კიდევ დიდი ხანი გაუნძრელად უყურებდა თვალებში მისთვის უცნობს რომ არა ანა რომელიც მის სახელს გაჰკიოდა. თავი გვერდზე შეატრიალა და დაინახა როგორ მორბოდა ანა უკან მოზდევდა მიშო და ლუკა. ანა იმწამსვე მივარდა დაქალს.
-მარი, ჩემო მარიკუნა რაგჭირს რამოხდა? სასაწარკვეტილი კიოდა ანა.
მიშომ იქ მდგარ ბიჭს თვალით რაღაც ანიშნა და სამივე წამში გაქრა ტერიტორიიდან.
-მე მე არვიცი უბრალოდ არმინდოდა მაპატიე ანა თუ განერვიულე.
-კაი არაუშავს დაწყნარდი ჩემო ლამაზო მე აქ გასართობად წამოგიყვანე მინდოდა ყველაფერი დაგვიწყებოდა და არ გენერვიულა და რაგამოვიდა ეხლა. მოწყენით უთხრა ანამ.
-ხო იცი რო ვცდილობ უკვე 3წელია ეს დასაწვავი ვცდილობ მაგრამ არაფერი გამომდის რაგავაკეთო რა??!!
-კარგი დამშვიდდი კარგად იქნება ყველაფერი .ის ბიჭი ვინ იყო ?
-მე არვიცი თვალები რო გავახილე ჩემ წინ უდგა და მის თვალებში ჩავიკარგე. ეს თქვა და პირზე ხელი აიფარა ეს როგორ წამომცდაო.
-ოჰოოო ქალბატონი ერთი ნახვით შეყვარებულია?
-ნუ სულელობ რა ანა უბრალოდ გამვლელი ვიღაც იყო დამინახა და შევეცოდე ალბათ ასეთ მდგომარეობაში რომ დამინახა და ოვიდა მეტი არაფერი!
-ჰო რავიციიიიიიი აბა..
რესტორანში შევიდნენ და მაგიდას მიუსხდნენ. ანა თვალებით ვიღაცას ეძებდა.
-ანუციუს საყვარელო ვის ეძებ??
-მე? მე არავის რასისულელეა ვისუნდა ვეძებდე მარი
-რავიცი მიშჩოს ხო არ ეძებ?
-ვამეეე ეგ იდიოტო რატო უნდა მოვძებნო? როგორ უსირხხვილოდ ჩამომართვა ხელი და მიყურებდა ხეპრე , გაუთლელი ხეპრე!!!
-ჩიტო გაები?
-ენას ამოგაცლი არაფერიც არგავები და ვაბშე აქ გასართობად ვართ!ჭიქა აწია ხელში და დალია ერთი ჭიქა ,ორი ჭიქა,სამი, ოთხი, ბოლოს რას აკეთებდა აღარ ახსოვს აი მარიამს კი ყველაფერი შესანიშნავად ახსოვს!
დილით თავის ტკივილმა გააღვიძა ქალბატონი ანა ძლივს აიზლაზნა ფეხზე და ლუკას გაძახა ნაბეღლავი მომიტანეო! ჰო მართლა ლუკა ანასთან ცხოვრობს დროებით სანამ მისი სახლის მშენებლბას დაასრულებენ. ლუკამ მიუტანა მინერალური წყალი და გავიდა. ანა წამოდგა აბანოში შევიდა და წყალი გადაივლო რაღაც უცნაურად გრძნობდა თავს მაგრამ მიზეზი არიცოდა . ჩაიცვა და წავიდა. ვისთან წავიდოდა თუ არა მის საყვარელ დაქალთან ისიც სახლში დახვდა რათქმაუნდა საზაფხულო არდადეგები იყო და დასვენებულები იყვნენ უნივერსიტეტიდან დროებით. კარზე დააკაკუნა მაგრამ რომ არავინ გააღო თავად გააღო მასაც ქონდა გასაღები რათქმაუნდა ყოველი შემთხვევისთვის. ოთახში შევიდა და მძინარე მარიამი დაინახა და საზარელმა ფიქრმა გაუელვა თავში.სამზარეულოში გაიძურწა,ბოთლი აავსო წყლით და მარიამ დაადგა თავზე ერთი,ორი ,სამი.
-ააააააააააააა ანა მოგკლავვვ!!
-აჰაჰაჰაჰაჰჰა არაფერი უჭირს საყვარელო!
-აუ კაი რა მცივა ეხლა.
-მოდი აქ ჩაგეხუტო.
-საზიზღარი ხარ ანა!
-ვიცი. აუ თავი მისკდება გუშინ რამოხდა არმახსოვს ვაბშე არაფერი სახლში ვინ მიმიყვანა?
-ჰმ მართლა არ გახსოვს?
