გამარჯობა, მე მქვია მარიამი 21 წლის ამჯამად ვსწავლობ ბიზნესეკონომიკაზე მინდა წარმატებული ბიზმესმენი გავხდე როგორც მამაჩემი.მოკლედ რომ ვთქვა დიდი გეგმები მაქვს მომავლისთვის მაგრამ თქვენთვის საინტერესო რამ ისაა რომ, არ მყავს შეყვარებული მაგრამ ვნახოთ როდემდე გასტანს ჩვეულებრივი დილა გათენდა როგორც ყოველთვის მაგრამ დღეს არდადეგები დამიმთავრდა და სასწავლებელში უნდა წავსულიყავი, ამიტომ დილით ადრე გაღვიძებას გადაჩვეული ვიყავი და მიჭირდა გაღვიძება. აი ჩემი საყვარელი და სასიამოვნო ხმაც..
-მარიმ გაიღვიძე გაგვიანდება(დედა)
როგორც იქნა მოვახერხე და თვალები გავახილე მზიანი გაზაფხულის თბილი დღე იყო, ავდექი შევედი აბაზანაში წყალი გადავივლე ყველა საჭირო პროცედურა ჩავიტარე გამოვედი და რადგან უნივერსიტეტში არდადეგების შემდეგ პირველი დღე იყო გადავწყვტე ცოტა გავლამაზებულიყავი,მაგრამ საღებავი მაინც არ მიყვარს და არ გავღებილვარ უბრალოდ ჩემთვის გალამზება ის იყო რომ უფრო ბუნებრივი ვყოფილიყავი ვიდრე სხვა ჩემი თანაკურსელები.მოკლედ დავიწყე ტანსაცმლის არჩევა და საბოლოოდ არჩევანი კლასიკურ ლურჯ შარვალზე და თეთრ პერანგზე შევაჩერე.სარკეში კმაყოფილი სახით ვუცქეროდი საკუთარ თავს.და აი დადგა უნივერსიტეტში წასვლის დროც მამაჩემი რადგან სამსახურში მიდიოდა მეც სულ მას მივყავდი უნივერსიტეტში.

* * *
უნივერსიტეტში მისული ყველას მივესალმე მოვიკითხეთ ერთმანეთი ახალი ამბავიც გავიგე რომ ახალი თანაკურსელები გვყავდა, ყველა მათზე საუბრობდა და ძალიან მაინტერესებდა ვინ იყვნენ მთელი უნივერსიტეტი რომ აალაპარაკეს -მმმაააარრრიიიიააამმმ.....! უცებ მომესმა ნაცნობი ხმა -ჩემო მარიამმმ როგორ მომენატრეე.. ნიაკო ჩემ სახელს ისე ყვიროდა ყველა ჩვენ გვიყურებდნენ რა დღეში არიანო .მეც გავიქეცი ნიასკენ და ერთმანეთს ძლიერ მოვეხვიეთ,ნია ჩემი ერთადერთი საუკეტესო მეგობარი იყო ბავშვობიდან ვმეგობრობთ და ერთმანეთს ხუთი თითივით ვიცნობთ.უკვე ლექციაზე შესვლის დრო იყო აუდიტორიაში შესსვლისას ნიას ვუყვებოდი გზაში ახალ ამბებს და უეცრად კარებში ვიღაცას შევეჯახე ნია რომ არა ალბათ ძირში დავეცემოდი,შევხედე და ის იყო ბოდიში უნდა მომეხადა რომ მისმა ზედმეტად სიმპათიურობამ გამაქვავა,თაფლისფერი თვალები,შავი მოკლედ შეჭრილი თმა, განიერი მხრები და ზედმეტად მამაკაცური გამოხედვით. ისიც გაკვირვებული მიყურებდა და უცებ ნიას ხმამ მომიყვანა გონს.. -მარიამ კარგად ხარ? (ნია)
-კი კი კარგად ვარ ნიაკო! უცებ ნიას შევხედე და როცა მოვბრუნდი უკვე აღარც ჩანდა,თავი ცოტა უხერხულადაც ვიგრძენი ბოდიშიც რომ ვერ მოვუხადე.მე და ნიამ ჩვენი ადგილი დავიკავეთ რექტორიც შემოვიდა და ის იყო ლექცია უნდა დაწყებულიყო რომ აუდიტორაში შემოდიან დაგვიანეით სამი ბიჭი სამივე სიმპათიურები მათგან კი მხოლოდ ერთი ვიცანი, ჩვენი მზერა ერთმანეთს შეხვდა მე თავი მორცხვად დახარე და წიგნს ჩავაშტერდი.
