-ქალბატონო პატიენტია
-შემოუშვით ..
ოთახში პატარა ბიჭი შემოვიდა , გრძელი ხვეული თმა ქონდა , მე მის ისტორიიას გადავხედე მათე 5 წლის , აქვს ხშირი ნერვული აშლილობა , კანკალი ,დეპრესია ..
პატარა ბიჭს ლამაზი გოგონა შემოყვა, იქნებოდა ასე 24 25 წლის ,
-გამარჯობაა ქალბატონო ნია
-გაგიმარჯოს, მობრძანდი, მომიყევით აბა რახდება ?
-არვიცი რაატომ ხდება ესე, ბოლო 1 თვეა სულ ცუდ ხასიათზეა , ბაღში აღარ დადის ,ხშირად ოთახში იკეტება და ხმას არ მცემს ,საჭმელს არ ჭამს ,არც მამას ელაპარაკება, ბებია უყვარდა ძალიან ,იმასაც კი არ სცემს ხმას .ძალიან ვნერვიულობთ
- გასაგებია, მე ბავშვს გავსინჯავ თქვენ გარეთ დამელოდეთ ..

მე და მათემ ბევრი ვილააპარაკეთ, ძალიან კარგი და თბილი ბავშვი გამოდგა, მან მითხრა რაც აწუხებდა, მართალია 5 წლისარიას მაგრამ იცის იმზე მეტი ვიდრე 50 წლის ადამიანმა , მისთვის დიდი პრობლემა თავისი მშობლების მუდმივი კამათი და მამის თვეობის წასვლა იყო სახლიდან , ეს თითოეული ბავშვის პრობლეემაა ვის ოჯახშიც მსგავსი პრობლემა ტრიალებს ..მე მას რჩევები მივეცი , ისეთი ლამაზი თვალები ქონდა და ღიმილი ნამდვილი სასწაული იყო ეს ბავშვი ..
ესენი დღის ბოლო პაციენტები იყვნენ , საათს რომ დავხედე 9 ხდებოდა , გოგოები წავიდოდნენ უკვე ,მეც პალტო და ჩანთა ავიღე , მათეს და კიდე 2 ბავშვის ისტორია ჩანთაში ჩავდე და გარეთ გამოვედი ...
მარტის საღამო იიყო, დიახ 13 მარტი იყო, ციოდა მაგრამ სიამოვნება იყო ამ ლამაზ დღეს გარეთ სეირნობა მეც გზას ჩამოვუყევი და თბიილისის სილამაზით დავტკბი, ჩემს ფიქრებში გართულმა საათს დავხედე და უკვე 11 ტს გადამცდარიყო , ტაქსს გავაჩერებთქო ვიფიქრე ,მაგრამ სახთან სულ 3 კვარტალი მაშორებდა და ფეხით გავაგრძელე სიარული,
თამარაშვილიდან ჭავჭავაძეზე გადავედი და ვაკის პარკს მივუახლოვდი , მიყვარს ეს ადგილი , ბავშვობას და სტუდენტობას მახსენებს , პარკში ჩავედი და ერთ-ერთ სკამზე ჩამოვჯექი , იქეთ ბიჭები იცინოდნენ , გოგოების ხმაც ისმოდა
-ფრთხილად არ ჩამოვარდეს ბიჭოო. ხელიშეაშველე //ისეთ ხმაზე გაკიოდნენ , თითქოს კვარტალი აშორებდნენ ერთმანეთს ...
მე თავი სკამს მივადე და ძალიან ღრმაა ფიქრევბში წავედი ..
უკვე 25 წლის ვარ , უკვე ფსიქოლოგი ვარ , ჩემი ოცნება ავიხდინე და ჩემს გოგოებთან ერთად ჩვენი ცენტრი დავაარსეთ .ისინი საუკეთესო ფსიქოლოგები არიან , სხვადასხვა დარგში, მოკლედ რომ ვთქვათ ყველამ ავიხდინეთ ჩვენ ჩვენი ოცნებეები , ..
