-გოგონებო ადექით გათენდა. დედა მაია ჯაფარიძე. 40 წლის, საშუალო სიმაღლის, ყავისფერი თმით, ამავე ფერის თვალებით ძალიან ლამაზი ქალბატონი სიმაღლით 1.65!!! პროფესიით ადვოკატი და რაც მთავარია ყველაზე კეთილი და გამგები ადამიანი მსოლიოში.
-მშვენიერი დილის მშვენიერი დასაწყისიც ამას ჰქვია-მე, ანუ გაიანე დევდარიანი 19 წლის, 1.70 სიმაღლით, მუქი შავი თმით და ამავე ფერის თვალებით. სახის ნაკვთებს რაც შეეხება, ტიპიური სვანი გოგო ვარ, რითიც ზედმეტად ვამაყობ,პატარა ცხვირით, საშუალო ზომის ტუჩემით, არც გამხდარი არც მსუქანი ოოო და მკერდს რაც შეეხება საშუალოზე ცოტა დიდი, რაც დიდად არ მომწონს, ერთი ხანობა იმასაც კი ვიძახდი უნდა დავიპატარაო თქო:დ ხოლო რაც შეეხება პროფესიით ვარ პროკურორი და ვამაყობ იმით, რომ ეს თანამდებობა არ მიმიღია ჩემი მშობლების გავლენით, დაუღალავი შრომით და უამრავი ბრძოლით მიღებულია ეს ადგილი.ეხლა კი მშვენიერ დასვენებას ვიწყობ;!!!ყველაფრის კონტროლი შემიძლია გარდა ჩემი სიბრაზისა, ერთხელ ისე გამოვედი წყობიდან, რომ დავინახე ჩემს პატარა დას ხელი გაარტყა ვიღაც ბიჭმა, რომ არაფერზე დავფიქრებულვარ ისე მოვამტვრიე ხუთივე თითი.
და რაც შეეხება საცხოვრებელ ადგილს ამჯამად ლონდონში ვცხოვრობთ მამას ბიზნესის გამო!!!
-აუუუ ეხლა ადგომა არ გინდა აქედან?! კაი რა მაო, კაი რა!!!! ეს ბედოვლათი კი ნინი დევდარიანი გახლავთ ჩემი და, პატარა ეშმაკი, კომპიუტერის ჭია, რომელსავ შეუძლია გატეხოს ნებისმიერი პროგრამა, ყველაზე ძლიერი დაცვის მიუხედავადაც კი.18 წლის ღლაპია, რომელსაც საოცარი ნაცრისფერი თვალები, ყავისფერი ბზინვარე თმა, სიმაღლით 1. 67, საშუალო ზომის ტუჩემი, სწორი პატარა ცხვირი, კარგი ტანი და სავსე მკერდი უმშვენებს!!! ხასიათს არ შევეხები, რაც შეიძლება დიდიხანი, მაგრამ მგონი ვერც შევძლებ.
-კაით ეხა ავდექით! ხომ არ გავიწყდებათ დღეს ანდრო ჩამოდის!!! ეს პატარა, საყვარელი, სუფთა, თბილი, კეთილი და ნუ მოკლედ დედაჩემის ასლი ყავისფერი თმით, ყავისფერი თვალებით, გამხდარი 1.65 პატარა ცხვირით და დიდი ტუჩებით სიმაღლით არის ანასტასია დევდარიანი 17 წლის!!! საოცრად წყნარი, მაგრამ ხომ გაგიგიათ რაც დედამიწის ზემოთ არის, ორი იმდენი ქვემოთ არისო!! ხოდა ზუსტად ეგრეა ჩემი პაწუკა დაიკოც, რომელიც თუ გაბრაზდა, გაბრაზების ობიექტს ისეთ დღეს დააყრის მკვდარსაც კი გაეცინება!!! მაგრამ ეგ იშვიათად ხდება!!!
-ხოდა ჩქარა სანამ ის ჩამოვიდა და შემოგვივარდა ხომ იცით არ მოგვისვენებს- მე (თან ვსაუბრობდი და თან კი ტანსაცმელს ვარჩევდი შემდეგ აბაზანაში შევედი და დავიწყე დილის პროცედურების ჩატარება....
