დილით ოთოს ხმამ გაგვაღვიძა, ვიღაცას ელაპარაკებოდა ნერვებ მოშლილი და აშკარად წინ არ ჰყავდა თორე მოკლავდა. შევიშმუშნე და უფრო ჩავეხუტე ლაშას
-რა აჯუჯღუნებს ამ დილაუთენია - წამოდგომა უნდოდა მაგრამ არ გავუშვი
-აუ არ წახვიდე რა ჩამეხუტე
-ასე თუ მომეხვევი ვეღარ დავიძინებ ისედაც
-სამაგიეროდ მე დავიძინებ-ტუჩის კუთხე ჩავტეხე და მაინც ვერ მოვითმინე ვაკოცე. ამ ბოლო დროს ძაან მინდება კოცნა და ვერ ვარ ხო კარგად. შეყვარება მინდა მე ვნებისგან გაგიჟება კი არა .
-გეტყობა გადარეულო- მოწყვეტით მაკოცა და წავიდა. -მალე მოვალ -დაიბარა მაგრამ ისე ჩამეძინა კიდევ არ იყო შემოსული. ხმაურმა გამაღვიძა რაღაც იმსხვრეოდა. შეშნებული წამოვვარდი ლაშას ხმა რომ გავიგე , ხალათი მოვიცვი და ფეხშიშველმა ჩავირბინე კიბეები. ეზოში რამდენიმე მანქანა დავინახე . ყველანი წასულები უნდა ყოფილიყვნენ ამ დროს ისევ საირმეშ დაბრუნებას აპირებდნენ . ვიკა ,ლენა და ციცი მართლაც არ იყვნენ. ავთო და ლაშა რამდენიმე მამაკაცს ეკამათებოდნენ. ხმას ვერ ვარჩევდი ,თუმცა დავინახე როგორ დაარტყა ავთომ ერთ-ერთს. თვალის დახამხამებაში ხელჩართული ბრძოლა გაიმართა, ყვირილის და გინების ხმა მესმოდა. გაოგნებული ვიყავი , შიშმა შემიპყრო,მინდოდა მივვარდნოდი და თითოეული მომეკლა იმის გამო რომ ლაშას ეხებოდნენ.ადგილიდან ვერ ვიძვროდი, ვუყურებდი როგორ ცემეს ის სამი ლაშამ და ავთომ . მოშორდნენ და უთხრეს რომ წასულიყვნენ. ვერასდროს წარმოვიდგენდი მსგავსი რამ თუ შემაშინებდა. ჩემი ბიჭები სულ ვიღაცას ეჩხუბებოდნენ და ამას ისე მშვიდად ვუყურებდი რეაქცია საერთოდ არ მქონდა,მაგრამ მათგან შეჩვეული ვიყავი. ყველანი გიჟები არიან სულ კლუბებში იყვნენ, ლოთობდნენ და შესაბამისად საჩხუბარიც არ ელეოდათ „ბაბულიკებს“. ლაშა კი სხვა იყო არ ვიცოდი საერთოდ თუ ჩხუბობდა ,იქ კი ისეთი ამბავი დაატრიალა ძლივს წამოიშალნენ ისინი . დავინახე როგორ გამომხედა ლაშამ, მეგონა სხვა ადამიანი მიყურებდა ,თითქოს მის სულში რაღაც უხორცო არსება ჩასახლდა და მთლიანად გააქრო ჩემი ლაშიკო. თვალები სულ ჩაწითლებული ჰქონდა, ძარღვები დაბერილი და მუშტები შეკრული, კანი გადაღვლეფილი , სისხლი მოსდიოდა მაგრამ ტკივილს ვერ გრძნობდა
-ვაა თქვენი ნაშაც აქაა ტო? ახლა ეს რომ ვიხმარ... ჩემი დის ნაცვლად რას იტყვით ჯაფარიძეებო?-გავიგე როგორ თქვა ერთ-ერთმა რომელიც ყველაზე კარგად გამოიყურებოდა და საკმაოდ კარგადაც ჩხუბობდა. იმ წამიდან გავითიშე , დავინახე როგორ გადაიტანა ჩემგან მზერა მასზე და წამებში არაადამიანურად ურტყამდა, მეგონა წეხან ვუყურებდი ჩხუბს ახლა კი ახლა უბრალოდ ვხედავდი როგორ სცემდა სასიკვდილოდ ლაშა ვიღაც ტიპს რომელიც ხელის შებრუნებასაც ვერ ასწრებდა . სიტყვებზე აღარაფერს ვამბობ ,მეგონა სიზმარში ვიყვი საიდანაც მალე გამოვიდოდი . რომ დავინახე გაითიშა ის ბიჭი არ ვიცი როგორ მაგრამ ფაქტია ისე დავიყვირე ჰაერში აწეული ხელი გაუშეშდა ლაშას, მუხლები მომეკვეთა და სკამს დავეყრდენი
-ლაშა ...არ გინდა გთხოვ მოკლავ ლაშა - ვლუღლუღებდი როცა ვიღაცამ მხრებზე მომხვია ხელი, თითები ვიცანი, ჩემი საყვარელი თლილი, ლამაზი თითები სულ სისხლიანი იყო .ლაშამ სახლში შემიყვანა და დივანზე დამსვა
-კარგად ხარ? კესარია დამელაპარაკე გთხოვ ხმა გამეცი თორემ მოვკლავ გეფიცები - სახე დამიკცონა და გულზე მიმიკრა- დამელაპარაკე გთხოვ
-შენ .. შენ სისხლი გდის .ლაშა ცუდად ხარ? - არაფერი მანაღვლებდი. ყველაფერი გაქრა მხოლოდ სისხლს ვხედავდი , სანამ დავასკვენი, რომ უბრალოდ გაკაწრული ჰქონდა ზურგი და ხელები ,ალბათ დაცემის გამო ,რადგან წელს ზემოთ შიშველი იყო ,მე ჩემი დამემართა.
-კარგად ვარ ნაკაწრებია დამშვიდდი .აჰა წყალი დალიე . მე ოთოს ვნახავ სად არის
-აქ ვარ .. რძალო როგორ ხარ? -ოთო რომ დავინახე ერთი საათი ვაკვირდებოდი . წეხან არავის დაურტყია და ვერ გავიგე ასე როგორ ჰქონდა სახე დალურჯებულ- დასერილ დაჩეხილი
-ვაიმე ოთო მე კი არა შენ როგორ ხარ.. დაჯექი ახლავე მოგხედავთ ორივეს .. ისინი ?
-წავიდნენ ნუ ღელავ
უცებ მოვედი გონს ორივე დივანზე დავსვი, აფთიაქის ყუთი გავიტანე ,მინის მაგიდაზე დავჯექი და პირველად ავთოს მივხედე მისი სახის ამოცნობა რომ შემძებოდა
-ვა ჩემი
-ნუ იგინები თორე დაგიმატებ- დივნის საზურგეზე ჰქონდა თავი მიყრნობილი, როგორც ყოველთვის თვალები დახჭული ჰქონდა, ერთ ხელი მუცელზე ედო და მშვიდად სუნთქავდა. ისე თქვა თითქოს მთელი ჯიში და მოდგმა თავად არ უხსენა იმათ .
-იზვინი რძალო .. აუ მტკივა ტო ცოტა ნელა რამე დაგიშავე?
-მაპატიე - შევუბერე და ლეიკო დავაწებე გახეთქილ წარბზე . ხელებიც გავუწმინდე და ლაშასთან გადავინაცვლე. ისე ფრთხილად ვეხებოდი რამე რომ არ ტკენოდა .
-ცოტა ფრთხილად იქნებ შეხებაც გამოგივდიეს და გაიგოს სპირტს რომ ადებ
-მოკეტე შენ სანამ ენას ამოგაცლი
-კარგი ხო რა იყო ტო
-რა იყო? კიდე რა იყო ბიჭო? შეხედე შენს თავს რას გავხარ. ამას დამატებული ... მადროვე ცოტაც მადროვე და რა იყო გაჩვენებ - კბილებსშორის გამოსცრა და უმძროს ბიძაშვილს დაუბღვირა.ისე რომ მის ადგილას ქვეყნიდან გაქცევაზე ვიფიქრებდი.
-აი მოვრჩი - ხელი შევუხვიე ,მერე სახეზე მოვეფერე- გეწვის?
-არა ...ნუ ნერვიულობ კარგი? მართლა არ მტკივა უბრალო ნაკაწრებია ჩემო ანგელოზო- გაუხეშებული თიტები ლოყაზე ჩამომისვა, ესეც კი მესიამოვნა მერე რა ისეთივე გლუვი რომ არ ჰქონდა როგორც ადრე . ლოყაზე მაკოცა , მერე ტუჩებზე ძალიან ნაზად და გამიღიმა აი ისე მე რომ მიყვარს- მე და ავთოს სალაპარაკო გვაქ შენ მოწესრიგდი და ჩამოდი . საუზმეს დაგახვედრებ კარგი ?
-კარგი- მაშინვე დავთანხმდი, უარი ვერ ვუთხარი .ორი წუთის წინ კი გამოკითხვის ჩატარებას და „აფრების აშვებას“ ვაპირებდი. ამ დროს რა გავაკეთე? მორჩილი ბავშვივით ავდექი, საძინებელში ავედი, შხაპი მივიღე ,ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი. ოთო სამზარეულოს მაგიდასთან იჯდა დასჯილი ბავშივით. ლაშა მაგიდას აწყობდა, რომ შევედი გამიღიმა და მომეხვია
-დამშვიდდი?
-კი - თავი დავუქნიე და ქვემოდან ავხედე თვალების ფახუნით
-ვერ მოგიყვები მაპატიე კარგი?- მხარზე მაკოცა და შეკრული წარბებით ამომხედა. კითხვასაც არ მაცლის ხედავთ ხალხო? - მოდი ვისაუზმოთ
მშვიდად ვისაუზმეთ, მართალია მხოლოდ ორი ლუკმა ვჭამე მაგრამ შოკოლადს მივეძალე და ცოტა დავმშვიდდი. ვუყურებდი ბიჭებს და მაინც ვერ მოვითმინე
-თუ არ მეტყვით რა მოხდა და ისინი ვინ იყვნენ ორივეს ისე გცემთ იმათი დამსხვრეული ძვლები მონაგონი იქნება
-კესარია
-უთხარი ოღონდ თავიდან ნუ მომაყოლებ გევედრები - ოთომ ლაშას შეხედა და ისევ ვერ გაუსწორა მზერა
-მოვუყვე? ძაან გინდა შენი მაგარი კაცობის შესახებ გაიგოს?
-არ ვაპირებ უკან დახევას და ..
