ლილეს გაუჭირდა მამისთვის ყველაფრის ახსნა, მაგრამ ბოლოს მოახერხა და კაცი დაამშვიდა ცოტა მოიტყუა კიდეც უთხრა, რომ ახალგაზრდა გოგონას მოვლა მოუწევდა და თორნიკეც მხოლოდ ამიტომ დამშვიდდა "მადლს იზამ შვილოო" უთხრა და შვილის ხელებს დაუწყო ძებნა, ლილემაც წამებში ჩაჰკიდა მამას ხელო და შრომისაგან გაუხეშებულ თითებს კოცნა დაუწყო.


ერთი კვირა მალე მიილია, ტატომ ოპერაციის ფული გადაიხადა და ოპერაციაც წარმატებით დასრულდა.
თორნიკემ გაიარა, მართალია თავიდან გაუჭირდა მაგრამ ნელ-ნელა შეეჩვია, მაგრამ ვერ შეეგუა, რომ ამიერიდან სანამ უფალი სასწაულს აარ მოახდენდა და ისევ დაინახავდა მოუწევდა უსაქმოდ ყოფნა და სხვაზე დამოკიდებულო გახდებოდა.

ლილეს მამა სახლში მიჰყავდა, როცა გზაზე ტატო გადაეღობა ფურცელო ხელში შეაჩეჩაა და გაიქცა,
ლილემ კი გაკვირვებულმა გააყოლა თვალი მიმავალ ყმაწვილს, ერთი მძიმედ ამოისუნთქა და მამას გადახედა.
-მა რამე გაწუხებს?
-არა მა საიდან მოიტანე?
-აუცილებელი არ არის გიყურებდე, რომ გავიგო რას გრძნობ!
-არაა მა არაფერი მართლა.
-ოხ ჯიუტი ისიც შენსავით ჯიუტი იყო, ერთს იტუოდა და მერე ვეღარ შეუბრუნებდი კითხვას.
თორნიკეს მოგონებებზე გაეღიმა და ფრთხილად შევიდა ბინაში სადაც დამხმარე უკვე ელოდებოდა მათ.
-მააა გაიცანიეს.... უნდოდა მამისთვის სავარაუდოდ დამხმარე ქალი გაეცნო მის წინ ახალგაზრდა ბიჭი, რომ აისვეტა ასე 18წლის.
ლილე იმდენად დაიბნა სიტყვა ვეღარ თქვა და გაიგნებული მიაშტერდა ყურებამდე გაკრეჭილ ბიჭს.
-გამარჯობათ! მე ნიკა ვარ
აქ ტატომ გამომიშვა ნუ ღრლავთ ჩემმა გარეგნიბამ არ მოგატყუოთ სანდო პიღი ვარ და მერწმუნრთ მამათქვრნს ჟარგად მივხედავ.
-ღადაობ ხომ?
შენ რანაირად ჩაგაბარო მამა? ბავშვი ხარ რა გაგეგრბა ამ საქმის? რამდენი წლის ხარ საერთოდ? ან ან საერთოდ ტიტე რაას ფიქრობდა აქ, რომ გიშვებდა?
ბიჭს გაღიმებული სახე წამებში მოერუშა და ლილეს გაახედაა.
-კარგით ბოდიში შეწუხებისთვის, ტიტეს დაელაპაარააკეთ და სხვას გამოგიგზავნით.
ჩემოდნი აიღო და წასასვლელად მოემზადა უეცრად ოთახში თორნიკეს ხმამ, რომ გაიჟღერა.
-მე ან ეს ბიჭი მომივლის ან შენც ვერსად გაადგამ ფეხს!
-მამა ახლა შენ მაგრად სულელობ!
-ლილოტო მა კარგი რაა მირჩევნია კაცმა მომიაროს თან მეუხერხულება უცხო ქალთან ერთად ცხოვრება, ეს ბიჭი კი არა მხოლოდ მომივლისს დარწმუნებული ვარ მშვენივრად ამიხსნის ორშაბათს ბარსა როგორ ითაამაშებს.
-იცით მე რეალის ფანი ვარ ურცრად წამოიყვირა ნიკამ და ამაზე სამივეს სიცილი აუტყდათ.
