_მონასტერში?_ამოილაპარაკა გაკვირებულმა ელენემ
_კი ელე.._ბიწები ჯერ კიდევ დადუმებულები მიშტერებოდნენ
-კი მაგრამ ჯერ ახლა არ დაბრუნდი ჩვენთან ერეკლე_გულისწყვეტით ამოიალაპარა კვლავ ელენემ
-მართალია ჩემო ლამაზო..მაგრამ ვეღარ ვძლებ..თამთას გარეშე არ შემიძლია..არც ტავის მოკვლა შემიძლია..მე მხოლოდ მონასტერში შემიძლია ვპოვო სიმშვიდე..მხოლოდ იქ შემიძლია დამშვიდდე._მთელი გრძნობით ამოილაპარაკა
_ერეკლე დარწმუნებული ხარ რომ ამას შეძლებ?-ნიკა
_კი ნიკა მე ეს მჭირდება..
_იშვიათად გნახავთ ალბათ ხო?-ელენე
_არც ისე ძალიან იშვიატად როგორც შენ გგონია მაგრამ ვერც ხშირად შევხვდებით_სევდიანად გაუღიმა ოთხეულს
_შენს გვერდით ვარტ ყველაფერში ერეკლე_მხარზე ხელი დაჰკრა ნიკამ
_ვიცი ნიკუშ..ამიტომ ყველაფერში მაქვს თქვენი იმედი..ჩემ მშობლებს მიხედეთ ხოლმე კარგი? მე ვერ ვიქნები ხშირად..და გაუარეთ..
_აბა რას ვიზავთ..ყველაფერში დავეხმარებით შენს მშობლებს_იოანე
-ერეკლე დარწმუნებული ხარ?_დემეტრე
_კი დემე...თამთას გარეშე ასე უბრალოდ ვერ ვიცოცხლებ..თამთას გარეშე არ შემიძლია..მის გარეშე არა.._ხმა აუთრთოლდა ბიჭს ხელი ნერვიულად მიიჭირა შუბლზე_მე ეს მჭირდება,მჭირდება რომ სული დამიმშვიდდეს..მჭირდება რომ ვიარსებო..თავს ვერ ვიკლავ თორემ..
_კარგი რა ერეკლე!_შეაწყვეტინა ელენემ
_არა ელენე..რომ შემეძლოს საკუთარი ტავის მკვლა აქამდე მოვიკლავდი მაგრამ ხედავ რა ლაჩარი ვარ ამას ვერ ვბედავ ვერ ვიკლავ საკუთარ თავს..მეკი თამთას გარეშე სიცოცხლე არ მინდა..მის გარეშე არა.._ანერვიუდდა ერეკლე სახე შეეცვალა,წამში ჩაუსისხლიანდა თვალები..დემეტრეც აფორიაქდა ნერვიულად დაიწყო ოთახში სიარული
_ვიცი რომ მაპატიე მაგრამ კიდევ ერთხელ უნდა გთხოვო პატიება ერეკლე_ჩაფიქრებიტ ჩაილაპარაკა ნიკამ
_რა ?_გაკვირვებით გახედა ბიჭმა სხვებმაც მას მიბაძეს
_გახსოვს თამთა ძალით რომ გავუშვი გერმანიაში სასწავლებლად?ამის გამო.._სევდიანად ჩაილაპარაკა დემეტრემ და მზერა ელენეზე შეაჩერა
_აუ კარგი რა ძმაო ეს რა გასახსენებელი იყო..ან რა იყო ამაში საპატიებელი?_სახე დაეღრიცა ერეკლეს ,გაღიმებას შეეცადა მაგრამ არ გამოუვიდა
_როგორ ?რატომ აიძულე?_ელენეს ცნობისმოყვარეობამ იფეთქა
_მას შემდეგ რაც ჩვენი ამბავი გაიგო..._ერეკლე..წარსულის გახსენებისას ჩაეღღიმა..აი ზუსტად ახლა აი ამ ამას გაახსენდა მისი და თამტას პირველი კოცნა....თვალზე ცრემლი მოადგა.
