ნამდვილად არ ველოდი თომას,კიბეზე გავშეშდი და ყბა ჩამომივარდა მაგრამ ჩემი ძმის ხმამ რა თქმა უნდა აზრზე მომიყვანა.
-რაიყო კაწი
-ჰა? არა არაფერი
-გამარჯობათ ნინო დეიდა
-გამარჯობა
-მე თომა ვარ კაწიას კლასელი
-შემოდი თომა
-მადლობა
-კაწი მოგაკითხეს
-ხო ხედავს (ანდრია)
-ზდაროვა თომა
-ანდრია როგორ ხარ?
-რავი შენ?
-მეც ეგრე,დღეს მივდივართ?
-ვა ვა ვა ჩვენ კი კაწი მეეჭვება
-ჩაირთო ნეტა შენ აზრი ვინ გკითხა (მე)
-დედა ერთხელაც იქნება,მარჯვენა ხელი იდაყვს ვეღარ დავიმორჩილებ და შენს ლამაზ გოგოს, თვალის უფასო ჩრდილებს გავუკეთებ
-სტუმარია მოსული,მეტი წესიერება !
-არ გელოდი თომა მაგრამ რადგან აქ ხარ წავიდეთ
-კაწი არ გშია?
-არა დე სკოლაში ისედაც ხო უნდა ვჭამო
უეცრად დამავიწყდა,რომ აღარ დავდიოდი სკოლაში რომელშიც კვებაც და მგზავრობაც შედიოდა
-კაწი იცი რა...-დედას აღარ დავამთავრებინე და უბრალოდ ვუთხარი-დე ხო ვიცი გკოცნი მიყვარხარ.ლიზას ტკბილად ძინავს-მეთქი.
მე და თომა ერთად წამოვედით,ჩემი ძმა თავის საძმაკაცოს შეხვდა და მათთან ერთად განაგრძო სიარული,უხერხული სიჩუმე იყო არველოდი თომასგან ასეთ სიჩუმეს თუ დაუშვებდა..და აი ფიქრი ვერ დავამთავრე ხმა ამოიღო
-კაწი
-ჰო
-დღეს ჩვენი სკოლელის ლუკას სახლში ვიკრიბებით,მოსვლა ყველას შეუძლია რა თქმა უნდა მაღალ კლასელებს,ხოდა ვიფიქრე კაწიც წამოვა მეთქი..
-იცი დღეს ორი მასწავლებელი მყავს ერთი 3-ზე მეორე 5-ის ნახევარზე
-რა საგნები?
-ფიზიკა და მათემატიკა
-მერე რა ხაშია გოგო 5ზე რო შევიკრიბოთ 7-8სკენ
-არვიცი მოვიფიქრებ
-აზვიადეებ კაწია,და მიზეზებს ეძებ
-კარგი ხო თომა წავიდეთ
-კაი 7ზე შენი სახლის ზღურბლთან ვიდგები
-ალბათ კარების ზღურბლი გინდოდა გეთქვა
-დაიკიდე
აი მივედით სკოლასთან,თომასთან ლაპარაკში გართული ვიღაც ბიჭს დავეტაკე..
-უკაცრავად
-არაუშავს მითხრა და ჩემი მხრებიდან ხელები მომაშორა,ალბათ 1-ლი კლასელი ბავვშვის შტაბეჭდილება დავტოვე,რომელიც დიდ აუდიტორიაში პირველადაა ან იმ ბავშვის რომელმაც ახლა აიდგა ფეხი,იდიოტივით ვუყურებდი ამ ბიჭს და აი მისი ღიმილიც დავიმსახურე..
-აე კატერინა
-ეგრე ნუ მეძახი თომა!
-რატო შეატოვე თვალები საბა სარაულს ?
-ვის?
-ეხა ვისაც დაეტაკე იმას
-მე ანუ მე იცი რა აუუუუ შემთხვევით მოხდა
-კაი დამშვიდდი
-წამო რა მალე
1-ლი გაკვეთილი ისე გაიწელა მეგონა საუკუნე გავიდა,თომას ეზინა ამიტომ არ გავაღვიძე და მარტო გავედი კლასიდან,კარები რომ გავაღე კინაღამ სახეში გავარტყი ვიღაცას
-ჩემი მოკვლა გინდა?
-აუ მართლა ვერ დაგინახე
-ჯობია შენს სიახლოვეს აღარ გავიარო
-ალბათ მართლა აჯობებს მასე მოიქცე
-მე საბა ვარ
-კაწი
-11 კლასელო კაწი,მარტო რატო ხარ?
