უცნაური შეგრძნებაა როდესაც უყურებ ადამიანს თვალებში და გგონია , რომ შენს საკუთარ თვალებს უყურებ,ასე ვიყავი ზუსტად ექიმის ყურებისას,მერე კი მერე უბრალოდ წამალმა იმოქმედა ალბად და ჩამეძინა..

საკმაოდ გათენებული იყო როდესაც გამომეღვიძა და ექიმის კაბინეტში გასაუბრებაზე შემიყვანეს ყურადღებით მომისმინა დეტალურად გამომკითხა ღამის ამბები და რატომრაც მეგონა რომ დაიჯერა ჩემი, ამოვისუნთქე როგორც იქნა ვიღაცას ჯერა ჩემი და გიჟი არ ვარ ,იმედი გამიჩნდა რომ ამ კოშმარს ამოვხსნი და მოშორდება ის ჩემი ცხოვრებიდან კაბინეტიდან გახალისებული გამოვედი და მალევე უკან შევბრუნდი ექიმისთვის მინდოდა მეთხოვა დარეკვა ჩემს მეგობრებთან , როდესაც ექიმის საუბარი შემომესმა რომელი ექთანს ჩემთვის მოსაცემ წამლის დოზებს უზუსტედა და ამბობდა რომ ჩემი წარმოსახვითი ის სერიოზული იყო და მკურნალობის უფრო ღრმა ეტაპზე უნდა ეფიქრათ...
რა ვიგრძენი არ ვიცი იმ წუთებში , თითქოს ჰაერში ვლივლივებდი მივხვდი რომ ჩემს თავს არ ხდებოდა კარგი არაფერი, ჩემი არ ჯეროდათ, ვიყავი მე იყო ის და იყვნენ სხვა დანარჩენები,მათ კი მათ იმის დაჯერება არ სურდატ რომ , ის მართლა არსებობდა და გიჟი არ ვიყავი, იქნებ ვარ კიდეც და ეს მართლა წარმოსახვაა? ვეკითხებოდი საკუთარ თავს,გაბრაზებული ექიმს პირდაპირ მივახალე, რომ მე გიჟი არ ვიყავი და არ მელანდებოდა , ისიც პირდაპირ ვუთხარი რომ მატყუარა იყო და თავს ისე მაჩვენებდა თითქოს ჩემი სჯეროდა,უშედეგოდ ცდილობდა ჩემს დამშვიდებას და მთხოვდა მომესმინა, მე კი მე მისი მოსმენაც კი არ მსურდა, შორიდან რომ შემეხედა ჩემი თავისთვის ფსიქიურად გაუწონსწორებელი ნერვიული გიჟი ქალის სურათი დაიხატებოდა და ეს მე ვიყავი.
ბევრი ეცადეს ჩემს დამშვიდებას მე კი მე ისე გამწარებული გავყვიროდი , რომ გიჟი არ ვარ , წყლიანი ჭიქა კედელზე შემოვალეწე და წამლებზე უარი განვაცხადე, არ ვიცი როდის მოგვიახლოვდა მეორე ექიმი ,რომელმაც ღამით ნემსი გამიკეთა და სიტუაციაში გარკვევას შეეცადა, თან ცდილობდა დავემშიდებინე,არც მას ვუსმენდი მხოლოდ იმას ვითხოვდი დაეჯერებინათ ჩემი უკვე ისტერიკის პიკი მქონდა , ვიგრძენი თუ რა ძლიერად გამარტყა სახეში ექიმმა და მოულოდნელობისაგან გავშეშდი სახეზე ჩამოშლილი თმა გადავიწიე და გააფთრებულმა ჩავხედე თვალებში, თვალებში რომელიც ჩემს თვალებს მახსენებდნენ...
-დაწყნარდიი მკაცრად მითრა სითბონარევი ხმით და მკლავზე მომკიდა ხელი
-გიჟი არ ვარ ამოვთქვი და ჩავიმუხლე, ყველაფრისგან დაღლილი მხოლოდ ვტიროდი
დამამშვიდებელი გაუკეთეთ და დაისვენოს მომესმა ექიმის ხმა და ნაბიჯები რომელიც მომიახლოვდნენ.