-კი მაგრამ პირველივე დღეს როგორ აგვიანებთ? (ლექტორი)
-ბატონო გივი ეს ახალი ჯგუფელები გვყავს აპატიეთ(ანასტასია)
ანასტასია ზედმეტად თავში ავარდნილი გოგო რომელიც ყველა ბიჭს კისეზე ეკიდება
-გასაგებია იმედია პირველი და უკანასკნელი დაგვიანება იქნება(ლექტორი)
ბიჭები შემოვიდნენ და დასხდნენ ,დაიწყო ლექცია, ცალი ლოყა ვიღაცის დაჟინებულმა მზერამ ამწვა გახედვისაც მერიდებოდა მაგრამ ყურადღებას აღარ ვაქცევდი და ლექტორს ვუსმენდი.
-ალბათ გაიცანით უკვე თქვენი ახალი თანაკურსელები,აბა სამო მუშკეტერებო წამოდექით და გაეცანიტ სათითაოდ კლასს მთეელი უნივერსიტეტი რომ აალაპარაკეთ თქვენი მიმზიდველობით!!!(ლექტორი)
-მე ნიკოლოზ ენუქიძე ვარ 22 წლის(ნიკოლოზი)
-მე გიორგი დევდარიანი 21 წლის (გიორგი)
-მე ალექსანდრე ჭავჭავაძე 22 წლის(ალექსანდრე) ბოლო როდესაც გაგვეცნო გვერდიდან მომესმა საოცრად მამაკაცური ხმა მივიხედე და ვის ვხედავ,ბიჭი რომელსაც ცოტახნის წინ დავეჯახე,და ჩემი სულელური ქცევის გამო ბოდიშიც ვერ მოვუხადე ისე ვიყავი მის თვალიერებაში გართული. აი თურმე ვინ მიცქეც გვერდიდან და ვისი მზერა მიწვავს სახეს.ლექციები დაგვიმთავრდა ბავშვებმა გადაწყვიტეს სადმე გასართობად წასულიყვნენ მაგრამ მე უარი განვაცხადე რადგან არ მიყვარდა კლუბებში სიარული,ნიაც არ წავიდა რადგან მე არ მივდიოდი მარტო რაუნდა ვაკეთოო და არ წაყვა. ნიას შევთავაზე ყავაზე და ნამცხვარზე წავსულიყავით იქვე ახლოს კაფეში ნიაც სიხარულით დამთანხმდა.კაფეში შევედთ და ვლაპარაკობდით. -გოგო ეს ჩვენი ახალი თანაკურსელები როგორი სიმპათიურები არიანნნ გავგიჟდი რაა (ნია)
-კარგი რა ნია სიმპათიურები კიარიან მაგრამ გაგიჟება რადუნდა მაგას? (მარიამი)სიცილით ვუთხარი და კაფეში შემოსული ალექსანდრე,გიორგი და ნიკოლოზი როდესაც დავინახე სიცილი სახეზე მიმეყინა. ყურადღება არ მივაქციე ნიას ვუსმენდი როგორი აგტაცებით აქებდა ახალ ჯგუფელებს. -ვახ ვახხხ.. აქ ვინ ყოფილან ტოო შეხედეთ ჩვენი გოოგონები....(ირონიულად იცინოდა და ჩვენსკენ მოდიოდა ნიკოლოზი)მას უკან მოყვებოდნენ გიორგი და ალექსანდრეც .გვერდით დაგვიჯდნენ და საუბარშინც ჩაგვერიენ.
-გოგონებო მარტო რატომ ხართ? ბავშვებისერთად რატო არწახვედით..? (ისევ იგივე ირონიით აგრძელებდა ნიკოლოზი) -არგვიყვარს მე და მარიამს კლუბში სიარული და ამიტომაც ან საერთოდ შენ ვინ გეკითხება?(ნია)
-ვახ რაო რამქვიაო ლამაზო?