_მომიყევიუთ რა..მითხარი შენი და თამთას სიყვარულის შესახებ ერეკლე_ელენენემ ბიჭს გახედა შემდეგ კი მზერა დემეტრეზე მიეყინა
_მოკლედ:..._დაიწყო დემეტრემ მაგრამ ერეკლემ შეაწყვეტინა
_მე და თამთას ბავშვობიდანვე განსაკუთრებული ურთიერთობა გვქონდა..შენ არ გემახსოვრება პატარა_ელენეს გახედა სიცილით_ერთმანეთტან სასწაულად ვიყავით დაკავშირებულები..მაგრამ ტამთა დიდი იყო..მეგონა რომ ყურადრებას არასდროს მაქცევდა მაგრამ თურმე მაქცევდა _ჩაეღიმა_საშინლადვეჭვიანობდი არ ვიცი რა მემართებოდა თამტას რომ ვხედავდი სხვა ბიჭებთან..
-ჰოო მახსოვს..მთელი დღე შარის ხასიათზე იყო_ხელ აიქნია იოანემ
_ერთ დღესაც _განაგრძო ერეკლემ_ თამთა ერთ ბიჭს ხვდებიდა 18 ვიყავი მაშინ..ის ბიჭი ვცემე და იმ დღეს ვუთხარი ზუსტად რომ მიყვარს თუმცა არ დამიჯერა..შმედეგ კი ყველაფერი ისე განვითარდა რომ მეორედმან მითხრა რომ ვუყვარდი..შემდეგ ნიკას და იოანეს ვუთხარით_ღიმილით გადახედა ბიჭებს_დემეტრესი სიმართლე გითხრა ძალიან მრცხვენოდა,თამთტასტვის ხომ არ შეიძლებოდა სხვა თვალიტ სემდეხედა ის ჩემი ძმის და იყო...ჩემი დაც უნდა ყოფილიყო მაგრამ არ იყო..დემეტრესთვის თქმა ჩვენი ინიციატივით ვერ მოვასწარით თვითონ მიხვდა..შემდეგ მე არარ მელაპარაკებოდა თამთას კი საზღვარგარეთ აიძულა სამი თვით წასვლ..რამის ჭკუიდან გადავედი იმ სამი თვის მანძილზე...._სევდიანად დაასრულა და დემეტრეს გახედა ღიმილით
_სიმართლე რომ გითხრა ახლა ყველაფერ|ში მესმის ძმაო შენი..ძალიან ვწუხვარ წარსულის გამო..ამ საქციელს ჩემს მტავარ დანაშაულად ვთვლი..ახლა ვხვდები რას გრძნობდი სენ.._შენიღბვით ამოილაპარაკა ბიჭმა და ელენეს გადახედა მალულად.
_მოკლედ შენს გვერდით ვართ ძმაო_მასთან სიცილით მივიდა იოანე და გადაეხვია_ხომ ილოცებ ჩვენთვის?_იცილით ახედა
_ყოველ დღე ძმაო..თქვენთვის,ჩემი და თქვენი მშობლებისტვის და ჩემი თამთასთვის ყოველთვის..
**************************
_ნიკა რას იტყვი ერეკლე რომ კვლავ გვტოვებს?_სევდიანად გადახედა საჭესტან მჯდომ ძმას ელენემ
_არ გვტოვებს ჩემო პატარა..ის არსად მიდის
_მიდის..ჩვენ ვერ შევძლებთ მის ხსირად ნახვას..
_კარგი ელე ნუ მოიწყინე..ერეკლემ ჩემი აზრით ძალიან კარგი არცევანი გააკეთა ეს მას მართლა სჭირდებოდა..ის თამთას გარეშე მართლა არაფერი არ არის ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით სენ არ იცნობდი მხიარულ ერეკლეს..იცნობდი მაგრამ არ მგონია გახსოვდეს..მისგან არარაფერი დარჩა_აუხსნ ა მშვიდატ ნიკამ
-იქნებ დავეხმაროთ ნიკა?
_ვერა ელე ვერ დავეხმარებით..ესნამდვილი სუფთა და წრფელი სიყვარული იყო..ალბატ გსმენია ნამდვილი სიყვარული მხოლოდ რჩეულებს ხვდებათ წილათო..ისინი რჩეულები იყვნენ...მათი გრძნობა ზეციური იყო...ისინი მართლა ერთმანეთისტვის იყვნენ გაჩვენილები..მაგრამ თამთამ დაგვტოვ..._სევდიანი ღიმილით გახედა დას ნიკამ
_ნიკუშ ისე ლაპარაკობ შთაბეჭდილება მიჩნდება რომ რჩეულების სიაში შენც ხარ_გადაიკისკისა გოგონამ
_მორჩი დაიკო_ჩაილაპარაკა ბიჭმა და თმები აუჩეჩა
**********************************
_გისმენთ?_პასუხობს მთქნარებით ელენე და ბალიშიდან თავს მძიმედ სწევს
_ყავა გინდა?-დემეტრე
_რა?_ჩაყვირა ყურმილში და დაამთქნარა
-გინდა ყავა მოგიდუღო?
