მისი თვალები რაღაც არაამქვეყნიურ სილამაზეს წარმოადგენს.დიდ სიყვარულს და სითბოს აღვივებს ჩემში.მიყვარს როცა მისი თვალები ცისფერია,მე ვიცი,რომ მაშინ ის ძალიან ძალიან ბედნიერია.საშინლად არ მიყვარს როდესაც მის მრგვალი სფეროები ჭაობს ემსგავსება,მწვანდება,ის მაშინ გაბრაზებულია ან რაღაც სტკივა მე კი ეს არ მომწონს..არ მიყვარს.

მე ლეა აბაშიძე ვარ 18 წლის.ბავშვთა სახლში გავიზარდე.იქ გავატარე ჩემი ბავშვობის საუკეთესო წლები,იქ გავიცანი მარიამი,ის ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყო,მაგრამ განშოორება მოგვიწია რადგან ის მდიდარმა ამერიკელმა ოჯახმა იშვილა 14 წლის ასაკში.18 წლის რომ გავხდი იქედან წამოსვლა მომიხდა.სწავლა ყოველთვის მიყვარდა და კარგადაც ვსწავლობდი.სკოლა წარმატებით დავასრულე,ეროვნულ გამოცდებზეც გავედი იმის იმედით,ჩავაბარებდი.ახლა კი პასუხებს ველი,უფრო სწორად ველი რომ დააფინანსება მომივა თორემ ისე სწავლას ვერ გავაგრძელებ.ბავშვთა სახლიდან წამოსვლი შემდეგ ერთი კვირა ქალთა საერთო საცხოვრებელში გავატარე.სამუშაოს ვეძებდი დღე და ღამე მაგრამ არაფერი გამოდიოდა.იქ ერთი ქალი გავიცანი სამუშაო შემომთავაზა კლუბში,მეც სიხარულითდავთანხმდი რადგან ჩემი ფული მექნებოდა,საარსებო ფული.კლუბი ქალაქიდან ცოტა მოშორებით აღმოჩნდა,იქ უკანა კარიდან შევედით,ცხვირი ამიწვა სასმელისა და სიგარეტის სუნმა.შემდეგ ერთი ქალი მოვიდა ჩემთან და გამეცნო.
-მე თამლა ვარ ამ კლუბის მეპატრონე,წამოდი გამომყევი შენს სამუშაო ადგილს გაჩვენებ-ქალს უკან გავყევი,ცოტა ვულგარულად ეცვა ჩაცმული რაც კარგად არ მომხვდა თვალში.
-ეს შენი ოთახი იქნება აქ მოემსახურები კლიენტებს
-ოთახიი?კლიენტები?კიმაგრამ მე ხომ აქ მიმტანად უნდა მემუშავა?
-არა საყვარელო შენ აქ კაცებს დაუკმაყოფილებ თავიანთ მოთხვნილებებს,თანაც საკმაოდ ლამაზი და ახალგაზრდა ხას,შენში ბევრ ფულს გადამიხდიან
-არა მე ახლავე მივდივარ აქ ვერ ვიმუშავებ არ შემიძლია-ვყვიროდი და უკვე ვტიროდ კიდეც როდესაც სახეში ძლიერი წვა ვიგრძენი
-მომისმინე პატარა ზუკნავ აქ ვინც შემოდის უკან ვეღარავინ გადის ამიტომ დამემორჩილე და შენს საქმეს მიხედე-გავიდა და გავიგე როგორ ჩამკეტა გარედან.საწოლის გვერდით კუთხეში მივიმალე და ტირილი დავიწყე,არ შემეძლო ასე ცხოვრება ,მე ხომ კარგ ცხოვრებაა და სწავლაზე ვოცნებობდი...არ ვიცი ზუსტად რამდენხანს ვიყავი ასე,მაგრამ კარის მოჯახუნების ხმამ გამომაფხიზლა.
-ოუ მართლაც ლამაზი ყოფილხარ პატარა ზუკნავ-ჩემსკენ მთვრალი და საშინლად ამაზრზენი კაცი წამოვიდა,საშინლად შემეშინდა არ ვიცოდირა გამეკეთებინა
-არ მომეკაროთ გთხოვტ-ვტიროდი და თან მაგრად ვიხვევდი ჩემს ერთადერთ ჟაკეტს სხეულზე
-რატომ?არ მოგწონვარრ?სამაგიეროდ მე მომწონხარ ლამაზოო-ამაზრზენად იცინოდა,ხელი მომკიდა და ჩემი კოცნა დააპირა მე კი სახეში გავარტყი,ვყვიროდი და შველას ვითხოვდი
-ძუკნავ გაჩვენებ როგორ უნდა სახეში გარტყმა და ყვირილი-სახეში იმდენად ძლიერად გამარტყა რომ თავბრუ დამეხვა და ლოგინზე დავვარდი,ის კი ჩემს ზემოდან მოექცა,მხოლოდ ყვირილის უნარი მქონდა დარჩენილი...მაიკა შემომახია და ჩემი მკერდის კოცნა დიცყო...ეს სულს მიყინავდა და მკლავდა,იმდენად ამაზრზენი იყო ეს ყველაფერი რომ სიკდილი მერჩივნა,ბოლოს ხელები გამიკავა,კაბაც შემომახია და ქამრის გახსნა დაიწყო...