-ხო მეც წავედი ჩემს ოთახში გავემზადები და დაბლა დაგხვდებით!!!-ნინი (თქვა და გავიდა)
-კარგი-ტასოც დაეთანხმა და ისიც თავისი ოთახისკენ წავიდა!!! ყველაფერს, რომ მორჩნენ დაბლა შეიკრიბნენ, სადაც მაგიდა უკვე გაშლილი დახვდათ, მათთვის საყვარელი ადამიანებითურთ!!! გოგონებმა, როდესაც თავისი საყვარელი ძმა დაინახეს ანდროს ძახილით გაექანნენ მისკენ, როგორც ყოველთვის ასეთი ჩახუტების შემდეგ ოთხივენი ძირს წვანან, ხოლმე უფრო სწორი იქნება, რომ ვთქვათ ანდროს აწვანან, ხოლმე!!!
-ადექით ჩემიდან რამხელები ხართ რა არის-ანდრო დევდარიანი 24 წლის ბიზნესმენი, მაღალი სადღაც 1.87, შავი თმით, შავი თვალებით, უჰ ისეთი ტანით, რომ გოგოებს ნერწყვებს აყლაპინებს ხოლმე სწორი ცხვირით და დიდი მსხვილი ტუჩებით!!! მე და ანდრო ერთმანეთს ძალიან ვგავართ, როგორც ფიზიკურად ისე ხასიათით, მიტუმეტეს მისი გაზრდილი ვარ მან მასწავლა ჩხუბი, რომელიც შემდეგ უკვე პროფესიონალის დონეზეც კი ავითვისე, სხვადასხვა საბრძოლო ხდელოვნება და კრივი!!!
ჩვენც დიდი წვალების შემდეგ ავდექით ჩვენი ძმიდანაც!!! და ჩვენი ადგილები დავიკავეთ... საუზმის შემდეგ მამამ გამოგვიცხადა, რომ...
-ბავშვებო, საქართველოში ვბრუნდებით, ხომ გინდოდათ დაბრუნება, ხოდა გაემზადეთ ორ დღეში მივფრინავთ- მამა, გიორგი დევდარიანი 45 წლის ბიზნესმენი, მაღალი შავი თმით და შავი თვალებით, სწორი ცხვირით და ძალიან სიმპატიური, ნუ მოკლედ ჩემ კუმირი რაა!!! ამ სიტყვებმა ისე გაგვახარა, რომ სიხარული როგორ გამოგვეხატა აღარ ვიცოდით და ერთმანეთს ვეხუტებოდით. ჩვენ ხომ ასე დიდი ხანია გვინდა ჩვენს საქართველოში დაბრუნება!!!
-ვაიმე რა მაგარია წავედი ჩემი ნივთები ჩავალაგო უნდა-ნინი ეს თქვა და სირბილით გაიქცა ოთახისკენ!!!
-ყველაფერი მოგვარებულია ტასი შენი სკოლის საქმეც (ჯერ ტასოს შეხედა, შემდეგ დედას მიუბრუნდა და უთხრა), ერთი ამის სამსახურს არ შევეხე ხომ ვიცი, რომ მოვაწყო მაინც არ იმუშავებს, ამიტომ შენ თვითონ მიხედე ამ საკითხს ქალბატონო ( ახლა უკვე მე მომიბრუნდა)
-ნეტა ვის ჰგავს ასეთი ამაყი? -მაო ჰკითხა დედაჩემმა და გაეცინა
- ვის უნდა ჰგავდეს რათქმაუნდა მეეე?? მამა ამაყად გაიჯგიბა და ისე წარმოსთქვა ეს სიტყვები და მე მივხვდი, რომ მშობლებისგან მიღებული ყველაზე დიდი საჩუქარი ეს არის სიყვარული და მათი შენდამი რწმენა!!!
-მეც გავემზადები!!!-ტასო ოთახისკენ იბრუნა პირი...