-რას არ აპირებ ბიჭო ! შენ უკან დახევას რას ეძახი გოგო გააუბედურე მაგათ ადგილას რო ვიყო ნაკუწებად აგჩეხავდი და ძაღლებს გადავუგდებდი შენს თავს საჯიჯგნად - მაგიდას ისე დაარტყა მუჭი ავთოს თვალები გაუფართოვდა- უკან არ იხევს თურმე კაი თუ არ იხევ დავაი წადი პოლიციაშ და განაცხადე რაც გააკეთე . ჩაჯექი ყველაზე არაკაცურ ყველაზე დამპალ საქმეზე რომელსაც გამართლება არ აქვს და მზად იყავი იმისთვის იქ რასაც გაგიკეთებენ რადგან 100% იქნება შენზე
-ლაშა...
-ხმა არ გამაგონო-თქო მე რა გითხარი . აქ იჯდები სანამ მოვიფიქრებ რამეს და მერე თბილისშ დავბრუნდებით . ბებომ ან ვიკამ რომ ინერვიულონ ამის გამო და ასე გნახონ გეფიცები მოგკლავ
-ლაშა .. ლაშა დამელოდე- უკან გავყევი, ვიცოდი როგორ უჭირდა ამ სიტყვების თქმა. საძნებელში შევარდა და კედელს მუშტი დაარტყა, ისე იღრიალა როგორც დაჭრილი დათვი ღრიალებს . არ ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებია
-ჩაალაგე გთხოვ.-შუბლზე მაკოცა და ჩამეხუტა-მაპატიე ასე რომ გამოვიდა გეფიცები აუცილებლად დავისვენებთ . სულ რამდენიმე კვირა და ყველაფერს მოვაგვარებ ... თუ გინდა გოგოებთან წადი საირმეში ხომ მოგეწონა იქ. მე მოვაგვარებ საქმეებს და მერე სადაც გინდა იქ წაგიყვან, სულ შენთან ვიქნები და აღარასდროს შეხედავ მსგავს სცენას გეფიცები
-არავითარ შემთხვევაში ,შენთან ერთად წამოვალ, სახლი უკვე მზადაა .ჩემთვის სულ ერთი სად ვიქნები ,მთავარია შენთან ერთად ვიყო და ვიცოდე რომ კარგად ხარ. ვერ დავისვენებ როცა ვიცი რომ პრობლემა გაქვს ,თუნდაც მოგვარებადი და მარტივი ასეთ მდგომარეობაშ მარტო ვერ დაგტოვებ- უცებ ვუთხარი და ტუჩები დავუკოცნე . მიდი მოემზადე ახლავე ჩავალაგებ ყველაფერს
-მიყვარხარ ... ვერც კი წარმოიდგენ როგორ მიყვარხარ
რამდენიმე საათში გზაში ვიყავით. ჩამეძინა და ვერც კი გავიგე როდის ჩავედით. როცა გავიღვიძე უკვე საწოლში ვიწექი. ძალიან ლამაზი ითახი იყო , დიდი და კომფორტული. ლაშა აივანზე იდგა, ეწეოდა და ვიღაცას ესაუბრებოდა. ასეთი არასდროს მინახავს , დაძაბული იყო. ვისკის ჭიქა ბოლომდე გამოცალა და მობილური მოიფრიალა. ზურგიდან მოვეხვიე და მისი სურნელი შევიგრძენი. თავისკენ შემაბრუნდა და მაკოცა
-ჩემი წამალი ხარ იცი? ყველანაირი ტკივილის გამაყუჩებელი - ჩურჩულებდა და მკოცნიდა
-ასე რთულადაა საქმე?- დუმილი დავარღვიე ,როცა ვუყურებდი ლაშას რომელიც ჩემზე მოხვეული იწვა სარწეველა სკამში და არაფერს ამბობდა
-ძალიან.. იცი რა მაგიჟებს? ის ფაქტი რომ ვეხმარები , ის მაგიჟებს რომ ჩემი ძმა არის დამნაშავე. შემრცხვეს, გავბრაზდე თუ მე თვითონ დავსაჯო არ ვიცი . მე ვერც კი წარმოვიდგენდი ამის გაკეთება თუ შეეძლო . ცხოველი გაზრდილა ჩემს თვალწინ და ვერ ვხვდებოდი . როგორ შეიძლებოდა იმ ბავშვს 10 წლის ასაკშ რომ ავიყვანე ხელში ასეთი საშინელება ჩაედინა . ვერ ვამართლებ ვერ ვპულობ გასამართლებელ საშუალებას ,მერე რა რომ გიჟდება და რცხვენია საკუთარი ქცევის ,მერე რა რომ კაცად აღარ თვლის თავს არაფერი ამართლებს ,სინანული არაფერს შველის - სიგარეტს ეწეოდა და სვამდა - უნდა მოგიყვე თორემ გავგიჯდები... შეიძლება შევიშალო სხვამაც თუ არ გაიგო ამას ვერავის ვეტყვი შენს გარდა ,მაგრამ იმდენად არ მინდა ამ ამბით დაგამძმო
-დამამძიმო? ლაშა როცა ასე ხარ ჩემზე ფიქრობ? - ხელზე მოვეხვიე და მხარზე დავადე თავი -მომიყევი და ერთად ვიფიქროთ რა შეიძლება გადავწყვიტოთ.იქნებ მე შევძლო და დაგეხმარო , ახლა ვერ აზროვნებ -ვხედავდი როგორ უჭირდა . კიდევ ერთხელ დაასხა, დალია და დაიწყო . ჰორიზონტს უყურებდა და ისე ყვებოდა
-ოთო ძველბიჭობდა სულ . უბანში პალაჟენია უჭირავს და ტიპობს. ხომ იცი მე რა დამოკიდებულება მაქ ეგეთ ბიჭებთან ,მაგრამ არ ვერეოდი . ყველამ უნდა ისწავლოს თავის შეცდომებზე ,თორემ დარიგებას რომ მივყვეთ ცხოვრებას ვერ შევიცნობთ. სულ ვგებულობდი ამბებს მასზე . თანდათან უფრო ღრმად შევიდა უბანში და მოშორდა უნივერსიტეტს, სწავლას, საქმეს . ბიძია და ბიცოლა საქმეებზე არიან სულ გადართულნი და ყურადღებას არ აქცევდნენ . პირიქით ბიძაჩემს მოსწონდა კიდეც თავისი ჩხუბისთავი ბიჭის ქცევა .“ მერა რა რომ ჩხუბობს, სვამს, კლუბებში ათენებს, უამრავი ქალი ჰყავს ჯერ კიდევ ბიჭია დაღვინდება და დამშიდდება. ახლა უნდა გაერთოს“.. ეს მესმოდა სულ . მერე დაემატა მერე რა თუ ეწევა, რას უზამს , გემო ყველაფერს უნდა გაუგოს, „დამოკიდებული რა შუაშია ბიძია მე ახლაც ვეწევი ხოლმე და რა ნარკომანი ვარ?“ ერთხელ დავურეკე და მივხვდი ფხიზელი არ იყო , მერე გავარკვიე და გავიგე რომ მარტო მოსაწევს არ დასჯერდა და წამალსაც გაუსინჯა გემო . ამ გემოს გასინჯვაში იყო ჩვენი ბიჭი როცა შუაღამით ქუჩაში მიბოდიალობდა გოგონა დაინახა ,მოეწონა მოუნდა და რა გააჩერებდა ...- ეს რომ თქვა ხმა ჩაუწყდა, ძარღვები დაებერა, ჭიქას ისე უჭერდა ხელს მეგონა შემოეფშვნებოდა . ხელში არა მაგრამ ისე დაახეთქა ძირს ნამსხვრევებად იქცა- ძალა იხმარა გესმის? იმ ჩემს ხელში გაზრდილმა ბიჭმა ქალზე ძალა გამოიყენა. თავისი ცხოველური ჟინი რომ დაეკმაყოფილებინა . ცემა კიდეც რადგან გაუძალიანდა, ისე მოიქცა როგორც ნადირი, არა ამას არც ერთი ველური არ გააკეთებდა ეს არც კი ვიცი - იღრიალა და ფეხზე წამოიჭრა. წინ და უკან დადიოდა, ვისკის ბოთლი მიიყუდა და დალია. მე კი სიგარეტს მოვუკიდე სიტყვას ვერ ვამბობდი, არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა . ყოველთვის მეზიზღებოდა მოძალადე ხალხი. შემეძლო ქურდი, მკვლელი , ნარკომანი ყველა ამეტანა . ჩვეულებრივი ურთიერთობა მქონოდა მაგრამ ქალზე ძალადობა ყველაფერზე დიდ , უკადრებელ , მოუნანიებელ დანაშაულად მიმაჩნია . ვფიქრობდი რომ შემეძო ასეთი ადამიანი მომეკლა. ახლა კი გავიგე რომ ავთო იყო ასეთი, ბიჭი რომელმაც თავისი ხასიათით თავი შემაყვარა. მიუხედავად იმისა რომ უცნაურად იქცეოდა ხოლმე სულ ცდილობდა მხიარული ყოფილიყო . ვხვდებოდი ასეთი რატომ იყო, გამახსენდა რამდენიმე ღამე როცა გამთენიისას ეზოში იჯდა და ეწეოდა. გაშეშებული ერთ ადგილას მჯომი თითქოს მოჩვენება იყო. წამოვდექი და ბოთლი გამოვართვი, მეც დავლიე და ისევ მივაწოდე
-ისინი ვინ იყვნენ
-როგორც აღმოჩნდა ყველაფერთან ერთად რაღაცაზე ჩხუბობდნენ ეს ორი იდიოტი მე რომ ვცემე ის და ოთო. ახლა კი იმას ჰგონია რომ ანგარიშსწორების გამო გააკეთა ამ სირ.. ეს ყველაფერი. ის იმ გოგოს ძმა არის და წარმოიდგინე როგორაა. მე რას ვერ ვპატიობ იცი თავს? ისინი ვცემე მხოლოდ იმიტომ რომ როცა გავედი ოთო უკვე ისე იყო როგორც ნახე , ეს რომ დავინახე გადამეკეტა საერთოდ არ დავინტერესდი ვინ იყო დამნაშავე, ამას როგორ წარმოვიდგენდი თორ ეგეფიცები ხელსაც არ გავანძრევდი . ისინი ვცემე ,მაგათი ცემა ფეხე.. მაგრამ ამ შემთხვევაშ მართლები იყვნენ ცამდე მართლები . მართალია ნაგვ.. არიან და იმ დ.. მ.. არ ვაპატიებ იმ სიტყვებს შენზე რაც თქვა მაგრამ ისე ნამდვილად არ მოვიქცეოდი.