მახსენდებოდა ჩემი თავი უკვე დამშიდებულს და მრცხვენოდა , იმის გამო რომ ასე ისტერიკული გამოსვლა მოვაწყე,იმდენი ფიქრი ირეოდა თავშო როდესაც ოთახში ექიმი შემოვიდა
-ემილი მაპატიე რომ გაგარტყი, უბრალოდ იმ მომენტში ეს ერტადერთი გამოსავალი იყო მითხრა და თბილი ხელებით სახეზე მომეფერა
სითბო ჩამეღვარა სხეულში
-არა მე მაპატიეთ იმ სცენის გამო, რა ხდება ჩემს თავს ? არ ვარ გიჟი ვიცი ეს გესმით თქვენ სულ მაგრა მე მართლა არ ავრ გიჟი დამემარეთ
-კარგი კარგი დამშიდდი ვიცი რომ არ ხარ გიჟი მითხრა და თავზე ხელი დაგამისვა, წამოდი ეზოში გავიდეთ და ვისაუბროთ მითხრა და გამიღიმა
ეზოში ჰაერი მესიამოვნა, ღრმად ჩავისუნთქე, ექიმს ყველაფერი მოვუყევი ჩემი წარსულიდან დაწყებული დღემდე,დაკვირვებით მისმენდა , ჩაფიქრებულმა მოულოდნელად შემომხედა სადილის დროა წავიდეთ მითხრა და წამოდგა.
იმ ღამემ მშვიდად ჩაიარა არც კი გამღვიძებია, ასე იყო მოავალი სამი ღამე ჩემი დაბრუნების დროც დადგა სახლში, ხვალ აქედან მივდივარ პირადი ნივთები ჩავალაგე და ფსიქოლოგთან გასაუბრებაზე შევედი,გამოსვლისას ექიმი შემეჩეხა და თბილად გამიღიმა
-ძალიან ლამაზი თვალები გაქვს
-ისევე როგორც თქვენ ვუთხარი და გამეღიმა
-ჰო ალბად ჩაილაპარაკა და გაიარა
ფიქრებში უკვე სახლში ვიყავი ერთი სული მაქვს ვნახო ჩემი გოგონები,კოკა გამახსენდა ჰმ ნეტავ რას ფიქრობს კოკა გავიფიქრე და შევეცადე მასზე ფიქრი შმეწყვიტა.
რა საინტერესოა ისე ჩემი ცხოვრება, სრულიად მარტო ვარ მარტო მხოლოდ მეგობრები მყავს ჩემი ცხოვრების განუყოფელი ადამიანები, და მეგონა მყავდა კოკაც მაგრამ, და ის კიდევ ის იყო ჩემს ცხოვრებაში კოშმარი და გაქრა, იმის გარკვევაც ვერ მოვახერხე რა იყო ეს ყველაფერი, სამაგიეროდ ექიმებს უხარიათ ჩემი გამოჯანმრთელება,მაგრამ მე ხომ ვიცი მე მშვიდად არ ვარ ეს ჰალუცინაციები არ ყოფილა და ეს უფრო მკლავს რომ ვერ ვიგებ რა იყო. თუმცა რა მნიშვნელობა აქვს ჯობია დავივიწყო კედლისკენ გადავბრუნდი და თვალები დავხუჭე.
ვგრძნობ რომ მარტო არ ვარ , არ ვცდილობ დაგავბრუნდე, დარწმუნებული ვარ მარტო არ ვარ
-სად დაიკარგე ვიკითხე გაურკვეველი მიმართულებით და გადავბრუნდი
ის ხო ის კართან დგას და ვხედავ მხოლოდ სილუეტს სახით ჩემსკენაა და მიუხედავად იმისა რომ სიბნელეში მზერას ვერ ვარჩევ ვგრძნობ თუ როგორი დაჟინებით მაკვირდება
-რა გინდა, იქნებ დავასრულოთ ეს ყველაფერი
პასუხი არარის
-გაგიჟება გინდა ჩემი, არ გამოგივა, არ ვიყვირებ არ ვიტყვი რომ ისევ გნახე.
ისევ უპასუხობა...
-მიზეზი ხომ უნდა ქონდეს შენს არსებობას , არაა ეს ჰალუცინაცია ვიცი არ ხარ შენ ცემი წარმოსახვა, არ აპირებ არაფსრის თქმას შენი ნებაა ნუ მეტყვი...
ის ისევე უხმოდ გაუნძრევლად დგას და მიყურებს
-როდემდე უნდა იყო ჩემი კოშმარი როდემდე რა გინდა?
ისევ სიჩუმე
-მგონი შეგეჩვიე კიდეც, იდექი და მიყურე მე ვიძინებ ,ხვალ მოსვლა არ დაგავიწყდეს სახლში ვიქნები, ვუთხარი და გადავიკისკისე, თან ჩემი საუბრის მე შემეშინდა, ეჰ ემილი მგონი მალე მართლა გაგიჟდები გავიფიქრე და ის იყო დაგაბრუნება დავაპირე , რომ დავინახე როგორ შებრუნდა სილუეტი კარი გაიღო და სიბნელეში გაუჩინარდა...