-აუუ როგორ მიყვარხართ რაა(მივედი და ორივეს გადავეხვიე) და მერე შენი ბიზნესი მა?! ან დედა შენი კომპანია?! აქ ვინ მიხედავს?!- მე
-აქ სანდო პირები მიხედავენ და თუ რაიმე გაუთვალისწინებელი მოხდება ჩვენც ჩამოვალთ ხოლმე!!!- მამა
-ძალიან კარგი! მაშ მეც წავალ და ჩავბარგდები!!!- მე კიდევ ერთხელ ვაკოცე მათ და ჩემი ოთახისკენ სვლა გავაგრძელე. ოთახში შევედი საწოლი უკვე ალაგებული დამხვდა, უკვე ეზრუნათ ოთახის დალაგებაზეც და მე ისღა დამრჩენოდა ჩემი ნივთები ჩამელაგებინა. უკვე საღამო იყო ყველაფერს, რომ მოვრჩი და დაბლა ჩავედი, სადაც უკვე შეკრებილიყო ჩემი ოჯახიც ეს საღამოც მშვიდად დამთავრდა.
მალე გავიდა ორი დღე და დადგა გამგზავრების დროც ყველაფერი მანქანებში ჩავაწყვეთ და წავედით. აქ რაც რცება და მომენატრება ეს არის ჩემი მანქანა , რომელსაც მალე ჩამომიყვანენ მაგრამ რა მოითმენს ორი კვირას:დ და სახლში მოწყობილი ჩემი დარბაზი, ყველანაირი აღჭურვილობით!!! ამ ფიქრებში აეროპორტსაც მივადექით, რეგისტრაცია გავიარეთ და ჩასასხდომათ გავემართეთ. ჩვენი ადგილების დაკავების შემდეგ მალევე აფრინდა ჩვენი თვითმფრინავი და რამოდენიმე ხანში ჩამეძინა კიდეც.
დაჯდომა ისე გამოცხადდა, რომ ვერაფერი გავიგე. ჩემმა საყვარელმა ძამიკომ არ დაიზარა და ერთი გემრიელად შემანჯღრია.
-ეი ადექი ძილისგუდა, დავეშვით-ანდრო
უცებ მიეწოდა ჩემს ტვინის უჯრედებს საქართველოში დაშვების ამბავი და უმალ მოახდინა რეაგირება, ჩემი ბარგი ჩემ ძმას ავკიდე და მე სრულიად თავისუფალი გავემართე გასასვლელისკენ სადაც ჩემი უსაყვარლესი და უკარგესი ბავშობის დაქალი მელოდა, როგორც კი თვალი მოვკარი ლილის მისკენ გავექანე და ძლიერად ჩავეხუტე, რაც გოგონებმაც არანაკლებ გაიმეორეს!
-ხოხო კარგით რა გავიჭყლიტე-ლილი უმალ დაიწყო წუწუნი!!!! ლილი 18 წლის ცისფერ თვალება, ქერა თმით, საყვარელი პატარა, 1. 65 სიმაღლით, კურნოსა ცხვირით, მშვენიერი ტანით კარგი მკერდი, კარგი საჯდომი და რაც მთავარია მშვენიერი სულით, რაც ჩემს ბედოვლათ ძმას დიდიხანია უყვარს მაგრამ არც საკუთარ ტავს უტყდება და არც მას
-უმადური - მაინც წაკბინა ჩემმა ძმამ არადა მე ხომ ვიცი, როგორ სურდა მისულიყო და ის მარწყვივით წითელი ტუჩები სულ დაეკოცნა, მაგრამ არა, როგორ შეიძლება გადააბიჯოს თავმოყვარეობასმ ერთხელ მაინც სრულიად გამართლებული მიზეზის გამო ხოდა იყოს ეგრე იდიოტი. ერთი გავხედე და შევუბღვირე
-შენ არავინ გეკითხება ვაჯბატონო-ლილი დაეჯღანა რამაც ანდროს ჩუმი ჩაცინება გამოიწვია!!! ლილი ჩემს მშობლებსაც მიესალმა და გავემართეთ გასასვლელისკენ, ტაქსი გავაჩერეთ ჩავჯექით და წაედით ჩვენს სახლში. ორ სართულიანი დიდი სახლი გვაქვს, მალე მივადექით მასაც. ბარგი სახლში შევიტანეთ და იქვე დივანზე მივწექით! ჩემმა დებმა და მშობლებმა კი გამოგვიცხადეს გვეძინება და უნდა დავისვენოთო ოთახებისკენ გასწიეს!!!
- ლი დღეს ხომ დარჩები აქ და ხვალ ერთად გავიდეთ გარეთ- მივუბრუნდი იქვე სავარძელში ჩამჯდარ ლილის და პასუხის მოლოდინში გავისუსე გეგონება განაჩენი გამოაქვთო!!! ლილის პასუხმაც არ დააყოვნა...
