შემომტვრევის ხმა სადაც გაცეცხლებული დამიანე იდგა....
გიორგიმ დამიანე რომ დაინახა მარიამის სხეულს მოშორდა და მისკენ შეტრიალდა..
-რაო ძამიკო მოხვედი?
-მარიამს თითი არდააკარო შენი არაკაცი დედა შე*ეცი!
-შენ შეგეკითხები ჩემ ცოლს შევეხები თუ არა!როცა მომინდება მაშინ ვიხმარ და შენ ხელს ვერ შემიშლი...
გიორგიმ ეს თქვა და დამიანემ სახეში მუშტი უთავაზა,ერთმანეთს ცხოველებივით ჯიჯგნიდნენ..სახე დასისხლიანებული ქონდათ ორივეს დ. ხელები გადაყვლეფილი,დამიანე ღრიალებდა.
-როგორც სხვებს უმწარებდი ცხოვრებას არმოგქემ უფლებას მარიამსაც ისე გაუმწარო ცხოვრება და ისე ცხოველურად მოექცე!!
-შენ? შენ მეუბნები მაგას???????! დაგავიწყდა რაგამიკეთე? შენი წყალობით ვარ დღეს ესეთი ხო არგაიწყდება?
-არაფერი არიცი და მოკეტე!შენ საქციელზე შენ ხარ პასუხის მგებელი და არა მე!
-ყველაფერი მშვენივრად ვიცი!არგაგახარებ ძმაო ეს იცოდე!მიჩუქნია ეს ბო*ი შენთვის როგორც გაგიხარდეს ისე იხმარე შენ ხომ მაგაში სპეცი ხარ!
-ამის დედა შე*ეცი რაც არ იცი იმას ნუ ლაპარაკობ!მარიამზე ზედმეტი არაფერი თქვა დღესვე მოაწერ განქორწინების საბუთებს ხელს და გაქრები სამუდამოდ მიდი ცხოვრებიდან!
-ჰაჰაჰაჰ შენჯ აზრით რამეში მჭირდება ეს შენი მარიამი? შენი საყვარელი მამიკოს ახირება იყო მისი ცოლად მოყვანა!ეგონა ამით გამომასწორებდა!მას ხომ ჩემი არჩევანი არმოეწონა!ირონიულად იღიმოდა მაგრამ ამ ღიმილის უკან რამდენი სევდა იმალებოდა რომ იცოდეთ...
ეს უთხრა და სახლიდან გავარდა.
და მარიამი? მარიამი სად იყო ამდროს??? ლოგინში იყო ატუზული სრულ შოკში მყოფი...ღმერთო ეს რანახა მისმა თვალებმა..ჯერ ერთი შოკი მიიღო ორი ერთნაირი რომ დაინახა ისე გავდნენ ერთმანეთს გარჩევა შეუძლებელი იყო,მაგრამ იმდენად იყო შეჩვეული დამიანეს მის ხმას ცნობდა....მეორე შოკი ის იყო რასაც უსმენდა ისეთ რაღაცეწბს ამბობდნენ ვერ გებულობდა ვერაფერს..გიორგი მასზე რა სიტყვებს იძახოდაა..თვალები ტირილისგან დასიებული ჰქონდა..დამიანე მისკენ გაიქცა და ხელებიმოხვია..
-ჩშ..ჩშ ჩემო პატარა! ყველაფერი კარგადა არმივცემ არავის შეგეხოს მხოლოდ ჩემი ხარ!დამშვიდდი..
-არ მომეკაროოოოოოოოოოოო
მარიამმა იმხელა ხმაზე დაუყვირა დამიანე შიშისგან შეხტა.
-არგაბედო გემის? სასწრაფოდ ოთახიდან გადი!!!მალე!
-მარიამ ყველაფერს აგიხსნი..ყველაფერი ისე არა როგორც შენ გგონია..
-სამამდე ვითვლი!1,2,3!!!
-კარგი გავდივარ.
