-რადაჩი
-ის იყო
-რაა??
-ხო
-აქ რაუნდა
-რავიციმე
-სადაა
-მემგონი ბუფეტში იჯდა
იმწამსვე ბუფეტისკენ გავვარდი. ოჰ გაუცნია უკვე ბიჭები და არამარტო ბიჭები. სკამზე იჯდა და მის გარშემო ბავშები შემოკრებილან. იმ ალიაქოთშ გავძვერი და თავზე დავადექი
-დაჩი!
-რაგინდა
როგორც ჩანს კიდებ გაბრაზებულია
-ერთი წუთით გამომყევი
ცოტახანი მიყურა. დაფიქრდა მაგრამ მაინც ადგა და წამოვიდა. ეზოში გავიყვანე და ვკითხე
-აქ რაგინდა
-სკოლაში?
-არა ბაღში.
-რაუნდა მინდოდეს სკოლაში ნინი?
-18ის არხარ?
-7ის შევედი.
ჩემნაირად ყოფილა. მე 17ის ვარ და მეთერთმეტეშივარ.
-ანუ მეთრმეტეშიხარ?
-ხო
ცოტახანს მიყურა.
-რანაირად მიყურებ (მე)
-რანაირად
-აი თითქოს ჩემი ნება როიყოს მომახრჩობდი
გადაიხარხარა და ისევ მისი თეთრი კბილები
-ეგ რო მინდოდეს ძილშიც არგამიჭირდებოდა.
ცოტახანი დუმილის შემდეგ. მივხვდი რო შეცდომა უნდა გამომესწორებინა, მაინც ნამუსის გრძნობა მაწუხებდა
-ბოდიში
-რისთვის მიხდი ბოდიშს
-გუშინდელისთვის. ვიცი არასწორედ გამომივიდა უბრალოდ გაბრაზებული ვიყავი
-ალოე რო დაგილიე მაგიტო?
გაეღიმა
-არა უბრალოდ... სანამ ჩამოხვიდოდი ვიფიქრე რო გოგო იქნებოდი. ახლო მეგობარი არმყავს და მაგიტო ვიფიქრე რო კარგი ურთიერთობა გვექნებოდა, დავმეგობრდებოდით. დაგეგმილი მქონდა რას გავაკეთებდით და ნუ ასე შემდეგ მაგრამ როგორც ჩანს ბავშობიდან ვერ გადავეჩვიე ოცნებების კოშკების აგებას
-ეხლაც შეგვიძლია ვიმეგობროთ
-არამგონია
-რატო
დასერიოზულდა და დამაკვირდა. ამდროს კი ზარი დაირეკა მე უკან დავიხია და მივაძახე
-სრულიად განვსხვვდებით ერთმანეთისგან.
კლასში ავედი და გაკვეთილები ისე გავიდა ვერც ვიგრძენი, ლუკას ფეხბურთზე გავუარე. დაჩის იქ თამაშობდა მართა ძალიან მაგარია. დაჩის შევხედე თუარა იმწამსვე გაიხედა სანდრო კი რომ დავინახე გამიღიმა და ხელი დამიქნია. აი განსხვავებაც. გიო გაბრაზებული მოვიდა
-რამოხდა
-არაერი
-მითხარი
-არაფერითქო ვა!
დამიყვირა და გასახდელში შევიდა. ამასობაში დაჩიც მოვიდა.
-სახლში მიდიხარ?
-კი
-წაგიყვანთ
-არაა სჭირო
-აუ რაჯიუტიხარ
-ნამდვილად
ოჰ მანქანაც ყოლია ბატონ დაჩის. ლუკა პირდაპირ მისი მანქანისკენ წავიდა და უკან ჩაჯდა მეც წავედი მანქანისკენ. დაჩი როგორცჩანს არ ჩქარობდა და სიგარეტს მოუკიდა.
-არ მოდიხარ? (დაჩი)
-ოღონდ ეგ საზიზღრობა გადააგდე.
-არ ეწევი?
-არა
-ყველა გოგო ეწევა
-მე ყველა არვარ
-მაგას მივხვდი
სიგარეტი დაგააგდო და მანქანაში ჩაჯდა მე კი კარების გაღებას ვაპირებდი როცა აქოშინებული სანდრო მოვიდა
-ნიინ!
-ხოსანდრო
-რაშვები?