_რა?_კიდევ ერთხელ ცაყვირა
_ყავა მეთქი_ოთახში დაკაკუნების გარეშე შეიწრა
_აქ რა გინდა?_გაკვირვებულმა ამოილაპარაკა გოგონამ და საბანში უფრო გაეხვია
_ყავა გინდა?
_არა!
_რატომ ?
_არ ვსვაბ..
_ყავას არ სვავ?
-არა!
_ჩაი?
-არა!
_რატომ?
_ახლა ტკბილი არ მინდა..
_აბა რა გინდა ელენე?_მასთან ახლოს მივიდა და თავტან ჩამოუჯდა თვალებში ცახედა და გაუღიმა
_რომ გახვიდე?
_ასე უხეშად რატომ მელოეპარაკები?_გაუცინა
_იმიტომ ხომ არა რომ ძილი დამიფრთხე ეს არ იკმარე და ოტახშიც შემომივარდი ?_წარბი აწია
_წარბს რომ წევ ძალიან საყვარელი ხარ ჩემო ელე_მომნუსხველად ჩაილაპარაკა და ჩამოყრილი თმები ყურს უკან გადაუწია
_აუ მორჩი რა_ხელის აქნევიტ დაბნეულმა მოიშორა მისი ხელი და საბანი თავზე გადაიფარა..დემეტრემ ხმამარლა გაიცინა
_ნიკა სად არის?_ამოილაპარაკა საბნის ქვეს მყოფმა
_ძალიან ბავშვური ხარ ჩემო ელე_მონუსხულმა ჩაილაპარაკა და საბნის გარედან თავზე ხელი გადაუხვა
_აუ შემეშვი რა დემეტრე..._ამოიბუზღუნა..სახე საშინლად გაუხარდა უხაროდა რომ ამას დემეტრე ვერ ხედავდა_სად არის ნიკა?
_წავიდა..შენი თავი კი მე ჩამაბარა..მოუარე ჩემს გადარეულ გოგოსო_გაიცინა და ხელის ერთი მოქმედებით საბანი გადააძრო...ელენემ მორიდებით ჩახედა თვალებში და ჩაიკარგა არა მარტო ელენე დემეტრეც დაიკარგა ელენეს თვალებში.დემეტრე ინსტიქტურად დაიძრა ელენესკენ და ნაზად ძალიან ნელა შეეხო მის ათრთოლებულ ტუჩებს...წამით მათთვის ყველაფერი გაცერდა..მხოლოდ ერთმანეტს ხედავდნენ და მხოლოდ ერთმანეთის გულისცემა ესმოდათ..ელენე დაიბნა საშინლად დაიბნა თვალზე ცრემლიც კი მოადგა გაუცნობიერებლკად..დემეტრე როდესაც მოსცილდა მაშინ ჩუმათ ამოლაპარაკა
_რა გააკეთე დემეტრე?ეს როგორ გააკეტე?_და ცრემლიც მოწყდა მის თვალებს..დმეტრემ ერთი შეხედდა და წამში წყობილებიდან გამოვიდა ფეხზე საჩქაროთ წამოხტა
_ვწუხვარ_წაიბურტყუნა ოთახის კარი მოიჯახუნა და სახლიდან გავარდა..ელენე გაშეშებული იჯდა ზრზე ვერ მოდიოდა ვერც კიი აანალიზებდა რომ დემეტრემ მისი პირველი კოცნა მოიპარა..დემეტრემ.. ვერ იჯერებს..ნუთუ დემეტრეც მისდამი რარაცას გრძნიბს..?ტირილი უნდა მაგრამ ვერ ტირის..დაოროგრამებულივით წამოდგა ფეხზე..მთელი ერთი საათი ვერაფერს იაზრებდა ასე დადიოდა ოთახებში და თავის ჭკუაში ალაგებდა არადა უარესად რევდა..მანამდე იყო ასე გათიშული სანამ ტელეფონის წიკწიკმა არ მოიყვანა გონს..დემეტრე წერდა:"მაპატიე...nika და იოანე ერეკლეს წაყვნენ ქვატახევში...ბოდიში დღეს შენთან ვერ მოვალ..ძალიან ვწუხვარ ელენე"
*************************..
_დემე რას შვდებით?_მაშინვე ჩაყვირა ყურმილში იოანემ როგორც კი დემეტრემ უპასუხა
_რა?_ამოილაპარაკა,ვერ მიხვდა შუბლი მოიქექა
_რა რა ბიჭო..რას შვრებით შენ და ელენე?_გაიცინა ყურმილს იქით მყოფმა.