დამიანე ოთახიდან გავიდა მარიამი სააბაზანოში შევიდა აი სრულ შოკში იყო ვერ ხვდებოდა ან რახდებოდა ან რაუნდა ექნა ეხლა? იმას მიხვდა ძმების საუბრიდან გამომდინარე რომ მასთან 1თვე გიორგის ნამდვილად არ გაუტარებია და მასთან დამიანე იყო..ანუ რა გამოდიოდა რომ..ის და დამიანე..ო ღმერთო..გადაწყვიტა წასულიყო..სააბაზანოდან გამოვიდა პატარა ჩანთაში ჩაალაგა ტანსაცმელი და საჭირო ნივთები და ოთახიდან გავიდა..მისაღებ ოთახში ნერვიულად მოსიარულე დამიანე დაინახა რომელმა კედელს მუშტი კრა..მარიამი გავიდა მისაღებში დამიანემ ჩანთით ხელში რომ დაინახა გული გაუჩერდა..
-გთხოვ ყველაფრის ახსნის საშუალება მომეცი!გთხოვ!
-არა საჭირო!
-მარიამ გთხოვ!ასე ვერ წახვალ! ასე ვერ დამტოვებ!
-მშვენივრადაც დაგტოვებ!ვინ ხარ შენ ჩემი საერთოდ რომ ვერ დაგტოვო?შენი სახელიც არვიცი...ჰო მემგონი დამიანე არა?ირონიით გაჟღენთილი ტონით ეუბნებოდა..
-მარიამ ნუ მაგიჟებ!არავინ ვარ არა? შენ გჯერა შენი ნათქვამის?
-კარგად!
-იმედია როდესმე ახსნის საშუალებას მომცემ...
-არამგონია.თქვა და გასვლა დააპირა როდესაც მაგიდაზწ დადებული შოკოლადი დაინახა და ძალიან მოუნდა,შოკოლადს ხელი დაავლო და წაიღო და დამიანეს გულიც გააყოლა როდესაც სახლი დატოვა..დამიანე ხვდებოდაა რომ ძალიან დიდ შარში იყო მაგრამ მისი ანგელოზის გარეშე რა ეშველებოდა?
გიორგი ბარში წავიდა და სვამდა ბოლო დონეზე და მის ანგელოზზე ფიქრობდა...ნეტა ეხლა სად იყო,ამდენი წლის შემდეგ მასზე ფიქრები მაინც არასვენებდა...
მარიამმა თავისი დანაზოგით ბინა იქირავა...საჯარო რეესტრში წავიდა მეორე დღეს და განქორწინების საბუთებს ხელი მოაწერია და იმწამსვე წამოვიდა,არ უნდოდა გიორგის ნახვა მაგრამ ღმერთის ნება ყველაფერი კარებში რომ
გადიოდა დაინახა მომავალი გიორგი და დამიანე ორივეს ზიზღის თვალებით შეხედა და გვერდი ჩაუარა..იქიდან პირდაპირ გასაუბრებაზე წავიდა,თავი ხომ უნდა ერჩინა,ფული არ აკლდა არასოდეს და არც ახლა ექნებოდა მაგის გაჭირვება მაგრამ არაფრის დიდებით არ მივიდოდა მამამისთან ფულის სათხოვნელად,მან ის და ნანა მაშინ ამოშალა მისი გულიდან როდესაც ეს გაუკეთეს.მარიამი პროფესიის იურისტი იყო კერძოდ ადვოკატი და მისდა საბედნიეროდ აიყვანეს სამსახურში....ძალიან კარგი კოლეგები ყავდა განსაკუთრებით კი ერთ ყმაწვილს მოსწონდა ძალიან..ერთ დღეს მისი დაჟინებული თხოვნით კაფეში წავიდნენ ყავის დასალევად.მარიამმა კი უცებ წუწუნი დაიწყო მშია თან რამე შეუკვეთოთო..მიშო გაკვირვეული უყურებდა მარიამს და ბოლოს თავი ვეღარ შეიკავა და სიცილი დაიწყო..
-რაგაცინებსს??
-რომ არ გიცნობდე ვიფიქრებდი ორსულადა თქო.
-მარიამმა საჭმელის ჭამას თავი დაანება და სერიოზული სახე მიიღო..
-რატო?
-ჩემი დაც მაგდენს ჭამდა და სულ წუწუნობდა ორსულად რომ იყო.
