არუნდოდა ნინასთან ასეთჳ აღელვებული მისულიყო ამიტოომ სახლში წასვლა არჩია თან იცოდა რომ არც შეუშვებნენ ოპერაციიდან ახლად გამოყვანილთან თან ასეთ მდგონარეობაში რომ დაენახა ინერვიულებდა სახლში მივიდა თუ არა მაშინვე აბაზანას მიაშურა მთელი დღის დაძაბულობა მოეხსნა კარგა ხანი ინებივრა პირსახოც შემოხვეულმა გარდერობის კარი გამოაღო და ტანსაცმლის არჩევას შეუდგა უცბათ თვალი მის ფორმას მოჰკრა ისევ ნინა გაახსენდა მისი ფორმით ხომ მან ითამაშა ტუჩის კუთხე ჩატეხა როცა გაიფიქრა თუროგორი იყო ნინა მის ფორმაში უცებ მისმა ტელეფონმა დარეკა

-ლუკა სად ხარ?? (რატის შეშფოთებული ხმა გაისმა)
-სახლში ვარ ძმაო რახდება ხომ მშვიდობაა ნინას ხომარაფერი სჭირს??
-არა ყველაფერი კარგადაა უბრალოდ როგორ იყავი მაინტერესებდა
-კარგად ვარ სახლში ვარ ამომიარე არ გინდა??
-კი ამოვალ

ტელეფონი გათიშა და ტანსაცმლის ჩაცმას შეუდგა....



თვალები გავახილე ჯერ კიდევ ვერ ვიყავი საღ გონებაზე ირგვლივ არავინ იყო არც ლუკა არც ექიმი წამოჯდომე ვცადე თუმცა მუჩელში საშინელი წვა ვიგრძნეი ამიტომ ისევ ჩვეულ ფორმას დავუბრუნდი ვეცადე გამეხსენებინა რამოხდა მხოლოდ ლუკას გამხნევება ჩამესმოდა ,,ნინა გაუძელი კარგად იქნები,, ალბთ მისმა სიტყვებმა გამაძლებინა და სიცოცხლის უფლება მომცა თუმცა ნატაზეც მეუნდა მეზრუნა სანამ ლაზარე ჩამოვიდოდა ღმერთო ნატა ალბათ როგორ ნერვიულობს ტელეფონ დავავლე ხელი და ნატას დავურეკე
-ნინა სად ხარ?? როგორ ხარ??
-კარგად ვარ ნატა -ვცდილობდი რაც შეიძლება ჩვეულებრივი ხმა მქონოდა
=სად ხარ ნინა ისევ ლუკას წაგიყვანა მითარი ახლავე პოლიციაში დავრეკავ
-არა ნატა არ ღირს მალე დავბრუნდები შენ არინერვიულო შენ როგორ ხარ
-არამიშავს კარგად ვარ ექიმთან ვიყავი და ბავშვის სქესი გავიგე
--მართლა -ეს ერთადერთჳ კარგი ამბავი იყო ამდენი ხნის მანძილზე
-ჰო
-მერე გოგოა თუ ბიჭი
-ორივე
-მოიცა ქალო რაორივე??
-ჰო ნინა ტყუპები მეყოლება
-ღმერთო რამაგარია ახლა უფრო მალე მოვალ
-კარგი გელოდები
ნატას გავუთიშე ტელეფონი და პალატის კარიც გაიღოო ექიმი შემოვიდა
-თავს როგორ გრძნობთ
-კარგად მადლობა რომ გადამარჩინეთ
-ეს ჩვენი ვალია ვნახოთ როგორ იქნებით და სამ ოთხ დღეში გაგწერთ
-კარგით ექიმო



-ბიჭო ნინას სანახავალ არ წავიდეთ უთხრა რატიმ ლუკას
-შეგვიშვებენ?? მაინ ახალი გამოყვანილი რომ არის
-კარგი რა თუ ძმა ხარ როდის იყო ვინმეს ემორჩილებოდი
-კარგი მაშინ წავიდეთ

მანქანაში ჩასხდნენ და ორივე საავადმყოფოს გზად დაადგა პალატაში რომ შევიდნენ ნინას ეღვიძა რატიმ ცოტა ხნით გავალო სინამდვილეში კი მათი მარტო დატოვება უნდოდა ლუკა ნინას საწოლთან ჩამოჯდა
-გამარჯობა
-გამარჯობა უთხრა ნინამაც
-ჰოო როგორ ხარ?
-უკეთესადაც ვყოფილვარ მოიგო ნინამ და ოდნავ მაგრამ ჩესამჩნევად ჩაეღიმა შენ როგორ ხარ
-მე კარგად მისმინე რატო არ მოეცი იმის უფლება რომ მე წამომეყვანე??
-... ნინამ არაფერი უპასუხა მხოლოდ მხრები აიჩეჩა
-კარგი რაა რა გჭირს ჩემი გეშინია??
-ჰო უთხრა ნინამ თან ღმერთმა იცის სახლში მიმიყვანდი თუ არა
-მოიცა რა ეშმაკს ვგევარ თუ შეგჭამდი?
-რავიცი
-ისე დიდი სიამოვნებით შეგჭამდი უთხრა და ზედა ტუჩი ენის წვერით მოილოკა
-შენს მშობლებს როდის უნდა უთხრა სიმართლე (საუბრის გადატანა სცადა)
-რასიმართლე
-ის რომ მე შენი მომავალი ცოლი არ ვარ
-ჰო ალბათ მალე ვეტყვი სიმართლეს უფრო დამაჯერებლობისთვის კი შენც წაგიყვან რომ დამიჯერო რომ მართლა ვეტყვი ახლა კი მაგაზე არიფიქრო
-კარგი
-ნინა რამდენი წლის ხარ??
-19 გავხდები მალე შენ?
-მე 21 ვარ ისე მშვენიერი ასაკია
-რისთვის?? (ვერ მიუხვდა რის თქმას ცდილობდა)
-არაფერი მალე გაიგებ უთხრა ლუკამ და ნინას ტუჩებს დაეწაფა
მართალია ნინას ფიზიკური მდგომარეობა ხელს არუწყობდა რომ ამდგარიყო და გასცლოდა მაგრამ ტუჩზე კბენა მაინც მოახერხა
-მერამდენედ?? გამოსცრა ლუკამ ) ერთი მაინც შემარგე რა
-რაგინდა ლუკა? თავი დამანება და გადი აქედან
-კარგი რა გეწყინა??
-არა უბრალოდ გადი
-კარგი გავალ მაგრამ მანამდე....
ისევ ტუჩებზე დაეწაფა
-გაეთრიე დაუყვირა ნინამ
-კარგი გოგო რაიყო გაკოცე უბრალოდ ხოარაფერი მიქნია
-მეტზე არციოცნებო
-ჯერჯერობით ესეც საკმარისია
-გადი
-ჰო მართლა მე არ ვოცნებობ მე ვმოქმედებ უთხრა კარებში მდგარმა ლუკამ და პალატის კარი დახურა ხვალამდე მახინჯო და თვალი ჩაუკრა
-იდიოტო მიაწია სიტყვა თვითკმაყოფილმა ნინამ