დილით საბა გავაცილე,თან მინდოდა ცოტა გამეიარა,იქნებ სანდროც მენახა რა იქნებოდა ჩემიდაბადების დღის შემდეგ საერთოდ არმინახავს,არც წერილი გამოუგზავნია არც სადმე შემიმჩნევია, ისე წერილების მოწერა რაღაც წინა საუკუნეებში მაბრუნებს თითქოს მაგრამ მომწონს კიდეც.. თებერვალმა სწრაფად გაირბინა,მიყვა მარტიც და აპრილიც სანდრო ისევ არ ჩანს,სამაგიეროდ დღე დღეზე თომა მამისს ჩამოიყვანს,მე საატესტატოები მეყება ერთ თვეში,ჩემძმას ამ თვეში და ივლისში მისაღები,ეჰ საწყალი ანდრია.. საბას პატარა ძმა შეეძინა ილია,ისეთი საყვარელია,რომ ვნახე თავი ძლივს შევიკავე,რომ არ მეკბინა იმ საყვარელ თეთრ,ნაზ და დიდ ლოყებზე.. ნიკა და თათია უკვე 2თვეა ერთად არიან,3ხდება ისინიც ისეთი საყვარლები არიან.. ლუკა ცდილობს ჩემთან ახლოს იყოს მაგრამ როგორც ანდრია ამბობს,ყვეკაზე უკარება ადამინივარ და ეს ძალიანაც ახარებს .. მაისი ჩემი საყვარელი თვეა,თუმცა სკოლაში სიარული უკვე მოსაბეზრებელია,ზოგადად ყველაფერი მოსაბეზრებელია,ლიზას ერთი სული აქვს არდადეგები როდის დაწყება,რომ დაქალთან აგარაკზე ავიდეს და შემდეგ გონიოში წავიდეთ,იქ სახლი გვაქვს ყოველ წელს უკეთესი ხდება იქ დასვენება.. ვატყობ დედას მამა როგორ ენატრება,ვატყობ როგორ განიცდიან ერთმანეთის გარეშე ყოფნას,მამამ თქვა შეიძლება უფრო ადრე დავბრუნდეო,ვეცდები პროექი მალე დავასრულოო,ნეტა მალე ჩამოვიდეს და აღარსდროს წავიდეს..
18 მაისი,ანდრიას ბოლო ზარამდე 2 დღე დარჩა,თომამ აღელვებულმა დამირეკა და მთხოვა სკოლა გამეცდინა სა ერთ-ერთ სკვერში შევმხვდარიყავი
-როგორ ხარ კაწი?
-მე კარგად შენ ?
-რავი,რაღაცაე უნდა ვილაპარაკოთ
-გისმენ
-მოკლედ მამაჩემი ჩამოვიყვანე,სააავადმყოფოშია არ გითხარი იმიტორო მოინდომებდი იქ მოსვლას,არმინდოდა საავადმყოფოში მოსულიყავი გამიგე რა..
-განაგრძე!
-მოკლედ მამაჩემს სჭირდება სასწრაფო ღვიძლის ოპერაცია, ერთადერთი დონარი კი მევარ
-შეეენ ? კიმაგრამ შენ ძალიან პატარა ხარ ამისთვის,ამხელა ოპერაციის გადატანა შენთვის არშეიძლება,მარარის შენი ორგანიზმი ძლიერი
-კატერინა! ის მამაჩემია,არვაპირებდი არც ამის თქმას მაგრამ რომ ვერ მანახავდი კაი ხანი მერე დედაჩემს აიკლებდი კითხვეით და მერე ის გეტყოდა და კაროჩე რა..
-რანაირად მელაპარაკები? ამის დამალვა გინდოდა? კითხვებით ავიკლებდი? რანაირად მელაპარაკები საერთOდ ვერ გცნობ თომა
-ვერც მე გცნობ კატერინა
-მეე?
-ხო შენ,ამდენი ხანი ვერაფერს ხვდები?
-რასუნდა მივხვდე?
-ვერაფერს ხვდები?
-ვერა
-კაი დაიკიდე
-დავიკიდო?