-რა სისულელეა უბრალოდ დღეს არ მიჭამია არაფერი და ძალიან მშიოდა.
-კარგი მასე იყოს თქვა და მარიამიც აყვა სიცილში..შემდეგ ყვებოდნენ რაღაცეებს და იცინოდნენ..ისეთ კაფეში იჯდნენ მინები სტეკლოსი იყო და გარედან ყველაფერი ჩანდა...დამიანემ მისდა ბედად გამოიარა იქ და მარიამი ასე რო დაინახა ძარღვები დაეჭიმა,უყურა სანამ ბოლოს მარიამი კაფიდან არ გამოვიდა მიშოს დაემშვიდობა და სახლისკენ გზას ფეხით გაუყვა..ახლოს იყო მისი ბინა იქიდან თან სუფთა ჰაერზე სიარული უნდოდა რატომღაც....დამიანე მანქანიდან გადმოვიდა და ფეხით გაყვა უკან...მარიამს რატომღაც დამიანეზე ამოჩემდა ფიქრები ისე მოენატრა..დაინახა მარიამი როგორ შევიდა კორპუსში და ცოტახანში 7 სართულზე როგორ აინთო შუქები.ესეც ასე სადაც ცხოვრობდა უკვე იცოდა..
ასე თუ ისე გავიდა 2კვირა მარიამი ჩვეულებრივად დადიოდა სამსახურში.ერთ დღეს სამსახურიდან უნდა გამოსულიყო,მისი კაბინეტიდან გამოვიდა,მდივანს უთხრა რომელიც მისი ასე რომ ვთქვათ მეგობარი იყო რომ გადიოდა,გოგონამაც კარგიო დაემშვიდობა ლოყაზე გადაკოცნა და უკან გაიწია რომ სისუსტე იგრძნო ყველაფერი ბრუნავდა მის ირგვლივ და ყველაფერი დაბნელდა..გოგონას მკლავებში ჩაესვენა...მან სასწრაფოდ დაუძახა დამხმარეს ერთად ჩასვეს მანქანაში მერე კი თვითონ წაიყვანა სავადმყოფოში ძალიან შეეშინდა..
მარიამმა რომ გაიღვიძა წამლების სუნი ეცა და მომხდარი გაახსენდა..რატო იყო სავატმყოფოში ამის რა აუცილებლობაიყო ბოლო თვეა კი აწუხებდა გულის რევა დ. თავბრუსხვევა მაგრამ ამ ყველაფერს სტრესს აბრალებდა. ამ დროს ექიმი შემოვიდა ოთახში..მარიამმა კითხა.
-რამჭირს ექიმო?
-ანალიზები აგიღეთ რამოდენიმე წუთში ჩემი ასისტენტი მომიტანს პასუხს..
-კარგი.
მართლაც რამოდენი წუთში ოთახში ახალგაზრდა გოგონა შემოვიდა გაბადრული სახით და ექიმს ანალიზის ფასუხები მიაწოდა.
-რახდება ექიმო?
-იცით თქვენ..
-რა თქვენ?სერიოზულია რამე?
-თქვენ დაახლოებით 1თვის ფეხმძიმე ხართ.მიკვირს აქამდე როგორ ვეე გაიგეთ.
-რ....რა..რავარ?
-ორსულად ხართ!გილოცავთ ჯამრთელი ყოფილიყოს.ეს უთხრა და ოთახი დატოვა.მარიამმა ავტომატურად მუცელზე მიიდო ხელები და მუცელს მოეფერა.
-აქ ჩემი და დამის შვილია?ღმერთო..ეს თქვა და ცრემლები წამოუვიდა..იმ დღესვე გაწერა ექიმმა..სახლში მივიდა და ფიქრობდა რა ექნა გადაწყვიტა ამ ეტაპზე დამიანესთვის არაფერო ეთქვა..ტიპიური გოგოებივით არ მოქცეულა რათქმაუნდა და ბავშვის მოცილება არცუფიქრია მან რა დააშავა?ის ხომ პატარა უსუსური არსება..მარიამი სულ ჭამაზე იყო გადასული მის მერე ერთი თვე გავიდა,ერთ თვეს მეორე მოყვა,დამიანე არ ჩანდა არც მარიამი ჩქარობდა ჯერ მისთვის ამ ამბის თქმას,ჯერ ვერ გადაეწყვიტა მაგრამ ხვდებოდა რომ არასწორად იქცეოდა..სამსახურისთვის თავი არ დაუნებებია მაგრამ დიდად თავს არ იღლიდა ბავშვზე ზრუნავდა..ჰოპ ჰოპ რა მალე გადი დრო კიდევ 1თვე გავიდა მარიამი უკვე მესამე თვეში იყო..მუცელიც ცოტაზე ეტყობოდა..