-კი რათქმაუნდა-ლილი გამომხედა და გამიღა
-უხ როგორ მიყვარხარ-მე უცებ მისკენ მივიწიე და ჩავეხუტე
- რა ისე არ გიყვარვარ- გაბუტული პატარა ბავშვივით შემომხედა, რომელსაც კამფეტი დაუმალეს და სანამ პასუხს გავცემდი ჩემმა ბედოვლათმა ძმამ დამასწრო და უთხრა...
-შენ რა ზსესაყვარებელი ხარ-ანდრო ერთი გახედა და მერე ისევ განაგრძო ტელეფონში თამაში და არ შეუმჩნევია ჩემი დაქალის აცრემლებული თვალები, ან შეამჩნია და არ შეიმჩნია, მეკიდევ ისე მომინდა ახლა მეცემა ჩემი ძმა, რომ ერთი გემრიელად ჩავარტყი იდაყვი გვერდში...
-რას მერჩი გოგო რა გინდა -ანდრო ისე შემომხედა თითქოს არაფერი მომხდარა
-არაფერი, შემდეგ ენაში ჩაგარტყავ!!! ეს ვუთხარი, ლილის ხელი მოვკიდე და უკან ბაღში გავედით იქვე ხეებს შორის ჰამაკია გაბმული და იქ ჩავსხედით
-ყურადღებას ნუ მიაქცევ რა ხომ იცი იცის ხოლმე წამოსროლები-მე ვუთხარი და ჩავეხუტე, მანაც მომხვია ხელებ და მითხრა
-არც ვაქცევ!!!-ლილი მაგრამ მე ხომ ვიცოდი, თუ, როგორ ეტკინა მისი სიტყვები. ამაზე ლაპარაკი აღარ გაგვიგრძელებია. შემდეგ უკვე იმ ამბებს ვყვებოდით, რაც ამდენი ხნის მანძილზე გადაგხვდენია და გულიანად ვიცინოდით!!! ასე ლაპარაკში ჩაგვეძინა დილით კი ორივეს ჩემს ოთახში გაგვეღვიძა, გაკვირვებულმა წამოვწიე თავი, შემდეგ კი მივხვდი ალბათ ჩემმა ძმამ ჩემმა ძმამ შემოგვიყვანა!!! ლილიმაც მალე გაიღვიძა და მანაც გაკვირვებულმა მოავლო თვალი გარემოს
-მახსოვს ბოლოს ჰამაკში ჩაგვეძინა-ლილი
-ხოო ეტყობ ანდრომ ამოგვიყვანა აქ-მე ანდროს გახსენებაზე სახე მოექუბრა და სევდიანად ჩაილაპარაკა...
-ხო ალბათ -ლილი
-კაი ავდგეთ და დაბლა ჩავიდეთ-მე და საწოლიდან ავდექი
-ხო აუ დღეს ლექცია მაქვს და უნდა წავიდე-ლილი ისიც მალევე ადგა შემდეგ გავემზადეთ და დაბლა ჩავედით სადაც უკვე შეკრებილიყვნენ და ჩვენ გველოდნენ! როგორც ყოველთვის ჩემ ძმას არ შეუძლია წაკბენის გარეშე დაასრულოს დღე და არც დღეს ყოფილა გამონაკლისი.
-მოკლედ თქვენს გარეშე ვერ გვისაუზმია რა, არ შეგეძლოთ დროზე გაგეღვიძათ-ანდრო და ლილის შეხედა, სიმართლე, რომ ვთქვათ ეს სიტყები ლილის გასაბრაზებლად თქვა და გამოუვიდა კიდეც!!!
-ხოდა ისაუზმე ვინ გიშლის-ლილი
-ვერ ხედავ თქვენ გელოდებოდით-ანდრო
-ხოდა სულ ტყუილად! მადლობთ რომ დამელოდეთ მაგრამ არ იყო საჭირო მაინც მეჩქარება და უნდა წავიდე!!! შეხვედრამდე-ლილი ყველას დაგვემშვიდობა რათქმაუნდა ანდროს გამოკლებით:დ და სახლიდან გავიდა. არა რაა არადა როგორ მოსწონთ ერთმანეთი მაგრამ ნერვები რომ არ მოუშალონ ერთმანეთს არ შეუძლიათ. ჩემი გიჯი ძამიკო კი კარებს მანამდე უყურებდა სანამ არ დაიხურა.