_რას უნდა ვშვრებოდეთ?_ხმა დაუბოხდა და ჩაახველა
_აუ რა გჭირს ტო?_ამოიბუზღუნა იოანემ_რას აკეთებთ ჩვენს გარეშე ხომ არ მოიწყინეთ მეტქი?
_ააა არა..
_რა გჭირს?_შეაწყვეტინა ბიჭმა
_ვერ ვარ ხასიათზე..
_უფრო ზუსტად დანაშაულის გრძნობა გაწუხებს_ფსიქოლოგივით ჩაილაპარაპარაკა ყურმილს იქით მყოფმა
_აუ შემეშვი რა თუ ძმა ხარ..._ამოიბუზღუნა ბიჭმა და სანამ გათიშავდა მათი ამბავი მოიკითხა_თქვენ რას შვრებით ბიჭო?
_ჩავედით თითქმის...და ვნახოთ რა..
_კარგი..კარგი აბა თქვენ იცით_პასუხის გაცემა არ დააცადა ისე გაუთიშა..ცუდათ იყო ძალიან ცუდათ..აგიჟებდა ეს ფიქრები სა საათის წინ მომხდარი..არ იცოდა როგორ ცაეხედა ელენესთვის თვალებში ის ხომ ძმად თვლიდა.მან კი რა გააკეთა!საჭეს ხელი ძლიერად დაარტყა და გაზს ფეხი მიაჭირა..ელენეს მესიჯი სასწრაფოდ მიწერა და ბათუმის გზას დაადგა...რამოდენიმე საათშო ბათუმს მიუახლოვდა....ჯერ დის საფლავზე გადაწყვიტა გასვლა შემდეგ კი მამასაც ნახავდა..სასაფლაოს მიუახლოვდა მანქანა ცოტა მოშორებით გააჩერა და ფეხით გაუყვა გზას ტკიოდა ..საშინლად ტკიოდა..მას შემდეგ რაც თამთა მიწას მიაბარა პირველად მისის მის საფლავზე..პირველად ბედავს ამას,მაგრამ უკვე ფეხები ეკვეთება,ხვდება რომ არ შეუძლია,ვერ შეძლებს დის საფლავის დანახვას..იმ ადამიანის საფლავის დანახვა რომელის სიგიჟემდე ეგოისტურად უყვარდა..რომელიც მის ვენებში მოძრავი სისხლი იყო.ახლა მისი ვენები სრულიად გამომშრალა ..მისი და ხორცი იყო..ფანატიკურად უყვარდა თამთა..რაღაც არანორმალურად..ღრმად ჩაისუნთქა
_არ შემიძლია_ამოილაპარაკა თავისტვის და გაჩერდა ერთ ადგილზე მიიყინა...რამოდენიმე წუთი იდგა ასე შემდეგ კი ძლიერად განაგრძო წინ სვლა და დის მომღიმარ სურათს,საფლავის ქვაზე გამოსახულს ჯიუტად გაუსწორა თვალი.
_მჭირდები...მენატრები_ამოილაპარაკა და თვალები აუცრემლიანდა,ჯერაც უსაშველოდ ტკიოდა თამტას ტკივილი ჯერაც ვერ ვეონელებინა.._თამთა..ჩემო ლამაზო დაიკო_მის ქვასთან მივიდა და ჩაიკუზა,ფრთხილად გადაუსვა ქვას ხელი_ხომ მაპატიებ აქამდე რომ ვერ გინახულე?უბრალოდ შეი სიკვდილიტ გამანადგურე დაიკო...არ ვიცი როგორ გადავიტანპ..დღეს უსაშველოდ მიჭირს ხვალ უარესად გამიჭირდება.ძალიან დიდი შეცდომა დავუჭვი და არ ვიცი როგორ მოვიქცე დაიკო?არ ვიცი...
