ნინი გამრეკელი 16 წლის გავხდი 2 კვირის წინ. მყავს ძმა ლუკა რომელიც თერთმეტის გახდება მალე. დედა და მამა ტოლები არიან ორივე 38ისაა. მთელი ოჯახი შავგვრემნები ვართ. არაერი განსაკუთრებული მაგრამ ერთი რასაც ვერ დაგვიკარგავთ თვალებია დიდი შავი და ციმციმა თვალები რომელიც მეც დაგიოსაც მამისგან გამოგვყვა. დედა ყოველთვის ამბობს რომ მისი თალები დავინახე თუარა იმწამსვე შემიყვარდაო. მე გრძელი ტალღოვანი შავი თმა, სქელი წარბები, სწორი ცხვირი და საშუალო ზომის ტუჩები მაქვს. გიოსაც შავი მუქი თმა, საშუალო ზომის წარბები, პატარა ცხვირი და ჩემზე ოდნავ დიდი ტუჩები აქვს. როგორც ასეთ საუკეთესო მეგობარი არ მყავს მაგრამ მყავს ორი დაქალი რომელიც ძალიან მიყვარს. ლიკა და თიკა. კიდევ გუგა და შაკო და ისინიც ძალიან ძალიან მიყვარს მაგრამ ვერცერთს საუკეთესო მეგობრს ვერ დავუძახებ.
-ნინიი!! - დედაჩემის ხმა მეორე სართულზე მესმის
-ხოდედა! (მე)
-ლუკა შენთანაა?
-კიი
ლუკამ თითი ტუჩებთან მიიტანა მაგრამ დააგვიანდა
-იმეცადინე? (დედა)
-ჯერ არა ცოტამაქ მაინც
-მიდიმიდი იმეცადინე დაღამდა
დედაჩემი ესე არასოდეს იქცეოდა, არასოდეს აძალებდა მეცადინეობას მაგრამ მთელი დღის უსაქმურობამ დედაჩემიც გააგიჟა.
-ნიინ (ლუკა)
-ხო
-გეხვეწები ჩემთან შემო რა მერე
თიკას დავურეკე და როგოც ყოველთვის თავისი სასიყვარულო დრამების მოყოლა დაიწყო. მე თუ მკითხავთ ეს ყველაფერი სრული უაზრობაა იმიტორო რასაც ვუყურებ თიკა სულ იტანჯება, წუწუნებს და ბრაზდება დათოზე (შეყვერებული) არმახსოვს ერთი დღე ისე გავიდოდეს რო რამე არ დაეწუწუნა. მე შეყვარებული არასოდეს მყოლია მაგრამ ეს ისაა რასაც ყოველდღიურად ვხედავ. როგორც კი დაამთავრა მოყოლა გავუთიშე და ლუკასთან შევედი
-მოხდა რამე?
-მამა შემპირდა რო ახალ ტელეფონს მიყიდის
-მერე? მერაშუაშივარ
-დამაცადე ორიწუთი. რაშუაში ხარდა მარტო იმშემთხვევში მაჩუქებს თუ მათემატიკის ნიშანს გამოვასწორებ
-მათემატიკაში ხო ისედაც კარგი ნიშანიგყავს.
-მყავდა. იმდღეს მე და გიომ ნათიას (მათემატიკა) უჯრაში ზაზუნა ჩავუსვით და მაგას ხო მაგრა ეშინია და ისეგაბრაზდა რო ორიანები ჩაგვიწერა და მაგის გამოსწორებას დიდიხანი უნდა
-და შენ ეხლა გინდა რო მივიდე და ვუთხრა რო წაგიშალოს?
-არა არა ხოიცი როგორ უყვარხარ და უთხარი რო რამე შანსი მომცეს რო გამოვასწორო
-ხო კარგი კარგი. სანაცვლოდ იი რასიზავ?
-ოღონდ მაღაზიებში გაყოლა არმთხოვო
-კარგი მაშინ.. ალოე და ტოფიტა ამომიტანე
-ხოკარგი. ნუ რადამყავს რაა
-საოცარი.