-რავი არცარაფერს სახლში მივდივარ შენ
-რავი არცმე არაფერს და იქნებ სადმე ყავა დაგველია
მანქანის კარი მივხურე და ზურგით მივეყრდენი
-არ მოდიხარ?
დაჩი მანქანიდან გადმოვიდა, მანქანას მოუარა და ჩვენთან მოვიდა.
-სანდრო (სანდრო
ხელი გაუწოდა
-დაჩი.
ხელი ისე ჩამოართვა რომ მისკენ არც კი გაუხედია
-არა არმოვდივარ
-რასნიშნავს არმოდიხარ
-ყავაზე დავპატიჟე (სანდრო)
-ყავა და ნამცხვრები სახლშიც აქვს
ახლა კი დადო პატივი და გახედა
-რაგინდა დაჩი? ამიერიდან შენ უნდა გკითხო სად წავალ და სად არა?
ცოტახნით მყურა. სახეზე გაბრაზება დაეტყო
-რაც გინდა ის გიქნია.
მომაძახა მანქანაშ ჩაჯდა და ადგილიდან მოწყდა.
სიმართლე გითხრათ საერთოდ არმინდოდა ყავა მაგრამ იმდენად მომეშალა დაჩიზე ნერვები რომ მაინც წავედი.
დაჩისთან
-ვინ იყო ისბიჭი?
-სანდრო
-და ვინ სადნდრო
-ერთია რა ნინი უყვარს დიდიხანია
-ეგ კარგი და შენ რაგჭირს
-არაერი
-კარგი ეხლა
-არაფერი ისეთი. ჩვენი ჯგუფიდან მარტო ერთ შეულია რო დიდების ჩემპიონატზე ითამაშოს
-ჩვენს ჩემპიონატზე?
-ხო
-მერე რაგიშლის ხელს გიყურებდი და ძაან მაგრა თამაშობ
-რამიშლის და ჩახვეულების დარტყმა არგამომდის კარგად. იოანეს უკეთესად გამოსდის და შეიძლება ჩემ მაგივრად მაგან ითამაშოს
დაჩის ხმა არ ამოუღია მანქანა გააჩერა
-გადმოდი
-სადმივდივართ
-მე გასწავლი
ნინისთან
- ვინიყო ისბიჭი?
-დაჩი. ბიძაჩემის ძმაკაცის შვილი.
-და რატო გიკონტროლებს სად წახვალ დასადარა?
-არა უბრალოდ.. ერთად მივდიოდით მერე უცებ შენ წამოგყევი და მოკლედ რა...
-კარგი დავანებოთ მაგას თავი
ცოტახანი ვილაპარაკეთ და მერე სახლამდე მიმაცილა. ჩვენი მისვლა და დაჩის მოსვლა ერთი იყო. ნეტავ ამდენი ხანი სად იყვნენ თან ლუკას გამხიარულებულია. სანდროს დავემშვიდობე და სანდროს ლოყაზე ვაკოცე. დაჩიმ მაშინ გამოიხედა და თეთრი კბილები ტუჩემს ქვეშ დამალა. ყურადღება არმივაქციე და სახლში შევედი. ოთახში ავირბინე გადავივლე გამოვიცვალე და სამზარეულოდან ცეზარი ავიღე. ტელევიზორთან მივედი ჩემ საყვარელ სავარძელში დაჩი იჯდა. მე თითქოს არაფერი მივედი და მკლავის დასადებზე ჩამოვუჯექი
-არგშია?
-არა მაგდონალდში ვიყვაით
-ოჰ მოგისწრიათ
-არწასულიყავი ყავაზე და შენც გაჭმევდი
-რაგინდა დაჩი?
-არაფერი უბრალოდ როცა მე მომყვები არაა საჭირო ვიღაც სირებს გაეკიდო.
-და ვინმიკონტროლებს
-მე
-მაგასაც ვნახავთ
ავდექი, ჩანთას ხელი მოვკიდე და კარებისკენ წავედი.
-სადმიდიხარ
აშკარად უკვე ნერვებ აშლილმა მკითხა
-ცეკვაზე
-ცეკვავ?
-კი
-წაგიყვან
-არაა საჭირო სანდრო შემპირდა
-სანდრო ვერ წაგიყვანს
-რატო ვითომ
-იმიტონმ
-ვნახოთ.