მე 3 კურსის მეორე სემესტრდიან მოულოდნელად გერმანიაში წავედი , მაშინაც იმ საყვარელ ბიჭზე ვიკავი სიგიჟემდე შეყვარებული , ვისზეც წინა თავებში ვწერე , მაგრამ ერთად არასოდდეს ვყოფილვართ, მეგობრები ვიყავით, ერთად დავდიოდით ყველგან , მთელი საქართველოს მასშტაბით , ბევრი ლამაზი დღე მახსოვს მასთან ერთად , მაგრამ ყველაფერიი დამთავრდა , მე წავედი და ჩვენს ურითიერთობას წერტილი დაესვა , უუკვე 3 წელია მასზე არაფერი მსმენია , არც ვიცი სად არის, როგორ არის , მხოლოდ მისი სახელისახე და ღიმილი მახსოვს , რომელიც ალბათ მუდამ მემახსოვრება :3 ნოსტალგია ვიგრძენი, რომელიც დიდი ხანია ჩემში აღარ გამოჩენილა , რატომ მოხხდა ესეე , ან საერთოდ რატომ დამემართა მეხომ დავივიწყე , მაგრამ ერთხელ,სავარაუდოდ ღამე,იგრძნობ უდიდეს მონატრებას იმ ადამიანის მიმართ,რომლის გვერდით ყოფნასაც ხარ მიჩვეული...
ისეთი შეგრძნება გექნება,რომ აღარ შეგწევს უნარი ადგე,ჭამო,იძინო,იფიქრო და ეს მდგომარეობა მხოლოდ გაუარესდება მაშინ,როცა გააცნობიერებ,რომ როგორც არ უნდა გინდოდეს,მაგ ადამიანების გვერდით ყოფნა უბრალოდ შეუძლებელია..
სავარაუდოდ როცა ტკივილი გაქრება მაშინ წავა ნოსტალგიაც და ძალიან გაგიმართლა,თუ ასე უცებ დაგტოვა...
ხშირად ამას ძალიან დიდი დრო სჭირდება და მაშინაც კი,როცა განთავისუფლდები გრძნობებისგან ბოლომდე ვერ მოდუნდები,იმიტომ,რომ არ იცი როდის დაბრუნდება ნოსტალგია კვლავ...დიახ ესე ხდება არიცი როდის გაგინადგურებს ფიქრებს კვლავ , დღეს 13 მარტია და მე ის ამდენი ხნის შემდეგ ისევ გაამახსებდა ...
ჩემს უკან ბიჭების საუბარი უფრო იზრდებოდა , აშკარად თამაშზე გდავიდნენ და კარგადაც ერთობოდნენ,)რაამდენი ხანიაა განტვირთვის დღე აღარ მქონია , მგონი ბოლოს 2 კურრსზე ვიყავი მეგობრებთან ერთად სვანეთში :3 ისე კარგად მახსოვს ეს დღე , ყველას ეძინა ჩვენ კი დილამდე ვისხედით და ბევრს ვსაუბრუბდით, არ მიყვარს ჩემი ერთი პატარა ქცევა -არაფრის დავიწყება, მინდა გავიღვიძო და არაფერი მახსოვდეს რაც ჩემს გონებას ანადგურებს , სულ მიმძიმებს და ცხოვრებას მირთულებს , რატომ გამახსენდა ყველაფერი დღესს ....
უცებ წინ ბურთი დაეცა , მეც წამოვდექი ალბათ იმათია და მივაწოდებთქო და რომ შევტრიალდი , არიცი ის მას ძალიან გავდა , ისეთივე გრძელი თმა წვერი ქონდა , უცებ ახლოს მოვიდა შეჩერდა , თვალებში ღრმად ჩამხედა და გაიღღიმა
-ღადაობ ხო ??
-არაა !
და მაგრად მომეხვია ...
არვიცი 3 წამი ხელები დაშვებული მქონდა და ვცდილობდი ცრემლები შემეკავებინა რამდენი წელია აღარ მინახავს , ის კიდე ისევ ისეთია როგორიც მაშინ , არც თიითონ შეცვლილა არც ხმა შეუცვლია , და აფქტია არც ძველი საქმიანობები მიუტოვებია ....
-როგორ ხარრ ?
-ააუ რავი ეხლა უკვე ძაან გაოცებული, არ მეგობა აქ თუ გნახავდი , რას შვები ? რამდენი წელია შენზე არაფერი მსმენია ..
