***
რაღაც საოცრად ეძინა თეთრ ზეწარში გახვეულ ულამაზეც გოგონას! შავი გრძელი თმა სახეზე გამოყროდა, აშკარად გამოკვეთილად ჩანდა მისი მკვეთრი ვარდისფერი ტუჩები, გრძელი შავი წარბები, გრძელი შავი წამწამები რომელიც მჭიდროდ დაეჭირა ერთმანეთზზე და ეწინააღმდეგებოდა შემოსულ მზისხივებს რომ არ გაღვიძებოდა. მაგრამ მზისხივებმა თავისი ქნეს, გოგონამ თვალები ზანტად გაახილა.. და აი გამოჩნდა მისი ულამაზესი დიდი თაფლისფერი თვალები, გოგონა გაიზმორა თვალები ააფახუნა და გემრიელად გაიღიმა
-უჰ რა კარგია ძილი! -თვალებზე მისი გრძელი ნაზი თითები ჩამოისვა. -ნეტავ ახლა სკოლაში არ ვიყო ზასასვლელი -საწოლზე, ზანტად წამოჯდა, თეთრი ზეწარი გადაიძრო და ნათლად გამოჩნდა გოგონას უნაკლო სხეული, მაღალი და გამხდარი. გრძელი ფეხებით! თოვლივით თეთრი იყო!
-მიაა დე გაიღვიძე! -გოგონას ოთახის კარი დედამისმა შეაღო -უდი დე გაიღვიძე, მიდი ახლა სასწრაფოდ ჩაიცვი თორემ სკოლაში პირველ დღესვე ხომ არ დააგვიანებ! -თბილი ტონით ესაუბრებოდა ქალი გოგონას
-აუ დეე ძაან მეძინება -მობეზრებულად თქვა გოგონამ -და სააბაზანოსკენ გაეშურა!

