ოთახში გიჟივით შევვარდი,აქეთ-იქით დავდიოდი და ბოლოს დაღლილი საწოლზე მივესვენე..ვერ გამეგო რახდებოდა ჩემს თავს..შემიყვარდა?ოოო არა,არა ლილე რეებს ამბობ..სიყვარული არ არსებობს,ადამიანებს მხოლოდ იყენებენ..აბა რა მემართება როცა მეხება?რატომ მიჩქარდება გული? ან მას რაუნდა,რატომ დამსდევს,რატომ მკოცნის ასე ნაზად..ვუყვარვარ? აააააააააა თავი ამტკივდა,ნურარ ფიქრობ ამაზე ლილე..!!!!
ჩემს თავთან ჩხუბის მერე,შხაპი მივიღე და საწოლში შევწექი..მალევე ჩამეძინა..
საღამოს 7ზე გამეღვიძა,ცავიცვი და დაბლა ჩავედი,ჩემები მოსულები დამხვდნენ..
-დეე,მაა როგორ ხართ?ისე ჩავეხუტე მგონი გავჭყლიტე ორივე..
-კარგათ ჩემი ლამაზი გოგო-ირაკლი...ხო ისე რაღაც საქმე მქონდა შენთან..
-რა ხდება ?
-არაფერი ისეთი,დღეს ერთ წარმატებულ კომპანიასთან გავაფორმეთ ხელშეკრულება..ამასთან დაკავშირებით წვეულება იმართება და ოჯახით ვართ დაპატიჟებულები...ასე,რომ მიდი გამოეწყვე და გავიდეთ..იცოდე არ დააგვიანო 9ზე იქუნდა ვიყოთ..
-რაა ცხრაზე??? უკვე რვა დაიწყო..უცებ ავვარდი ოთახში და კაბის არჩევა დავიწყე..ოოო ცოტა ადრე ვერ მეტყოდა?? ახლა ასე სწრაფად როგორ ჩავიცვა..
როფგორც იქნა მივაგენიი... გრძელი,ტანზე მომდგარი ლურჯი კაბა ავაარჩიე,რომელსაც ზურგი საერთოდ არ ჰქონდა,შავი მაღლები შევუხამე,ბუნებრივი ქერა თმა ნახევრად ავიწიე და კულულები გვერძე გადმოვიყარე..მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთე და ქვემოთ ჩავედი...
-დედას ფერია,როგორი ლამაზი ხარ...ვამაყობ შენით...გაღიმებული დედა მაქებდა და გულში მიკრავდა..
-ჰმმ შენ გგავარ დაამიტომ ვარ ასეთ კარგი...ყველას გულიანად გაეცინა..
ჰა წავედით,თორე დაგვაგვიანდა..

მანქამნა ორსართულიანი სახლის წინ გაჩერდა..გადმოვედი თუ არა მაშინვე ვიცანი გარემო..აი გამართლებაც ამას ჰქვია...გამარჯობა ჯოჯოხეთო,ჩემი ფეხით მოვედი შენამდე...მე ბატონი დამიანეს სახლთან ვიდექი და აქედან გაღწევაზე ვფიქრობდი...მშობლები კი გაკვირვებულები მიყურებდნენ..
-ლილე წამოდი რას დგახარ მანდ..ირაკლი
-კი კი მოვდივარ..უცბად მოვედი აზრზე და გავყევი მათ..