-ოოო ვიღაც შეყვარებულია-ნინი თქვა და ღიღინით დატოვა მისაღები ცოტახანში უკან შემობრუნდა და თქვა
-აბა ხალხო კარგად მე გავდივარ, გვიან დავბრუნდები-ნინი
-არა რა გიჟია ეს გოგო-დედა და სინანულის ნიშნად თავი გადააქნია რაზეც ყველას სიცილი აგვიტყდა!!! შემდეგ მამაჩემს გადახედა და როგორც კი უნდა ეთქვა დაასწრო და უთხრა
-ხო ვიცი მე მგავს-მამა თქვა და სიცილი განვაგრძეთ!!!
-მეც წავედი პირველი დღე მაქვს სკოლაში და არ მინდა დავაგვიანო-ტასო და წამოიმართა ასადგომად, როცა ანდრომ მიმართა
-მე წაგიყვან მაინც იქით მოვდივარ-ანდრო თქვა და ისიც წამოდგა
-კაი-ტასო და სახლი დატოვეს
ცოტახანში მეც გავედი ჩემი საბუთები შევიტანე თბილისის სამმართველოში და მუშაობაც დავიწყე პროკურორად ეს იმ მოწვევამ განაპირობა, რომელიც ერთი თვის წინ გამომიგზავნეს ამ სამმართველოდან!!! ასე, რომ ერთ კვირაში ვიწყებდი მუშაობას!!! გახარებული მივდიოდი სახლისკენ, როდესაც დავინახე ტასო, რომელიც სკოლის ეზოში ტიროდა, ერთი წამიც არ დავფიქრებულვარ ისე შევუხვიე ეზოსკენ ძლიერი დამუხრუჭების შედეგად გადმოვედი მანქანიდან და იმ წუთას გავჩნდი ტასოსთან, რომელსაც გვერძე ვიღაც ბიჭი და გოგო ედგა გარშემო კი უამრავი ადამიანი შემოხვეოდა!!!
-ტას ტას რა მოგივიდა ჩემო სიცოცხლე? რა გჭირს პატარავ?!!! კითხვების კორიანტელი დავახვიე თავზე და, როდესაც სასურველი შედეგი ვერ მივირე გაოგნებულმა და იმის ფიქრით გაგიჟებულმა, რომ მას ვინმემ აწყენინა, ლამის ჭკუიდან გადავედი, ამიტომ იქვე შეკრებილ ბრბოს გავხედე და ვკითხე
-ამიხსნის ვინმე აქ რა ჯანდაბა მოხდა?!-მე ვიკითხე და გარემო მოვათვალიერე ერთი გოგო წინ გამოვიდა და დაიწყო
-ლაშამ ნათიამ (ტასოს გვერძე მდგობ ბიჭზე და გოგოზე მიმანიშნა)მეც მათ მივაპყარი ინტერესიანი მზერა და გაგრძელება ვთხოვე
-გააგრძელე გელოდები!!!-მე
-მოკლედ ანანომ ფეხი წამოუდო და დაახეთქა-უცნობი როდესაც ეს მოვისმინე ჩემი დის მუხლებს შევხედე და მანდ მთელი ჩემი მოთმინება დამჭირდა, რომ საუელების საშუალება მიმეცა ამ გოგოსთვის თან მათვუყურებდი კიდე ირონიულად, რომ იცქირებოდნენ
-ლაშამ კი, როდესაც ადგა, გვერძე მიჰკრა და კიდევ ერთხელ წააქცია შემდეგ რაღაც უთხრა მტელი სკოლის წინ-უცნობი მე მოთმინება დალეულმა ერთი დავიყვირე
-რა რა უთხრა-მე და თვალები რისხვით ამენთო როდესაც ჩემს თავს იქვე არსებულ ფანჯარაში ჩავხედე და მე თვითონ დავიძაბე