დამიანეს მისმა ძმაკაცმა დაურეკა რომელმაც მარიამზე იცოდა ყველაფერი და უთხრა.
-ბრატ რამოდენიმე თვის უკან მარიამი ლიზის სავადმყოფოში უნახია ნუ მის პაციენტად ჩავთვალოთ შეიძლება მაგრამ რომ გაიგო რომ ის მარიამი შენი მარიამი იყო არაფრით არ მითხრა რაჭირდა.
-მერე მაგას ეხლა მეუბნები!
-ეხლა მითხრა მეც და..
-კარგი სოასიბა ძმა გავარკვევ.
დამიანე მარიამთან წავიდა..მარიამი კი ამდროს სამსახურიდან ახალი გამოსული იყო და სახლში მიიჩქაროდა,ტანზე გამოყვანილი ატმისფერი კაბა და ოდნავ მაღალქუსლიანები ეცვა.კარები როგორც კი გააღო ნაცნობი სუნამოს სუნი ეცა მაგრამ გაატარა მონელანდაო.ფეხზე გაიხადა და იქვე დაყარა,ჩანთა სავარძელზე ისროლა,შუქები არაუნთია ისე შიოდა პირდაპირ სამზარეულოსკენ აიღო გეზი სადაც პატარა ნათურაა აანთო..მაცივარი გამოაღო და ბურტყუნი დაიწყო..
-დეე..ვის დაემგვანე ასეთი ღორმუცელა მითხარი ერთი?არც მე ვჭამ ამდენს და მემგონი არც მამაშენი..მაღალ სკამზე ჩამოჯდა,ბუტბუტებდა და თან მუცელს ეფერებოდა..
-ხო უყურებ ისე მენატრება მამიკო უკვე მისი სუნამოს სუნი მცემს ყველგან.. ახლა აქ რო იყოს ისე ჩავეხუტებოდი და ვეტყოდი შენზე ჩემო პატარა!!მომენტალურად ისმევდა მუცელზე ხელს.
ამ ყველაფერს დამიანე მისაღები ოთახიდან უყურებდა და გული ამოვარდნაზე ქონდა ისე გაჩნდა მარიამის წინ ვერც კი გაიაზრა და მაგრამ მოეხვია...მერე გაახსენდა წეხანდელი ინციდენტი და ვითომ ძალიან გაბრაზებულმა შეხედა?
-ჰო აბა რაუნდა გეთქვა? რას ვეტყვი აქ რო იყოსო?
-ვაიმე აჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰა უყურებ დეე მოლანდებები დამეწყო!აქშიო გაქრი!გაქრი!
-მარიამ ბუ ბავშვობ მოჩვენება არვარ!
-აბა რა ხარ? ისევ აგრძელებდა კისკისს,ბოლოს ტუჩები დაბრიცა ამაზე დამიანე გაგიჟდა და მონატრებულ ბაგეებზწ გიჟივით დააცხრა.
-აბა კიდე მოჩვენებად მთვლი?!
-შენ ..შენ.. შენ მართლა აქ ხარ?!
-კი! და გისმენ!
-კარგი მისმინე მაგრამ დამიანე ხარ გიორგი თუ მესამეც გყავთ კიდე?
-გეყოს მარიამ!
-კარგი ხო!
მარიამი მდივანზე მოკალათდა მაგრამ არ იცოდა საიდან დაეწყო...

აბა ველი შეფასებებს.თითოეული კომენტარი ძალიან დიდ სტიმულს მაძლევს წერის გასაგრძელებლად.