აივანზე მძინარე ისეთი საყვარელი იყო თან მობუზული დილის სუსხიანი ქარის გამო ციოდა,მივიდა და პლედი მიაფარა იქვე ჩამოჯდა და მძინარე მარიამს აკვირდებოდა.
-ზუკა?(მარიამს შეშინებული გამოეღვიძა ალბათ ძილში იგრძნო რომ ვიღაც დაჟინებული უყურებდა)
-ხო მარიამ რამ შეგაშინა? უკვე თორმეტი საათია და გაიღვიძე ბავშვები სასეირნოდ მივდივართ(ზუკამ მზერა უცებ აარიდა და უცებ უთხრა ეს ყველაფერი)
-არა რა ზუკა დღეს სახლში დავრჩები ნია წაიყვანეთ და წადით მე სახლში დავისვენებ (მარიამა სევდიანი თვალებით შეხედა ზუკას) -კარგი მარიამ როგორც გინდა (ზუკამ მარიამის ხელები თავისაში მოიქცია და თბილად უღიმოდა,ნუთუ ზუკას მარიამი მოსწონდა? კი ნამდვილად მას ხომ მარიამი ბავვობაშიც უყვარდა ) ამ ყველაფერს აივნის კარებთან მდგარი ალექსანდრე უყურებდა რომელიც იმისთვის ავიდა რომ ეთქვა საჭმელი მზად იყო და ჩასულიყვნენ,მაგრამ ზუკას ასეთ საქციელზე ნერვები ეშლებოდა მაგრამ რატომ? მას ხომ მარიამი არუყვარდა? მას ხომ ანასტასიასავით გამოპრანჭული გოგოები მოსწონდა? როგორ მოეწონებოდა მარიამივით უბრალო და ბუნებრივი გოგონა?მარიამი ნამდვილად არ ჩამოუვარდებოდა სხვა გოგონებს სილამაზეში ლურჯი თვალები ქონდა,შავი ოდნავ ხვეული თმა ,არიყო ზედმეტად მაღალი,მოხდენილი სხეული ქონდა და ლამაზი ფეხებიც. -ვა ალექს აქახარ? რამე მოხდა?(ზუკა) ფიქრებიდან იმწამსვე გამოერკვა ალექსანდრე და რეალობაში დაბრუნდა. -დილამშვიდობისა მარიამ, ნიამ გამომიშვა საჭმელი მზადაა და ჩამოვიდნენო(ალექსანდრე) ყველა სამზარეულოში შევიდნენ საიდანაც ნიას და ნიკოლოზის სიცილის ხმა ისმოდა . -იქნებ ჩვენც გაგვაცინოთ? (სიცილით შევიდა ალექსანდრე რომელიც სინამდვილეში ნერვებისგან აღარ იყო მაგრამ ცდილობდა არ შეემჩნია ) -არაფერია ისეთი ალექს,დაიკიდე,მოდით ეხლა და ჭამეთ ნახეთ ნიაკოს რა გემრიელი ბლინების გაკეთება ცოდნია (ნიკოლოზი) ყველამ ისაუზმა და უკვე სასეირნოდ ემზადებოდნენ, ნია გიჟივით შევარდა მარიმის ოთახში. -მარიამმ,მარიამმმ, აბა მითხარი ამ შარვალს ეს თეთრი მაისური მოუხდება თუ შავი? თეთრი კედები თუ შავი? ჯინსის მოსაცმელი თუ სპორტულის? თმები გავიშალო თუ შევიკრა?(ნიამ მარიამს მიაყარა კითხვები ) -რახდება ნიაკო კიმაგრამ, ასე სასეინოდ გიხარია წასვლა? არგინდა რამე მომიყვე?(მარიამი გაკვირვეული შეცქეროდა მეგობარს რომელიც პატარა ბავშვივით იქცეოდა) -შენ რა ჯერ კიდევ არხარ მზად?