მოიცა ბიჭებს დავემშვიდოდბები და წამო სადმე დავსხდეთ და ვისაუბროთ
პასუხის გაცემაც არ მაცალა ისე გადაირბინა სკამზე და 3 წამში უკან დაბრუნდა .. ძველი მგობრის სახით ხელმკლავი გამომდო და ჭავჭავაძის ქუჩას დავუყყევით ერთ-ერთ კაფეში დავსხედით მან ჩაი მეკიდე ყავა შევუკვეთე და ......
2 ხებოდაა რომ იქიდანგამოვედი სხვადასხვა ტაქსებში ჩავჯექით, ფანჯარას თავი მივადე და გავითიშე, რამდენ რამეზე ვისაუბრეთ , მის ცხოვრებაში არაფერი შეცვლილა , ის ისევ ისეთი აქტიურია როგორც ადრე იყო , აქვს თავისი საქმე მაგრამარასოდეს შორდება მის ჰობს,იყოს მეგობრებთან ერთად და დაიყროს საქართვველო ... ჩემი ცხოვრება კი სულ შეიცვალა , ძალა აღარმაქ ვიყო ისეთი აქტიური როგორც მაშინ , ვიარო ბევრი და ვიხალიხო ცხოვრებით , მე ვიცი რომ დილით 9ზე კარებთასნ მელოდება ვინმე ერთი , ვისაც ჩემი დახმარება ჭირდება და მე აუცილებლად უნდა დავეხმარო მათ, ეს ჩემი ვალია, ესჩემი საქმეა .. ნომერებიც გავცვალეთ და ვნახოთ, რა როგორ მოხდება ...
ხშირად მინდოდა ის ჩემი ცხოვრებაიდან წამეშალა მაგრამ ცხოვრებამ ამის საშუალება არ მომცა ...
სახლში ავედი და წამოვწექი , წერს ვუყურებდი და რაღაცაზე ვიქრობდი , უცებ თვალი პატარა ყუთს მოვკარი კარადის თავზე, ჩამოვიღე და ის დღიური ამოვიღე რომელსაც 4 წელია აღარ შევხებივარ, მისი საშუქარიი 13 მარტის ფურცელზე იდო, აი თურმე რატომ 13 მარტი ... ეს #2 გასვლაა, ჩვენი მეორე საერთო გასვლა შორს, ულამაზეს ადგილას !! აუ რატომ მქონდა ესეთი შეგრძნება დღეს , თურმე რას ნიშნავდა 13 მარტი ...
მეორე დილით ძალიან გამოუძინებელი ვიყავი, ან საერთოდაც არ მძინებია გუშინ. ყყავა ნახევრად დავლიე,იმიტომ რომ უკვე პაციენტი მელოდებოდა , ტაქსი გამოვიძახე და სამსახურში წავედი , გოოგოები კიბეებთან შემხვდნენ, მეგის უკვე იმხელა მუცელი აქვს , რომ ვეღარ ადგავს ნაბიჯებს , დიახ დიახ მან იპოვა ოცნების მამაკაცი და უკვე 9 თვის ფეხმძიმეა :3 ინა ?? ყინულივით ვიცია და ყოველ საღამოს ნაგავს ავსებს ყვავილების თაიგულებით ..
- მეგგ აიღე შვებულება ხომ ხედავ აღარ შეეგიძლია . ვუთხარი და გოგოები გადავკოცნე
- ეს კვირაც და ვეღარ გავქაჩავ მეტს ..თუ მანამდე არ დაუბადა
- შესვენებაზე გავიდეთ . რაღაც მაქ მოსაყოლი..
-კაი შევხვდეთ ქვევით (ინა)
1 პაციენტი 2 3 და 10 წუთიანი შესვენება გონზემოსასვლელად, ამ დროსი მეილი გავხსენი და წერილი დამხვდა ლონდონიდან !!
