დღეები გადიოდა.მეც ნელ-ნელა უკეთესობისკენ მივდიოდი და აი ჩემი გაწერის დღეც დადგა,ერთი სული მაქვს სახლში მივიდე და ნატას ჩავეხუტო ალბათ რამდენი ინერვიულა კარზე კაკუნის ხმა გაისმა ოხ ისევ ეს ლუკა თვალები მობეზრებულმა გადავატრიალე ...
-ვახ ვატყობ უკვე კარგად ხარ
-დიახ მშვენივრად
-კარგია მაგას რაჯობია
-არცარაფერი
ჩემს წინიყო ატუზული ჩემი ნივთები კი მისუკან ეწყო,მარჯვენა მხრიდან უნდა მომევლო,რომ ისიც მარჯვნივ გაიწია მარცხნივ წავედი,ისევ მარცხნივ წავიდა
-ნუ მემაიმუნები
-სულაც არა აბა სად მაიმუნს ვგავარ?
ავათვალიერე თვალები ოდნავ მოვხუჭე
-ნუუ...
-რა ნუუ??
-არც ისე ცოტა გიკლია
-გატყობ ჩემი აღარ გეშინია ხომ?
არაფერი აღარ ვუპასუხე
-გაიწიე ჩემი ნივთები უნდა ავიღო
-მაკოცე და გავიწევი
-ეხლავე თუ ცოტა მერე??
-ეხლაც და მერეც
კიდევ რაუნდა მომინდომა ეხლა ეგღა მაკლია ამას ვაკოცო
-ჰეი (ხელი ამიფრიალა სახესთან) ლოდინს ვერვიტან
-კაი კაცო მეკიდე შენ კოცნას ვერვიტან
-მაშინ მთელი დღე აქ ვიყოთ
უცბად ჩემი ტელეფონი დაინახა და ხელი წამოავლო
-ეე რასაკეთებ??
-მოდი აბა წამართვი
ჯანდაბა ისევ იგივეს აკეთებს ჯერიყო და ჩემი შარფი წამართვა და კინაღამ ხელები დამამტვრია,ახლა კიდე ჩემს ტელეფონს წამოავლო ხელი, რაუნდა ამ ბიჭს ამის გახსენებაზე ისევ გავშტერდი და ხელი უნებურად ისევ ჩემი დაყვისენ წავიღე
-დამიბრუნე
-მაკოცე და დაგიბრუნებ
-სად
-მოიცა მართლა მოკცებ?
-ჰო
ტუჩები გამოსწია მეც მისკენ გადავიხარე და ჰოპ კოცნა კიარა ტელეფონი გამოვგლიჯე ...
-მისმინე მახინჯო მე თუ არ მაცდი ჩემი ნივთების აღებას ნება იბოძე და თვითონ წამომიღე და საკუთარი თავით კმაყოფილი კარისკენ წავედი
-ეს ხომ უნამუსობაა ჩაილაპაარაკა და ჩენსკენ წამოვიდა ხელი იდაყვში ჩამავლო მისკენ მიმაბრუნა და თვითონ მაკოცა ნებითა შენითა ძალითა ჩემითა და კმაყოფილი სახით მომაჩერდა
-დაკმაყოფილდი?? ვუთხარი და ცრემლეები მოვიწმინდე
-ჰეი ჰეი რამოგივიდა ასეთი რა ვქენი უბრალოდ გაკოცე
-თავი დამანებე მომშორდი
-ეგ არ შემიძლია
-რაგინდა ადამიანო ჩემგან ფული გინდა?რამდენი გინდა?? მითხარი გავყიდი ყველაფერს და მოგცემ უბრალოდ მითხარი რაგინდა?
-შენი ფული არაფერში მჭირდება
-მაშ რაგინდა რომ თავი დამანებო
-შენ... მხოლოდ შენ ჯერ კიდევ ვერ ხვდები არა? რა სულელი ხარ
-რას ვერ ვხვდები/?
-იმას რომ მიყვარხარ
ღმერთო ასე პირდაპირ ეს... ეს... ეს ხომ წარმოუდგენელია მე მას ვუყვარვარ არა ყველაფერს ვიფიქრებდი მარა ეს მოიცა და მეე? ყველაფერი ამერია თავბრუ დამეხვა მას რომ არ დავეჭირე დავეცემოდი მიმიყვანა და სკამზე დამსვა ერთი წუთი დამჭირდა გონზე მოსასვლელად მოიცა და მე რას ვგრძნობ ამაზე ადრე არც დავფიქრებულვარ ყველაფერს ცხელ გულზე ვწყვეტდი მე მიყვარს განა?? თუ მძულს? თუ უბრალო აკვიატებაა მეცარვიცი ამაში აუცილელად უნდა გავერკვიო
-სახლში წამიყვარ? ვკითხე ცოტა ხნის მერე
-შენ უბრალოდ მთხოვე და ყველგან წაგიყვან მითხრა თბილად და თავზე ხელი გადამისვა
ჩანთები ავიღე და დაბლა ჩავედი ჩემს მხრებზე ხელი ჰქონდა მოხვეული ეშინოდა არ წავქცეულიიყავი თუმცა მეთვითონაც არ მქონდა ჩემი თავის იმედი ამიტომ არრც მეწინააღმდეგებოდი ისეთი სურნელი ასდიოდა როგორც მის ფორმას რომელიც ფეხბურთზე მეცვა
-გაბრაზდი მაშინ?? ვკითე როცა მანქანაში ჩავჯექით
-როდის?