(ნიაკო) -არა მე შეუძლოდ ვარ და შენ წახვალ ბიჭების ერთად,ვიცი ეხლა რასაც მეტვი რომ უჩემოდ არ წავალ მაგრამ წადი არმეწყინება სიხარულო (მარიამი) -აუუუ ესე კარგად რატო მიცნობ? კარგი წავალ მაგრამ მალე დავბრუნდები ხოიცი უშენოდ არშემიძლია (ნიაკო) -კარგი ეხლა მიდი აბა ყველაფერი მომიყევი რაღაც არმომწონხარ შენ ბოლოდროს( ღიმილით ეუბნებოდა მარიამი) -აუუ მარუსს არვიცი რაგითხრა რაა თავიდან ვერიტანდი ამ ნიკოლოზს მაგრამ ეხლა რატომღაც მიხარია მის გვერდით ყოფნა და არვიცი მგონი მომწონს(ნიამ დაიმორცხვა და თავი დაბლა დახარა) -აჰმ ანუ მოგწონს? კარგია მაგრამ ნიაკო ჯერ გაიცანი და ცოტა თავშეკავებული იყავი, ეგრე კარგად არიცნობ შენ ნიკოლოზს როცა კარგად გაიცნობ შემდეგ გადადგი სხვა ნაბიიჯი არიჩქარო რაიცი რა გულის ან სულის პატრონია(მარიამმა თბილად გაუღიმა ნიას და ჩაეხუტა) -დედაჩემი მახსენდება რაა ,კარგი ხო ეგრეც მოვიქცევიე ხლა მითხარი რა ჩავიცვა?(ნიაკო) -ყველაფერი გიხდება ჩემო ლამაზო მე მაინც თეთრს გირჩევდი მიდი ეხლა აბაა გაიქეცი და მოემზადე(მარიამი) -კარგი მიყვარხარ და მალე დავბრუნდები არ მოიწყინო(ნიაკო სიხარულით გავიდა ოთახიდან) მარიამი დაძინებას აპირებდა როცა კარებზე კაკუნის ხმამ შეაწუხა. -კარგი რა ნია გეყოფა ეხლა წადი თუ მიდიხარ თორე საერთოდ ვერ წახვალ უჩემოდ ვერსად (მარიამი თვალებ დახუჭული იძახოდა) -ნია არავარ მაგრამ თუ ეგრე გინდა ნია ვიყო კარგი ვიქნები (სიცილით უთხრა ალექსანდრემ) მარიამი გაკვირვებული წამოჯდა ლოგინზე და გაღიმებულ ალექსანდრეს უყურებდა. -უი ალექსანდრე ნია მეგონა დილის მერე დამღალა რა ჩავიჩვა რორორი ჩავიცვაო და დამღალა (მარიამი) -ჰაჰა ბიჭი უნდა გადამირიოს ხო? კარგი ამრიამ იქნებ ჩემი მოსაცმელი დამიბრუნო რო ნიკოლოზს არ წამოუღია და უნდა ვათხოვო(ალექსანდრე) -უი სულ დამავიწყდა ეხლავე (მარიამი ლოგინიდან წამოდგა და კარადისკენ გაემართა გამოიღო მოსაცმელი და გაკვირვებულ ალექსანდრეს უყურებდა რომელის მის სხეულს ათვალიერებდა -რას მიყურებ ალექსანდრე? აჰა აიღე და გადი(მარიამი) -როგორ დავმალო და ეგ მოკლე პენუარი გიხდება(ალექსანდრე) მარიამი მხოლოდ ეხლა მიხვდა რო პენუარით იდგა ალექსანდრეს წინ რომელიც მზერას ვერ აშორებდა . -თავხედო ,გადი დროზე(მარიამს ლოყბი აუწითლდა და ალექსანდრე გარეთ გააგდო) ალექსანდრეს გულიანი სიცილი დერეფნიდან ოთახში ისმოდა მარიამსაც გაეღიმა და ისევ დაწვა უკვე აღარავინ შეაწუხებდა და მშვიდად დაიძნებდა . * * * უკვე შუადღე იყო ბავშვები სახლში დაბრუნდნენ და დაღლილები სავარძელშ ჩაესვენენ . -დღეს იქნებ რამე გემრიელი საჭმელები მოვამზადოთ და კარგად გავერთოთ?(ნიკოლოზი) -კარგი იდეაა.(უცებ დაეთანხმა ნიაც) -რაარის კარგი იდეა?(მარიამი) უცებ ყველამ კიბეებზე მომავალ მარიამს შეხედეს რომელიც ახალი გაღვიძებული იყო და თმის სწორებით ნაზად ოუყვებოდა კიბეებს. -რა და გემრიელი საჭმელები გავაკეთოთო ჩვენ სასმელს მოვიტანთ და დავსხდეთ და გავერთოთო (ზუკა) ზუკა თბილი მზერით შეცქეროდა უკვე მათკენ მიმავალ მარიამს,რაც სულაც არ გამოპარვია ალექსანდრეს -ზურჩიკ ძმა შენთან საქმემაქ პატარა და ორიწუთით გამო რა დავილაპარაკოთ(ალექსანდრე) -კი შე**** რაზეა ბაზარი(ზუკა) ბიჭები ეზოში გავიდნენ და მალევე დაბრუნდნენ.