-არა!
-სულ სულ არაფერი?
-არა მეთქი მარიამ!
-ჰო კარგი მოკლედ გეტყვი შენ კარგად რო გამოთვერი მერე ლუკა და მიშო დაბრუნდნენ შენ მიშოსთან მიდი და რაღაცებს ეუბნებოდი მერე უცებ მის მკლავებში აღმოჩნდი როგორც მიხვდი გაითიშე მერე მიშომ მიგიყვანა და დაგტოვა სახლში როგორც ვიცი.
-ჰააა? არააა!! არარსებობსსსსს! ვაიმე არა!
-კაი დამშვიდდი რაიყო გოგო რას ჩამწივი ამ დილაუთენია!
-მშვიდად ანა რამოხდა მერე იმ იდიოტმა თუ მიგიყვანა სახლში არაფერია!
-აი ეგრე რა.
-აუ მარუ წამო რა ჩემთან.
-კაი ჩავიცმევ და გავიდეთ მომწყინდა სახლში.
-ოკე გიცდი.
მარიმ ჩაიცვა და ანასთან წავიდნენ.სახლში ლუკა დახვდათ მარიამი მიესალმა და მისაღებისკენ აიღო გეზი, სავარძელში და ანას ეჭორავებოდა.
-მარ ყავა არგინდა?
-აუ კი მიდი რა მოადუღე.
-კაი მოვალ მალე.
ამ დროს კარზე ზარი იყო.
-აუ მარუსი მიდი რა გააღე კარი ნუ ამაყენებ.ლუკამ გამოძახა მარის სამზარეულოდან.
-კარი გააღო და მიშო დაინახა.
-პრივეთ მარი როგორ ხარ?
-კარგად მიშო შენ როგორ ხარ? შემო
-არამიშავს.
მიშო სამზარეულოსკენ წავიდა და გაიგონა ხმა რომელმაც გაგონებისთანავე მონუსხა.
-ბიძაშვილო გეკადრება შენ ეგეთი ხეპრე ძმაკაცი?
-ვის გულისხმობ ანუსი?
-ვის და იმ ხისთავიან მიშიკოს ვის ეხლა როგორ გაბედდ....
მიშო ამ ყველაფერს უსმენდა და ძარღვები დაეჭიმა! სწრაფად შეეჭრა სამზარეულოში ანას კი სიტყვა შუაზე გაუწყდა როცა დაინახა მომავალი მიშო. მისი მზერა დააიგნორა და იქაურობას გაეცალა.
მარიამი კარის დახურვას აპირებდა როცა ვიღაცამ ხელით გააჩერა კარები აიხედა და ენა ჩაუვარდა ისევ უყურებდა შავ, უფსკრულივით შავ თვალებს.ხმა ძლივს ამოიღო.
-შშ..შე.. .შენ? შენ აქ რა გინდა?
-არ შემომიშვებ ლამაზო?
- შემოდი ბიჭო რა კარებში დგახარ?! ამ დროს ლუკა მოვიდა
-რავიცი ტო ეს ლამაზმანი არ მიშვებს.
-რატო მარიკუნა გაგაბრაზა ალექსი ბიძიამ?
-ისაა .. არა უბრალოდ..
-კაი დაიკიდე , მიდი შემოო.
-ანააა,მარი მოდით ალექსანდრეს გაგაცნობთ
-ეს ალექსანდრე დევდარიანია ჩემი ძმა და მეგობარი გაიცანით. ესენი კი ჩემი იგივე დები ანა და მარი.
-სასიამოვნოა თქვა ანამ და სანდროს ხელი ჩამოართვა.
-ჩემთვისაც უპასუხა ალექსმა.
-მარუუ აქ ხარ?? შენ არ მიესალმები ალექს?
-აა, ჰო კიი მე სასიამოვნოა.
-მარიიი წამო ოთახში გამყევი რა.
-მოვდივარ.
-გოგოოოო ეს ის არა ? აქ რაუნდა ? ის მეორე ძმაკაცი ყოფილა ხო ? ვაიმე რამაგარია ხშირად ნახავ ხოლმე გამოჩნდა შენი პრინციც ჰეჰ!
-ვაიმე მე რავიცი ნუ ბოდიალობ რა რაღაცებს ანა!
-კაი გავიდეთ ეხლა სირცხილია.
-კაი წამო.
სანამ გოგოები ოთახში იყვნენ ალექსმა დროიხელთა და ლუკას კითხა.
-ვინა ეს გოგო?
-რა იყო სანდრიკო გაები ?
-ვამე რაშუაშია გეკითხები და ნურმალურად მიპასუხე!
-ნუ ასერიოზულებ რა ძმა!
-იტყვი თუ არა?
