# 13 დეკემბერი

ზარი მაღვიძებს. თორნიკე იყო.
-ალიო (მე)
-როგორხარ მარო? (თორნიკე)
-რავი, შენ? (თორნიკე)
-კარგად, იცი გიო და გვანცა, ელენე და ნიკა ბაკურიანში რო წავიდნენ? (თორნიკე)
-ე? რამაგარია, არა რავიცოდი. (მე)
-ხოდა, ჩალაგდი. მე შენ, ლაშა და ანასტასია საღამოს გავდივართ! (თორნიკე)
-აუ, აუ, კაი რა! არგვინდა! (მე)
-ე, განწყობას მიფუჭებ, მარო! (თორნიკე)
-აუ, ეხა როგითხრა, არწამოვალთქო გაბრაზდები, მეზარებათქო გაბრაზდები და რავქნა? (მე)
-გაემზადე თორე... (თორნიკე)
-ჰა, რაო? (ლაშა)
-არაო ტო! (თორნიკე)
-ე, კუკლაჩკა ახურებ (ლაშა)
-აუ თქვენ წადით რა! (მე)
-ამოვიდეთ? (ლაშა)
-კაით, ხო, ნე, რომელზე? (მე)
-რაცადრე, მითუკეთესი. 5-ზე (ლაშა)
-კაიც (მე)
-ჭკუით (თორნიკე, ლაშა)

#გზაში
-კუკლაჩკა, გასვლაზე რატოახურებ ხოლმე? (ლაშა)
-ხო, გოგო, მართლა (ანასტასია)
-ჰა, მარო! (თორნიკე)
-უ, ხოიცით რო არმიყვარს და რავქნა? (მე)
-უნდა გიყვარდეს მარო, ხშირად გავალთ (თორნიკე)
ხელი მომხვია და ჩამეხუტა.
-აბა, კი. უბრალოდ ხათრი არგაგიტეხეთ. (მე)
-ეგონოს. (ანასტასიამ ლასას)
ჩამეძინა. როცა გამომეღვიძა თორნიკე ისე იყო ჩემზე ჩაბღაუჭებული თოთქოს საუკუნოდ რჩებოდა ჩემთან.
-შეხედე რაკაები არიან (ანასტასია)

-აუ ხო, არმეგონა ამბიჭს რამე თუდაასერიოზულებდა (ლაშა)
-აუ, მარო არიცი როგორია? ზუსტად ვიცი ძაან არუნდოდა წამოსვლა, მარა ხოიცი როგორ უყვარს (ანასტასია)
-კუკლაჩკა, რა კაია (ლაშა)
-ე! ბიჭო, შენ (ანასტასია)
-კაი, პუმაჩკა (ლაშა) აკოცა შუბლზე
მე ხელი არშევუშალე და თორნიკეს უფრო ძლიერად ჩავეჭიდე.
-არ გაიგუდონ ესენი (ანასტასია)
-კაი, რა ნახე რაკაები არიან (ლაშა)
-ბიჭო, ძაან უჭერს თორნიკე ხელებს (ანასტასია)
-როაწუხებდეს, კუკლაჩკა იტყოდა (ლაშა)
რამდენიმე ხნის შემდეგ.
-თორნიკე (ლაშა)
-ლაშა, როგორ მიფუჩებ ხოლმე განსაკუთრებულ მომენტებს.
(თორნიკე)
-გადმო, დავირალე რა (ლაშა)
-ბიჭო შენ აქ მოდი, ეს ცოდოა (თორნიკე. ლაშას ჩემზე მიუთითა)
-კი, ძმა მარა ეს? (ლაშა. მძინარე ანაზე ანიშნა)
-კაი დაიცა (თორნიკე)
მის წამოდგომაზე მეც გამეღვიძა.
-ოხ, კუკლაჩკა (ლაშა, თვალი ჩამიკრა)
-ანას სძინავს? (მე)
-კი, წინ დაჯდები? (ლაშა)
-ხო, და თქვენ უკან გადმოდით (მე)
ისე საყვარლად ეძნათ, რომ მეტიც არშეიძლებოდა.