ზურა არავის დამშვიდობებია ისე გავიდა გარეთ. -რახდება ალექს?(ნიკოლოზი) -არაფერი წამოდი ეხა გოგოები დავტოვოთ საჭირო პროდუქტები მოვუტანოთ და სასმელიც მოვიტანოთ.(ალექსანდრემ თავი აარიდა ნიკოლოზის კითხვას) ბიჭები წავიდნენ გოგონებმა სახლი მიალაგეს და ბიჭებს ელოდებოდნენ როდის მოიტანდნენ საჭირო პროდუქტებს . დიდი დრო რიყო გასული რომ ალექსანდრე და ნიკოლოზი შემოვიდნენ სახლში ცელოფნები სამზარეულოში შეიტანეს და გოგოებს ჩააბარეს სამზარეულო და წავიდნენ. -აბა შეუდექით საქმეს თუ რამე დაგვირეკეთ და აქვართ აბა საღამომდე(ნიკოლოზი) -ოჰ ჩაგვაბარეს ყველაფერი მათ რო გაეკეთებინათ და ჩვენ გვეჭამა ვითო რამოხდებოდა?(მარიამი) -აბა მარიამ ჩვენვიცით და ჩვენმა ქალობამ(ნია) გოგონები შეუდგნენ საჭმლების კეთებას მარიამმა ნამცხვარიც და პიცა გამოაცხო რაც ძალიან კარგად გამოსდიოდა. მაგიდა გააწყვეს და ბიჭებს ელოდებოდნენ. -აი ჩვენც მოვედით (კარებში ნიკოლოზი შემოვიდა სასმელით ხელში ) -მოდით აბა დააგემოვნეთ ჩვენი ნახელავი (ნია) ყველა მაგიდას მიუსხდა. ზუკა რაღაც დამწუხრებული იჯდა, ალექსანდრე პირდაპირ პიცას დასწვდა და გიჟივით შეექცეოდა. -ნელა ჭამე არ გადაგცდეს(სიცილით უთხრა მარიამმა რომელიც მის პირდაპირ იჯდა) -მარიამ ნუეუბნები მაგას არ გცემოს, პიცის მანიაკია სასწაულად უყვარს(ნიკოლოზი) -ნიაკო ძაან გემრიელია ხშირად გააკეთე(ალექსანდრე) -არმეგონა თუ ასე გემრიელად გამომდიოდა პიცა(მარიამმა ეშმაკურად გაუღიმა ალექსანდრეს) ალექსანდრეს შერცხვა და პიცის ჭამა შეწყვიტა. -ჭამე არ მოიწამლები მაგრამ იქნებ ცოტა ჩვენც დაგვიტოვო?(მარიამი) -არა მადლობ გემრიელი მაგრამ უკვე ბევრი ვჭამე.(ალექსანდრე) -უკაცრავად ყურადღებას ვითხოვ (ნიკოლოზი) ყველა სმენად იქცა ნიკოლოზის ხმაზე. ნია გაკვირვებული უყურებდა. -მოკლედ ჩემ ცხოვრებაში არასდროს გამოჩენილა ქალი რომელთანაც სერიოზული ურთიერთობა მომინდებოდა,კი მყავდა ბევრი გოგო შყვარებული მაგრამ არცერთთან არ მიფიქრია მომავალზე , ეხლა კი ძალიან შემიყვარდა, ისე შემიყვარდა რომ დილითაც და ღამითაც მასზე ფიქრით იწყება და მთავრდება დღე. არვიცი ამას რა დავარქვა, იქნებ ერთი ნახვით შეყვარება? ალბათ. აუდიტორიაში შსვლისას ლექტორის საუბარს არც ვაქცევდი ყურადღებას ისე ვუყურებდი ერთ მშვენიერ გოგონას რომელიც თავის მეგობართან საუბარში იყო გართული და ჩემსკენ არც კი გამოუხედავს, მის უკან ისე დავჯექი ვერც კი მამჩნევდა, თანაკურსელების ერთად კლუბშიც არ წავედი რადგან მის გვერდით მინდოდა ყოფნა და მინდოდა თავიდა ბოლომდე შემესწავლა მისი ღიმილი, ქცევა, სიარული,სხეული და ყველა ნაკვთი,კაფეში შესულებს უკან შევყევით და დაბნეულობისგან იმის მაგივრად რომ თავი მომეწონებინა პირიქით უხეშად მოვექეცი და გავაბრაზე.