-წინასწარ მეტყველად არგამოვდგები,ამიტომ ვერგეტყვი რომელ კლასში ხარ
-12/4
-11/1
-ხო ვხედავ
-მოკლედ უნდა წავიდე საბა თორემ მშიერი დავრჩები
-იცი..-ალბათ უნდოდა ეთქვა რო თვითონაც იქ მიდიოდა სადაც მე მაგრამ მოკლდე მოვუჭერი
-არ დაგავიწყდეს შენი სიკვდილის მიზეზი 2ჯერ გავხდი,არმინდა რამე დაგემართოს გავუღიმე და ვაი ამ ღიმილს,მასაც უბრალოდ გაეღიმა გადაპარსულ თავზე ხელი გადაისვა, არვიცი თომას რაჭირდა მაგრამ მთელი დღე ეძინა,მე გავეძახე ორ საგანს ქიმიას და ქართულს,სპეციალურად იმხელა ხმაზე ვლპარაკობდი თომას რომ გაღვიძებოდა მაგრამ არა,სკოლიდან სახში შევირბინე ჩანთა დავდ,მეორე ჩანთა ავიღე ლიზას დავხედე და მასწავლებლებთან გავეშურე. ბევრი ხვეწნა მუდარის შემდეგ 7ის ნახევარზ ესახლში ვიყავი მხოლოდ ნახევარი სათი მქონდა მოსამზადებლად,ვაიმე რა ჩავიცვა მეთქიმარ მითქვამს არასდროს ავდექი კარადა გამოვაღე წინა კვირას ნაყიდი ტანსაცმელი გადმოვალაგე და ყურება დავუწყე, შავი კლასიკური სწორი მოკლე შარვალი,მოკლე? (არა ბრიჯები არა აი კოჭს ზევით როა ოდნავ ისეთი) ჩემთავს ველაპარეკებოდი არაუშავს არმივირს,გადავიღალე,ხოო სად გავჩერდი შავი შარვალი თეთრი აბრეშუმის მაიკა მაგრამ ძაან ცივა არაუშავს სახლში ეთბილება და კრეისფერი ფეხსაცმელი მშვენიერია,თმა გავიშალე გავისცორე,ტუჩზე მოვარდისფრო კონტური გადავისვი რომელიც ტუჩის ფერში ჯდება ხელზ ესაყვარელი საათი და აი კარზე ზარია
-მე გავაღეეებ
ტყავის კურტკა მოვიცვი და ქვევით ჩავვარდი,ვინმაცადა გაღება ეცა კარებს ჩემი ძმა
-ოჰ თომა,მოიცა დავუძახო
-კაააააააწი?
-ჰო რამოხდა
-რაალამაზიხარ?
-რავი ვარ?
-ვაიმე მოდი გაკოცო
-გადი მომშორდი
ჩემმა ძმამ დამაბზრიალა და გაოცებული იერი სახიდან მოიშორა
-წავედით თომა
-მოიცა უნდა გიყურო ჯერ
-კარგი რა არ გამაწითლოთ
-კაი წავედით მი ლედი
-მოიცა მე არმმელოდებით?
-კიი კი
ლუკას სახლთან მივედით,მე და თომა გაუჩერებლად ვიცინოდით,მიყვარს ეხ ბიჭი ნამდვილად ჩემიანია! უხ რამაგარი მეგობარი მყავს მისი სახით!თან ისეთია ყველაფერზე ვეპარაკები ტითქოს მთელი ცხოვება მასთან ერთად მაქვს გატარებული.. კარზე არც დვაკაკუნეთ ისე შევედით ყველა იქ იყო,თომამომტაცეს ჩემი ძმაც აღარ ჩანდა მარტო დავრჩი რაგავაკეთო? ქურთუკი გავიხადე და რომ უნდა დამეკიდა ვიღაცამ გამომართვა და ავისუფალ ადგილას დაკიდა
-მადლობა
-აქაც შენხარ?
-როგორც ჩანს კი
-გახსოვარ?
-კინაღამ 2ჯერ მოგკალი
-კაწი სად დამეკარგე? (თომა)
-ვა საბა ზდაროვა
-გაუმარჯოს თომა
-წამო რამე დავლიოთ (თომა)
-ხო ხო მოვდივარ,წადი დამოვალ
-კაი მისაღებში ვიქნები
-უნდა წავიდე
-რა თქმა უნდა,გაერთე
-შენც
გამოვტრიაალდი მხრებზე ხელები უნებურად მოვისვი,არვიცი რატომ გამახსენდა პირველი შეხვედრა საბასთან,მოდი ვაღიაროთ სიმპატიური ბიჭია ხო ისეთი ჩემ გემოვნებაში რომ ჯდება,მაგრამ მგონი თომას არმოწონს ხმას არ ამოვიღებ რავიცი რახდება,რასისულელეა რეებზე ვფიქრობ ის ხომ უბრალოდ კინაღამ მოვკალი,სასაცილოა!