***
აი უკვე მივაბიჯებდი, ჩემი ახალი სკოლისკენ მიმავალ გზას. და მაინც როგორ არ მინდოდა წასვლა! მეშინოდა ცუდი გარემოსი მეშინოდა, მივაბიჯებდი და ვფიქრობდი რაუნდა გამეკეთებინა. როგორ შემხვდებოდნენ ჩემი ახალი კლასელები, ან მე რაუნდა მეთქვა მათთვის! საერთოდ არასდროს მაბნევდა მსგავსი საკითხები ყოველთვის პირდაპირი და კონტაქტური ადამიანი ვიყავი მაგრამ მაინც მეშინოდა მათი უარყოფითი რეაქციის.
-ბავშვებო -დამრიგებელმა კლასში შემიყვანა, და ახლა ბავშვების ყურადღებას ითხოვდა - ბავშვებო გაიცანით ეს მია სიხარულიძეა , თქვენი ახალი კლასელი! -ჩემმა დამრიგებელმა გაიღიმა დაა გადმომხედა -იმედია ერთმანეთს გაუგებთ -თბილად თქვა ქალმა და საკლასო ოთახი დატოვა
-მია, მე მზია მასწავლებელი ვარ მათემათიკის მასწავლებელი -გამიღიმა -აბა მითხარი როგორ დწავლობდი მათემათიკას ? -კვლავ გამიღიმ და პასუხის მოლოდინის მქონე თვალები მომანათა
-არ ვიცი ვერ გეტყვით -მორცხვად ვთქვი -წინასკოლაში ყველა დადებითად მაფასებდა და თქვენ არ ვიცი როგორ მიიღებთ ჩემს ცოდნას -ღიმილით მივუგე ქალს!
-კარგი გასაკებია -გამიღიმა -მიდი შენს ადგილას დაჯექი მაგას კი გავარკვევთ -მითხრა და ჩემი ადგილისკენ მანიშნა , უხმოდ წავედი ცარიელი ადგილისკენ.
-გამარჯობაა მიაა! -ზარის დარეკვისთანავე ვიღაც გოგო მოვარდა ჩემთან
-გამარჯობა -გავუღიმე მე
-მე ანა არაბული ვარ! -ღიმილით მითხრა გოგონამ
-სასიამოვნოა მია სიხარულიძე -ვუთხარი და გავუღიმე, მთელი კლასი გამეცნო. მათთვის ახლას სათამაშოს ვგავდი და ამ როლში ყოფნა საშინლად არ მომწონდა! მაგრამ ერთის მხრივ რაღაცნაირად მიხაროდა რომ არ აღმოჩნდნენ ტირამები და გულთბილად მიმიღეს მაგრამ მეორეს მხრივ არც სათამაშოს როლი მომწონდა!
-მია წამო გარეთ გაიდეთ -ჩემთან ისევ ანამ მოირბინა
-კარგი ვუთხარი და ფეხზე წამოვდექი, საკლასო ოთახი დავტოვეთ
-მია რამდენი წლის ხარ? - მკითხა ღიმილით
-17-ტი ანა შენ? -ასევე ღიმილით მივუგე მეც
-მეც -გაიღიმა -დამამთავრებელ კლასში რატომ გადმოხვედი? -მკითხა მორიდებით
-რავიცი აბა ასე იყო საჭირო არც მე მინდოდა მაგრამ -მომეწყინა
-ძალიან ლამაზი ხარ! -მითხრა გა გამომხედა -ბევრ მტერს გაიჩენ ამ სკოლაში -მითხრა და თავი უაზროდ გვერძე გადააქნია
-რატო? -დაეჭვებულად ვკითე -მადლობა შენც ძალია -ვუთხარი ღიმილით
-ჩვენს სკოლაში ბევრი შურიანი გოგოა! -მითხრა უაზროდ
-ეგ არაფერი -ვუთხარი და გავუღიმე, შემაშინა თუ არა ანას სიტყვებმა ? არა სრულებითაც არა ზედმეტად ამაყი და ქედმაღალი ვიყავი ვინმესთვის რამე რომ შემერჩინა! ჩვენს საუბარში ვიყავით გართული როდესაც
-ეიი მახინჯო! -ვიღაცის ბოხი ხმა გაისმა დერეფანში, არ შემიხედავს თუმცა ვიგრძენი ჩემი მიმართულებით დაოყვირა ვიღაცამ -ეჰე მახინჯოო! -კიდევ დაიყვირა , არ მიმიხედავს -ანა უთხარი მაგ მახინჯს გამომხედოს -კიდევ დაიძახა ბიჭმა
-მია მგონი შენ გეძახიან -აკანკალებული ხმით გამომხედა ანიმ. ანისთვის არაფერი მითქვამს ისე შევყრიალდი ბიჭისკენ და მას წინ ავესვეტე!
-აბა გისმენ! -ჯიუტად ჩავაშტერდი შავ თვალებში! რომელიც მრისხანედ მათვალიერებდა თავიდან ფეხებამდე!
-შენზე ამბობენ ბოზ*აო! -პირდაპირ და უხეშად მომაყარა ბიჭმა, ირონიულად ჩამეღიმა
-მაგას მხოლოდ და მხოლოდ ბოზ*ბი თუ იტყვიან! -იტონიულად ვთქვი -ან რაიცი იქნებ მართლა ეგეთი ვარ და ჯობია ჩემგან თავი შორს დაიჭიროს! -თვალებიდან ნაპერწკლებს ვყრიდი
-გეტყობა რომ ხარ! -გამოსწრა ბიჭმა, უნდა ვაღიარო რომ საოცრად სიმპატიურია მაგრამ არ უნდა დავიბნე!
-"დედაშემს უთხარი ცხვირი მოგხოცოს" -ვუთხარი და შევტრიალდი! დავაბიქსირე ყველას გაკვირვებული მზერა!
-ამას განანებ! -მრისხანე ბარიტონი გაისმა დერეფანში
-აქეთ არ განანო! -უკნიდან მივაძახე მეც! -ვაიგნორებდი ყველას მკვლელ მზერებს
-ანა ვინ არის ოს ბიჭი? -მროსხანედ გადავულაპარაკე ანას
-მიკა ჯაჭვლიანი! 12 კლასელი მთელი სკოლა მოს გარშემო ბრუნავს! -მითხრა ანერვიულებულმა -უფრთხილდი მია
-გასაგებია! -ირონიულად ჩამეღიმა -აქეთ მიფრთხილდეს! -ვთქვი მკაცრად

---მიკა---

-ნახე ბიჭო რა ქედმაღალი გოგოა! -მზერა მოჭუტულმა გიორგიმ
-ვხედავ! -მრისხანედ ვთქვი მე
-აშკარად ვიღაცამ გაათამამა -ამჯერად ნიკამ წამოიწყო საუბარი
-ფეხებზე მკი*ია, ვისი გათამამებულიც არ უნდა იყოს -ერთიანად კბილებში გამომსცრა -არშევარჩენ არცერთ სიტყვას ყველაფერზე საკადრის პასუხს გავცემ, ამ გატუტუცებულ ლაწორაკს! -მრისხანებას ვერ ვმალავდი ხმაში
-მიკა შორსაც ნუ შეტოპავ! ბავშვია -ამჯერად საუბარში ვასო ჩაგვება
-ხომ ვთქვი ფეხებზე მკი*ია! -გამოვცარი -მაგან არ იცის ვის დაუპირისპირდა!

----
აბა რას ფიქრობთ გავაგრძელო? მომენატრეთ! <3