მაკოცა და ჩამეხუტა, ნუ მაკოცა რა მიკბინა. დილით თიკამ და ლიკამ გამომიარეს და სკოლაში წავედით. სკოლასთან დათო და ბექა შეგვხვდნენ ლიკას და თიკას შეყვარებულები. გვრიტები ბიჭებს ჩავაბარე და მე კლასში ავედი. გაკვეთილზე დედამ მომწერა:
"დე დღეს პირდაპირ სახლში მოდი არსად არ წახვიდე"
"რატო რახდება"
"ბიძაშენი ჩამოდის მაგის მეგობარი და შვილი"
"ვინ მეგობარი"
"არიცნობ შენ. და შენი ძმის გამოყვანა არდაგავიწყდეს ფეხბურთიდან"
"ხო კაი და შოკოლადები ამომიტანერა"
"ა შენ და შენმა შოკოლადებმა ხო გამაკოტრეს"
"მე თუ არა აბა სხვა ვინ"
"მიდი მიდი"
როცა გაკვეთილები მორჩა ნათიას შევუარე და ვტხოვე რო ლუკას დახმარებოდა და გამოესწორებინა. ნათიამ მითხრა რო სანაცვლოდ სამი დავალება უნდა დაეწერა. გაკვეთილების მერე ლუკას გავუარე ფეხბურთზე. საერთოდ არმიყვარს ჩემი ძმის შექება მაგრამ ძალიან მაგრა თამაშობს. ლუკას გუნდს ორი სტადიონი აქვს ერთში მეთერთმეტე და მეთორმეტე კლასელები და მეორეში პატარები თამშობენ.
-ნინ როგორ ხარ?
-კარგად სანდრო შენ?
სანდრო დიდების ჯგუფიდანაა. მეექვსე კლასიდან ვუყვარვარ მაგრამ მე მარტო მეგიბრულად ვუყურებ. სანდრომ ეს იცის მაგრამ მაინც ეჭვინობს ხოლმე რაღაც რაღაცეებზე.
-რავი მეც ესერა. გამოვიცვლი და წამო სადმე ყავა დავლიოთ.
-აუ ვერა დღეს ბიძაჩემი ჩამოდის და სახლში უნდა მივიდე აუცილებლად.
-კარგი მაშინ მერე იყოს
-კარგი
-წავედით ნინ? (ლუკა)
-წამო. კარგად სანდრო
-კარგად(სანდრო)
-გინდა ჩანთა წამოგიღო?(ლუკა)
-არა ისედაც შენი ორი ჩანთა მოგაქ
სახლში რო მივედი ვჭამე, რაღაცეებუ ვიმეცადინე და ოთახში ლუკა შემოვიდა. რაღაცეებზე ვლაპარაკობდით
-იცი მგონია რო ის "მეგობრის შვილი" ბიჭი იქნება (მე)
-რატო გგონია.
-მამამ მისი ოთახი ჩემ გვერდზე მოაწყო და კარები შეუცვალა და ჩემნაირი ჩაუსვა. იცის რო არმყავს საუკეთესო მეგაბრი და უნდა ალბათ რო დაგვაახლოვოს.
-შეილება. კაია გოგო თუ იქნება მართლა გეყოლება ვინმე დამლაპარაკებელი
-შენ ხო მყავხარ
-ერთხელაც აღარ გეყოლები
-სუშენთან ვიქნები
-შინა ბერად აპირებ დარჩენას.
ამაზე ორივეს სიცილი აგვიტყდა და აი გაისმა ზარის ხმაც. კარი გაიღოდა ბიძაჩემის როხროხა ხმა გავიგეთ
-ქეთოო როგორხარ მომენატრე ძალიან. ბავშვები სადარიან
-მაღლა არიან. ნინი ლუკა ჩამოდით გია მოვიდა.
მე და ლუკა კიბესთან მივედით. სანამ ჩავედით კაცის ხმა მოგვესმა
-გამარჯობა ქეთი. დიდ მადლობას გიხდით რომ ქვენთან დარჩენის უფლება მოგვეცით სანამ ჩვენი სახლი შენდება.
-არაფრის რასამბობთ. პირიქით სასიამოვნოა ბევრი ხალხი როა სახლში.
-გამარჯობა (დედა)
-გამარჯობა
მე და ლუკამ ერთმანეთს გაკვირვებულეებმა შევხედეთ. არა არა ოღონდ ეს არა გთხოვთ.
-ოჰ მოსულან ჩემმი ბარტყები
გია ყოველთვის მეტსახელებით მოგვმართავდა თუ გაბრაზებული არიყო. ორივეს ჩაგვეხუტა და გაგვაცნო კახა (მეგობარი) და მისი შვილი დაჩი..... ლუკამ დაჩი დიდი ხნის ნაცნობივით გადაკოცნა მე კი ოდნავი ღიმილით დავასაჩუქრე. თავიდანვე ცუდად განვეწყე მის მიმართ. არვიცი რატომ მართალია ძალიან კარგი გარეგნობის იყო. შავი დიდი თვალებით. მუქი ფერის ტუჩებით, სწორი ცხვირით, ჩემზე ერთი თავით მაღალი და რაც ძალიან მომწონდა ხელზე ვენები ეტყობოდა მაგრამ ჩემი განწყობა რომ ის გოგო იქნებოდა და დავმეგობრდებოდით უკვალოდ გაქრა რამაც თავდაჯერებულობის მაგივრად პირიქით მორიდებული გამხადა. ძალიან არმსიამოვნებდა ის ფაქტი რომ ის ბიჭი იყო და ჩემს სახლში ჩემი ოთახის გვერდით უნდა დაეძინა. მინდოდა ოთახში ავსულიყავი და იქიდან არასოდეს გამოვსულიყავი მაგრამ დედამ როგორც იცის ხოლმე პატარა სუფრა გაშალა. ახალი ნამგზავრები მშივრები იქნებითო და მომიწია დავხმარებოდი. მაგრამ ჩემდა საბედნიეროდ ვაჟბატონს არ შიოდა და ოთახში ასვლა ითხოვა. დედამ დააბინავა და მერე შემოგვიერთდა. გია დიდიხანი ყვებოდა იქაურ ამბებს როცა დედა შემომიტრიალდა.