-ხო აი დაიკიდე,რომ მიხვდები მერე ვილაპარაკოთ
-დავიღალე ქარაგმებით ლაპარაკით
-კაწია ამაშუკელო მიყვარხარ,ამის გაგება რთულია? ამდენი ხანია ვმეგობრობთ და აი შემიყვარდი,ჩემთავს ვერცნობ გესმისს? ვერ ვცნობ,არმინდოდა ეს მეგობრობა სიყვარულში გადაზრდილიყ,არმინდოდა ჩვენი ურთიერთობა დამთავრებულიყო,მხოლოდ იმიტომრომ მე შემიყვარდი ასე ძლიერ,შენ კიდე? მთელი თვეებია სანდროზე ფიქრობ! გაინტერესებს ვინ არი ის ბიჭი ვინც შენნაირი ტატუ გაიკეთა ? მე ვარ (მითხრა და მანახა ტატუ რომელიც თითზე ქონდა კიმაგრამ როგორ ვერ შევამჩნიე ამდენხანს) იცირატომ გავიკეთე? ვიცოდი რომ ოდესღაც მომიწევდა ამის თქმა,რომ მიყვარხარ მთელი არსებით და შენ წახვბდიდოი ჩემგან აი ასე ადგებოდი და წახვიდოდი იმიტომრომ შენთვის საუკეთესო მეგობარივარ,ბიჭი რომელზეც ყველაფერი იცი და ისიც ციცი რომ არასდროს შეუყვარდები სხვანაირად.. ბოდიში კატერინა,მაპატიე არმინდოდა მაგრამ თავისით მოხდა,ვებრძოდი ჩემ თავს მაგრამ არ გამომივიდა,დამიჯერე გთხოვ არგამომივიდა.. ეს ტატუ კი იმიტომ მაქვს რომ შენრომ წახვალ მე ყოველთვის მექნება შენთან დამაკავშირებელი ნიშანი! მიყვარხარ კატერინა,მაპატიე მაგრამ ეს ასეა..
ტირილი დავიწყე,თავს მარტოსულად ვგრძნობდი,არვიცოდი რაუნდა მეთქვა რაუნდა გამეკეთებინა..თომა? ის? არა არმჯერა.. ეს უბრალოდ ძალიან ცუდი სიზმარია!!!
-კატერინა შემომხედე, ნუ ტირიხარ გთხოვ, არუნდა მეთქვა? როდემდე არუნდა მეთქვა ოდესმე ხომ გაიგებდი?
-არა არუნდა გეთქვა იცი რატომ? იმიტომრომ შენ ერთადერთი ადდამიანი იყავი ჩემ ცხოვრებაში,ვისაც ბოლომდე ვენდობოდი,ვინც ჩემი ყოველი ნაბიჯი იცოდა,ვინც ბოლომდე მიცნობდა..და ახლა რაიქნება? მითხარი რაიქნება? არაფერიც არიქნება.. აი თურმე რატომ არმნახულობდი აი თირმე რატომ იჭერდი თავს შორს ჩემგან,ყოჩაღ თომა,შენ ხომ,ჩემი თომა იყავი,ის თომა ვინც საუკეთესო იყო ჩემთვის. .რატომ გამიკეთე ეს? რატომ მაინდამაინც შენ? არა არმჯერა მითხარი რომ მატყუებ გთხოვ.. მითხარირომ ცუდი ხუმრობა გამოგივიდა.. გთხოვ თომა მითხარი.. გეხვეწები მითხარი თომა,თომა წამოდგა და ჩემ წინ დადგა ვერაფერს ამბობდა ჩემკენ მოიწია და ქვევით ჩამოიქია თავი თავზე მომადო და თავისი ნაზი შეხებით მომწმინდა ცრემლები..
-მაპატიე,უბრალოდ მაპატიე
-არ შემიძლია თომა,ახლა მე არაფერი არ შემიძლია,რატომ შეგიყვარდი მე ? რატომ მაინდამაინც მე ?
-იმიტომ რომ შენ ხარ ის ვინც ჩემი მეორე ნახევარია
-არა თომა შენ ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყავი ყოველთვის..
-გახსოვს პირველად რომ გითხარი ფრხილად იყავი არ შეგიყვარდეთქო?
