-გიოო....აქ რას აკეთებ?აა!უი!ბოდიში ძალიან უაზრო კითხვა იყო შენხომ სულ აქ ხარ!! (ანანო)
-იცი მე.. (გიო)
-არ არის საჭირო რამის ახსნა შენ ხომ ჩემთვის აღარავინ ხარ!(ანანო)
-შენთან სალაპარაკო მაქვს (გიო)
- მე კი შენთან სალაპარაკო...(გიო)
აღარ დავამთავრებიე გიოსთან მივედი და გადავეხვიე ჩემს მონატრებულს
-გიოო როგორ მომენატრ დამპალო ერთი კვირაა დამივიწყე და სახლში არ მოდიხარ იცი მე და ანანო ჩემი მშობლების სახლში გადავედით შეგიძლია გვესტუმრო და ანანოსაც ელაპარაკო..(მე)
-ვაა მართლა ტო?ძალიან კარგი კი მოვალ აუცილებლად!(გიო)
-იქნებ მეც მკითხოთ მინდა თუ არა ამ ბაბნიკის ნახვა?(ანანო)
-მერე ვინ გითხრა რომ შენს სანახავად მოვალ?(გიო)
ანანოს არ ესიამოვნა ასეთი პასუხი გული ძალიან ეტკინა და ცრემლები წამოუვიდა მაგრამ არ შეიმჩნია თავი აწია თვალებში შეხედა გაუღიმა და უთხრა


-იცი კარგი იქნება სანამ მოხვალ დარეკო(ანანო)
-მაგას მე გადავწყვეტ!(გიო)
-კი კი დარეკე და ჩვენ რაღაცეებს გავაკეთებთ სახლს მოვაწყობთ ლუკას დავურეკავ რომ მარტო არ იყო და პარტნიორი გყავდეს ოთხნი კი მაგრად გავერთობით! (ანანო)
-ვინ ლუკას?(გიო)
მეც იგივე კითხვა მიტრიალებდა თავში ვინაა ლუკა?არა ვინმე რომ იყოს მეცოდინებოდა ახლა უნდა ვიკითხო რა როლს ასრულებს ლუკა?
-ხო ვინაა ლუკა? (მე)
ვკითხე გაკვირვებულმა მაგრამ ვიცოდი რომ ლუკა არავინ იყო უბრალოდ რაღაც სახელი მოიგონა გიორგის გასაბრაზებლად
-იცი მაპატიე ლიკა ვიცი აქამდე უნდა მეთქვა ლუკა ის.....
-გოგო ამოიღე ხმა ! (გიო)
გიომ ხმას აუწია და თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა
-ტონი შემირჩიე რა შენი საქმეა ვინ არის ლუკა ვინ არიან ის გოგოები ვინებთანაც ყოველ დღე ერთობი ხოლმე?(ანანო)
-გოგო აზრზე მოდი რეებს მიდარებ ერთმანეთს გამოდის რომ ის......(გიო)
-გამოდის რომ ის ჩემი საყვარელია და არა მარტო ის სხვებიც არიან!!
-რაო?ვინ არისო?ვინები არიანო?(გიო)
გიორგი გამწარდა ანანოს მკლავში სწვდა და გარეთ გაათრია და მანქანის წინ დააყენა....ვეცადე გამეჩერებინა მაგრამ მითხრა გარეთ არ გამოხვიდეო მეც დავემორჩილე ვიცოდი რომ ცუდად არ მოექცეოდა მას ხომ ის სიგიჟემდე უყვარდა ...
-შენ გინდა სულ გამაფრენინო?ვიყო თუ არ დაგბრიდო (გიო)
-ხომ გითხარი ვინცაა ის ჩემი.... (ანანო)
-ის შენი საყვარელია და კიდევ ბევრიც გყავს ხომ? კარგი მაშინაწი ჩემიც იქნები...მაგრამ ახლა თავი აწიე თვალებში მიყურე და იგივე ისე მითხარი ვინაა ლუკა
ანანოს ისე ქონდა გიოსგან გული ნატკენი რომ გადაწყვიტა მისთვისაც იგივე ეგრძნობინებინა ვითომ გაბრაზებული სიფათი მიიღო თითქოს თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა შეხედა და
-ხო!ჩემი საყვარელია და კიდევ ბევრია ასეთი თუ რა იყო მარტო შენ გაქვს ამის უფლება?მატო შენ უნდა ეფერო ყველას და მე გელოდო?
-ხო!