ვააა ირაკლი,როგორ გამახარე..ეს შენი შვილია? გიორგი დამიანეს მამა..
-კი ჩემი შვილია,ლილე..
-დამიან,მოდი ვიღაც უნდა გაგაცნო..გიორგი
დამიანი მოდიოდა და ეშმაკურად იღიმოდა..
-გამარჯობა ბატონო ირაკლი..ისე თქვა თვალი არ მოუცილებია ჩემთვის..
-დამი ეს ლილეა,ირაკლის ქალიშვილი..გიორგი
-ვიცი მამა,ჩვენ უკვე ვიცნობთ ერთმანეთს,საერთო მეგორები გვყავს..
-ძალიან კარგი,ანუ უფრო ისიამოვნებთ დღევანდელი საღამოთი,ახლა კი სუფრასთან გადავინაცვლოთ,გთხოვთ..მოკრძალებულად წარმოსთქვა სიტყვები უფროსმა ახვლდიანმა და მაგიდისკენ გაგვიძღვა..
-იცი..დღეს ძალიან ლამაზი ხარ,ყურში მიჩურჩულა დამიანმა და მამამის დაწია...სუფრასთან მივედით და გადავნაწილდით..მე დამიანეს წინ მომიწია დაჯდომა..ის კი ურცხვად მყურებდა და დროდადრო იღიმებოდა..
ვახშამი სასიამოვნო აღმოჩნდა..იმას თუ არ ჩავთვლით,რომ კითხვებით ამავსეს..გადავიღალე და ცოტახნით ვერანდაზე გაბედი..შემოსულს კი სასწაული სცენა დამხვდა..ყველა საცეკვაოდ გასულიყო,დამიანე კი ერთ ვულგარულად ჩაცმულ მაიმუნს ეცეკვებოდა..ჩემი დანახვისას კი რეაქცია ნული,თვალი ისე ამარიდა თითქოს არც კი ვვარსებობდი...
ნერვებმოშლილი სკამზე დავჯექი და წყვილებს დავუწყე თვალიერება..ამ დროს,ერტმა სიმპატიურმა ბიჭმა გამიწვია საცეკაოდ..მეც დავთანხმდი..ამის დანახვაზე ახვლედიანს სახე აელეწა,ძარღვები დაებერა..იმ მაიმუნს ხელი გაუშვა და ჩვენკენ წამოვიდა..
-შეიძლება მეწყვილე მოგტაცო?ბრაზმორაულმა უთხრა ბიჭს
-რა ტქმა უნდა..უკმაყოფილოდ ჩაილაპარაკა უცომა და იქაურობას გაეცალა..
-რას აკეთებ გაგიჟდი?ვერ ხედავ რომ ვცეკვავდი?შევეცადე ა მეყვირა..
-ცეკვავდი?გოგო ხოარ გააფრინე ჰა?იმ ბიჭმა თვალებით გაგაშიშვლა და ვინ იცის რაუტრიალებდა ტავში..შენკიდე ვითომც რაფერიო ისე მოგაქ ტავიი....სიბრაზისგან თვალები დაუწითლდაა დამიანეს და ტავს უკვე ვეღარ იკავებდა..ხელი ჩამავლო და ოთახში ამიყვანა კარები გადაკეტადა გააარძელა..
-ამიერიდან აღარავის გაეკარო გესმის?აღარავის..რც სეეძლო მთელი ძალით იყვირა..
-რა?სულ გააფრინე? შენ ვინხარ,რომ ამდენს ბედავ..მამა,ძმა თუ შეყვარებული? ან საერთოდ რა გინდა..რატომ არ მანებებ თავს?ერთ დღეს მკოცნი და მეუბნები ლამაზიხარო,მეორე დრეს ვიღაც კა*პებს ეფლირტავები და ამის მერე კიდევ შენ გაქ პრეტენზიები? თვალით აღარ დამენახო ახვლედიანო...გაბრაზებულმა მივახალე და გამოსვლას ვაპირებდი,როცა დამიანემ ხელი ცამავლო და კედელს ამაკრო..
-ესე იგი ეჭვიანობ..თავი ახლოს მოიტანა,ისე რომ მის სუნთქვას ვგძნობდი და თვალებში ჩამაშტერდა
-ჰაჰააჰ მე?შენზე?გაგიჟდი? ირონიული ღიმილი ავიკარი სახეზე
-ხო ხო შენ..აბა ასე რატომ აენთე?იმ გოგოს კახპა რატომ უწოდე...რატომ გაბრაზდი?..გუშინ რატომ მაკოცე...მკაცრად დაიწყო ლაპარაკი და თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა...სიტყვის თქმა არ მაცადა,ტუჩებზე დამაცხრა..ნელა და ნაზად მკოცნიდა..ნერვებუი მომეშალა ამდენის უფლებას,რომ აძლევდა ტავს და გავარყი..ოთახიდან გამოვვარდი და სახლში წავედი..

სულ ასე რატომ მემართება..სხვა გზას არმტოვებს..სადაც წავედი გაქცევა მომიწია...რა ვქნა? რამოვუხერხო თავს? იქნებ ცოტა ხანი დასასვენებლად წავსულიყავი?ჰოომ,კაი იდეაა..ტელეფონი ამოვიღე და ელენას დავურეკე..
-ელენ როგორ ხარ?
-მეძინა..რაიყო ამ შუაღამისას რამ გაგაღვიძა ქალო..იავნანა უნდა მამღერო თუ ზღაპრები მომაყოლო..მძინარე მლანძღავდა ქალბატონი
-ოოო მაცადე გოგო ლაპარაკი..ერთი სიტყვით ხვალ მივდივა სვანეთში მარტო..გთხოვ მისამართი არავის უთხრა,ჩემებსაც გავაფრთხილებ..ხომ იცი ტყულად არ წავიდოდი..მინდა დავფიქრდე ყველაფერზე..
-ვიცი ჩემო გოგო..რამდენი ხანიც გინდა იყავი,მე არავისვეტყვი სად ხარ..ვიცი,რომ გჭირდება ეს..ახლა კიდაიძინე ჩემო ლამაზო ხვალ გნახავ..
-კარგი ელენ მიყვარხარ..ტელეპონი გავთისე და დავიძინე...