-კი
-მეგონა მაშინ რაღაცას მიხვდი,მაგრამ ისეთი სულელი მყავხარ
-გაჩუმდი,გთხოვ მარტო ის მითხარი რომ ეს ცუდი ხუმრობაა
-კაწი,მე მხოლოდ იმას გეტყვი რომ მიყვარხარ და მაპატიე,არგთხოვ ჩემ მონახულებას ოპერაციის შემდეგ,იმიტომრომ უკვე ბედნიერივარ ოპერაციამდე რომ გნახე,რავიცი რახდება იქნებ ვეღარასდროს გნახო
-არა თომა,ეგ არგაიმეორო,რატომ არშემიძლია გავბრაზდე? გიტცირო გცემო ამის გამო? რატომმ?
ახლოს მიმიზიდა და ჩამიხუტა,ყველაფრის მიუხედავად ის ჩემი ერთადერთი ნამდვილი მეგობარია
-უნდა წავიდე
-გპირდები რომ მოვალ საავადმყოფოში და ვიცი რომ ოპერაციის მერე მეტყვი რომ მატყუები ამ ყველაფერს,ვიცი მე დარწმუნებული ვარ
-არა კატერინა შენ ჩემი ერთადერთი სიყვარული ხარ.. მითხრა ადგა და წავიდა,ჩემი თომა!! რაგავვაკეთო სად წავიდე? რანაირად ვაპატიო?რაგავაკეთო უნდა მივეჩვიო თომას გარეშე ცხოვრებას? ვეღარ დავურეკავ ნებისმიერ დროს,ვეღარ ვიქნებით სულ ერთად,ვეღარ ვილლაპარაკებთ ერთად,ვეღარ ვიცინებთ ერთად,ვეღარ ვიცეკვებთ ერთად,ჩემი თომა ჩემი აღაარაა..ტელეფონი ამოვიღე ჩანთიდან და ანდრიას დავურეკე მასწავლებელთან იყო მაგრამ სხვა გზა არმქონდა,ესე სახლში ვერ მივიდოდი..
-ანდრია
-რამოხდა კაწი? რახმაგაქ? კარგად ხარ ?
-არა ანდრია არვარ კარგად,გთხოვ შემხვდი, გეხვეწები სულ მარტო ვარ,არვიცი რაგავაკეთო..
-რამოხდა მითხხარი
-უბრალოდ მოდი გთხოვ
-კაი გამოვდივარ
ანდრია ზუსტად 5 წუთში ჩემთან გაჩნდა,ყველაფერი მოვუყევი ვერ ვჩერდებოდი ცრმელებს უბრალოდ ვერ ვიკავებდი.
-მომისმინე დამშვიდდი ეხლა,ეს რომ გამორიცხული არიყო შენც ხოიციოდი?
-არა ანდრია ამის გარდა ყველაფერს წარმოვიდგენდი,სულ მარტო ვარ გესმის სულ მარტო!
-მარტო? რეებს ბოდავ? მერისთვის გყავარ? მე ყოველთვის შენს გვერდით ვიქნები,გასაგებია რომ მეშენი ძმა ვარ და არა საუკეთესო მეგობარი,მაგრამ კაწი შეიგნე არსებობს ბიჭის და გოგოს მეგობრობა მაგრამ ყველაფერს აქვს თავისი ზღვარი,არის რაღაც ზღურბლი რომელსაც არუნდა გადააბიჯო! არუნდოდა გადაებიჯა მაგრამ ხოხედავ მისგან დამოუკიდებლად მოხდა ეს.. შენ ვერასდროს აპატიებ მას მაგრამ არც მისთვის იქნება შენი დავიწყება აადვილი,ადექი ეხლა სახლში წავიდეთ..
მე მყავს ძმა სახელად ანდრია ამაშუკელი,როომელიც ვიცი რომ არასდროს მიღალატებს და დამტოვებს მარტო... მიუხედავად იმისა რომ ჩემი ძმაა,ცდილობს მეგობრად მომეპყროს და არ დაიწყოს ძმური რაღაცეებიმმაგრამ წამოვლები ყოველთვის აქვს.. სახლში მივედით,ანდრიამ დედას სთხოვა კითხვები არ დაესვა ჩემთვის,და რომ თვითონ მომხედავდა,ჩემოთახში შემიყვანა,ამდენი ტირილისგან სუსტად ვიყავი,ვერაფერს ვხედავდი ნორმალურად,ვერც ვაზროვნებდი,არაფერი არმინდოდა..ის ვიცოდი ორმ დღეს ოპერაიცა იყო დანიშნული მაგრამ მისვლა არ შემეძლო,მასთან ახლოს ყოფნა არ შემეძლო,ვიფიქრე ოპერაცია რომ დამთავრდება მერე მივალთქო,და ვნახავ რაცარუნდა იყოს ის ხომ მაინც ჩემი საუკეთესო მეგობარია-იყო.. რთულია ამასთან შეგუება.. ჩამეძინადილით ანდრიას და დედას ჩხუბმა გამაღვიძა,მესმოდა როგორ ეუბნებოდა ანდრია არუთხრა არაფერი მეთვითონ დაველაპარაკებიო.. ლაპარაკი ჩემზე იყო,აშკარად რაღაც მოხდა..ქვევით ჩავირბინე და ვხედავდი როგორი შეშინებული სახე ქონდა დედას..