ამის გაგონებაზე ანანო გამწარდა და ისეთი სილა გააწნა ყბა მოეღრიცა მაგრამ გიორგიმ სიცილით გაასწორა თავი წელზე ხელი მოხვია თავისკენ მიქაჩა და მონატრებულს ტუჩებზე ეძგერა ანანო უძალიანდებოდა მაგრამ გიორგი არ ჩრდებოდა ანანო ვნებებში გაეხვა ყველაფერი დაავიწყდა ძალიან მონატრებული იყო გიორგის სითბოსი თვითონაც ყელზე მოხვია ხელი და კოცნაში აყვა მაგრამ გიორგიმ გადაწყვიტა მისი ასე რომ ვთქვათ ტანჯვა ამიტომ ვნებებისგან და ლამის ხელში ჩამდნარი ანანოს ტუჩებს მოშორდა მხარზე ცივი ხელი ჩამოუსვა და წავიდა თან ბოლოში მიაძახა დღეიდან „შენ ჩემი საყვარელი ხარ“...

ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და გარეთ გავედი..თავლები გამიშეშდა ანანო მანქანის წინ მიწაზე იჯდა ფეხები მოკეცილი ქონდა თავი კი მუხლებზე ედო თმები წინ გადმოეყარა და შესამჩნევი ხმით ტიროდა ვერაფერი ვერ გავიგე თავი ავაწევინე მთელი თვალები ჩაწითლებული ქონდა ტირილისგან ლოყები გაწითლებოდა
-ანანო მოდი ჩემთან ადექი რა გჭირს რა მოხდა რა გატირებს ნუ გადამრიე ამოიღე ხმა (მე)
-ლიკა ის ის მე ის.......(ანანო)
-ხო რა შენ რა ის თქვი დროზე (მე)
-ლიკა მე ის ის ძალიან მიყვარს ის კი ასე მექცევა მან მითხრა რომ არ ვიცი ასე რატომ მომექცა ასე რატომ დამამცირა (ანანო)
ტირილით ლაპარაკობდა
-კარგი ანანო მოდი სახლში წავიდეთ საჭესთან მე დავჯდები მომეცი გასაღები (მე)
-არა საჭესთან მე....(ანაო)
-ანანო მომეცი გასაღები დროზე ასეთ მდგომარეობაში ვერ დაჯდები... (მე)
გასაღები მომცა გამოვართვი და სახლში მივედით ანანომ დავწვებიო და ოთახში შევიდა ჯერ ადრე იყო საღამო ხანი დაახლოებით 7 საათი სახლში არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა ამიტომ ჟაკეტი მოვიცვი და ეზოში გავედი ქუჩები განათებული იყო,ასე რომ სეირნობა გადავწყვიტე,დრო ისე გავიდა მაჯის საათს რომ დავხედე 11 ხდებოდა ვიფიქრე ანანოს მესიჯს მივცერთქო მაგრამ ჯანდაბა ტელეფონი სახლში დამრჩენოდა სახლიდან დიდი მანძილის მოშორებით ვიყავი,ვიფიქრე თაქსით გავალ სახლამდეთქო მაგრამ ჯანდაბა საფულეც არ წამომიღია,ძალიან მეშინოდა იმ გზის მაგრამ გადავწყვიტე მოკლეთი წავსულიყავი სადგაცას ჩიხში შევედი როგორც ჩანს არასწორედ შევუხვიე გზა ამერია ჯანდა ამის...ჩიხში შესვლის თანავე დავინახე მთვრალი კაცები ძალიან შემეშინდა ასე რომ ჩქარი ნაბიჯით წავედი ამ დროს დავინახე ჩრდილები რომლებიც მე მიახლოვდებოდნენ ძალიან შემეშინდა და გავიქეცი ისინიც გამომეკიდნენ ღმერთო ახლა რა ვქნა... ამ დროს დიდი გზის შუა ნაწილში ვიდექი მაგრამ იქ მანქანები აღარ მოძრაობდნენ მხოლოდ ერთი გასახვევი იყო..