-მარიამ მაჭავარიანი,21წლის,მესამე კურსზეა, არჰყავს არავინ ანას გარდა, დაკმაყოფილდი ბატობო ალექსანდრე?
-როგორ თუ ანას გარდა არავინ?
-დიდი ამბავია და სიმართლე გითხრა არავისთან ლაპარაკობს ამის შესახებ გამონაკლისი არც მე ვარ.
ამ დროს გოგოები შევიდნენ ოთახში და მდივანზე დასკუპტნენ. მარიამი სანდროსკენ აპარებდა მზერას სანდრომ შენიშნა თუმცა არაფერი გაუკეთებია ადგა ბიჭებს რაღაც უთხრა და წავიდა. მარიამ თიტქოს რაღაც ჩაწყდა ასე უცებ რო წავიდა.რაღანაირად მოიწყინა და ანას უთხრა რო სახლში წასვლა უნდოდა ანამაც უარი არ უთხრა გააცილა და უკან დაბრუნდა.ამ დროს ლუკას ტელეფონი ამღერდა.
-ალოო.. ხოო .. კაი მოვალ მალე.. არა მოვალ ეხლავე.
-ბავშვებო არგაადგათ ფეხი აქიდან ნახევარ საათში დავბრუნდები! მიშოს თვალი ჩაუკრა და იქაურობას გაეცალა.
-ამ პირველყოფილთან ერთად რატო უნდა დავრჩე ჩემ სახლში შეიძლება გავიგო?????? მიაძახა ანამ მარა ლუკამ ყურადღება არმიაქცი.
-ჩაოოოოო.
-აჰა ესეიგი მე ვარ პირელყოფილი? მაგას შენ ამბობ ალქაჯო?
-ალქაჯო? ვინა ალქაჯი??? ენას ამოგაცლი.
-ენა ვისაც აქ ამოსაცლელი ეტყობა ზოგჯერ ბევრი არუნდა ილაპარაკო რაიცი ვინ გისმენს, თვალი ჩაუკრა და სამზარეულოში გავიდა.
ანამ როდესაც გაიაზრა თუ რაუთხრა მიშომ უკან გაეკიდა და სამზარეულოში შევარდა სადაც როგორც ჩანს მიშოს უკვე ევაჟკაცა და ფორთოხლის წვენი ძირს დაესხა.ანა ქოთქოთოთ მოდიოდა და სიტყვებს გზაში ისროდა.
-აუტანელი ხარ! ნამიოკებით მელაპარ....
სიტყვა გაუწყდა და ძირს გაშოტილი აღმოჩნდა რაზეც მიშომ გულიანად სიცილი დაიწყო.
-რაგაცინებს იდოტო?!! ვერ უყურებ როგორ ვარ? იქნებ იკადრო და ამაყენო?! მარა შენ ისე გონება ჩამორჩენილი ხარ მაგდენს სანამ მიხვდები საუკუნე გავა!
-აჰ როგორ არა თქვენო აღმატებულებავ ახლავე!
მიში ანასკენ წავიდა ის სულ დაავიწყდა რო ძირს წვენი ესხა თვითონაც ფეხი აუსრიალდა და ანას ზეოთან აღმოჩნდა და სულ გაჭყიტა ეს ერთო ციდა გოგო მის ქვეშ მოქცეული ფართხალებდა, ისე ახლოს იყვნენ ერთმანეთთან ანას მიშოს სუნთქვა ესმოდა მიშოს კი ანას გულის ცემა. ამდრო ლუკა შემოვარდა სამზარეულოში და ასე რო დაინახა სიცილი ატეხა გაბრაზებული ანა როგორღაც მიშოს ზემოდან მოექცა გაბრაზებულმა შეხედა, ბიძაშვილს დაუბღვირა თავის ოთახში გავარდა და აბანოში შევიდა .ოხ როგორ ეშლებოდა ნერვები ამ იდიოტ ბიჭზე და რატო თვითონაც ვერ ხვდებოდა.
მარიამი კი სახლისკენ ბილიკებს ფეხით მიუყვებოდა.ფიქრობდა ისევ და ისევ ფიქრობდა ,მაგრამ ამჯერად ფიქრობდა სანდროზე რომელიც ისე ჩაუვარდა გულში ვერც გაიგო როგორ, როდის, ან რატომ მოხდა ასე ,თითქოს ამ სამყაროს მოწყვეტილი იყო მაგრამ მაინც გრძნობდა დაჟინებულ მზერას რომელიც ზურგს უწვავდა, რამოდენიმეჯერ გაიხედა კიდეც უკან მაგრამ ვერავინ დაინახა იფიქრა მელანდებაო და გზა გააგრძელა.

მოგწონთ? პირველი ისტორიაა და მაინტერესებს კარგია თუ შევწყვიტო წერა?