#სახლში.
ბიჭებს ორსართულიანი სახლი უქირავებიათ. მყუდრო და ყველასგან მოშორებული. ოთახები ავარჩიეთ და გარეთ გასვლა გადაწყვიტეს.
-ეხა მისმინეთ, (მე) აქ წამოსვლაზე რაგდან დავთანხმდი მომიწევს ყველა სურვილს დავთანხმდე, მაგრამ, ახლავერ წამოვალ ჯობია დავრჩე, თან საჭმელს გაგიკეთებთ.
-აუფ, რაგაილექსა? (ანასტასია)
-ანა! კაი, კუკლაჩკა დღეს გეპატიება (ლაშა)
-შენ რასიზამ თორნიკე? (ანასტასია)
-დავრჩები რათქმა უნდა! (თორნიკე) ჩამეხუტა
-კაი (მე) მოვიშორე
წავიდნენ და ჩვენ ორნი დავრჩით.
-რაგჭირს შენ? (თორნიკე)
უცებ ჩემმა მობილურმა დარეკა.
-ეს ვინღაა? რამდენი 0-ია? (თორნიკე)
-ეგ მჭირს ზუსტად (მე)
-ალიო, რომელი ხარ? (თორნიკე)
-......... (0)
-მარის საიდან იცნობ? (თორნიკე)
-.......... (0)
-შენ მომისმინე ძმა,ეს გოგო მარტო ჩემია! და არ ვაპირებ ვინმეს გავუყო. თუ თავი გიყვარს შეეშვი, თორე სხვანაირად ვილაპარაკებთ. (თორნიკე)
-.......... (0)
-ასე, ხო? რატო არმითხრი? (თორნიკე)
-მადლობა. (მე) ჩავეხუტე
-ასეთები უნდა მითხრა, დამპირდი. და 0 რატო? (თორნიკე)
-გპირდები. იმიტო რო ის ჩემთვის 0-ია (მე)
-და ჩემზე რაგიწერია? (თორნიკე)
-უსასრულობა (მე) მაგრად ჩავეხუტე
-და რატო? (თორნიკე) თავზე მაკოცა
-იმიტო რო, შენ ჩემი უსასრულობა ხარ <3 (მე)
უცებ ოთახში ატირებული ანასტასია შემოვარდა ჩამეხუთა, მერე კიბეები აირბინა. ლაშა მიზდევდა. გავაჩერე.
-რა ხდება ლაშა? (მე)
-კუკლაჩკა, დაელაპარაკე რა, გთხოვ (ლაშა, ჩამეხუტა)
-კაი, მომიყევი (მე)
-ვსრიალებდით, ერთ გოგოს ფეხი აუცდა დავეხმარე და რომოვიხედე ანასტასია აღარ იყო. (ლაშა)
-კაი დაწყნარდი ავალ! თორნიკე მიხედე ორივეს! (მე)
-ვინ ორივეს? (თორნიკე)
-საჭმელსაც და ლაშასაც, ეს გოგო გამაგიჟებს, როგორ შეიძლება ასეთ რამეზე ან საერთოდ რამეზე ეჭვიანობა? (მე)

#ანასტასია
-გამიღე კარი. (მე)
-არა, წადი! (ანასტასია, სლუკუნებდა)
-გოგო! დროზეთქო (მე)
გააღო და ჩამეხუტა
-იცი... (ანასტასია)
-ვიცი (მე) და სულელი ხარ
-რატო? ხელი მკრა (ანასტასია)
-რატო? (მე) დაჯექი რა და მომისმინე. რის გამო ჩხუბობ? გოგოს უნდა შეხედოს ბიჭმა, იმის გასაანალიზებლად, რომ გვერდით ყველაზე კაი ყავს. შენ კიდე ლაშაზე ეგ რამგაფიქრებინა?შენსმაგივრად მრცხვენია. იჭი ფეხზე ძლივსიდგა ისე ნევრიულობდა.
-მართა? (ანასტასია) დებილი ვარ, გამოშვი.
-დაიცა. (მე)გამოიცვალე, მოწესრიგდი და 2 წუთში ჩამო.
-OK (ანასტასია) მაკოცა, ყველაზე კაები მყავხართ.
კიბეზე ჩავდიოდი, როცა გავიგონე
-კაი გაუვლის (თორნიკე)
-ეხ, თორნიკე ასეთი არიყო. გაუფრთხილდი მარის, ოქროა, ეჭვიანობა საერთოდ არ იცის. ერთგულია და ყველანაირად კარგი. (ლაშა)
-აბა, რასჭორაობთ? (მე)
-კუკლაჩკა, რაქენი? (ლაშა)
-2 წუთში ჩამოვა. (მე)
ჩამეხუტა და მაკოცა.
-ყველაზე კაიხარ (ლაშა)
-ხო (თორნიკე) ჩამეხუტა

სუფრა გავაწყვე, ანასტასია ჩამოვიდა და ჩაეხუტა ლაშას.
-ბოდიში, დებილი ვარ, გპირდები აღარასდროს ღარ ვიზამ (ანასტასია)
-კაი, პუმაჩკა, გაპატიე (ლაშა) ჩაეხუტა და თავზე აკოცა
-მარი როარა (ანასტასია)
-კაი, აღარ უნდა ამდენი (მე) დავსხდეთ
ვივახშმეთ და დასაძინებლად წავედით.
მე და თორნიკე ისე ჩავეკარიით ერთმანეთს რომ კიღამ გავიჭყინტეთ, მაგრამ, მთელი ღამე მაინც ასე გავატარეთ.