-საით მირბიხარ ლამაზო? (უცნობები)
-მოდი გავერთოთ?(უცნობები)
უკვე ისტერიკები მემართებოდა სირბილმა დამღალა სუნთქვა მიჭირდა ჰაერი აღარ მყოფნიდა ერთი დამეწია კიდევაც და ხელი მკრა მე ძირს დავარდი და გონება დამიბინდდა ბოლოს აღარაფერი მახსოვს მხოლოდ ერთი ხმა მესმოდა რაღაცეების დახევის ვგრძნობდი იხეოდა ჩემი ტანსაცმელი მერე გავიგონე ხმა
-თავი გაანებეთ ნაბიჭვრებო (უცნობი)
მერე ისმოდა ცემის ხმა და ბოთლის გატეხვის ხმაც ვხვდებოდი რომ ვიღაცა მეხმარებოდა მაგრამ აზრზე ვერ მოვდიოდი ვინ იყო მერე მომიახლოვდა რაღაც სითბოს ვგრძნობდი მეგონა ახლა ის გამიკეთებდა რამს მაგრამ როგორც მივხვდი ქურთუკი გაიხადა შემომახვია ხელში ამიყვანა მანქანაში ჩამსვა და წამიყვანა შიშმა შემიბყრო ვიღაც უცნობის შემეშინდა მაგრამ ჩემი დადებითი მე მეუბნებოდა რომ ის არაფერს დამიშავებდა ბოლოს კი გავითიშე არარაფერი მახსოვს რომ გამომეღვიძა ღამე იყო ვყვიროდი და ვწიოდი ჩემს ხმაზე შემოვარდა ვიღაც უცნობი მაღალი შავი თვალებით შავი ულამაზესი თმებით ლამაზი კურნოსა ცხვირით ღია ფერის კანით და საშინლად წითელი თუჩებით,,ჩემმა ყვირილმა როგორც ჩანს შეაშინა და გამოვარდა ოთახიდან ზედა არ ეცვა მის დაკუნთულ სხეულს კი თვალი ვერ მოვაშორე ამ დროს კი გაისმა მისი უტკბილესი ცოტა ბოხი მამაკაცური ხმა
-იქნებთ მოაშოროთ თვალები ჩემს დაკუნთულ მიცელს და გიღცევთ დამშვიდდეთ (უცნობი)ღიმილი )
მოვიდა და ჩემს წინ ჩამოჯდა თავისი ხელი არო და ჩემსკენ გამოწია რადგან საბანი გადაეფარებინა მე ძალიან შემეშინდა საბანს ხელი მოვკიდე მივიფარე და უკან გავიწიე შიშისგან მას კი გაეღიმა გულში გავიფიქრე(როგორ უხდება ღიმილი ამ დამპალს რა საყვარელიაა..)მერე კი ჩეს თავზე გავბრაზდი რეებს ვფიქრობდი ხომ ასე ცუდად ვიყავი მაგრამ მაინც მეფიქრინებოდა მასზე
-დამშვიდდით არაფერს დაგიშავებთ მოდი საბანს დაგაფარებთ დაწექით (უცნობი)
-არ მინდა სახლში უნდა წავიდე ჩემი ჟაკეტი მინდა(მე)
ასაღებად გავიწიე თავბრუ დამეხვა და უკა დავწექი რაღაც უცნაური ვიგრძენი და რომ დავიხეთე მხოლოდ საცვალი და ლიფი მეცვა საშინლად შემრცხვა ჟაკეტის ასაღებად რომ გავიწიე ხომ ყველაფერი გამომიჩნდა ოხ ლიკა რა დებილი ყავხარ შენს ანანოს...ანანოს?ვაიმე ანანო
-არსადაც არ წახვალთ აქ იქნებით დილამდე დამშვიდდით და დაიძინეთ (უცნობი)
-არა მე უნდა...
-მე ექიმი ვარ დაუკეთ ვიცი გენაცვალე ახლა სანამ მაგ საწოლზე მიგაბით გთხოვთ დაიძინოთ (უცნობი)
დახეთ ექიმიც ყოფილა არა ლიკა ამ მდგომარეობაში მაზე ფიქრობთ მაგრამ არც თუ ისე ცუდად ვიყავი მაგრამ თვალების დახუჭვის საშინლად მეშინოდა
-მე გავალ და დაიძინეთ შუქს არ ჩაგიქრობთ ვიცი შეგეშინდებათ (უცნობი)
ნერვები მომეშალა ასე რომ იცოდა ყველაფერი ამიტომ
-არა ჩააქრეთ არაფერი მოხდება (მე)
-თქვენი ნებაა...(უცნობი)
მითხრა გამიღიმა იმ ღიმილით რომელიც მაშტერებს შუქი ჩააქრო და გავიდა ჩაქრობის თანავე ყველაფერი დაბნელდა ხმამაღალი სუნთქვა დავიწყე ვიგრძენი კარების გაღების ხმა ძალიან შემეშინდა და საბანი სახეზე მივიფარე ამ დროს ვიგრძენი ფეხების ხმა სითბო მოახლოვება ლოგინზე დაჯდომა მე საშინლად შემეშინდა მერე ვიგრძენი როგორ გაწია ხელი პატარა კარადისკენ და ოთახი ცოტათი განათდა მე მაინც არ მოვიშორე საბანი თვალები მოჭუტული მქონდა მისი ხელის შეხება ვიგრძენი იმ ხელის რომელიც ადრე შემეხო აი მაშინ რომ მიხსნა ჩემი დაღუპვისგან და ჩემი მომავალი გადამირჩინა
-ხომ გითხარი შეგეშინდებათქო (უცნობი)
საბანი მომხსნა და ჩემი სახე რომ დაინახა ოფლში ვცურავდი შუქი აანთო და მომვარდა ჩემს გამოფხიზლებას ცდილობდა მაგრამ შოკირებული ვიყავი ვთხოვდი ჩემთან დარჩენილიყო და მის მაჯას ხელი მოვკიდე არ ვიცი რატომ დამემართა ასე გონება ასე უცებ რამ შემიცვალა რატომ შემეშინდა ასე ძალიან მაჯას ხელი ავაყოლე და კისერზე შემოვხვიე თან ვთხოვდი არ დავეტოვებინე ბოლოს ოგორც ვიგრძენი ჩახუტებული ვიყავი მასზე მთლიანად მაგრამ ეს მაინც არ მაძლევდა გამოფხიზლების ნებას ისიც დაემორჩილა ჩემს ნებას მიმწია მაგრამ არ მოვუშორებივარ საბანი გაწია მშვიდდ და დაწვა ჩემს გვერდით....