************************
_ერეკლე მშია!_ამოიწუწუნა იოანემ
_აუ კარგი რა ბიჭო.მივალტ სადაცაა.._ერეკლე
_ხომ ჭამე სანამ გამოვიდოდით?_სიცილიტ გადახედა ნიკამ
_მშია და მორჩა აი აქ გააჩერე_ხელი გაიშვირა რესტორნისკენ და ბოლომდე გაჩერებაც არ აცადა ნიკას ისე გადახტა მანქანიდან
_გაგიჟდო ბიჭო?_შეშლილი სახიტ გადახედა ერეკლემ
_აუ კარგი რა.._ხელი აიქნია იოანემ
_მორჩი იოანე და ცოტა ფრთხილად და წერისერად მოიქეცი_თვალი დაუქაჩა ნიკამ და შესასვლელი კარგი შეაღო
_რას ინებებთ?_მათთან მიიყლარწა ასე 22_23 წლის გოგონა
_40 ცალი ხინკალი და სამი ლუდი_იოანე
_ამდენი არ გვინდა იოანე!_ნიიკა
_გვინდა!მოგვიტანეთ_ახედა გოგონას
_სხვა?_დაიბნა იოანეს მზერაზე გოგონა
_არაფერი მხოლოდ ეს_ერეკლე ,გოგონამ თავი დაუქნია და ბარბაცით გავიდა
_მოეწონე!_სიცილიტ გახედა ნიკამ
_მე ბევრს მოვწონვარ_შეიფერა იოანემ
_შენ კი მხოლოდ ერთი არა_ეშმაკურად გაუღიმა ნიკამ
_რა?_ახლა ერეკლემ ახედა სიცილიტ
_მხოლოდ ერთი რატომ ძმაო?ყველა ლამაზი გოგო მომწონს..._თვალები დაქაჩა სიცილიტ იოანემ
_ჰო მართალი ხარ ძმაო ლილე მხოლოდ ლამაზი მორიგი გოგოა არა?
_ლილე ვინ არის?_ერეკლე
_ძმაკაცი რომ გადავვირია ის...
_აუ ლილე ვისღა ახსოვს..
_ვითომ?_წარბი აწია ნიკამ
_კარგი რა ის ბატარა ბავშვი რა დასამახსოვრებელი იყო,,ალბათ ვეღარც შევხვდები
_საქართველო ძალიან პატარაა ძმაო.._ერეკლე_სად გაიცნო?
_სვანეთში რომ ვიყავით იქ..იქ ვიყავით მდგმურები..სხვათაშორის ძალიან კარგი ბავშვი იყო..ძალიან მომეწონა რძლად.._ნიკა
_აუ მორჩი რა შენ და შენს ნინოს მიხედე რა_ხელი აიქნია მობეზრებით იოანემ
_ნინო რაღა შუაში იყო თუ ძმა ხარ რა?_სიცილიტ კიტხა
_ნინო შუაში კი არა თავშია..აი ამ წამს კი შენს გულში_მკერდზე ხელი სიცილით მიადო იოანემ.
_მორჩი!ნინო ჩემთვის არასდროს არაფერს ნიშნავდა..
_კარგი როგორც გინდა...
_ისე არ გენატრება?_ერეკლე
_ვინ?ნინო?
_კი_თავი დაუქნია ერეკლემ
_არა არანაირად..რატომ უნდა მენატრებოდეს..?
_ისე მარტალია ჩვენი კლასელი იყო მაგრამ ძალიან ბუნდოვნად მახსოვს..ძალიან ცოტა მოგონება მაქვს მასთან დაკავშირებით_ცაფიქრდა იოანე
_ჰო ძალიან ჩაკეტილი გოგო იყო.მახსოვს სულ წიგნებს კითხულობდა..სულ ჩუმათ იყო არავის ემეგობრებოდა და სულ მუდამ მარტო იყო_ერეკლე
_ახლა რა გასახსენებელი იყო ნინო_აღელვებით ჩაილაპარაკა ნიკამ_აი ჩვენი ხინკალიც_და ახლახანს მოსულ გოგონას გაუღიმა
_ინებეთ,გემრიელად მიირთვით_გაუღიმა სამეულს.მზერა იოანეზე შეაცერა შემდეფ კი გაიძურწა ადგილიდან
****************************
_გისმენ დაიკო?
_სად ხართ ნიკა?
-რა ხმა გაქვს?
_ჩვეულებრივი..სად ხართ?
_ნახევარ საატში სახლში ვიქნებით..