-ის გოგო ? იმ გოგოზე რა იცი
-დღეს გავიგე ყველაფერი ჩემ ბიჭებს გავარკვევიე და სულ გავგიჟდი 17 წლისაა გესმის? 17 წლის ბავშვია ,უცოდველი უსუსური ბავშვი რომელიც რეპეტიტორიდან მოდიოდა გვიან ღამით რადგან ბევრი იმეცადინა . ამ ახვარმა კი ცხოვრება დაუნგრია, მისი ფსიქიკა გაანადგურა და ვერ ვხვდები რა უნდა გააკეთო ადამიანმა ეს რომ დაავიწყდეს 17 წლის ბავშვს რომელიც ვარდისფერი ფერებით ხედავს სამყაროს და ტიპიური წიგნებზე გადამკვდარი გოგოა. როგორც გავიგე არსად დადიოდა, ერთი მეგობარი ჰყავს მხოლოდ . ოქროს მედალზე ამთავრებს სკოლას და ექიმობას გეგმავს . რომ შემეძლოს ჩემი ხელით მოვკლავდი ,ჩემი ხელით დავახრჩობდი ამ საქმის გამო. ფოტოები ვნახე რომ დავინახე როგორ იყო ნაცემი -სუნთქვა შეეკრა
-საშინელებაა ... არ ვიცი რა გითხრა . და ისინი რას ითხოვენ რატომ არ უჩივლეს ორი დღის ამბავი აშკარად არაა . თან საავადმყოფოში ყოფნის დროს ანალიზის ჩატარებას შეძლებდნენ და მტკიცებულება სპერმის სახით ხელთ ექნებოდათ, რაც არ უნდა გაგვეკეთებია მაინც დაიჭერდნენ, მითუმეტეს ნაცემიც თუ იყო .
-ციხეში მე თვითონ გავუშვებდი. მაგრამ იმათ არ სურთ გახმაურება ამ ამბის , მესმის მაგათიც ...ყველაზე მეტად რატომ მირევენ გულს იცი? აზრზე არ ვარ რა მენტალიტეტი , რა ღირსება საერთოდ რაზეა ლაპარაკი ,იმაზე ებაზრებიან ახლა უფრო სწორედ მივდივართ რომ ვილაპარაკოთ ...აპირებენ წესისამებრ ოჯახები შეხვდნენ ერთმანეთს და ამ ჩემს ნაგავ ბიძაშვილს მიათხოვონ ის უმწიკლო უცოდველი გოგო.. ყიდიან ფაქტიურად ამის მერე მაგარ ბიჭად მოიტანს თავს და იმ ფულის სანაცვლოდ რასაც მისცემს ავთო იგულავებს ან რამეს იყიდის. მაგათი დედაც.. ყველასი მე გოგო მეცოდება. არც პატრონი ჰქოლია, არც მშობლები და ბედიც არ ჰქონია. ისე გავაკეთებდი რომ გავაცერებდი ფულის გამო , სადმე გავუშვებდი გოგოს მაგრამ ეგეთ მშობლებთან ყოფნას ისევ ამ გამოს.. იყოს ჯობია. თან გავიგე თურმე ხშირად აქვთ ოჯახში კონფლიქტი, ძმა ნარკომანია , მამა და დედა რა ხალხია ღმერთმა უწყის . მე ხომ ვიცი რას ნიშნავს როცა მშობლები ჩხუბობენ, მამა ხელით ეხება დედას . ის გოგოა ალბათ დაბალ ღობეს წარმოადგენს და მოკლედ რა..
-როდის მოხდა ეს ყველაფერი
-ერთი თვის წინ
-რა? აქამდე როგორ
-ოთომ განაცხადა რომ გამოვფხიზლდი სისხლიანი ვიყავი , იქ არავინ იყო ეტყობა წამოვედი იქედანო არც კი ახსოვდა არაფერი. მერე გაახსენდა , გოგოს სახე ისევ არ მახსოვდაო. ამ დროის მანძილზე როგორღაც გაიგო ანას ამბავი , მის ერთ-ერთ ნაცნობს უპოვია და მაქედან. მაშინვე გავიგე ვინ იყოო, შემდეგ კორპუსთან ვტრიალებდი , იქ ვჯდებოდით ბიჭები და დავინახეო . მაშინვე გამახსენდა რომ ის იყოო . რომ დამინახა, კანკალი დაიწყო, ტიროდა და გონება დაკარგაო. ამათ ახლა მოუწვიათ ვინც იყო და დაადგნენ . ან აქამდეც მიხვდნენ უბრალოდ გაიგეს უკეთ ამის ეკონომიური მდგომარეობა და ყველაზე სარფიანი გადაწყვეტილება მიიღეს
-საშინელებაა... ამაზრზენია. ასეთი მშობლები დასახოცია . იმ გოგოს მშობლებიც და მაპატიე მაგრამ ოთოს მშობლებიც რადგან ნორმალურად რომ აღეზარდათ შვილი და ცოდნოდა ქუჩაშ დგომა და მაგარი ბიჭობა არ იყო ეს არ მოხდებოდა
-არაფერი ამართლებს იმას მეც ვყოფილვარ კაიფში მაგრამ არავის შევხებივარ . კაცობა არ დამიკარგავს .მეც ვიყავი არეული, ვიყავი 19 წლის და უარესი გადავიტანე ცხოვრებაში. ჩემზე ჭორაობდნენ, ახალ ამბებს თხზავდნენ სახელი რომ გაეფუჭებიათ საშინლად ვიყავი მაგრამ არ დავცემულვარ . მაგას რა ჰქონდა სანერვიულო და სადარდებელი . სწავლა დაასრულა , სამსახური გარანტირებული ჰქონდა უნდა ებრძოლა ფეხზე დასადგომად თუ რა
-ზოგჯერ ზედმეტი ფუფუნება ხდება პრობლემა . არ და ვერ ვამართლებ მის საქციელს მაგრამ ერთი ვიცი , ოთო არაა ცუდი ადამიანი და იმაზე მეტად ტკივა ვიდრე წარმოგვიდგენია . ხშირად მოძალადე უფრო ტანჯულია ვიდრე დაზარალებული . ახლა სჯობს სწრაფად მოვაგვაროთ ქორწილის ამბავი და იმ ხალხისგან წამოვყვანოთ ის გოგო ალბათ უკვე ჩააბარა კიდეც, მალე სწავლა დაიწყება უნივერსიტეტებში და ხელი არ უნდა შეეშალოს ოცნების ასრულებაში. ოთო სად არის
-ახლა მოვა და წავალთ
-ასე მიდიხარ?
-მერე რა არ ვარ მთვრალი. ქორწილის თარიღს დავთქვამთ ,ფულს მივცემთ და წამოვალთ
-ანუ სახლში მიდიხართ? გოგოსაც ნახავთ?
-ხო ... მის ძმას ველაპარაკე და დღეს მოდითო
-მეც წამოვალ ... დაველაპარაკები , ასე უკეთესი იქნება გთხოვ წამოვალ
-კარგი წამოდი
-ჩავიცმევ ახლავე- სახლში შევედი გამოვიცვალე და ქვემოთ ჩავედი. ოთო უკვე მისაღებში იჯდა . სახეზე რომ შევხედე ყველაფერი აღვიქვი და სწორად შევაფასე, მის თვალებში არსებული იდუმალი სევდის მიზეზიც ამოვიცანი. თვალს ვერ მისწორებდა, ეს კი ცუდ ადამიანს არ შეუძლია. ასე მხოლოდ ის იქცევა ვინც ნანობს. უამრავი დამნაშავე მინახავს, ბევრი გამიმართლებია ,ბევრი ჩამისვია კიდეც არასდროს ვცდები . მის მზერაში ტკივილს ვხედავდი, უბრალოდ არ შემეძლო მეც მისთვის გადამევლო, საკმარისი იქნებოდა რისი გადატანაც მოუხდებოდა მომავალში იმ პატარა გოგოსთან ერთად. ლაშა დაცვის ბიჭებს ელაპარაკებოდა
-წავედით- განაცხადა უცებ ბიწები მანქანებში ცასხდნენ, მე ლაშასთან დავჯექი, ოთო თავის მანქანაში, უკან კი ორი მანქანა მოგვყვებოდა
-იმათი წამოსვლა რა საჭირო იყო
-ისედაც მძღოლი და დაცვა დამყვება და ახლა თავს დავიზღვევ , არ მინდა შეგეშინდეს- ლოყაზე ჩამომისვა ხელი და გამიღიმა .ვიცოდი არ უნდოდა წავყოლოდი, მაგრამ უარი მაინც არ მითხრა. კორპუსთან გავჩერდით. იქ კი რამდენიმე ბიჭი მართლაც იდგა. ლაშა გადავიდა , ოთოს გევრდით დაუდგა და ბიჭებს ანიშნა იქვე ყოფილიყვნენ, მე მანქანაში გავცერდი,ცოტა ხანშ გამომხედა და მანიშნა გადავსულიყავი. მშვიდად დავუდექი გვერდით , კიბეებს ავუყევით. მესამე სართულზე შავ კართან გავცერდით. ჩვეულებრივი ბინა იყო, თბილისის საშუალო ფენის წარმომადგენელს როგორც შეეფერება,თუმცა გამდიდრება ყველას სურს . ოთოს შევხედე და გული შემეკუმშა , მაგრამ ანას დანახვამ უფრო იმოქმედა. მისაღებში ვისხედით. გოგოს თავი ჰქონდა დახრილი არც კი გვიყურებდა, ვხედავდი როგორ თრთოდა . ოთო მზერას აშორებდა, მუჭები ჰქონდა შეკრული და მუხლებზე ეწყო, ღრმად სუნთქავდა, თვალები სულ დაუწითლდა. საუბრობდნენ იმ ბიჭის ხმის გაგონებაც კი ცუდად მოქმედებდა ჩემზე . საშინლად საუბრობდა, უტაქტოდ, უხამს სიტყვებს არ იშურებდა, მისი დაც კი დაადანაშაულა და უხეშად მიმართა. ოთომ შეაწყვეტინა
-მოკლედ აქაა ჩეკი შეგიძლია ნებისმიერ დროს გაანაღდო მეორე ნაწილი კი შენს ანგარიშზეა უკვე როგორც შევთანხმდით
-კარგი ერთ კვირაში შეგიძლია წაიყვანო. შვიდობაში მოგახმაროს