-არიის არიიის , ისე გავკივლე შემცხვაა, მგონი დამბუნდა ძველი ნია :დ
გოგოები 4ზე ვნახე და გუშინდელი საღამო დეტალებში ვუამბე, ორივე სსულგანაბული, გაოცებული სახეეებით მიყურებდნენ, მეგი მარწვიის ბლინებს ჭამდა და მუცელზე ხელს ისმევდა ისე სასაცილოდ რომ გავხედავი ცუდად ვხვდებოდი და რაგააცეები მავიწყდებოდა, საეღო ჯამში ყვლაფერი ვუამბე და დაღლილმა თავი საზურგეს მივადე
-არ არსებობს !(ინა)
-არადაარსებობს )მეგი)
-რამოხდა? უბრალოდ ერთმანეთს ვესაუბრეთ ,ამდენი ხნის შემდეგ ..
-პეპლები ?? (ინა)
-არაფერი გრძელდება სამუდამოდ.
-და მაინც პეპლები ??? (იმა)
--პეპლები ?? უკვე შიგნიდან მჭამენ.
-ჩაეხუტე ?
-არა ! მეხომ არ მიყვარს ჩახუტება მათთან !
-არდაურეკავ ? (მეგ)
-რააზრი აქ ?? ლონდონში მივფრინავ 1 კვირაში !
-რაა მოგივიდაა დასტუურიი ??
- კი ეხლა ვნახეე მაილი ..
-ეს ის არარის რაც გინდა ხო ?? (ინა)
- ეს ის არის რაც სიგიჟემდე მინდოდა გუშინ საღამომდე .მაგრამ მაინც წავალ , აუცილებლად უნდა წავიდე ეს ჩემი შანსია ..
-რამდენი წელია ვიზა ?
-5 წელი და 6 თვე ჩაფრენიდან !
-არმჯერა რომ ამდენ ხანს ვერ გნახავ !
-ჩამოხვალთ თქვენ , უბრალოდ მეეარმაქ ქვეყნის დატოვების უფლება ...
-ვაიი მგონი მუცელი ამტკივდა !!
სასწრაფოს ხმა , ბევრი ზარები . ექიმები , მედდები , ბევრი ხალხი , მომავალი მამა , მამამთილი , ბიძა , დეიდები , მეგობრები და სამშობიაროს კარები
-გილოცავთ , ბიჭია !!!
უცებ შამპანიური გახსნის ხმა , ერთი ბედნიერი შეძახილი ბიჭია ბიჭია , მილოცვეები დაა ბევრი ბევრი სიხარული !! ჩვენი მეგი დედააა :3


-მალე თორე თვითმფრინავიი უშენოდ გაფრინდებაა ,(ინა)
-ჩამოვდივარ ..
სულ; რაღაც 6 ჩანთაა , რეგისტაცია , ბევრი ცრემლები, ჩახუტებები დაა ნახვამდის ძვირფასო საქართველოვ , მალე შევხვდებით ... ისე წავედი მას აღარ შევხმიანებულვარ , არც ის გამოჩენილა ჩემს ცხოვრებაშიიიი , არადა მეგონა რომ ჩვენ ერთად ვიქნებოოდით, მაშინ მეგონა მხარზე თავს რომ დავადებდი და სილამაზით ვტკბებოდი რომელიც ჩემსწინ გაიშებოდა ხოლმეე ... ადრე თუ გვიან დგება მომენტი,როცა თქვენი გზები ეყრება ერთმანეთს.თითოეული ირჩევს საკუთარ გზას და ჰქონია,რომ ადრე თუ გვიან გზები მაინც გადაეყრება ერთმანეთს.მარა რაც დრო გადის გზები უფრო და უფრო სცილდება ერთმანეთს.თავიდან ეს ნორმალური გგონია,"ჩვენ ხომ ერთმანეთისთვის ვართ შექმნილნი,ადრე თუ გვიან ყველაფერი დაბრუნდება".თუმცა ასე არ ხდება.ამის ნაცვლად დგება ზამთარი და უბრალოდ ხვდები,რომ ყველაფერი დასრულდა...
ერთხელ და სამუდამოდ დასრულდა...

5 წლის შემდეგ...
13 მარტი !
-გამარჯობათ და გამარჯობათ , მე უნდა ვიღიიმოდე (ცხოვრებისეური ფრაზა ) შენც გამარჯობა ჩემო საქართველო ! მე კვლავ შენთან ვარ ..