ტავაწეული გარეთ გავედი ისერომ უკან აც კი მომიხედავს დავინახე დაჩი ტელეფონზე ვიღაცას რომ ელაპარაკებოდა. ცოტახანი ველოდე სანდროს. გარეთ დაჩი გამოვიდა და სანდრომაც დარეკა
-ვინ თქვა ვერ მოვაო?
ვკითხე გამარჯვებული სახით . მან კი საპასუხოდ მხოლოდ მრები აიჩეჩა.
-ხოსანდრო
-ნინი ბოდიში ვერ წაგიყვან. გადაუდებელი საქმე გამომიჩნდა.ბოდიში რა
-კაი არაუშავს
ტელეფონი გავთიშე და დაჩის გაკვირვებული სახით შევხედე
-რაო?
-როგორ...??? სახლიდან არც კი გასულხარ
მხრები აიჩეჩა
-იდიოტი
-წესიერად
ცხვირი ავიბზუე და გაჩერებისენ წავედი
-სად მიდიხარ
-ცეკვაზე
-ეგ გავიგე და რითი აპირებ წასვლას
-ავტობუსით.
ხელი მომკიდა და ისე სწრაფად შემომატრიალა ლამის დავარდი
-წაგიყვან.
-არათქო
-გთხოვ
ცოტახნით ერთმანეთს მივჩერებოდით
-ხოკარგი
გაეღიმა, მანქანაში ჩავჯექით და წავედით. გზაში ხმა არერთს არ ამოგვიღია. თავი ფანჯარაზე მედო და ხანდახან ვგრძნობდი როგორ იხედებოდა და მერე ისევ გზას უბრუნდებოდა. დარბაზთან რომ მიმიყვანა მადოლა ბოვუხადე და გადმოვედი. რატომღაც ისიც გადმოვიდა. გაკვირვებული სახით შევხედე მაგრამ ვერაფრის თქმა ვერ მოვასწარი იმიტომ რომ ბავშვები მეცნენ და მომიკითხეს. მერე ჩემი მასწავლებელი გამოქაქანდა გარეთ. ლიკა ძალიან მაგარი ქალია აი უმაგრესი. ერთი ისაა რო ძააან ქოთქოთაა და სულ ცდილოს ყველას დაანახოს რა მაგრები ვართ.
-ნინიი რაკაია რო მოხვედი. ეხლა დამირეკეს და ერთ კვირაშია კონცერტი სოლოგვაქ დასადგმელი და ხომ მოვასწრებთ?
-კიკი როგორ არა.
გავუღიმე და გადავეხვიე. დავინახე ყველამ როგორ შეათვალიერა დაჩი ლიკამაც კი. მეც გავხედე და დავინახე ტუჩის კუთხე როგორ ჩატეხა.
-ვინ არის ეს სიმპატიური ბიჭი?
ლიკამ ეშმაკურად გადმომხედა და წარბები აზიდა. ამის შემხედვარეს სანდრომ ისევ გამოაჩინა ,ისი ქათქათა კბილები.
-დაჩი გაწერელია.
ლიკა ჩემკენ მოიწია და ჩუმათ მკითხა
-შენი შეყვარებულია?
დაჩის ჩუმად ჩაეცინა მაგრამ როცა მე ვუთცარი არა ღმერთმა დამიფაროს თქო ახარხარდა. ხელი მივარტყი და წამში დასერიოზულდა
-არგინდა დაგვესწრპ (ლიკა)
-არა ეჩქარება (მე)
-დიდი სიამოვნებით.
მოგკლავ საით გავხედე მან კი სანაცვლოდ მხრები აიჩეჩა.
-ხოდა შევიდეთ რაღას ვდგავართ.
ლიკამ მეწყვილედ ვაკო ამირჩია. ამაზრზენი ბიჭია. თითქმის ყველა გოგოსთან იყო ცეკვიდან ნუ თითქმის გამონაკლისებიც არიან და ამ გამონაკლისში მეც ვარ. ცოტა დარჩა და ცდილობს რომ რეკორდი მოხსნას. არა კარგად ცეკვავს და ერთი ცეკვა გავუძლებ არაუშავს. ცოტახანი ვიცეკვეთ და მერე შესვენება გამოაცხადეს. ყველა დასასვენებლად წავიდა. ლიკა კი რაღაცას მიხსნიდა. ვხედავდი დარბაზის ბოლოს დაჩი როგორ იყო კედელს აყუდებული. დავინახე ვაკოც როგორ მიუდგა გვერდით და ლაპარაკი დაიწყეს მაგრამ რაზე სამწუხაროდ არმესმოდა.