-აი მაშინ შენს მაგივრად რომ ვითამაშე და რომ წავაგე თან თითების სრესვა დავიწყე
-ჰმ ძალიან
-მართლა?? და გაოცებულმა თუმცა ამავე დროს დარცხვენილმა შევხედე
-ჰო
-მე... მე.... მე არმინდოდა უბრალოდ ისეთი ვერ ვივლიდი სხვა გამოსავალი არ მქონდა თორე აამას არ გავაკეთებდი....
-კარგი დაწყნარდი გეხუმრე
-ეეე კარგი რა მემეგონა მართლა გაბრაზდი
-სხვა რომ ყოფილიყო შეიძლება მართლა გავბრაზებულიყავი მაგრამ შენზე არა და თბილად გამიღმა
ცოტაც და უკვესახლთან ვიყავი
-კარგი აქ გააჩერე
-კარგი როდის შევხვდეთ
-....
-შეიძლება რესტორანში დაგპატიჟო დღეს თან მინდა რომ რაღაც დაგიბრუნო
-დამირუნო რაუნდა დამიბრუნო ჩემი არაფერი გაქვს
-ცდები დღს 9-ზე გამოგივლი და წავიდეთ კაგი
-ჰომ კარგი
მანქანიდან გადავედი და სახლში შევედი ნატა არდას ჩანდა ღმერთო სახლი როგორ მომნატრებია გიჟივით მოვვარდი მაცივარ და ცივი წყალი გამოვიღე შენდეგ ჩემს ოთახში ავვარდი ჩემი ნივთები მივალაგე და შხაპის მისაღებად შევედი წყალი ისეთი თბილი იყო რომ ვანაში დამეძინა კიდევ კარგა ხანი მეძინებოდა წყალი რომ არ გაცივებულიყო სასწრაფოდ გადმოვხტი და პირსახოცებშემოხვეული დაბლა ჩავედიდივანზე ნატა და ლუკა ისხდნენ
-ჯანდაბა ჩავილაპარაკე და ისევ მაღლა ასვლა დავაპირე იმის იმედით რომ ვერ შემამჩნევდნენ თუმცა როგორც ჩანს ნატა მომაშტერდა რამაც ლუკას მზერაც ჩემსკენ მომართა ესღა მეკლდა
-ნინაა? გაოცებულმა დაიძახა ნატამ და უცებ მომვარდა მოიცა შენ.. ეს... შენ როდის მოხვედი კიმაგრამ კარგად ხარ??
-კი კარგად ვარ თვალი ლუკასკენ გამექცა რომელიც ხარბად ათვალიერებდა ჩემს სხეულს და თვალს არ მაშორებდა კოპები შევკარი და ვანიშნე ასე ნუ მიყურებთქო თუმცა მაინც არ ცვლიდა მზერას
-კიმაგრამ სადიყავი ამდენ ხანს
-ჩემთან იყო ჩაგვერთო ლუკაც (როგორც იქნა მომაშორა მზერა)
-მოიცა თქვენ საიდან იცნობთ ერთმანეთს??
-ახლახანს მოვიდა და გავიცანი თქვა ნატამ და თვალი ჩამიკრა აშკარა იყო რომ ნატას ცუდი შთაბეჭდილება არ დარჩენია ლუკაზე ჩემი ამდენი გატაცების მიუხედავად
-ჰოო ეჭვისთვალით შეხედე კიმარგამ რომელი საათია??
-ცხრისნახევარი თქვა ლუკამ
-რაა უკვეე? თვალები დავაჭყიტე წამოდი წავიდეთ ლუკა თორემ დაგვაგვიანდება
-ჰმ ნინაა
-რა რას დგახარ წამოდი
-მე კი არ ვარ წინააღმდეგი მაგრამ შენ ნამდვილად გინდა პირსახოცებიანს იქ წამოსვლა??
სულ დამავიწყდა რომ არ მეცვა ცოტა არიყოს წამოვწითლდი კიდეც
-ა ჰო ისა წავალ ჩავიცმევ და კიბეებზე სულ სირბილით ავირბინე
ლურჯი კაბა თითქმის მთლიანად უზურგო ტანზე მომდგარი შავი ქუსლიანები და შავი კლაჩი თმები ნახევრად ავიწიე პომადა წავისვი ცოტაოდენი დუხიც და ჰოპ მზად ვარ ქვემოთ კაკუნით ჩავედიი ლუკა გაშტერებული მიყურებდა
-წავიდეთ?
-ჰო წავიდეთ
-იმედია კიდე არ მოიტაცებ უთხრა ნატამ სიცილით
-არარის გამორიცხული თქვა ლუკამ და კარისკენ წავიდა
მე აღარაფერი მითქვამს და კუდივით უკან მივყევი

მშვიდი საღამო იყო ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა ცოტა ხანს ხმას არცერთი არ ვიღებდით ლუკა თვალს არ მაშორებდა
-მოგწონს აქაურობა
-კი ძალიან კარგია
-რამდეს დალევ
-ჰო თუ შეიძლება თეთრი ღვინო მინდა
ლუკამ ოფიციანს ანიშნა და შეკვეთა ჩააწარინა
-მისმინე რაუნდა მოგეცა ჩემთვის
-ა ჰო ეგ სულ დამავიწყდა თქვა და ჯიბეში ხელი ჩაიცურა იქიდან კი ჩემი უსაყვარლესი შარფი ამოაძვრინა რომელიც თვითონ წამართვა
ღმერთო აღარც კი მქონდა ამ შარფის დაბრუნების იმედი არადა ყველაზე მეტად ეს ნივთი მიყვარდა ფეხზე წამოვდექი ლუკას სკამს უკნიდა მოვუარე მოვეხვიე და ლოყაზე ვაკოცე
-მადლობა ჩავჩურჩულე ყურში და ისევ ჩემს ადგილს დავუბრუნდი