-იქნებ აუტანო საჭმელი მშიერია ცოდოა.
-არუნდოდა...
-ნუ წუწუნებ
- რაღა მე ლუკამ აუტანოს რაა
-ლუკა აუტან?
-არა (ლუკა) დედამ ხო გითხარი სახით გადმომხედა მეკიდე წუწუნით ავიღე თეფშები და მაღლა ავედი./
კიბეზე ასვლისას უამრავმა აზრმა შემაწუხა. არვიცოდი როგორშევსულიყავი ან რა მეთქვა. არმინდოდა ისე გამოსულიყო რო მე ვიზრუნე და მე ავუტანე. ვხვდებოდი რო არგვექნებოდა კარგი ურთიერთობა და ვერ ვიმეგობრებდით მაგრამ ერთ სახლში ალბათ რამენაირად გავძლებდით. ცოტა ხნით მაინც სანამ მათი სახლი აშენდება. ამ ფიქრებში მის კარსაც მივადექი. ერთი ღრმად ცავისუნთქე და პირდაპირ შევედი. საწოლზე იყო წამოწოლილი და სკაიპში ელაპარაკებოდა ვიღაცას. რომ შევედი ერთი წუთიო უთხრა და ხმა გამოურთო.
-დაკაკუნება არ გასწავლეს?
ეს ნახეთ რა. არა მართალია არდამიკაკუნებია მაგრამ ცოტა ზრდილობიანად მაინც ეკითხა.
-ნაუშნიკები გეკეთა და რას გაიგებდი.
არც მე არ ჩამოვრჩი. ტუჩის კუთხე ჩაკეცა და თეფში გამომართვა
-მადლობა რო ჩემზე ზრუნავ
ოოო აი აქ ავიჭერი ზუსტად ეგ არმინდოდა რო ეფიქრა.
-დედაჩემმა გამომატანა
-მადლობა...
-არა მე არ...
-ნე ნებას მომცემთ უნდა ვიბანაო
წინადადების დასრულება არმაცადა. თეფში საწოლზე დადო/ მეც გავბრუნდი და გასვლის წინ ვაპირებდი მიმეძახა შენზე საერთოდ აარ ვზრუნავთქო მაგრამ სკაიპის მეგობარი სულ დამავიწყდა
-კაი ნინ წავედი. მეცც მიყვაარხაარ გკოცნი
სკაიპი გათიშა და მეც გავედი ოთახიდან. შეყვარებულიც ყოლია ბიჭს მარა რატო არ ეყოლებოდა ვითომ. ერთი კი მაცოდინა ვინ უძლებს ამას. ჯერ ერთი დღეც არაა რაც იმოვიდა და უკვე ამაწიოკა და საწყალ გოგოს რასუზავს წარმომიდგენია. ჩემ ოთახში შევედი და ფილმის ყურება გადავწყვიტე. მაგრამ ძალიან მომინდა წვენი. კი ძაან მეზარებოდა ეხლა მაღაზიში ჩასვლა მაგრამ მაინც ავბობღდი საწოლიდან და ჩავედი. წვენი არა მარა ალოე ვიყიდე. როგორ მიყვარს ალოე თქვენ არიცით. უკვე ოთახისკენ ავდიოდი დაგახსნა დავიწყე. მარა ვერ ვხსნი. ვეწვალე ვეწვალე მაგრამ ვერაფრით. კარის სახელური ჩამოვწიე და შევედი
-ოოო რადაემართა ამბოთლს
ჩავილაპარაკე ჩემთვის
-დაგეხმარო?
გული გადამიტრიალდა მუცელში ჩჩამივარდა და ყელში ისე მომებჯინა სიტყვის ამოღებასაც ვერ ვახერხებდი. ოჰ მამაჩემს რავუთხარი კარების ერთფრად შეღებვა რო მოიფიქრა.
-ისაა.. მე.. შემთხვევით... ოთახები შემეშლა . მაგრამ თუ გამიხსნი გამიხარდება
ძლივს ავიხედე და თავბედი ვიყევლე. წელზე პირსახოც შემოხვეული იდგა. იმწამსვე თვალებში შევხედე რო არეფიქრა თითქოს მის მუცელზე ექვსცალ კუბიკსვ ვუყურებდი. მაგრამ ერთ თვალის შევლება მაინც მოვასწარი.