(ნიკოლოზმა ერთი ამოისუნთქა და გაკვირვებულებს მოავლო თვალი ჩაეღიმა და განაგრძო) -და აი აქაც კი შევხვდი მას ეს გოგო სულ მიზიდავს და მაგიჟებს ,ჩემო ნია აუღწერლად მიყვარხარ და არვცი ჩემი გრძნობები როგორ დაგიმტკიცო, ყველაზე კარგიხარ და მესამყაროები ანიაა ჩემო ნიაა მიყვარხარრრ...(ნიკოლოზი თბილად უყურებდა ნიას რომელსაც ექოსავით ჩაესმოდა ნიკოლოზის ხმა და ბედნიერი უყურებდა) ნიამ მარიამს გადახედა რომელმაც თავის ქნევით ანიშნა რომ ნიკოლოზის სიტყვები გულიდან მოდიოდა და მას გულრწფელად უყვარდა ნიკოზოსიკენ გაემართა და ჩაეხუტა. -მეც მიყვარხარ ნიკოლოზ და მეც მესამყაროები მეც თავიდანვე მომეწონე მგარამ კაფეში შენმა საქციელმა გამაღიზიანა ,მაგრამ მიყვარხარ და ბოდიში(ნიამ დაიმორცხვა და თავი დაბლა დახარა) ნიკოლოზმა ნიას თავი ააწევინა თვალებში ჩახედა. -ბოდიში რისთვის?(ნიკოლოზი) -კაფიდან რომ გამოვედი იმდენი გლანძღე და იმდენი გწყევლე რომ არვიცი ბოდიში რა (ნია) -ჩემი სულელიიი, არგაგიგია „მე,ბებია,ილიკო და ილარიონი“? ზურიკელას როგორ უთხრა ბებიამ , „როცა გწყევლი ჩემი ძუძუები გლოცავენო“ (ნიკოლოზმა ნიას შუბლზე აკოცა და ეშმაკუტრად გაუცინა) ნიკოლოზის ამ სიტყვებზე ყველას გულიანად გაეცინა ზუკასაც კი რომელიც უკვე გამხიარულდა და აღარ იყო ის ემოწყენილი . -თავხედო შენ (ნია სიცილით გაეკიდა ნიკოლოზს და სახლში დარბოდნენ ) ყველა იცინოდა მათ ასეთ საქციელზე და ყველას უხაროდა მათი ბედნიერება . კახეთში დღეებმა კარგად ჩაირა , მხიარულობდნენ და გული უთბებოდათ ნიას და ნიკოლოზს როცა უყურებდნენ უკვე სახლში წამოსვლის დრო იყო რადგან მეორე დღეს ლექციები ეწყებოდათ. გოგოებმა ჩემოდნები ჩაალაგეს ნიას თხოვნით მარიამმა მძღოლი არ დაიბარა და ბიჭების მანქანებით წავიდნენ , ნია ნიკოლოზის მანქანაში ჩასკუპდა და მარიამს შესაბამისად ალექსანდრესთან მოუწია ,ზუკა კახეთში აპირებდა დარჩენას კიდევ რამოდენიმე დღით. უკვე გზაში იყვნენ . მარიამს და ალექსანდრეს ურთიერთობა ძალიან დაუთბათ ვერ უტყდებოდნენ საკუთარ თავს თავიანთ გრძნობებში და გზას მშვიდად მიუყვებოდნენ მარიამმა მოიწყინა და ალექსანდრეს მუსიკების ჩართვა თხოვა . -მე მეგონა დამუნჯდი ხმას რომ არ იღებდი .კარგი ჩაგირთავ(ალექსანდრე) და აი მარიამის საყვარელი მუსიკაც რომელიც სასწაულად უყვარდა და რომელზეც გონება უმშვიდდნებოდა „მოდი გავიაროთ ღამე“ -ჩემი ერთ ერთი საყვარელი მუსიკა როგორ მიყვარს (მარიამმა ღიმილი ვერ დამალა თვალები დახუჭა და მუსიკას მშვიდად უსმენდა) -მართლა? კარგი დღეიდან ჩვენი მუსიკა იქნება ეს , მეც მიყვარს სხვათაშორის(ალექსანდრემ მარიამს გადახედა და გაუღიმა) მარიამმაც შეხედა ალექსანდრეს რომლის ღიმილიც აგიჟებდა მაგრამ სიგიჯე და თვალებში ყურება უცებ საზარელმა მომენტმა გააქრო ალექსანდრეს სულ დაავიწყდა რომ საჭესთან იჯდა და ერთმანეთის ყურებაში ავარიაშიც მოხდნენ. გონება სულ დაებიდა ორივეს . მარიამი საავადმყოფოში მოვიდა გონს, თეთრი კედლების და თეთრ ხალათიანი ექიმის დანახვამ გაუფანტა ფიქრები დ აუცებ მიხვდა სადაც იყოო. -ალექსანდრე,ალექსანდრე......