნიკა)
-აუ ნიკ, მიდი ეხლა გამოდი დამის მეგობრები უნდა მოვიდნენ და გაგაცნობთ თან გავერთობით, ბიჭებს მერეც ნახავ! უარი არ მიიღება.
-კაი ნახევარ საათში შენთან ვარ(ნიკა დავითანხმე ახლა სალის ჯერია)
-სალ რას შვებიიი?(ჩავყვირე ტელეფონში)
-რას ყვირიხარ!! გამეხვრიტა ყური!!(სალი)
-კაი გაჩუმდი ეხლა, რას შვები?
-არაფერს იკას ნერვებს ვუშლი(გაიცინა)
-ხოდა ეხლა ჩემს ბიჭს თავი დაანებე და ჩემთან სასწრაფოდ!!!!
-რა ხდება?(სალი)
-დამის მეგობრები მოდიან და გამო გავერთობით და გაგაცნობ. ნიკაც მოვა
-კაი მოვდივარ(სალი)
-ესეც ასე ესენი მოვლენ. დღეს სახლს ვიმხბოთ დედა და მამა არ მოვლენ, მეგობრებთან ერთად წავიდნენ აგარაკზე (ტაში შემოვკარი)სახლი ჩვენს განკარგულებაშია.
-კაია.მოვლენ ახლა სადაცაა.(კარზე ზარია)აი მოვიდნენ მგონი სან, მიდი გააღე რა(დამი)
კარებისკენ გავიქეცი, ლიზა მოვიდა
-მოდი ლიზ (გადავეხვიე მეგობარს) დამიიიიი (დავიყვირე)
-ჰოოო(მეორე სართულიდან გამაგონა)
-მოდი ჩემი მეგობარი უნდა გაგაცნო(გავძახე)
-მოვდივარ(დამი)
-ეს ლიზაა ჩემი მეგობარი. ლიზ ეს დამიანეა ჩემი ძმა (გავაცანი ერთმანეთს დამი გაშტერებული უყურებდა, როგორც იქნა ხმა ამოიღო)
-სასიამოვნოა!(დამი)
-ჩემთვისაც! შევატყვე რომ ერთმანეთი მოეწონათ,მალე ყველა მოვიდა ნიკასა და სალის გარდა.მე ლიზამ და გოგოებმა მაგიდა გავაწყვეთ. დავსხედით და ზარიც დაირეკა. მივხვდი, რომ სალი და ნიკა მოვიდნენ და გავიქეცი მათთან შესახვედრად. რათქმაუნდა არც შევმცდარვარ.ნიკა და სალი მოვიდნენ. ყველას გავაცანი ორივე და კარგადაც შეეწყვნენ. ვამჩნევდი რომ მალე ორი წყვილი გვეყოლებოდა,ერთი ლიზასა და დამის სახით, ხოლო მეორე სალისა და დემეტრეს სახით. სალი მე გამომაპარებდა რამეს? მას ჩემი ხუთი თითივით ვიცნობ და არც გამჭირვებია მისი მზერის დაჭერა. კარგად ვერთობოდით, დღეს ყველა ჩვენთან რჩებოდა და ყველა სვავდა ჩემს გარდა, 11 საათი იყო უკვე როცა კარზე ზარის ხმა გაისმა.
-დამი ვინმეს ველოდებით კიდევ?(ვიკითხე მე)
-მე არავის ველოდები მიდი ნახე ვინ არის(დამი),მე წავედი კარისკენ, რომ გავაღე იქ ლუკა დამხვდა ჩემი დეიდაშვილი რომელიც 3 წელია საზღვარგარეთაა წასული, ვიყვირე და ლუკას რასაც ქვია შევახტი,მანაც შემომხვია მკლავები და დამატრიალა თან მკოცნიდა. ჩემს ყვირილზე ყველა გამოცვივდა მისაღებში და გაკვირვებულები იყურებოდნენ, ვერავინ ხვდებოდა რა ხდებოდა, ან ეს ბიჭი ვინ იყო, მხოლოდ ნიკამ და სალიმ იცოდნენ ვისზე ვიყავი აკრული, მალევე ჩახველების ხმა გავიგე
-აქ რა ხდება?!(იკითხა დამიმ მკაცრი ხმით და მეც ივხვდი რომ უნდა ჩამოვსულიყავი ლუკადან)
მე როგორც კი მოვშორდი სალი დაეტაკა,შემდეგ ნიკა
-როგორ ხარ ძმა? როდის ჩამოხვედი ან რატომ არ გაგვართხილე?
-ხო რატომ არ მითხარი რომ მოდიოდი?!(ვკითხე მე და ფეხი სასაცილოდ ავათამაშე) გაეცინა და მომეხვია.
-სიურპრიხი მინდოდა გამეკეთებინა ფერია(ლუკა)
-და არ იტყვით რა ხდება აქ?!(გაისმა დამის მკაცრი ხმა)
-ფერია ეს ვინ არის?(გამომხედა ლუკამ)
-დამი ეს არის ჩემი დეიდაშვილი ლუკა,ეს არის დამიანე ჩემი ძმა ოღონდ მერე მოგიყვები რა (გავხედე ლუკას)
-სასიამოვნოა! -თქვა ორივემ და ერთმანეთს ხელი ჩამოართვეს
შემდეგ ლუკა ყველას გავაცანი და დავუბრუნდით მაგიდას, უკვე მთვრალები იყვნენ, ამიტომ ყველა დავაბინავე, ყველაფერი მოვაწესრიგე და მეც დავქექი დასაძინებლად.