მეორე დღეს ყველაფერი მოვაგვარე..დედას და მამას წასვლის შესახებ ვუთხარი,ბარგი ჩავალაგე და ყველას დავემშვიდობე გარდა ბიჭებისა..ტელეფონი სახლში დავტოვე...არმინდოდა ვინმეს სევეწუხებინე..შეიძლება ეგოისტურად ვიქცევი მაგრამ ეს ასე უნდა გამეკეთებინა..უნდა გამეგო რას ვგრძნობდი...
ერთი კვირა სწრაფად გავიდა..დედ-მამას მეზობლის ტელეფონიდან ვუკავშირდებოდი..ელენეც ხშირად რეკავდა..ერთი შეხედვიტ ყველაფერი რიგზე იყო..სინამდვილეში კიასე არ ყოფილა..

დამიანესთან...
ბიჭო ერთ კვირა გავიდა დაა არ გამოჩენილა გესმით?! თვალებჩაწითლებული დამიანე ღრიალებდა და ყველაფერ ამტვრევდა..
-დაწყნარდი რაიყო..გამოჩნდება..დაწყნაებას სეცადა საბა
-დავწყნარდე? შენ შ** ხოარგაქ ჰა? იცით ხომ? იცით ხომ სადაცაა..მითხარით დროზე..თავს ვეღარ კონტროლებდა ახვლედიანი და დემეტრეს საყელოში სწვდა..
-დაწყნარდი,ჩვენ არაფერი ვიცით..არცკი ვიცით როდის წავიდა..ელენაც არაფერს ამბობს..
-ელენა ხო ხო ელენა..აქამდე როგორ არ გამახსენდა..ახლავე ელენასთან მივდივართ..

ელენასთან...
უკვე დაძინებას ვაპირებდი რომ კარზე ბრახუნი ატყდა..გამიკირდა ღამის პირველ საათზე ვინ უნდა ყოფილიყო...გავაღე კარი და გაუბედურებული დამიანე შემრჩა ხელში..თვალები ჩაწითლებოდა..ადამიანს აღარ გავდა..
-რრ.რაა მოხდა..? შეშინებულმა ვიკითხე
-ლილე სადააა? გთხოვ მთხარი,ვეღარ ვუძლებ..უკვე თხოვნაზე გადავიდა საყვარელ ქალსმონატრებული ახვლედიანი..
ელენამ კი ვეღარ მოიტმინდა და მისამართი უთხრა..ასე აჯობებსო,ეყოფა ქალბატონს დასვენებაო..

ლილესთან
დილით სასიამოვნო სუნმა გამაღვიძა..მეგონა მეზობლად ნანა ბებო ფუსფუსებდა სამზარეულოში..გემრიელ სუნზე მომშივდა და სამზარეულოში ჩავედი..თმას ვიკრავდი როცა ვიღაცას დავეჯახე..
-სულ როგორ უნდა მეჯახებოდე..
-შენ?აქ რაგინდა?ან როგორ გაიგე აქ რომ ვიყავი..
-მაგას არ აქვს მნიშვნელობა..მთავარია აქ ვარ..
დამიანემ თავი ვეღარ შეიკავა და მონატრებულ ქალს ძლიერ ჩაეხუტა..ლილემ იგრძნო როგორ აფრიალდნენ პეპლები მუცელში,როგორ ახვევდა თავბრუს მისი სურნელი..უყვარდა მთელი არსებით უყვარდა..აქ უკვე აღარ იყი შეწინააღმდეგება საჭირო,ლილემაც მოხვია მაგად ხელები და მკერდზე აეკრო...
-როგორ მომენატრე პატარა ქალბატონო ყურში დახშული ხმით უჩურჩულა და მის აწითლებულ ტუჩებს დასწვდა..





აბა როგორია? იმედია მოგეწონებათ..შეცდომებისთვის ბოდიშით...