-რა? რას ნიშნავს წამიყვანოს- გოგომ პირველად დაილაპარაკა და სულ გავგიჟდით. ნუთუ არაფერი იცოდა. ფეხზე რომ წამოდგა შევატყვე ძალა აღარ ჰქონდა, ხელებიც კი გალურჯებოდა- გამყიდეთ საქონელივით? მეზიზრებით - დაიყვირა მწყობრიდან გამოსულმა და შეაფურთხა- მეზიზღებით ყველანი .მთელი ცხოვრება გამიწამეთ. მასავლებელმა შუაღამით დამიბარა დამატებით მხოლოდ ეგ დრო ჰქონდა თავისუფალი უფასოდ რომ მოვემზადებინე ფული რომ გადაგეხადათ და არ გეთქვათ სწავლა არ გჭირდებაო არ შევხვდებოდი ამ ცხოველს და არაფერი მხოდებოდა არაფერი.. ახლა კი გამყიდეთ? საერთოდ არ განაღვლებთ რა დამემართება? არსად არ წავალ არავის მივყვები . განთავისუფლებ არავინ გიჩივლებს არ დაგიწერენ შეგიძლია მშვიდად განაგრძო ცხოვრება- ისე თქვა არც კი გაუხედავს ოთოსკენ რომელიც სავარძლის სახელურებს ეჭიდებოდა და თავის შეკავებას ცდილობდა- არც შენ ინერვიულო ჩემიდ ანახვაც არ მოგიწევს თავს მოვიკლავ დიდი ხნის წინ უნდა გამეკეთებინა ეს - აგრძელებდა მაგრამ, ბჭმა სახე გაიწმინდა და დარტყმა სცადა. ვერც კი მოვასწარი გონზე მოსვლა ისე უცებ დაუჭირა ხელი ოთომ, თითქოს ელოდა
-შე პატარა კახ... როგორ მიბედავ ფეხე... სადაც გინდა იქ წადი გამომივიდა
-ხელი არ დააკარო თორე მოგკლავ გეფიცები. ხომ მიიღეთ რაც გინდოდათ , დღეიდან გაქრებით ჩვენი ცხოვრებიდან. ანას რომ დაინახავთ ისე გაივლით სხვა მხარეს ვითომ არც იცნობთ დაივიწყეთ გესმის? დაივიწყეთ თორემ სათითაოდ დაგხოცავთ ყველას . უარესი ცოდვა არაფერი დაემატება ჩემს სულს - ოთომ უღრიალა და წაქცევის პირას მყოფ გოგოს ხელი შეაშველა. მისი რეაქცია რომ დავინახე , სწრაფად მივედი. მე მოვხვიე ხელი
-დამშვიდდი ჩემო კარგო ...წამომყევი კარგი? -თმაზე მოვეფერე და ლოყაზე ვაკოცე. გოგო ვერ მომყვებოდა. ლაშა მოვიდა და ფრთხილად აიყვანა
-დამშვიდდი არაფერს დაგიშავებ -გავიგე როგორ უთხრა და წაიყვანა. სწრაფად ჩაიარა კიბეები. ოთო კედელს მიეყრდნო ხელით. მხარზე ხელი დავადე და მოვუჭირე
-წამოდი... აქედან სწრაფად წავიდეთ -აზრი არ ქონდა იმის თქმას რომ კარგად იქნებოდნენ, რომ აპატიებდა ,რომ დაინახავდა როგორი ადამიანიც იყო. ეს არავინ იცის . უბრალოდ ოთომ იცოდა რომ მის გვერდით ვიქნებოდი. ლაშას ანა ჩვენს მანქანაში ჰყავდა უკვე . ოთო თავის მანქანაში ჩაჯდა, ბიჭები ადგილებზე იყვნენ. რამდენიმე წამში ელვის სისწრაფით მოწყვიტა მანქანა ადგილს და დანარჩენებიც ჩვენ გამოგვყვნენ. ანას ჩემს კალთაში ედო თავი , ტიროდა, მე კი თმაზე ვეფერებოდი და მის დამშვიდებას ვცდილობდი
-ნუ გეშინია პატარავ შენ ჩემთან იქნები ... ვერავინ ვერაფერს დაგიშავებს გპირდები - ჩუმად ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე . ეზოში შევედით. ისევ ლაშამ გადმოიყვანა . საძინებელში შეიყვანა და საწოლზე დააწვინა. მასთან მე დავრჩი დამამშვიდებელი მივეცი და მანამ ვიჯექი მის გვერდით სანამ არ ჩაეძინა. ფეხსაცმელი გავხადე და პლედი გადავაფარე. ოთო ბართან იდგა ვისკის ჭიქით ხელში და სვამდა, ლაშა დივანზე იჯდა და არაფერს ამბობდა
-როგორაა-მაშინვე მკითხა
-უჰ უკეთესად აღარ შეიძლება ბედნიერებისგან დაფრინავს
-გეყოფა რა შენ მაინც გეყოფა.. ცოტაც და მოვკვდები, მთელი თვეა კოშმარში ვცხოვრობ, გაურკვევლობაშ, ისიც კი არ ვიცოდი რა ჩავიდინე . შემდეგ კი ,როცა გამახსენდა, როცა ყველაფერი გამახსენდა მოვკდვი უბრალოდ მოვკვდი გესმის? მასთან ერთად მეც მოვკვდი .მისი სულიც გავანადგურე და თავიც . არ დავუშვებ მთლიანად დაენგრეს ცხოვრება , ყველაფერ მივცემ რაც კი შემიძლია, იმათთან ყოფნას სჯობს ჩემთან იყოს ,იქნებ დაივიწყოს კიდეც, იქნებ მაპატიოს .მერე მერე გავუშვებ ,ნებას მივცემ ისე იცხოვროს როგორ თავად სურს ყოველგვარი ბრძანების გარეშე ,მანამდე კი გავზრდი არ ვიცი როცა გაძლიერდება დამოუკიდებლად შეძლებს იცხოვროს გავეყრები .მანამდე კი ჩემი ცოლი იქნება და ვერავინ ვერაფერს დაუშავებს. თუმცა იმაზე მეტი რა უნდა დაუშაონ რაც მე გავუკეთე . უნდა დამეხმარო , ჩემებს ვერაფერს ვეტყვი , სახლი უნდა ვიყიდო სანამ დაბრუნდებიან იქ გადავალთ ას ეუფრო მშვიდად ვიქნები . ისიც არ იგრძნობს თავს უხერხულად
-ყველაფერს მოვაგვარებთ. მალე დამშვიდდებით ორივე და ესეც ჩაივლის ,ამ ჯერზე კი ჩვენთან იყოს ,მე უფრო შემეჩვევა, ჩემთან ყოფნის არ შეეშინდება, არც მოერიდება . ხომ გესის შენთან ცხოვრება ჯერ გაუჭირდება სულ ცოტა ხნით სანამ სახლს იყიდი გაიაზრებს მაინც
-ხო ასე სჯობს. ჩემების ჩამოსვლამდე მოვაწერთ ხელს და აღარ დაიწყებენ ქორწილებზე და მოლხენაზე ლაპარაკს . ისინი უნდა მოვიშორო როგორმე თორე მაგათი ამბები უფრო გაართულებს საქმეს
-მოვაგვარებთ ნუ ღელავ ორი კვირა კიდევ რჩებიან. ახლავე დავურეკავ სახლის თაობაზე და ხვალ შევარჩევთ რამეს, მერე მოვაწესრიგებთ და მორჩება.- ლაშაც ჩაერთო და თავზე გადაისვა ხელი.-გვიანია უკვე ,წადი დაიძინე - ოთოს მხარზე დაკრა ხელი და თავზე აკოცა. მერე გულში ჩაიკრა, ისიც პატარა ბავშვივით მოეხვია-ყველაფერი კარგად იქნება, მჯერა რომ გამოისყიდი ,მჯერა გესმის? მჯერა რომ ჩემი ოთუნა ყველაფერს გააკეთებს ის უბედურება ბედნიერებით აუნაზღაუროს ამ ბავშვს
-მადლობა ლაშა , შენ რომ არა ..
-ჩშ ... მიდი დაიძინე და ხვალიდან დაიწყე
-კარგი წავალ- ოდნავ გამიღიმა და წავიდა. მე ლაშას ჩავეხუტე და მის მკლავებშ გავიტრუნე. ვერ ვხვდები ასეთი კარგი რატომაა, რატომ ვუყვარვარ მე . რით დავიმსახურე ასეთი კაცის სიყვარული. მისი თითოეული ნაბიჯით ვამაყობ .
-ჩვენც წავიდეთ , დამღლელი დღე იყო კესუნა შენთვისაც- ნაზად მაკოცა , ხელი მომხვია და საძინებლისკენ წავედით. შესვლამდე კიდევ ერთხელ დავხედე ანას რომელსაც მშვიდად ეძინა და საძნებელში შევედი. შხაპი მივიღე და საწოლშ დავწექი, ლაშაც მალე გამოვიდა .ჩამეხუტა და გაიტრუნა . თმაზე ვეფერებოდი და ვიცოდი რომა რ ეძინა- შეძლებენ?
-დარწმუნებული ვარ. რთულია მაგრამ ვიცი რომ შეძლებენ. არაფერი ხდება ცხოვრებაში უბრალოდ, ყველაფერს თავისი მიზეზი აქვს. ალბათ საჭირო იყო ამ საშინელების გადატანა ,ყველაფერს იქ ღმერთი წყვეტს ჩვენ კი უბრალოდ უნდა გავაკეთოთ ჩვენებურად მისი მითითებები. და თუ გადავუხვევთ სწორ გზაზე დაბრუნებას მაქსიმალურად ვეცადოთ. ხვალიდან ყველანი ერთად ვეცდებით . ოთო ჩვენს თანადგომას იგრძნობს , საკმარისია სინდისის ქენჯნა რასაც გრძნობს, ახლა გამხნევება სჭირდება . საშინლად ჟღერს მოძალადეს გამხნევება სწირდება მაგრამ ასეა
-არ ვიცი ვერ ვაზროვნებ იცი? მსგავსი მდგომარეობა თუ ... არ ვიცი კიდევ მგონია რომ სხვაგან ხდება ეს ყველაფერი
-რატომ ხარ ასეთი კარგი ვერ მეტყვი?-უცებ ვუთხარი ის რასაც ვფიქრობდი, გაოცებულმა ამომხედა
-მე ვარ კარგი?
-არა შენ საუკეთესო ხარ საუკეთესოთა შორის და მარტო იმით ვარ ბედნიერი რომ შენ გიყვარვარ - მისი სახე ხელებში მოვიქციე და ვაკოცე - არ ვიცი რა იქნება მომავალშ მაგრამ ერთი ზუსტად ვიცი ამ გიჟ გოგოს შენ უფრო აგიჟებ . შენით ვარ შეპყრობილი და ვერასდროს მოგშორდები - მაგრად ცავეხუტე .
სახლში სიმშვიდე იყო გამეფებული. ყველას ეძინა ,ზოგას მშვიდად ძილის საშუალებას აძლევდა სინდისი, ზოგსაც ჩადენილი დანაშაული ახსენებდა თავს და როგორც ყოველთვის მთელი თვის მანძილზე ახლაც აივანზე იჯდა სიგარეტით ხელში და ფიქრობდა . სიჩუმეში რმაგი ჟღერადობა ჰქონდა კოშმარით შეწუხებული ანას კივილის ხმას ,რომელიც იმდენად შემაშფოთებელი იყო სამივე გავარდა ოტახიდან. ოთო უკვე კართან იყო , უყურებდა ოფლში გაწუწულ გოგოს რომელიც მტელი სხეულით კრთოდა და სიზმარს თავს ვერ აღწევდა, ხელებს იქნევდა, ტიროდა , ყვიროდა ,შველას ითხოვდა .