-მოვედი
-აი შენ ლუდი
-ჩვენ გაგვიმარჯოს
-გაგვიმარჯოს!
დავლიე ვიცეკვე და მივხდი რომ ჰაერი მჭირდებოდა,ლუკას მართლაც დიდი სახლი აქვს ვერანდაც აქვს,გამხიარდა ლამაზი ხედი ღამე და რაცმთავარია ჰ ა ე რ ი!
-დაიღალე? ეს ხომ ნაცნობი ხმაა
-ხო,დამცხა
-შენი ძმა ანდრია რომ იყო არვიცოდი
-საიდან გეცოდინებოდა
-როდისგადმოხვედი ?
-წელს
-მგონი ანდრია ნაშვილებია ხო?
-(სიცილის შეკავება ვცადე მაგრამ ღიმილი გამეპარა)
-რატო ?
-აბა ესეთი ლამაზი და ყავს და თვითონ თხას გავს (ჩემ ძმას წვერი აქა იქა მშვიდობაში ამოსდიოდა,ამიტომ ძმაკაცები თხას ეძახდნენ)
-ხო კომპლიმენტის შემოპარებაც ასეთი უნდა
-მიხვედრილი გოგოხარ
-ნამდვილად
-გინდა გავისეირნოთ?
-არა იცი მე უნდა დავბრუნდე თომასთან ერთად მოვედი და მისი დატოვვება არმინდა,თან მთვრალია
-სამწუხაროა
-არაუშავს სამაგიეროდ სიმართლე გითხარი,და თავის მართლება არდამიწყია რო აი კი მინდა წამოსვლა მაგრამ..
-ხო და ისევ შეეეხო მისი ხელი ჩემ მხარს
-მხარი გაგეყინა
უეცრად სხეულში ვგრძნობდი სისხლი როგორ ჩქეფდა და მეგონა ისიც გრძნობდა ამიტომ შემოვტრიალდი და სახლში შევბრუნდი,თომა კარგად ნასვამი იყო,ანდრიას ვთხოვე სახლში მიეყვანა,მანაც უარი ვერ მითხრა.. ვიფიქრე ვერანდაზე გავბრუნდებითქო მაგრამ როცა დავაპირე გასვლა და კარების გაღება,იქ უკვე სხვა იდგა არვიცი ის გოგო ვინ იყო მაგრამ ფაქტია საბა მასთან ლაპარაკის დროს ღიმილს არ იცილედა სახიდან..ბაბნიკი? რისი იმედი გქონდა კაწია? მოვბრუნდი უკან ლუკა დამხვდა
-გამიხარდა რომ მოხვედი
-მეც მაგრამ უნდა წავიდე
-უკვე?
-ხო დავიღალე,ბოდიში
-გაგაცილებ
-კარგი
მე და ლუკა სახლიდან გამოვედით დავინახე ვერანდიდან როგორ იყურებოდა საბა,ლუკა მეორე ქუჩაზე ცხოვრობს ფეხით მინდოდა გავლა მაგრამ არმინდოდა ლუკას შეწუხება ამიტომ ტაქსი გაჩერება ვცადე,მაგრამ თურმე დილის 3 საატია აქ ტაქსი აღარც მოვა
-იქნებ ფეხით გავიაროთ
-შენ არუნდა დაბრუნდე?
-მერე რა
-კარგი გავიაროთ
-სახლამდე სანამ მივედით ვილაპარაკეთ რატომ ადმოვედი,რას ვაკეთებთ თავისუფალ დროს და მსგავსი რაღაცეები,სადარბაზოსთან გავჩერდი
-აი უკვე მოვედით
-ტეხავს
-მადლობა,შესანიშნავი საღამო იყო
-იქნებ კიდევ შვხდეთ,ახლა უკვე მე და შენ
-აუცილებლად თუ დრო მექნება რატომაც არა
-ძალიან კარგი
-შეხვედრამდე
ლუკა გადავკოცე სახლში ავედი,ოთახში შევიპარე,გამოვიცვალე და ჩავწექი,ხვალ შაბათია ძილის დღე მაქვს.. ოხ საბა სარაულო არუნდა ვიფიქრო შენზე ჩემთვის გავიფიქრე და თვალები დავხუჭე..