-რამოხდა?
-არაფერი რაღაც უაზრობაზე ჩხუბობენ(ლიზა)
-რა არუნდა გავიგო ანდრია?
-შენ რაშუაში ხარ?
-აბა ვინარის?
-არაფერი კაროჩე მე მეხება
-ესეიგი მეც
-აუ მე წავედი დე ეხა აქ ორთაბრძოლა გაიმართება(ლიზა)
-ანუ არაპირებ თქმას?
-არა
-კარგი,ავბრუნდი ოთახში შავი ტყავის კურტკა შავი გრძელი კაბა გვერძე ცოტა შეხსნილი,თმა ავიწიე,ჩანთა ავიღე და გარეთ გასვლა დავაპირე
-სადმიდიხარ?
-ელეენე უნდა ვნახო
-ძალიან კარგი
-დე მე საღამომდე არმოვალ
-ჭკვიანად,და თავს გაუფრთხილდი..
სადარბაზოდან რომ გავედი,ნაცნობი ხმა მომესმა
-ხიფათიანო
-ვაიმე როგორ შემაშინე
-შეგაშინე?
-ხო
-ბოდიში
-არაუშავს
-როგორ ხარ?
-რავიცი შენ?
-რავი
-გამიკვირდა რომ გნახე
-არმიყვარს როდესაც ვინმეს თავს ვაბეზრებ
-ან გიყვარს როცა ანატრებ
-მოგენატრე?
-ეს უბრალოდ სიტყვის მასალა იყო
-გავიგე რაც მოხდა და ძალიან მეწყინა
რაგაიგო? ის რომ თომამ სიყვარული ამიხსა? რანაირად გაიგო?
-ვერ მიხვდი?
-შენი მეგობრის თომას ამბავი
კინაღამ გულმა დამარტყა
-შენ საიდან იცი?
-ჩემი ნაცნობი იცნობს და იმან მითხრა
-სანდრო იქნებ პირდაპირ მითხრა
-მოიცა შენ არაფერი იიცი?
-რამე უნდა ვიცოდე?
-ოპერაციის შემდეგ ძალიან სუსტადაა,გონს ჯერ ვერ მოვიდა,ექიმები მაბობენ,რომ მისი ორგანიზმი ამისთვის ძალიან სუსტი იყო მაგრამ ის რადგან ერთადერთი დონორი აღმოჩნდა ოპერაცია მაინც ჩატარდა,შეიძლება ვერ გაუძლოს ორგანიზმმა
ამ სიყვერბის გაგონებაზე გული წამივიდა,არაფერი აღარ მახსოვს,გონს რომ მოვედი მისაღებ ოთახში ვიწექი,ანდრია,დედა და ლიზა თავზე მედგნენ
-რამოხდა?
-გული წაგივიდა,და იმ ბიჭმა უკვე 2 გადაგარჩინა
-უნდა წავიდე,თომა ვნახო
-ვერსადაც ვერ წახვალ სანამ კარგად არ გახდები,(ანდრია გაბრაზებული იყო)ის მაინც კომაშია შენ ვერაფერს გახდები..ვიცოდი რომ არუნდოდა ამისთქმა მაგრამ იმდენად ღელავდა ჩემზე,რომ მისდაუნებურად წამოცდა,მისსიტყვებზე იმდენად ვინერვიულე მეორედაც წამივიდა გული..ამჯერად უკვე ჩემ ოთახში ვიწექი,შევამჩნიე ღამე იყო ამიტომ ბალიშზე თავი დავდე და დაველოდე გათენებას...