ოთახიდან რომ გავედი და ოთო დავინახე კარში გაყინული , არაადამიანური ტკივილით დამძმებული გული შემეკუმშა. ლაშამ უკან გაიყვანა და მაშნვე კედელთან ჩაიკეცა,მე კი ანასთან მივედი , მისი გაღვიძება ვცადე ,მხრებზე მოვუჭირე ხელი და შევანჯრღიე, როგორც იქნა გავაღვიძე, კიდევ ერთხელ დაიყვირა და მთელი ძალით მომეხვია. როგორი დაუცველი იყო ეს პატარა გოგო, როგორი სუსტი და დაუცველი
-ჩშ.. ჩშ ჩემო ლამაზო. შენთან ვარ. ყველაფერი დასრულდა
-არ შემეხოს, არ მინდა გთხოვთ არ მინდა ნება მომეცით წავიდე აღარ მინდა აქ ყოფნა ამქვეყნად აღარ მინდა არ შემიძლია გესმით? აღარ შემიძლია აღარ შემიძლია ამდენი. ვეღარ ვითმენ მტკივა , სული მტკივა - მეხვეოდა, ტიროდა და გაურკვევლად ლუღლუღებდა
-ეგ აღარ თქვა ჩემო პატარავ , აღარ თქვა. მე შენთან ვარ გეფიცები ვეღარავინ შეგეხება. პირობას გაძლევ , ვერავინ ვერაფერს გაიძულებს ყველაფერი ისე იქნება როგორც შენ გინდა , რაზეც ოცნებობ ყველაფერი შეგისრულდება, შენნაირ კარგ ადამიანებს ღმერთი ყოველთვის გაუნთაებს უკუნით ღამეს .ყველაფერი კოშმარად გადაგექცევა რომელიც დაასრულე და წარსულს ჩააბარე - თმაზე ვეფერებოდი და ვკოცნიდი, თავი ვერ შევიკავე, იმდენად დავმძიმდი, მიუხედავად იმისა რომ უამრავი განადგურებული, დამცირებული ადამიანი მინახავს ამ გოგოს ამბავმა შემძრა. მეც გვერდით მიუწექი, პატარა ბავშივით გულზე მივიკარი ,ცრემლები შევუმშრალე და შუბლზე ვაკოცე . დიდი ხნის შემდეგ ისევ ჩაეძინა. ხელს არ მიშვებდა, ლაშა კართან იდგა და გვიყურებდა. ფრთხილად ამოვდექი, საბანი დავაფარე , სანათი დავტოვე ჭაღი გამოვრთე და ფრთხილად დავხურე კარი. ოთო ისევ კედელთან იყო ჩაკეცილი, თავი დახრილი ჰქონდა, ფეხები მკერდზე მიეწყო და ისიც ტიროდა . ლაშა კი უბრალოდ ამ ამბით შეძრწუნებული ვერ ხვდებოდა რა უნდა გაეკეთებინა. მე უფრო გამოცდილი ვიყავი ბიზნესმენ ლაშა ჯაფარიძეს კი ვერაფერი მოეხერხებინა. მიუხედავად იმისა რომ ბევრი ტკივილი ჰქონდა გადატანილი, მსგავსი რამ მისტვის წარმოუდგენელი იყო, საკუთარი თავის წარმოდგენაც არ შეეძლო მათ ადგილას . მისაღებიდან ვისკის ბოთლი ამოვიტანე და ოთოს გვერდით დავჯექი , მხარზე თავი დავადე და ბოთლი მივაწოდე. სულმოუთქმელად დაცალა თითქმის ნახევარი , ცოტა ეშველა. შემდეგ მე დავლიე
-ვიცი თავი გეზიზღება გინდა მოკვდე , რადგან შენ ხარ იმ ყველაფრის მიზეზი რის გამოც შეგიძლია სხვა ნებისმიერი მოკლა ,მაგრამ დამიჯერე ამით ვერაფერს გამოასწორებ უბრალოდ იმათაც გაანადგურებ ვისაც სიცოცხლეზე მეტად უყვარხარ . ახლა ყველაზე მეტად უნდა გაძლიერდე, იბრძოლო შენი და ანას მომავლის გამო . ამ გოგოს შენს გარდა ახლა არავინ ჰყავს. არმოიდგინე მხოლოდ ურჩხული ჰყავს რომელსაც დიდი წვლილი მიძღვის მისი ცხოვრებიშ დანგრევაში,თუმცა არც მანამდე იყო მისი ცხოვრება ბედნიერი და ლაღი. შესაძლოა უარესი გაეკეთებიათ მის მშობლებს . მე ვერც კი წარმოვიდგენ რას გრძნობს, ალბათ უნდა გამოსცადო ყველა ტკივილი რომ შეგეძლოს გაუგო ,მაგრამ როგორ მწარედაც არ უნდა ჟღერდეს შენ მისთვის ყველაზე კარგი იმედი გახდები. უნდა გახდე ის ადამიანი ვინც დაეხმარება ყველა ოცნების ასრულებაში და გამოვლილ 17 წელს უბრალოდ ჯოშმარად წარმოადგენიებს . სამოთხე უნდა შეუქმნა და ბედნიერების შეგრძნება ასწავლო. რამდენადაც ატკინე ათასჯერ აღმატებული სიხარული უნდა აჩუქო და არაფერი დაიშურო ამისთვის. აი შემდეგ კი ეს ყველაფერი უბრალოდ მოგაგონდება ,გეტკინება მაგრამ ისე აღარ . ეს ძალიან რთული იქნება ,ურთულესი მაგრამ უნდა შეძლო- ვლაპარაკობდი თან ვსვამდით. ლაშაც შემოგვიერთდდა. ბოლოს სამივე გავითიშეთ და საწოლებზე დავეხეთქეთ.
დილით ადრე გაგვეღვიძა სამივეს. არ გვქონდა დრო ჩვენს თავზე ფიქრის . საუზმე მოვამზადე და ბიჭებს დავუტოვე მაგიდა გასაშლელად. მე ანასთან შევედი რომელიც გაღვიძებული დამხვდა, როგორც ჩანს ახლა იხსენებდა და ხარშავდა ყველაფერს გონებაში. რომ დამინახა შეიშმუშნა, შერცხვა , დაიბნა .როგორი საყვარელი და მეამიტია .
-დილამშვიდობის პატარა ქალბატონო
-გამარობათ
-რა სულელი ვარ სულ დამავიწყდა ჩემი სახელი მეთქვა კესარია გაბიანი თქვენი მონა მორჩილი -გავეკრიჭე და მისი გაღიმებაც მოვახერხე-თავს როგორ გრძნობთ ჩემო პატარავ
-მე შეგაწუხეთ.ღამით თქვენც გაგაღვიძეთ.. ახლაც ..
-აპაპ აპ ეგ რა ლაპარაკია ვბრაზდები და იცოდე ჩემი გაბრაზება საშიშია ძალიან .არავითარი თქვენ , ისედაც მოხუცი ვარ და კიდე თქვენობით რომ მომმართო წავალ და საფლავის ქვას გავამზადებინებ
-არა რას ამბობთ თქვენ ძალიან ლამაზი ხართ-უცებ მითხრა და ოდნავ გამიღღიმა. როგორი ფერმკრთალია, ძვლებია დარჩენილიო ამაზე ამბობენ რა.
-თ?
-ძალიან ლამაზი ხარ კესო
-აი ასე კარგია. ჭკვიანი ბავში ხარ . ახლა მე ჩემს ნივთებს შემოგიტან . აი აბაზანა აქაა შენ მანამდე შედი მოწესრიგდი და მე დაგახვედრებ ტანსაცმელს კარგი?
-კარგი
-ჭკვიანი გოგო ხარ - გავიცინე და ოთახი დავტოვე. ოთო წინ დამხვდა -გული გამისკდა იდიოტო აქ რა გინდა
-მე .. მაპატიე უბრალოდ მაინტერესებდა როგორაა
-ჩემ თერაპიას გადის ცუდად მალე აღარ იქნება ახლა ჩადი ქვემოთ ჩამე რას დაემსგავსე ყვითელი ხარ ადამიანო წადი ზაგარი მაინც მიიღე
-კარგი რა კესო რა დროს ...
-აუ ახლა დაბზრიალდი და გაქრი აქედან არ გამაგიჟო ბავშვს არ დაენახო ჯერ თორე გცემ
-კარგი მივდივარ -ისე მიყურებდა , ისე წავიდა ვერ ვიჯერებ რომ მან შეიძლება მსგავსი რამ გააკეთოს. ისეთი საყვარელი და თბილი მზერა აქ . არაუშავს მე ხომ სულით და ხორცით ოპტიმისტი ვარ .ყველაფერი კარგად იქნება . ჩემი ახალი შორტი და მაისური ავიღე . სადღაც სხვა საჭირო ნივთებიც მქონდა როგორც ყოველთვის ახალი სამოსი ბლომად მაქ ხოლმე . ისევ ოთახში დავბრუნდი, ანა პირსახოცით იდგა და რომ დამინახა შეიშმუშნა , თავიდან ვერ მივხვდი და გაკრეჭილი მივუახლოვდი
-აი ესენი ჩაიცვი იმედია მოგერგება ჩემი ზომა ვიყიდე ,მაგრამ ქამარი აქ , უნდა გაგასუქო რა არის ეს ინდაურის წონა გექნება . ამსიმაღლე ხარ და 38 კილო იქნები-უცებ მივაყარე. სავარძელზე დავდე ნივთები და დახრისას შევნიშნე დალურჯებული ბეჭი. უცებ გავსწორდიდ ა თმები გადავუწიე. ეს აშკარად არაა ოთოს ნახელავი. დამალვა სცადა მაგრამ გავაჩერე
-ეს რა არის ?
-არაფერი მე ის არაა მისი .. იმ დროს
-მივხვდი ვინ გცემა? ან რა დაგარტყა ასეთი ახალი ჭრილობაა?- პირსახოცი ჩამოვწიე და მივხვდი - ქამრით გცემეს? ღმერთო ეს რა არის
-მე..
-დამშვიდდი ...ნუ ღელავ აქ იჯექი ახლავე მოვალ შარვალი და ზედა არ ცაიცვა ჩემს მოსვლამდე- უცებ გავედი ოთახიდან კიბეები ჩავირბინე და აფთიაქის ყუთი გადმოვაყირავე, მახსოვს რომ მქონდა მალამო. ვიპოვე კიდეც
-ეგ რათ გინდა ... მას .. რამე ტკივა?
-ტკივა თან როგორ ... ქამრითაა ნაცემი
-რა? -ღმერთო ეს ბიჭი ასეთი ფეტქებადი ვის გავს ისე გავაარდა მობრუნება ვერ მოვასწარი.