-ვიცი ინანებ დილით ასე რომ იქცევი (უცნობი)
დილით რომ გამომეღვიძა საშინლად შემრცხვა მთლიანად ზემოდან მას ვეწექი ჩემი ერთი ფეხი მის მუცელზე მედო მოკეცილი მას კი თავისი ხელი ჩემი საჯდომის ქვემოთ მოეთავსებინა მეორე ფეხი მისი გვერდის ჩაყოლებაზე მქონდა თავი მის ლოყაზე მედო ჩემი თუჩები კი მის ზემოთ მოხვედრილიყო მისი მეორე ხელი ჩემს ყელზე შემოეხვია და მისი თითები ჩემი მკერდს ეხებოდა...როდესაც თვალები გავახილე ეს უფრო საშინელება იყო თავი ავწიე თუ არა ჯანდაბა ლიკა რა დებილი ხარ ჩემი ტუჩები მისას შეეხო მსუბუქათ მასაც გამოეღვიძა
-რას აკეთებთ? (უცნობი)
-იცით მე მე...(მე)
-კარგით დამშვიდდით მივხვდი რომ შეხტით არ მეძინა თითოეული თქვენი მიმიკა ვიგრძენი (უცნობი)
-იქნებ გამიშვათ ხელები კარგი იქნებოდა (მე)
-იცით მთელი ღამე მეწექით ზემოდან მართალი ხართ ახლავე (უცნობი)
ჩემს ფეხს ხელი ამოაყოლა ჩემი მკერდიდანაც თითები აასრიალა დამბურძგლა მიხვდა და კმაყოფილი გაიღიმა ბოლოს როგორც იქნა გავთავისუფლდი
-ესეც ასეეე (უცნობი)
-ჩემი ტანსაცმელი მინდა სადაა?(მე)
-სამწუხაროდ დაიხა სახლში მე წაგიყვანთ შეწინააღმდეგების გარეშე(უცნობი)
-კარგით რა გაეწყობა(მე)
-ჯერ იქნებ გვესაუზმა (უცნობი)
-არა სახლში მინდა(მე)
-კარგით წავიდეთ (უცნობი)
-მაგრამ როგორ (მე)
-აი ეს ჩაიცვით (უცნობი)
გავიდა და კაბა მომიტანა მეც ჩავიცვი როდესაც მიტრიალდა
-წავიდეთ?(უცნობი)
-რა თქმა უნდა (მე)
მანქანაში ჯავჯექით გზა ვასწავლე და წავედით სახლთან რომ მივედით
-აი მოვედით თქვენი სახელი მაინც რომ ვიცოდე (უცნობი)
-ლიკა (გავუღიმე)
-ჩემი ლუკა სასიამოვნოა (უცნობი ნაცნობი ლუკა ექიმი )
-მადლობა ყველაფრისთვის თქვენ რომ არ (მე)
-დამშვიდდით (ლუკა)
-კარგით წავალ კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა (მე)
-კიდევ შევხვდებით ლამაზო (ლუკა)
-ეგ არაავინ იცის (მე)
ვუთხარი გადავედი მანქანიდან და სახლში ავედი შევედი და..........


ძალიან დიდი ბოდიშით პირველად დავიწყე მოთხრობის წერა სულ ლექსებს ვწერდი და პირველად ვდებ საიტზეც წინა დადებაზე შეცდომები იყო ამისთვის ბოდიშს გიხდით უბრალოდ მაინტერესებს კარგი არის თუ არა და გავაგრძელო თუ არა წერა?
დაპირებული დიდი თავი
::