(მარიამი უგონოდ გაიძახოდა ალექსნდრეს სახელს) -დამშვიდდით მარიამ (ექიმი გარეთ გავიდა და გარეთ მყოფებს აცნობა რომ მარიამი გონს მოვიდა) ოთახში სახეწაშლილი ნინა და ირაკლი შემოვიდნენ. -ნია დედიკოოო ეს რა დაგემართა? მძღოლს რატო არ დაურეკე? (ქალბატონი ნინა ცრემლებს ვერ მალავდა) -არაფერია დედა ყველაფერი კარგადაა მეგობრები მოდიოდნენ და გამოვყევით, ნია სადაა დაუძახეთ.(მარიამი) ბატონი ირაკლი გარეთ გავიდა და ნია შემოიყვანა. -მარიამმ ჩემო გოგოო როგორ შემაშინეე(ნია შეშინებული უყურებდა მეგობარს ) -ნიაა ალექსანდრეეეეეე ალექსანდრე სადააა?(მარიამი) ნიამ იქვე მყოფ გაკვირვებულ ნინას და ირაკლის გადახედა ერთი ამოისუნთქა და განაგრძო -დამშვიდდი მარიამ ალექსანდრე რეამინაციაშია გონს ჯერ კიდევ არ მოსულა თავი აქვს ძალიან დარტყმული და ექიმები გარანტიას ვერ გვაძლევენ(ნიამ ბოლო სიტყვები დამწიხრებული თქვა და ცრემლები წამოუვიდა) -არაა ის არ მოკვდება ეხლავე მასტან უნდ ამივიდე არაა მასტან უნდა მივიდეეე (მარიამი გიჯივით ყვიროდა) პალატაში ექიმები შემოვიდნენ და მარიამს გამაყუჩებელი გაუკეთეს და უცებ ჩაეძინა კიდეც. ყველა გარეთ გავიდა . ნინა და ირაკლი ნიასთან მივიდნენ . -ნიაკო ჩემო გოგო ვინარის ალექსანდრე?(ნინა) -ნინა დეიდა ალექსანდრე ჩვენი თანაკურსელია მგონი ერთმანეთი უყვართ და გრძნობებში ვერ უტყდებიან ერთმანეთს მაგრამ ეს მათი ირადულია და ცუდად ნუ გამიგებთ და ნუ ჩავერევით ჩვენ (ნიამ მორიდებულად აუხსნა ყველაფერი მარიამის მშობლებს) -კარგი ჩემო გოგო მაგრამ ალექსანდრეს მშობლებს გააგებინეთ?(ნინა) -კი ქალბატონო ნინა გზაში არიან(ნია) საავადმყოფოში გიჟივით შემოვარდა ლევანი და ლეილა ალექსანდრეს მშობლები. -ლევან შენ აქ რასაკეთებ ხო მშვიდობაა?(ირაკლი) -ჩემი ბიჭი ავარიაში მოხდა და რეამინაციაშიაო მითხრეს,შენ აქ რასაკეთებ? (ლევანი) -ჩემი ქალიშვილია ისიც ასევე ვარიაში მოხდა მაგრამ ღმერთს მადლობა სერიოზული არაფერია უბრალო ხელის მოტეხილობაა(ირაკლი) ბატონი ირაკლი და ლევანი პარტნიორები იყვნენ და კარგი მეგობრებიც იყვნენ შესაბამისად ქალბატონი ნინა და ლელილაც მეგობრობდნენ. --ლევან ალექსანრესთან მივდივარ(ლეილა) -ეს ალექსანდრე შინი შვილია? როგორ ვერ მივხვდი პატარა ალექსანრე როგორ ვერ მივხვდი(ირაკლი) -ხო ჩემი ალექსანდრეა რახდება?(ლევანი გაკვირვებული უყურებდა ირაკლის) -ჩემი გოგო მარიამი მასთან ერთად მოდიოდა კახეთიდან და ერთად იყვნენ მანქანაში(ირაკლი) -რაოო? მარიამიოო? იმიტო მეცნო ეგ გოგონა ალექსანდრემ რო მაღაზიაში გაგვაცნო? აი თურმე მარიამ ერისთავი ვისი შვილი ყოფილა(ლევანი) მამაკაცებ იცინოდნენ მაგრამ ცოტა დამწუხრებულებიც იყვნენ ......