ანა საცვლების ამარა იდგა ოთახში სარკეში იყურებდა საკუთარ ანარეკლს, მამა მთვრალი დაბრუნდა და სცემა „სახელის შემარცვხენელი „ გოგო . საშინლად ტკიოდა ჭრილობები . ვერ უმკურნალა და ლამის დაწყლულებული ჰქონდა. ოთო რომ შევარდა და დაინახა ჭრილობები, სხვა ვერაფერს აღიქვამდა. ანა კი აწითლდა, ერთდროულად სირცხვილის და ზიზღის გრძნობა დაეუფლა, სწრაფად აიღო პირსახოცი და მიიფარა
-არ შემეხო
-მე.. მე მაპატიე -უკან გასწია ხელი - ეს ვინ გააკეთა
-რაში გაინტერესებს ქამრით არა მაგრამ ცემა არც შენ დაგიკლია ,ამაზე თუა საქმე- სიმწრით ჩაეცინა. უყურებდა და ხვდებოდა ოთოს დამოკიდებულებას ,სიამოვნებდა ასე რომ უყურებდა
-მიპასუხე ვინ გააკეთა შენმა ძმამ?
-არა ის არ მცემდა არასდროს
-აბა მამაშენმა?
-რა მნიშვნელობა აქვს შენთვის . გადი აქედან გთხოვ
-აქვს დიდი მნიშვნელობა აქვს
-მამაჩემს არ შეეხო. ხომ წამომიყვანე შეეში იმათ. თუ მიხვალ აღარ დამანებებენ თავს, გთხოვ იმათ მაინც ნუ დამიმატებ გავგიჟდები გესმის?
-კარგი.. კარგი არ იტირო გთხოვ.. მე გეფიცები ისინი ვეღარაფერს დაგიშავებენ მე ... მე არასდროს გეფიცები არარასდროს შეგეხები არ შეგეშნდეს გთხოვ - ხელის შეხება ვერ გაბედა.უკან დაიხია და მე შემომხედა
-გადი მე მივხედავ-გავუღიმე გამამხნევებლად - საუზმე დააწყოს ლაშიკომ ლანგარზე და ამოიტანოს ჩვენ აქ შევჭამთ
-კარგი ახლავე
ოთო გავიდა. მე კი ანას ცრემლები შევუმშრალე დავამშვიდე და საწოლზე დავაწვინე. ჭრილობა დავუმუშავე , შევუხვიე .შემდეგ ტანსაცმელები ჩაიცვა. ძალიან ლამაზი გოგონაა, ახლაღა დავაკვირდი . მაღალი, გამხდარი , შავი თმებით, თაფლისფერი თვალებით , სწორი ცხვირით, მისი თვალები კი ნამდვილი საოცრებაა, იმდენ ემოციას , გრძნობას იტევს საათობით არ მოგბეზრდება მათი ცქერა.
-იცი ძალიან ლამაზი რომ ხარ პატარავ?
-მე?
-შენ ხო შენ ხარ ძალიან ლამაზი
-მადლობა , თქვენნაირი ქალისგან კომპლიმენტად მივიღებ -მორცხვად გამიღიმა . ლაშიკო შემოვიდა ლანგრით ხელში. ჩემი ბიჭი ,რამდენი რამ დაუწყვია . გაგვიღიმა და ლანგარი მაგიდაზე დადო
-როგორ ხარ ანა?
-კარგად გმადლობთ
-აუ ლაშა დამიძახე რა გთხოვ
-კარგი ლაშა
-აი ასე მაგარი ბავში ხარ- გაუცინა ისევ და თავზე აკოცა- გემრიელად მიირთვი, მე და ოთო მივდივართ საქმეები გვაქ და სულ ცოტა ხნით მოგტაცებ ცოლს კარგი?
- კარგი
ლაშიკოს გავყევი უკან გაბადრული და მოვეხვიე . მანაც მომხვია ხელები და მაკოცა
-ჩემო ქალბატონო ,შენ გიტოვებ ანას, ჩვენ გავალთ საქმეები გვაქ .სახლის ამბავს მოვაგვარებთ საღამომდე არ დავბრუნდებით.
-კარგი დამირეკე იცოდე საღამომდე რა- ტუჩები დავბრიცე და ისევ ვაკოცე - მომენატრები საღამომდე
-ნუ მემაიმუნები რა არ შემიძლია - ღრმად ამოისუნთქა და ხელი წელზე უკეთ მომხვია - თაფლობის თვე როგორ ჩაგვიშალეს ყველა ჩემს წინააღმდეგაა არ უნდათ რომ შეგიყვარდე
-ნუ სულელობ.. მიდი ახლა გაიქეცი მიხედე იმ ბიჭს იქნებ ცოტა გადააყოლოს გული. ისა ბიჭები ხომ იქნებიან სახლში . ჩვენ შეიძლება გავიდეთ და გამოგვყვნენ
-კი შენს განკარგულებაში იქნებიან ჩემო ლამაზო- ერთი ხანგრძლივი, გამაბრუებელი კოცნაც მაჩუქა .გამთიშა და წავიდა.
ოთახში რომ დავბრუნდი ანას ისევ არაფერი ჰქონდა ნაჭამი
-ეს რა არის არ ჭამე? ვაიმე მე ისე მჭიაა. სხვათაშორის ჩემი ბიჭის ნახელავია და რომ იცოდე რას კარგაავ? აი ესაა ცემი გაკეთებული. სასწრაფოდ ჭამე თორე გავბრაზდები ,შენ არ იცი მე რა ბოროტი დეიდა ვარ
-რა დეიდა თქვენ სიეთი მხიარული და ახალგაზრდა ხართ
-მხიარული კი ვარ ვერ ვუარყოფ. ყველაფერს ნათელ ფერებშ ვხედავ თუმცა 28 წლის ვარ უკვე
-შვილი არ გყავთ თქვენ და ლაშას?
-იცი ჩვენ.. ჩვენ არა ჯერ არ გვყავს .. მოკლედ ეგ დიდი ისტორიაა მოგიყვები მერე - ვჭამდი და თან ვლაპარაკობდი. ჩემი გოგოც დავანაყრე და ფეხზე წამოვაგდე.
-ძალიან კარგი წყვილი ხართ.. თქვენ ისე გიყვართ ერთმანეთი , როგორ უყურებთ ერთმანეთს ეს საოცრებაა- გაიღიმა თვალებგაბრწყინებულმა და მივხვდი რომ მისი ოცნებაც როგორც ყველა თინეიჯერის ნამდვილი სიყვარულის პოვნა იყო. თავზე ვაკოცე და გავიცინე
-ასე გგონია?
-მგონია? თქვენ ისე უყურებთ
-მე?
-ხო თქვენ
-მოგეჩვენა ეტყობა . წამოდი ახლა ქალბატონო სახლი დავათვალიეროთ . სხვათაშორის მეც არ ვიცი არაფერი. გუშინ ვნახე ასეთ მდგომარეობაში და საერთოდ ერთი თვის შეძენილი გვაქვს.
-მართლა? და აქამდე სად ცხოვრობდით?
სახლს ვათვალიერებდით, ვიხიბლებოდი ჩემი ლაშიკოს გემოვნებით და თან ვუყვებოდი ჩვენ შესახებ ამბებს. ჩემს ბიჭებზე და გოგონებზეც მოვუყევი. მართალია ჯერ ვერ გავაცნობ მაგრამ რომ გამოკეთდდება აუცილებლად გავაცნობ ჩემებს . მის შესახებაც გავიგე რაღაცეები და დავასკვენი რომ ექიმი კი არა შესანიშნავი ჟურნალისტი დადგებოდა მისგან სიეტი საუბრის მანერა აქვს, სულ რომ არ გაინტერესებდეს მაინც მოგინდება მოუსმინო. ღიმილი აქვს საოცარი, თვალებიც რომ უბრწყინავს ,მიუხედავად ამ ტკივილისა, რაღაც საოცარ ქმნილებას ჰგავს, არაამქვეყნიურს.
სახლი ძალიან მომეწონა, ეზოშიც ვისეირნეთ ცოტა. როცა მივხვდი რომ უკვე ენერგია დაუბრუნდა, ისეთი ფერმკრთალიც არ იყო .ბიჭებს მანქანის გამოყვანა ვთხოვე, ჩანთა ავიღე და ანასთან ერთად წავედი. დიდხანს ვისეირნეთ, აშკარად კარგად მოქმედებდა მასზე , შემდეგ კაფეში დავსხედით. სახლში გვიან დავბრუნდით , რამდენჯერმე ველაპარაკე ლაშიკოს . როცა მივედით ოთო წამოვარდა ფეხზე, გაფითრებული იყო . მე და ანა გაკვირვებულები ვუყურებდით, ისე მივარდა და მოეხვია გოგოს ლამის გაჭყლიტა. ანა გონს ვერ მოვიდა
-მადლობა ღმერთს კარგად ხარ, გული გამისკდა მეგონა რამე შეგემთხვა, მეგონა წახვედი - ჩურჩულებდა და თმაზე უსმევდა ხელს. არ ვიცი რატომ მაგრამ ანაც არ აპროტესტებდა, უცებ გონს მოვიდა და უკან დაიხია
-წასასვლელი არსად მაქ სამწუხაროდ
-მოიცა შენ არ იც..- თქმას ვაპირებდი თუმცა ალექსანდრემ თვალით მანიშნა გავჩუმებულიყავი და მივხვდი განგებ აწამა ოთო და მისი რეაქციით ტკბებოდა თუ სწავლობდა არ ვიცი.
-ლააშ-ყელზე ჩამოვეკიდე და ვაკოცე
-მომენატრე ალქაჯო სად ხართ ამდენ ხანს
-ვისეირნეთ და ძაალიან გვშია .
-მოსამსახურე გვჭირდება თორემ ვგრძნობ ცემი უფლებები ილახება და მალე „კუხნიდან“ აღარ გამომიშვებ
-ნუ წუწუნებ რაა,ხომ იცი შენი ნახელაი ყველაზე მეტად მიყვარს - ტუჩზე ვიკბინე და მისი რეაქცია რომ შევნიშნე გავიცინე
-მოგწონს ხომ?
-აჰაამ - ისე გავერთე წყვილი სულ გადამავიწყდა. ანას კისკისის ხმა მომესმა და ოთოს გავხედე მისგან მოშორებით სავარძელში რომ იჯდა, ისე უყურებდა გამეღიმა. ამ ანგელოზის სიცილზე ვინ არ გაშეშდება. ისიც თვალის დაუხამხამებლად უყურებდა
-ეს ბიჭი გაგიჟდა თუ მეჩვენება ურჩხული და მზეთუნახავია რა- ლაშამ მითხრა და ოთო წამოაგდო -წამოდი მომეხმარე
მე და ანა ტელევიზორს ვუყურებდით მისაღებში, შემდეგ ანა საძნებელში ავიდა მე კი ბიჭებთან შევედი.