-ეგ შენ არ მოგეკითხება და ცოტა ზრდილობიანი იყვი მანდილოსნებთან.. (ნია გაბრაზდა ნიკოლოზის ასეტ ტავხედურობაზე და კაფედან გაბრაზებული გამოვიდა და მეც ესე რო ვთქვათ გამომათრია ) გზაში რამდენიც აქო იმაზე მეტი ლანძღა ბიჭები ნერვებს ვერ ვუმშვიდებდი. -რაგეგონა აბა რომ აქებდი და გამაგიჯესო? ამიტომ ჩემო სულელო გოგო ადამიანი გრეგნობით არ უნდა შეაფასო (მაიამი) -კარგი რა მარიამ შენ მაინც გაჩუმდი (მოწყენილი შეხედა მარიამს)
მარიამმა ნია სახლამდე მიაცილა რადგან ნია უნივერსიტეტთან ახლოს ცხოვრობდა იქედან კი ტაქსი გააჩერა და სახლში დაბრუნდა სახლში არავინ დახვდა რადგან დედა მოგეხსენებათ ქალბატონი ნინა ექიმი იყო და მამაც ბატონი ირაკლი ტავის კომპანიაში იყო მთელი დღე. მარიამმა წყალი გადაივლო გამოიცვალა საჭმელიც მიირთვა და გულის გადასაყოლებლად ფეისბუქში გადაწყვიტა შესვლა. სიახლეებს გადახედა შეტყობინებებიც წაიკიტხა ყველას თბილად უპასუხა გარდა ერთისა რომელიც დიდი ხანია უკვე თავს აბეზრებს ეს ბექა იყო მისი სკოლელი 10 კლასიდან მოყოლებული უყვარდა მაგრამ მარიამს თავს აბეზრებდა და მარიამიც ამიტომ არიდებდა მასთან კონტაქტს თავს , ბექა ბათუმში იყო საზღვაოზე სწავლობდა და ამიტომ მაროამისგან შორს იყო. უცებ მეგობრობის თხოვნა მოუვიდა მარიამს გახსნა და რას ხედავს ,,ალექსანდრე ჭავჭავაძე“ პირდაპირ არ დაუმატებია ჯერ მხოლოდ ფოტოებს ათვალიერებდა რამოდენიმე ფოტო ერთ და იმავე გოგოსთან ქონდა გადაღებული და ყველაზე ამაზრზენი ის იყო რომ ეს გოგო ანასტასია იყო გოგო რომელიც მისი კურსელია და როგორც ავხსენი ყყველა ბიჭს კისერზე ეკიდებოდა. საბოლოოდ დაიმატა მეგობრებშიც და ესემესიც დაუყოვნებლივ მოუვიდა:
-გამარჯობა მარიამ(ალექსანდრე)
-გამარჯობა ალექსანდრე (მარიამი)
-მინდოდა ნიკოლოზის თავხედობისთვის ბოდიში მომეხადა(ალექსანდრე)
-კარგი არაუშავს, მაგრამ მე მინდა ბოდიში მოგიხადო დღეს რო დაგეჯახე ისე გაუჩინარდი ვერ მოვასწარი ბოდიშის თქმა (მარიამი) -ხო ისე კარგად მიყურებდი მეგონა ჩემს სახეს იზეპირებს თქო (ალექსანდრე)
ამ ესემესში რაღაცნაირი ირონია იგრძნო მარიამმა და ნერვები მოეშალა.
- თავხედო.მიხვდები ვისი მეგობარიც ხარ სამივე თავხედები ხართ თქვენი სიმოათიურობით თავი რაღაც გგონიათ,ფუ თავში ავარდნილებო.(მარიამი) -ანუ რაგინდა თქვა რომ სიმპათიური ვარ? მადლობთ მარიამ (ალექსანდრე)
მარიამს პასუხი აღარ მიუწერია ნნერვები მოეშალა ლეპტოპი დახურა და უკვე ნიასგან განსხვავებით მარიამი ლანძღავდა : -თავხედი, უწესო,თავში ავარდნილი. მარიამს ისე ქონდა ნერვები მოშლილი რომ გაბრაზებულზე ჩაეძინა. ძილი კი ნამდვილი ზღაპრული გამოვიდა საოცრად ლამაზი სიზმარი იყო მაგრამ ყველაზე საინელი ის იყო რომ სიზმრის პრინცი რომელმაც სიყვარული ტბაზე ნავით სეირნობისას აუხსნა ალექსანდრე იყო.შეშინებულს გამოეღვიძა და ნერვები ეშლებოდა ასეთი ზღაპრული სიზმარი როგორ გადაიქცა კოშმრად.............


_________
აბა მე ახალი მომხმარებელი ვარ და თუ მოგეწონათ გავაგრძელებ.