დაჩისთან
-ვაკო
-დაჩი
ხელი ჩამოართვეს
-რამაგრა ცეკვავს ხო? (ვაკო)
-კი ძალიან
რაც ცეკვა დაიწყო თვალს ვერ ვაშორებდი მართლა ძალიან მაგარია.
-ოუუ რაგოგოა პროსტა
-უკაცრავად?!
ახლა კი ნება ვიბოძე და თვალი მოვაშორე. ვაკო ერთი კარგად ავათვალიერე
-კარგი გოგოათქო ვიგულისხმე
-კი ძალიან
-მინდა რო ვაკოცო
-რათქვი?
-შესვენება მორჩა (ლიკა)
ვაკო ნინისკენ მოწყვეტით გაიქცა ვიფიქრე კოცნას აპირებსთქო მაგრამ ცეკვა დაიწყეს
ნინისთან
ვაკო მთელი ცეკვის განმავლობაში თვალს მიკრავდა და კოცნას მიგზავნიდა. მე ვცდილობდი თვალი ამერიდებინა და ხანდახან დაჩის გავხედავდი ხოლმე რომელიც რატომღაც ძალიან დაძაბული იდგა. ხელები მომუშტული ქონდა მერე უცებ ადგა და წავიდა. ცეკვაც მალე მორჩა ამიტო გასახდელში ავედი. ჩავიცვი და უკე ჩასვლას ვაპირებდი როცა გარედან ყვირილის ხმა მომესმა. სასწრაფოდ ჩავირბინე კიბეები და ისეთი სანახაობა დამხვდა სისხლი გამეყინა.
-შენი დედა**** მეორედ მაგის თქმა არ გაბედო თორე ვერგადამირჩები (დაჩი)
ისე გამეტებით ურტყავდა ვაკოს რო მეგონა ეღარ გადარჩებოდა.
-შენი... ვაკომ პირიდან სისხლი გადმოაფურთხა
-რახდება გაგიჟდით?
ძლივს ამოვიღე ხმა. მაგრამ დაჩ ისეთი გამხეცებული იყო ჩემი ხმა საერთოდ არ ესმოდა, ისე ურტყავდა ბიჭები ვერ აშველებდნენ. კიდევ კარგი უმეტესობაა წასული იყო სულ რამდენიმე კაციღა იყო დარჩენილი თორემ რას იფიქრებდნენ
-დაჩი... დაჩი..
მხარზე ფრთხილად შევეხე. მან უცებ უკან გამოიხედა. გაგიჟებული სახე ქონდა მაგრამ რო დამინახა ცოტა მოულბა. უცებ ადგა კეფაზე ხელი მომკიდა მიმიზიდა დათავზე მაკოცა. ცოტა გაოგნებული ვიდექი ვერ ვხვდებოდი რახდებოდა
-ხომ კარგად ხარ (დჩი)
-შენ როგორხარ
-კარგად. წამოდი წავედით.
ხალხს ბოდიში გადავუხადე და მანქანაში ჩავჯექი. მანქანას გიჟივით ატარებდა. ესეთი გაბრაზებული პირველად ვნახე.
-დაჩი...
ფრთხილად დავუძახე
-ჰო
-გთხოვ ცოტა ნელა იარე
-გეშინია?
- იმის რომ სადღაც გადავიჩეხებით კი
-ნუ გეშინია
სიჩქარე შეანელა. სანამ მანქანაში ვიჯექით არმინდოდა გამეხსეენებინა და მეკითხა რამოხდა ამიტომ სახლამდე თავს ვიკავებდი. სახლში რომ მივედდით სპირტი და ბამბა ავიღე და ტახტზე დავჯექი. დაჩიც მომიჯდა და თავი კალთაზე დამადო.
-ცოტა აგეწვება
თვალები დახუჭა. ფრთხილად გადავუსვი ბამბა. ის კი შეიჭმუხნა
-გტკივა?
-კი
სული შევუბერე რაზეც საყვარლად ჩაეღიმა


ესეც ახალი თავი იმედია მოგეწონებათ.