-აუ დავლევ რაა
მისმა ხმამ აზრზე მომიყვანა. თავიდან ვერ გავაცნობიერე რას ამობდა მაგრამ მერე დავიქრდი
-კაი რაა მინდა
-კაი რაიყო გიყიდი
-ყიდვა რაშუაშია. ძლივს ჩავბლაჯუნდი კიბეზე მაგის გამო
-ოოო გთხოოოვ
ყელი გამოწელა.
-ოოო კაიხოოო
გაბრაზებული გამოვედი ოთახიდან. ფილმის ყურება საერთოდ აღარ მინდოდა ამიტომ ნაუშნიკები გავიკეთედა თავით ბალიშზე დავემხე. ჩემთვის ჩუმათ ვმღეროდი და თან ვიქრობდი თუ როგორ მიშლიდა ნერვებს. ძალიან მაწუხებდა მისი სიახლოვეს ყოფნა. განსაკუთრებით რო ვიცოდი რომ ჩემს გვერდით ოთახში იყო. ვიცოდი ზედმეტს ვერაფერს გაბედავდა მაგრამ ნერვების მოშლა არ გაუჭირდებოდა. ამ ფიქრებში ლუკა მხარზე შემეხო.
-აუუ ლუკა რაგინდა?
თავი არც ამიწევია ისე ვიკითხე. ერთი ნაუშნიკი გამომაძრო
-რაგინდააა!!!
დავიყვირე და ხელში ლუკა კიარა დებილივით მომღიმარი დაჩი შემხვდა. რათეთრი კბილებიაქ რაიყო
-რასუსმენ?
-აქრაგინდა
-კითხვაზე კითხვით ნუ მპასუხობ
-კითხვაზე კითხვით ნუ გპასუხობ კიარა. რაგინდა ჩემითახში. ჩემს ნერვებზე თუ თამაშობ არვიცი. მაგრამ რაც მოხვედი იმის მერე ერთი ისე არმინახიხარ რო ნერვები არ მოგეშალა.
დავინახე რო გაბრაზდა მაგრამ ძაან არა. ალოე საწოლზე დამიგდო და ასვლის წინ მომაძახა
-რამეს რო ვპირდები ყოველთვის ვასრულებ.
მასზე ფიქრით თავი არ შემიწუხებია. მაგრამ ღამით ძილის წინ მაინც შემაწუხა ნამუსმა. ადამიანმა დამიბრუნა რაც წამართვა მეკიდე ვუყვირე და გავუბრაზდი. მაგრამ ხოარვიცოდი დასაბრუნებლად რო მოდიოდა. ალოესთვის პირი არ დამიკარებია. დილით მინდოდა მენახებინა რომ საერთოდ არ ვწუხდი და ალოეც დავლე მაგრამ სინამდვილეში გულის სიღრმეში ძალიან ვწუხდი და ალოეც გადავასხი. დილით სკოლამდე როგორც ყოველთვის მე და ლუკამ კუს ტბაზე ვირბინეთ. და სახლში რო დავბრუნდი დაჩი უკვე წასული დამხვდა. სკოლის გზაზე რომ მივდიოდით ლუკას ვკითხე
-დღეს ეხბურთი გაქ ხო?
- კი ორჯერ
-ორჯერ რასნიშნავს
-რასდა ერთი პირველ გაკვეთილზე და მერე გაკვეთილების მერე
-აა ვსო მივვხვდი. გამოგივლი მერე და ერთად წავიდეთ
-კაი.
გოგოებს შევხვდი და კლასში ავედით. ნეტა ვიცოდე ეს ხელოვნება რასაჭიროა მაინც არავინ არაფერს არ სწავლობს, და მთელი გაკვეთილი ფუჭად გადის. შესვენებაზე ჩამთან ლუკა მოვიდა რაც ძაან გამიკვირდა იმიტორო საერთოდ შესვენებებზე არვნახულობთ ხოლმე ერთმანეთს
-მოხდა რამე??
-მომისმინე. ეხლა პირველი ხო ფეხბურთი მქონდა და ვიღაც ახალი მოვიდარა. მწვრთნელი გაგიჟდა ისე მოეწონა და ეგრევე ჩასვა ჯგუფში. მერე კალათბურთი ითამაშა და აი გავგიჟდით ისეთი მაგარი იყო.
-მერე?
-დაჩი.

------
ვიცი ამ ისტორიას მანამდეც ვდებდი მაგრამ ცოტათი გადავაკეთე, რაღაცეები შევცვალე და ვიმედოვნებ რომ ესე უფრო მოგეწონებათ.