-რა და ......... დიდი სიამოვნებით გ*****რდიო შემდეგ კი სკოლიდან გამოიქცა ტასო-უცნობი
ამის მოსმენის შემდეგ უკვე გონებამ ყველანაირი ლოგიკური აზრი დაბლოკა, არც ის გამიგონია რას მთხოვდა ტასო და არც ჩემი ლოგიკური აზროვნება. იმ ვირაც ტასოს მოვკიდე ხელი ისეთი ინერციით დავახეთქე მუხლებზე, რომ მე ვიგრძენი წვა ფეხებში და როდესაც ვიგრძენი, რომ ვირაც, უფრო კონკრეტულად, ის ლაშა ცდილობდა დახმარებოდა ახლა მას მივუბრუნდი, კისერში ჩავავლე ხელი და იქვე ზაბორს შემოვაწყვიტე, რის შემდეგაც ცოტახანი გონზე ვერ მოვიდა,შემდეგ კი მუშტი მომიღერა დასარტყმელად, რომელიც ადვილად გავუკავე და ორი დარტყმა იდაყვით ფერდებში ორიც კი ყბაში მიიღო, რის შემდეგაც ისეთი მიიღო ფეხებ შუა კარგახანს სურვილი აღარ ექნებოდა მიახლოვებოდა ქალს. და როდესა მუხლებზე დაეცა მოვკიდე კისერში ხელი და ხოხიალით მივიყვანე იმ ადგილას სადაც ის დავაჩოქე, შემდეგ მასაც მოვკიდე ქეჩოში ხელი და ხმამაღლა გავუმეორე
-ახლავე ბოდიში მოუხადეთ და სახალხოთ თქვით რა ხართ!!!-მე
-არასოდეს-ნათია
-პასუხი არასწორია-მე და ისეთი სილა გავაწანი მეორედ იწვნია ეზოს მიწის მტვერი
-გისმენ-მე
-ბოდიში-ლაშა
-ბოდიში-ნათია
-რისი ღირსები ხართ ეხლა თქვენ? გაიმეორეთ რასაც გეტყვით ხმამაღლა ჩვენ ღირსები ვართ, რომ და დანარჩენი სიტყვები ყურში ჩავჩურჩულე
-რა არა-ერთად როდესაც პროტესტი გამოხატე და ხელი მოვუღერე იმ ახვრებს იმ წუთას შეცვალეს და თქვეს, რაც თვითონვე უნდოდათ:დ მიც ახლა უკვე ბრბოს მივაპყარი თვალი
-ჩვენ ღირსები ვართ, რომ ................აქვე გვ*****ონ-ლაშა, ნათია ახლა მე მივუბრუნდი მათ და ვუთხარი
-ეხლა კარგად მისმინეთ, ჩემს დას თვალიდან ერთი ცრემლი, თმიდან ერთი ღერი ჩამოუარდება და ყველას ვინც არ უნდა იყოს თქვენს დაბადებას გაწყევლინებთ და ისეთ დღეში ჩაგაგდებთ, რომ სიკვდილს სანატრებელს გაგიხდი. გასაგებია ახლა კი დაიშალეთ შოუ დამთავრდა. მხოლოდ თავის დაკვრით შემოიფარგლნენ და დაიშალნენ. მეც ტასოს მივუბრუნდი, თვალებიდან ცრემლები მოვწმინდე შემდეგ ხელი მოვკიდე და მანანაში ჩავსვი.
მანქანა დავძარი და სახლისკენ გავუდექით გზას, იქ მისულებმა მანქანა დავაყენე გადმოვედი და სახლში შევედი. როდესაც ოთახს მივუახლოვდით ტელეფონზე დავრეკე და იმ სკოლის მოსწავლეების სია მოვითხოვე, ჯერ უარი მითხრეს შემდეგ კი, როდესაც გაიგეს ვინ ვიყავი იმ წუთას გადმომიგზავნეს მეილზ.