-აბა ჩემი ბიჭი რას შვება?
-მომეხმარე რა პასტას ვაკეთებ
-მმ ძალიან კარგი სხვათაშორის ანას პიცა უყვარს თურმე ძალიან
-მართლა?-მაშინვე ცქვიტა ყურები ოთომ და წამოდგა - დროა მეც დავტრიალდე სამზარეულოში
-თუ ღმერთი გწამს მეორე დღეა აქ ვართ არ გადამიწვა სახლი რა იცი შენ მზარეულობა- ამ ბოროტმა ბიჭმა მაშინვე ჩაუქრო სურვილი ოთოს, მოწყენილი დაეშვა სკამზე
-მართალია, არაფერი მეხერხება და რა გავაკეთო
-რა საზიზღარი ხარ, გაგაბუტე არ დამელაპარაკო საერთოდ. მოდი ოთო მე გავაკეთებ და შენ მომეხმარე კარგი?
-მართლა?
-ვაიმე რა ბავშვი ხარ რა
-მაგარი კეთილი ბავშია
-ლაშა გეყოფა- გავუბრაზდი და ისიც გაჩუმდა. მე და ოთომ პიცის მომზადება დავიწყეთ. აღმოჩნდა რომ ოთო მართლაც მოუხერხებელი მზარეული იყო ლაშკოსგან განსხვავებით და თითიც კი გაიჭრა ანა რომ შემოვიდა.
-ვა შენი - უცებ წამოიყვირა და დანა დააგდო. ანა უცებ შეკრთა, ხელი რომ დაინახა ნაბიჯი გადადგა მაგრამ გაჩერდა. როგორი კეთილია ღმერთო , ყველაზე გული შესტკივა . ძლივს შეიკავა თავი. ოთოც ჩემი მისახედი გახდა . ხელი შევუხვიე და დავსვი
-მოკლედ რა ხომ ვამზადებდი ჩემთვის რას შმოდით, ამირიეთ ყველაფერი
-ნუ ბუზღუნებ ლაშა მივალაგებ მე
-შენი ამბავი რომ ვიცი მე ამალაგებინებ
-შენ არ მაკეთებინებდე საქმეს და მატარებდე ხელის გულზე დამაბრალე მე- გაკრეჭილმა ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე
-ასე ყავხარ ბიჭო ამას დამონებული?
-შენ ჩუ საერთოდ- ინსტიქტურად თქვა ანამ რომელიც ჩვენ გვიყურებდა და იცინოდა. რომ გახედა ოთომ და მიხვდა რაც თქვა ტუჩზე იკბინა და წარბები შეკრა, ისე საყვარლად იხედებოდა მომინდა ის აწითლებული ლოყები დამეკოცნა. მე და ლაშას გაგვეცინა ,ოთომ დაგვიბღვირა და ისევ ჩვენ გამოგვხედა
როგორც იქნა დავასრულეთ მზადება. ანას მოხმარება უნდოდა მაგრამ უკან დავაბრუნე. ოთხივე შემოვუსხედით მაგიდას, ისევ მე თუ გავამხიარულებდი ამ ხალხს იმდენი ვილაპარაკე ბოლოს ანაც იცინოდა, ოთო კი უყურებდა და ეჭვი მეპარება ერთი სიტყვა მაინც გაეგოს ჩემი ნათქვამი. ლაშამ სიე დაარტყა ხელი „ასე არაა ოთოო?“ შეხტა
-რა იყო ბიჭო
-ბიჭოს მოგცემ ახლა მე შენ ვინაა შენი ბიჭო შენხელა შილები უნდა მყავდეს
-მუშაობ კარგად და იმიტო გყავს
-ამას ენას ამოვაძრობ ახლა
-აშკარა უმცირესობაში ვარ , არავინაა ჩემსკენ რა თქმა უნდა
-ვაიმეე საბრალო როგორ დაიცავ თავს- ანას ირონიულმა ხმამ გაიჟღერა . ოთო წაკბინა გასვლამდე და მაგიდის ალაგებაში მაინც მომეხმარა. შემდეგ შოკოლადები გამოვიღე და მასაც ვაჭამე.
ორ დღეში სახლი მზად იყო ბიჭები სწრაფად მუშაობდნენ. თან დიდი სახლი არ იყო , პატარა და მყუდრო გამოვიდა. ლამაზი ბაღით სადაც უამრავი ყვავილი დაარგეს , ანასაც ძალიან უყვარდა ფერადი მინდვრის ყვავილები და სულ ააჭრელებინა ეზო მათი ნარგავებით ოთომ. ამდენ ალიაქოთში , ხან ცემებთან გავრბოდი, მონატრებულ ხალხს ვნახულობდი, ხან ანასან ვიყავი ,სულ გადამავიწყდა მისთვის ტანსაცმლის ყიდვა. ერთხელაც სახლდიან გასული ვიყავი ოთომ რომ მომაკითხა კაფეშ სადაც გოგონებთან ერთად ვიყავი
-კესო შეგიძლია დამეხმარო?
-გისმენ რა ხდება
-არაფერი არ წამოგვიღია ანას სახლიდან და საერთოდ არ აქვს ნივთები . მე არ ვიცი რა ვიყიდო და დამეხმარები?
-ვაიმეე ეგ როგორ დამავიწყდა. დაგეხმარები აბა რას ვიზამ. ახლავე წავიდეთ.
სავაჭრო ცენტრში საკმაოდ დიდხანს ვიყავით. იმდენი რამე ვიყიდეთ . ჩანთების გადატანა გაგვიჭირდა. ოთომ მე დავალაგებ მაინც აქ უნდა დავრცე დღესო და მე გამათავისუფლა.
ლაშიკო და ანა ფილმს უყურებდნენ. თუმცა არა ლაპარაკობდნენ, აშკარად ჩემზე უყვებოდა, თვალები უბრწყინავდა, გამეღიმა, გულშ სითბო ჩამეღვარა ,მთელი სხეული მოიარა და ყველა უჯრედამდე მიაღწია
-მოკლედ ასე დავქორწინდით მე და ჩემი კესარია- დაასრულა ბოლოს და გაიღმა. საერტოდ არ შევუმჩნევივარ , მივეპარე და მოვეხვიე ,ძალიან მაგრად შევისუნთქე მისი სურნელი, მეგონა ფილტვები დამისკდებოდა.
-შენი კესარია მოვიდა და გაბუტულია
-რატომ?
-იმიტომ რომ არ დამირეკე
-ჩემი დამსახურებაა თქვენი ამბავი მომიყვა და სულ გადაავიწყდა დარეკვა-იმ წამს შევამჩნიე რომ ანა ძალიან შეგვეჩვია, ისე მორიდებულად აღარ იყო, საკმაოდ კომუნიკაბელური გოგონაა და ეს საკმაოდ გაამარტივებს საქმეს. არ ვიცი როგორ უნდა ვუთხრა მაგრამ ხვალ ხელი უნდა მოაწერონ თორემ ორ დღეში ჩამოვლენ ოთოს მშობლებიც.
-არაუშავს ვაპატიებ
-მე არ მაქ პრობლემა შემიძლია გამოვისყიდო
-ნუ ხარ შენ მაიმუნი- თვალები დავუბრიალე და ანას ჩავეხუტე- აბა ლამაზო როდის იწყება სწავლა უნიში რა გაარკვიე?
-მე არ გამირკვევია
-რატომ გამოცდაზე ხომ იყავი
-ვიყავი მაგრამ არც კი ვიცი რა დავწერე ,ქულები არც გამირკვევია იმ დღეს ბოლო მასწავლებელთან ვიყავი გამოცდები უკვე დასრულებული იყო, ის ქალი უფასოდ მამეცადინებდა და მინდოდა მადლობა გადამეხადა
-ეს რა წესია მიდი შენი პირადობის ნომერი მითხარი და კოდი ახლავე გავიგებ ქულებს . ექიმი კი დაგვჭირდება მალე და ბარემ ნაცნობი მეყოლები- სასწრაფოდ მოვიმარჯვე პლანშეტი და ვნახე კიდეც ქულები . ანამ უარი თქვა თქვენ ნახეთ თუ ჩავიჭერი არაა პრობლემაო და მეც საშუალო ქულებს ველოდი . თვალები გამიფართოვდა და ლაშას ვაჩვენე
-ასეთი ცუდი ქულებია?
-საშინელი... საშინელი ქულებია 80 ქართული, 90 ინგლისური, 70 უნარები და 75 ბიოლოგია
-მართლა? ვაიმე არ მჯერა - ისეთი ბედნიერი იყო ორივეს ჩაგვეხუტა, ხტუნავდა და კისკისებდა. ოთო შემოვიდა ამ დროს და გაჩერდა თითქოს რაღაც გაახსენდა
-რა მოხდა?- ოთო ვერაფერს მიხდვა და მოიღუშა
-უჭკვიანესია ეს გოგო მაღალი ქულები აქვს ყველა საგანში და მგონი გრანტიც მიიღო
-მართლა?
-ხო მაგრამ რა აზრი აქ
-აზრი რატომ არააქ ვერ გავიგე
-მალე შენ უნდა გამოგყვე ცოლად და ..
-მერე სამზარეულოში დასაჯდომად კი არ მიმყავხარ. უნდა ისწავლო ექიმი გახდები , მერე მუშაობას დაიწყებ და ოცნებას აისრულებ.
-იმედია რამე ისეთს აირცევ ოთოსაც რომ გამოადგეს თორემ ისე ეშინია ამას ექიმების რომ მოკვდეს საავადმყოფოში არ წავა
-ლაშა ენას ამოგაცლი
-მართლა გეშინია?
-ეშინია რომელია ბავშობაში ნემსის გაკეთება რომ სჭირდებოდა მთელს ქალაქში დაეძებდნენ , ომი იწყებოდა ყოველ ექიმთან წასვლაზე , მერე სახლში მოჰყავდა ბიცოლას და სადღაც იმალებოდა .მოკლედ ექიმებული გულზე არ ეხატება სახლში რომ ეყოლები მიეჩვევა
-კესარია დაგაქვრივებ ვატყობ
-კარგი რა იყო რას მიბღვერ ბიჭო ტყუილი ხომ არ მითქვამს
- სალაპარაკოდ მოვედი მე აქ თუ ცემზე ისტორიების მოსასმენად
-რა უნდა გეთქვა? -შეეშნდა ანას ,თითქოს კარგის შემდეგ რაღაც ცუდს ელოდა.
-რა და.. მოკლედ ორ დღეში ჩამოდიან ჩემები და .. მათ ჩამოსვლამდე უნდა მოვაწეროთ ხელი და გადავიდეთ სახლში ყველაფერი მოგვარდება ასე და ისინიც არაფერს იტყვიან
-უკვე? ანუ ხვალ?