_არ ვარ სახლში
_აბა სად ხარ?_აღელვება დაეტყო ხმაზე
_სავადმყოფოში
_რა რა მოგივიდა?
_ფეხი მოვიტეხე...
_რა ?რანაირად_დაიყვირა ნიკამ და ნერვიულობისგან ტვალები ჩაუსისხლიანდა
_კივეზე ფეხი ამჯიცურდა და დავეცი..სერიოზული არაფერია ძალიან არ ინერვიულო კარგი?
_რას ქვია არ ვინერვიულო გოგო..ნორმალური ხარ?რანაირად დაგიცურდა ფეხი?დემეტრე სად არის?
_აუ დამიცურდა რა..მოდით ჩვენი სახლის გვერდძე რომ სავადმყოფოა იქ ვარ და წამიყვანეთ
_კარგი ახლავე..დემეტრე სად არის?
_არ ვიცი!
********************************
_დემეტრე სად ხარ?_როგორც კი უპასუხა მაშინვე კითხა ანერვიულებულმა ნიკამ.
_რა მოხდა?_დემეტრეც აფორიაქდა
სად ხარ ბიჭო ელენე შენ არ ჩაგაბარე?სად ჯანდაბაში ხარ ახლა?_ნერვებს უკვე ვეღარ თოკავდა ნიკა,დემეტრეს ხელები აუკანკალდა ძვლივს ამოილაპარაკა
_რა მოხდა?
_ფეხი მოიტეხა_ჩაყვირა ყურმილში,ცოტა დამშიდდა და ახლა უფრო მშვიდათ კითხა_სად ხარ?
_ბათუმში..
_მანდ რატომ ხარ?
_ელენე როგორაა?
_კარგადაა არ ინერვიულო_შეატყო როგორ სასწაულებურაც ეცვალა ხმა დემეტრეს და ამჯობინა რამდენადაც მოახერდებდა მშვიდათ ესაუბრა_ბათუმში რა გინდა?
_თამთას საფლავზე ვიყავი!
_მართლა?რა მოხდა დემეტრე რარაცას გვიმალავ..იოანემ მიტხრა გუშინაც ვერ იყო კარგადო..
_კარგად ვარ..კარგად არაფერია..ახლავე წამოვალ...თქვენ რა ქენით?
-ყველაფერი მოგვარებულია..კარგი დემეტრე მშვიდათ იარე კარგი?
_კარგი..ბოდიში ძმაო შენი იმედები რომ არ გაგიმართლე..
_დემეტრე შენ არაფერ შუაში ხარ..კარგი_და გაუთიშა
*******************************************
ელენე სახლში მიიყვანეს..საწოლში დააწვინეს და ერთი ხელი არ გაანძრევინეს,მართალია სულ წუწუნებდა მაგრამ ბიჭებთან ვერაფერს გახდა..დემეტრე შეძლებისდაგვარად სწრაფად ჩამოვიდა თბილისში..გააგიჟა მამა ჯერ ჩამოსვლა რა იყო შვილო და ახლა წასხვა რაღა არისო.ხელის კანკალით დარეკა ზარი კარგი ერეკლემ გააღო
_მოდი ძმაო მოდი..
_ელენე როგორ არის?_და მისაღებისკენ დაიძვრა
_კარგადაა სძინავს ახლა_დემეტრეს თითქოს მოეშვა.ღრმად მოისუნთქა და დამშვიდდა
_რა მოუვიდა?_ოთახში შესულმა გამარჯობაც არ უთხრა ბიჭებს ისე მოიკითხა
_ფეხი დაუსყლდა კიბეზე ხომ იცი რა მოუხერხებელია_მშვიდათ უთხრა ნიკამ
_ჩემი ბრალია არ უნდა დამეტოვებინა მარტო_თმები ნერვიულად აიჩეცა
_შენი ბრალი არაა..დემეტრე შენ ის მითხარი რამ გადაგაწყვეტინა თამთას საფლავზე გასვლა?
_ძალიან დიდი შეცდომა დავუშვი..
_რა?_იო0ანე
_ახლა არა იო..მაგრამ გეტყვი მერე..ახლა ჩემს თავზე ვარ საშინლად გაბრაზებული
_კარგი ძმაო არ დაგაძალებთ
_დიდი ხანია სძინავს?
_არა ახლა ჩაეძინა.._იოანე
_კარგი..რა ქენი შენ ერეკლე?
_ყველაფერი მოვაგვარე..