-განო გთხოვ არ გინდა რა თავი დაანებე-ტასო ისეთმა გაკვირვებულმა შევხედე, რომ ვაგრძნობინე რას ბოდავ თქო
-სადაა ჩემი ლეპტოპი-მე
-განო არ გინდა რა ხომ გაეცი საკადრისი პასუხი-ტასო
-საკადრისი პასუხი ეგ არ იყო, ეგ გაგიჟებულმა ცხელ გულზე ვიმოქმედე, მართალია ცხოველივით მოვიქეცი მაგრამ ეგეთ ახვრებს ეგრე უნდათ და საერთოდ არ ვნანობ, ეხლა კი ნახავენ ვის გადაემტერნენ-მე
-მართლა სვანი ხარ რა შენ ხომ კაცი ვერ გაგაგებინებს ვერაფერს, როდესაც გაბრაზებული ხარ-ტასო თქვა და მისაღებ ოთახში შევიდა
-მერე რაღას მელაპარაკები-ვუთხარი და მეც შევყევი ოთახში საიდანაც 12 წყვილი თვალი გვიმზერდა, მათ შორის ერთერთი ჩვენი ძმა იყო. მე ჩემ ლეპტოპს მოვკარი თვალი დავავლე ხელი დ იქვე სავარძელში ჩავჯექი. ჩემი ჩაჯდომა და ჩემმა ძმამ საუბარი დაიწყო და ჩვენი უმოქმედო გამომეტყველებით შეშფოთებულმა დაიყვირა...
-რა მოხდა არ იტყვით? ან შენ რას გიგავს თვალები იტირე? ახლა ტასოს მიუბრუნდა, რომელსაც უკვე თვალები ავსობოდა ცრემლებით, ამის შემხედვარემ ვერ მოვზომე და ჩემს ძმას ვუყვირე
-რა გაღრიალებს ბიჯო შენ სულ გამოშტერდი ვერ ხედავ, როგორი შეშინებულია? უცებ დამშვიდდა, რომ შეხედა ტასოს და წყნარად განაგრძო
-რა მოხდა არაღ იტყვით? მეც ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი და 12 წყვილ გაოგნებულ თვალს, თვალი მოვავლე და ისევ განვაგრძე ჩემი საქმის გაგრჩელება
-ეხლა რას აკეთებ-მკითხა ისევ ანდრომ
-ნახავ! ერთი პასუხით შემოვიფარგლე და გახარებულმა აღმოჩენით იმ წუთას დავურეკე დირექციას
-გამარჯობათ მე გაიანე დევდარიანი ვარ, მოვითხოვ გაკვეთილებიდან მოხსნათ ნათია ჭანტურია და ლაშა ბერიძე!!! რის საფუძველზე და თქვენს სკოლაში აღმოჩენილ ბულინგის შემთხვევებზე და თუ არ გინდათ სულ დავახურინო ეგ სკოლა ახლავე დაკმაყოფილდეს ეს მოთხოვნა. გასაგებია! ძალიან კარგი ნახვამდის და გმადლობთ!!!
როდესაც საუბარი დავასრულე თვალი მოვავლე კიდევ ერთხელ გაოგნებულ საზოგადოებას და რამოდენიმე წუთიანი პაუზის შემდეგ ჩემმა ბედოვლათმა ძმამ ხმა ამოიღო.
-მე მაგათი......აღარ დააბოლოვა ტასოსთან მივიდა, გადაეხვია და უთხრა
-მე მოვუვლი მაგათ-ანდრო
-აუ არა რა ვერ ხედავ რა გაუკეთა ეგეც ეყოფათ საკადრისი მიიღეს ისედაც ჟერ შენ არ გინახია იმ ბიჭის დალურჯებული სიფათი და იმ გოგოს დასისხლიანებული მუხლები შეეშვი რააა-ტასო
-კაი პატარავ ოღონდ შენ არ ინერვიულო-ანდრო შუბლზე აკოცა და მე მომიახლოვდა
-ხომ ვიცოდი, რომ მაგარი იყავი, მაგრამ ეხლა ნაღდად მოლოდინს გადააჭარბე-ანდრო მაგრად ჩამეხუტა და ეგრე მელაპარაკებოდა
-მეც დამიცავ, რომ დამჭირდეს არაა?!-ანდრო თან ეცინებოდა
-აბა რაა-მე მეც გავაჯავრე
-ახლა მომშორდი თუ ღმერთი გწამს-მე ჩემმა ძმამაც შემისრულა სურვილი და გამეცალა
-უიმე უჟმური-ანდრო ისეთი სახით მითხრა ყველამ სიცილი ატეხა.



მაპატიეთ ვინც ელოდებით „შურისძიების წყურვილს“, მინდა, რომ დავასრულო სრულად და ისე დავდებ იმედი მაქვს ისევ წაიკითხავთ!!! გრამატიკული შეცდომებისთვის ბოდიშს გიხდით!!!!