მე დემეტრე ახვლედიანი ვარ 28 წლის,ბიზნესმენი.უკვე სამი წელია რაც მამაჩემის კომპანიას ვმართავ.დედა და მამა გერმანიაში ცხოვრობენ.მე მყავს არაბიოლოგიური ძმები რომლებიც ჩემთვის ყველაფერს წარმოადგენენ-ვაკო,თორნიკე და კოსტა.როგორც ყოველთვის დღესაც ჩვენს საყვარელ კლუბში წავედით სამსახურის შემდეგ.დაახლოებით სამი ჭიქა ვისკი მქონდა დალეული როდესაც ერთ ქერა ლამაზმანს ხელი მოვკდე და ოთახისკენ წავიყვანე.უკვე ოთახთან ვიყავით,როდესაც ყვირილის ხმა გავიგე შველას ითხოვდა.ვერ მოვითმინე და კარებისკენ წავედი მაგრამ ჩაკეტილი იყო,ხმა უფრო განწირული ხდებოდა კარები შევამტვრიე,საწყალი უსუსური გოგ დავინახე რომელსაც ვიღაც მხეცი კაბას ახევდა.ხელი მოვკიდე და ლოგინიდან გადმოვაგდე
-შე ახვარო , პიდარსტო გოგოს როგორ უნდა მოექცე არ გასწავლეს ხო?ხოდა მე გასწავლი შეახვარო-მანამდე ვურტყი სანამ არ გაითიშა შემდეგ კი გოგონასენ წავედი რომელიც გათიშული იჯდა კანკალებდა და ჩუად რაგაცებს ბურდღუნებდა,მისკენ წავედი აყვანა მინდოდა მაგრამ გამაჩერა
-არ მომეკარო-იყვირა ბოლო ხმაზე
-ნუ გეშინია არაფერს დაგიშავებ,აქედან წაგიყვან გპირდები-თვაი ძლივს დამიქნია,ხელიში ავიყვანე მოსაცმელი მოვახურე და წაყვანა დავაპირე,როდესაც გზაზე ვიღაც ქალი გადამეღობა
-გოგოს ვერსად ვერ წაიყვან-ბრძანებლური ტონი ქონდა რამაც ძალიან გამაღიზიანა,მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე ბიჭებს დავუძხე და მე გოგოსთან ერთად წავედი
-ვაკო გთხოვ მოაგვარეთ ეს ყველაფერი,გოგოს ჩემთან წავიყვან და მერე თქვენც ამოდით
-კაი ძმა მიდი არ იდარდო-მანქანის კარი გავაღე ჩავსვი ჩემი პიჯაკი მოვახურე და წავედით.გზაში ჩაეძინა,ჩემს ოთახში დავაწვინე, მეც იქვე დივანზე ჩამოვჯექი და ექიმს დავრეკე
-მაკა ბოდიში რა თუ გაგაღვიძე
-არ გრცხვენიაა?მოხდა რამეე?
-აუ ჩემთან ამოდი რა ერთი გოგო უნდა გასინჯო
-აიი ნახევარ საათში მანდ ვარ-გოგონამ უცებ ყვირილი დაიწყო ძილში თნ ტიროდა და შველას ითხოვდა,ეგრევე მივვარდი და მის გამოფხიზლებას ვცდილობდი
-აქ ვარ დაწყნარდი ვერავინ ვეღარ მოვა და ვერაფერს ვერ დაგიშვაებს
-მადლობა...მადლობა...მადლობა-ჩუმად ჩურჩულებდა და ისთერიულად ტიროდა,არ ვიცი იმ დროს რატომ მაგრამ მინდოდა ის არაკაცი მომეკლა ვინც მის თითოეულ უჯრედ შეეხო
-შენ რომ არა ალბათ მოვკვდებოდი...
-ჩუუ!...სამადლობელი არაფერი ახლა ექიმი მოვა და გაგსინჯავს
-სააბაზანო სად არის?არ შემიძლია უნდა ჩამოვიბანო ყველა ის ადგილი სადაც ის ურჩხული მეხებოდა
-აი იქ შედი,პირსახოციც იქ არის და ტანსაცმელსაც მოგცემ რამეს
-მადლობა ყველაფრისთვის-ეს მითხრა და უცებ შევიდა სააბაზანოში,მე კი მისი ჟაკეტი ავიღე და იქედან მოსწავლის ბარათი გადმოვარდა,ერთ ადგილას გავშეშდი,ის ხომ ჯერ 18 წლის იქნებოდა,იქ როგორ ან საიდან მოხვდა არ მესმის.ამასობაში ბიჭებიც მოვიდნენ
-რა დაგემართა რატო წამოიყვანე ის გოგო?
-მოსწავლეა ალბათ ან ახალი დამთავრებული აქვს სკოლა,როგორც ჩანს მოტყუებით მიიყვანეს იქ,ვიღაც ცდილობდა ძალა ეხმარა,განწირული ყვიროდა და ვერ მოოვითბინე...
-კაი ტო ღადაობბ?ახლა სად არის?
-აბაზანაშია ,შოკირებულია მომხდარის შემდეგ
-აბა რა იქნება ტო...ბავშვია ჯერ-ამ დროს აბაზანიდან მსხვრევის ხმა გავიგე და იქეთ გავიქეცი
-კარგად ხარ?-კარზე ვაკაკუნებდი მაგრამ ხმას არ იღებდა,ხუთი წუთის შემდეგ კი კარი შევამტვრიე და სისხლშ მოცურავე დავინახე...ვენები გადაჭრილი ჰქონდა,პირსახოცი მოვახვიე და გიჟივით გავვარდი გარეთ...

------------------------------------------------------------
გამარჯობა ბავშვებოო <3 დაგიბრუნდითთ <3 იმედია მოგეწონებათ ახალი ისტორია <3 ველი შეფასებებს <3