-ხო ხვალ
-კარგი - წამოდგა გაგვიღიმა- ძლინებისა მე წავალ
-ძილი ნების ანუშკა-ლოყაზე ვაკოცე და გავუშვი. - ესეც ასე .ხვალიდან ყველაფერიშ ენზეა დამოკიდებული
-მასე რომ მეუბნები მეშინია
-ამას მოვკლავ - ლაშამ თვალები გადაატრიალა
-არაფერი თქვა თორემ მე მოგკლავ
-თქვენ მაინც ნუ ჩხუბობთ რა? ისედაც ჩაგიშალეთ თაფლობის თვე. ერთად დარჩენის საშუალებასაც არ გაძლევთ ჯერ იყო და ბებო გახდა ცუდად ახლა ისევ მე ..მაპატიეთ რა . ხვალ წავალთ და იჟღურტულეთ მერე
ოთო ისევ ჩვენთან დარჩა, არ მინდა მარტო სახლში ყოფნაო. ჩვენც დავიძინეთ მეორე დღის მოლოდინში. ხელისმოწერამ უემოციოდ სსწრაფად ჩაიარა , ბეჭდები გაცვალეს ხელი მოაწერეს და დასრულდა. რამდენიმე საათში წავიდნენ. ანას სახე ჩამოსტიროდა, უკან დაჯდა მანქანაში და ოთოს ზედაც არ უყურებდა. ძალიან ვღელავდი მათზე. სიგარეტი ავიღე და რამდენიმე ღერი მოვწიე მიყოლებით. ლაშაც ჩუმად იჯდა ორივე მათზე ვფიქრობდით.
ოთო სწრაფად ატარებდა, მასთან ერტად მარტო ყოფნა სულ სუხუთავდა უნდოდა სწრაფად მიეყვანა სახლში . ეზოში შეიყვანა მანქანა და გააჩერა. ანა მშვიდად გადავიდა. უემოციოდ მიდიოდა სახლისკენ,არ ეშინოდა კესარიამ აუხსნა რომ ოთო მას არ შეეხებოდა და უბრალოდ ერთ სახლშ იცხოვრებდნენ, მისი სჯეროდა ამიტომ მშვიდად იყო. უბრალოდ მის გევრდით ყოფნა ცუდად ხდიდა და მალე უნდოდა მოშორებოდა.
-უკვე გვიანია შენს ოთახს გაჩვენებ და სახლს ხვალ დაგათვალიერებინებ
-კარგი
-მეორე სართულზეა- კიბეებისკენ წავიდა. ანაც უკან გაჰყვა. ერთ-ერთ ოტახთან გაჩერდა და შევიდა. ძალიან დიდი და ლამაზი ოტახი იყო, ნათელ ფერებში, ერთმ მხარეს წიგნების კარადა იყო უამრავი წიგნით, ასევე სამეცადინო მაგიდა ,რომელზეც ლეპტოპი იდო. უზარმაზარი საწოლი, და საკმაოდ დიდი ოთახი რომელიც ტანსაცმლით იყო სავსე . ანამ ყველაფერს მოავლო თვალი და გაუკვირდა არ ელოდა ასეთ ოთახს.
-აქ სააბაზანოა . თეთრეული და პირსახოცები ამ კარადაშია . თუ რამე დაგჭირდეს დამიძახე გვერდით ოთახში ვარ და მაშინვე გავიგებ. ძილინების- უთხრა და გავიდა. ანას არაფერი უთქვამს. გარდერობში სასურველი პიჟამო აარჩია გამოიცვალა და ფუმფულა საწოლში დაწვა, ისეტი რბილი იყო თკბილად დაეძინა. თუმცა გამთენიისას მაინც შეაწუხა სიზმარმა, ისევ ცუდად იყო. ოთო კივილის ხმაზე მასთან შევიდა, ჯერ კიდევ არ იყო გონს მოსული ამიომ მთელი ძალით მოეხვია მოძალადეს, ის კი ამშვიდებდა და მასთან ერთად ტიროდა. ბოლოს ცრემლები შეიმშრალა, საწოლზე ფრთხილად დააწვინა გოგონა რომელსაც ნახევრად ეძინა და ვერ ხვდებოდა მის ირგვლივ რა ხდბოდა. იქვე სავარძელში ჩამოჯდა და ანას ძილის დარაჯი გახდა. ისე ჩათვლიმა ვერ გაიაზრა , დილით ანამ დაასწრო გაღვიძება . ოთო რომ დაინახა ოდნავ ამოიკივლა. მერე პირზე მიიფარა ხელი მიხვდა რომ ტყუილად დაიწყებდა კივილსეს უბრალოდ ინსტიქტურად დაემართა. გვერდი იცვალა მაგრამ მაინც ვერ მოითმინდა და ოთოს დააკვირდა,რომელიც პატარა სავარძელსი ოთხად იყო მოკეცილი, თავი გვერდზე ჰქონდა გადაწეული და ისე ეძინა . წარბები შეჭმუხვნოდა , თხელი ტუჩები გაფითრებული ჰქონდა, მუქი კანის ფერი მეტ ეშხს მატებდა ,ოდნავ მოზრდილი წვერი და გადაპარსული თავი. არადა ახსოვდა რომ თმა ჰქონდა .მერე გაახსენდა რომ წინა დღეს ნახა ასე შესაბამისად დაასკვნა რომ ახალი ვარცხნილობა იყო. ოთოს გამოფხიზლება მზის სხივებმა დააჩქარეს,როგორც კი შენიშნა რომ იღვიძებდა მაშინვე დახუჭა თვალები და სუნთქვაშეკრული დაელოდა მის გასვლად. ოთოს მთელი ხერხემალი სტკიოდა, ძლივს წამოდგა სავარძლიდან ,საწოლთან ჩაიმუხლა და ფრთხილად მოფერა სახეზე ანას , შემდეგ თმაზე და ძალიან ნაზად აკოცა ლოყაზე- ტკბილად დაიძინე პატარავ -ჩუმად თქვა და გავიდა. ანა კი ამ დროს სუნნთქვაშეკრული, აფორიაქებული იწვა და კიდე ვერ მოდიოდა აზრზე.

დილა ჯაფარიძეებთან ძლივს დაიწყო იმიტომ რომ ორივეს საკმაოდ დიდხანს გვეძინა. ასეა ორი უსაქმური რომ შეხვდება ერთმანეთს . ბოლოს მაინც მე გავიღვიძე ,ლაშას მკლავებიდან თავი დავიხსენი და სააბაზანოშ შევედი. მოვწესრიგდი ჩავიცვი და გავედი, ლაშიკოს ყველაფერი გადაეძრო და იწვა ასე მშვიდად ბალიშებში ჩაფლული.მუცელზე იწვა ხელები ჩემს ბალიშზე ჰქონდა მოხვეული და სახე შიგ ჩაემალა. რაღა ბალიშს ბარემ მე ჩამეხუტოს-თქო კი ვიფიქრე მაგრამ მერე მომინდა ცელქობა.თორემ ძალიან მოვიწყინე და ვგრძნობ ‘ვმძიმდები“ თუ არ ვიცელქე. სააბაზანოში შევედი ჭიქა წყლით ავავსე და ჩეს ქმარუკას წვეთ წვეთად დავასხი ზურგზე, ნელა მივყვებოდი ყელიდან წელისკენ, თანდათან უფრო იშმუშნებოდა მაგრამ ვერ გავაღვიძე მერე ერთიანად დავასხი ეს გაყინული წყალი და ისე უცებ წამოვარდა შეშინებული სიცილი ამიტყდა. ნუ მერე გავიქეცი, ის გაგიჟებული ღრიალებდა და მოსდევდა, ბოლოს ეზოში გავვარდი აუზღან ფეხი ამიცდა და შიგ რომ ვვარდებოდი ხელი ჩავავლე უკვე გვერდიტ მყოფ ლაშას და ისიც გავიყოლე. საშინლად არ მესიამოვნა ტანსაცმლის მიწებება, უსიამოვნო შეგრძნება იყო უცებ დასველება . თან ლაშას „გაბრაზებული“ მზერა რომელიც აშკარად სასიამოვნო დასჯჯას მიქადდა.
-ესეიგი ასე ხომ? ახლა სად გამექცევი გადარეულო?
-რა სახელია რამე საყვარელი რომ შეარჩიო არ შეიძლება? ქმრები ცოლებს, ფისოს ,ბაწიას, ანგელოზოს, ფერიას ეძახიან და შენ გადარეულს მეძახი?- თითქოს ძაან მანაღვლებდა შევუტიე ,თან უკან მივცურავდი. ის მშვიდად მოიწევდა, ბოლოს კიდეს შევასკდი და გავჩერდი. მეზარება ახლა სად გავიქცე . ლაშამ ხელები მომხვია წელზე მაისურს დაწვდა და თვალის დახამხამებაში გადამაძრო, ვაიმე უკვე მცხელა აუზშიც კი ,თან ჩემი ზედა საცვალის არ არსებობის გამო სიე სწრაფად შემოვიხვიე ხელები მკერდზე ალმური მომეკიდა. შორტის ღილსაც დაწვდა და ისიც გადააგდო მეთლახზე .თვალებში წინკები უთამაშებდნენ, სხეულზე ამიკრო, ხელები გაინთავისუფლა და გაყინულ ტუჩებზე ისე მეძგერა წამში ავხურდი, ავწითლდი, დავიწვი, მეგონა უდაბნოში ვიდექი ,არადა აშკარად წყალშ ვარ . ჩემი სხეული მის შიშველ გულ მკერდს ეკვროდა და აშკარად არცერთი ვიყავით კარგად . მუცელზე შემისვა და უკეთ მიმიკრა სხეულზე ,ყელზე გადავიდა ისე მკოცნიდა სხვა განზომილებაში ვიყავი, თითები მკერდზე ვიგრძენი და კვნესა ვერ შევიკავე .
მე ხომ იღბალი არ მაქვს ამ საქმეში . ეს დავასკვენი უკვე რადგან ჩვენი მცდელობა მესამედ ჩაიშალა. ამჯერად ყველაზე რთულად, აქამდე თავზე მაინც არ გვადგებოდნენ, რკავდნენ,ახლა ტელეფონი არ გვქონდა და ასე ნახევრად წყალს ზემოთ მყოფებს ნაბიჯების ხმა მოგვესმა .შემდეგ გიორგის ხმა გავიგე და მომინდა ჩემი ძმა მომეკლა. მარტო გიორგი არ იყო აშკარად
-ჯანდაბა.. მოვკლავ შენ ძმას...



არ ვიცი რა გამოვიდა წუხელ დიდხანს ვწერდი ლამის დამათენდა . მაპატიეთ თუ დაგგრუზეთ უბრამოდ ცოტა სხვა მხრივ მინდოდა დაგენახათ ჩემი წყვილი. შევეცდები მეტი გადახვევა აღარ მოვახდინო ეს ერთი თავი მაპატიეთ . სულ ცოტაც და დასრულდება