-ბედი შენი მამაჩემს.მაგრად რომ ურიკინებს ხოლმე, მაგრამ იცოდე რამე რომ მიქარო გაგაქრობ თან ისე, რომ შენ თვითონ ვერ იპოვო შენი თავი!!
ნიკა ჯერ გაკვირვებული უყურებდა პატარა გოგოს რომელიც სერიოზული სახით ემუქრებოდა, შემდეგ ვეღარ შეიკავა თაავი და თორნიკესთან ერთად დაიწყო სიცილი.
-არის უფროსო! ხელი საფეთქელთან მიიტანა და ლილეს გაეკრიჭა.
"მასხარა, ღმერთო ვის ხელში ვტოვებ მამას"გაიფიქრა და სამზარეულოში გავიდა.
ცოტა ხანში სუფრა სამ ადამიანზე გააწყო და მისაღებში გასძახა გამოსულიყვნენ.
უნდოდა თოკოს ჭამაში დახმარებოდაა, მაგრამ ნიკამ აიჩემა მე დავეხმარები ხომ უნდაა შემამოწმო რა ბიჭი ვაროოო ცოტა არ იყოს იეჭვიანა, მაგრამ აღაარ გააპროტესტა.
ამასობაში ძილის დროც მოვიდა თორნიკე დააბინავა და თვითონაც დასასვენებლად წავიდა, გახდის დროს ჯიბიდაან ფურცელი გამოუარდა და.მხოლოდ მაშინ გაახსენდა ტატო.
ფურცელი გაშალა და წერილი წაიკითხა "ხვალ ცხრა საათზე გაამოგივლი წამოიღე ყველაფერი რაც ერთი წლის მანძილზე დაგჭირდება" ეს, რომ წაიკითხა ერთი გემრიელად შეიკურთხა.
-ცოტა ადრე მაინც მენახა ეს წერილი ახლა მთელი ღამე გამზადება მომიწევს, ღმერთო რა საშინელებაა.
მართლაც მთელი ღაამე მოუნდა აბარგებას, სახუმარო თემა არ არის ერთი წელი სხვაგაან საცხოვრებლად გადასვლა და იმდენი რაამ ჩაალაგა, რომ თვითონაც უკმაყოფილო დარჩავბარგის სიდიდით.
5იყო მზადებას, რომ მორჩა გაიფიქრა დაჩისვრნებო, მაგრამ მაინც დაა მაინც მაშინ მოეძალა ფიქრები. როგორ არ უნდოდა სწავლის შეწყვეტა, როგორ უჭირდა ლინდას და თოკოს დატოვება და უცხო კაცთან გადასვლა.
ლინდა?? ეს რომ გაიგო გაგიჟდა და სასტიკად გაუბრაზდა მეგობარს, თან ლილემ რომ უთხრა ტატომ შემომთავაზა ეგ სამსახურიო ისედაც ხომ ვერ იტანდა მაგ ბიჭს ახლა უკვე შესძულდა და უკანასკნელი სიტყვებით გალანძღა, მაგრამ ბოლოს დაწყნარდა დას ჩაეხუტა "მე შენთან ვარ" უთხრა და ლოყაზე აკოცა.
იცოდაა ლილემ ლინდაც რომ სულ მამის გვერდით იქნებოდა და სწორად ეს აძლევდა იმედს.
ამ ფიქრებში ისე დაათენდა თავზე რომ სულ ერთი ეუთითაც კი არ უძინია, მხოლოდ დილას იგრძნო დაღლილობა თავიც გამოილანძღა.
8ზე ადგა გაემზადა და კარზეც ზარმა არ დააყოვნა.
კარი გააღო და სერიოზული სახოთ კარზე ატუზულ ტატოს შიგნით შემოსვლა სთხოვა.
ტატომაც არ დააყოვნა მიესალმა და მისაღებისკენ წავიდა სსადაც უფროსი საღლიანი და ნიკა საჭმელს მიირთმევდნენ.
-ვაა ტატოო ზდაროვა ძმა როგორ ხარ?
-კარგად ნიკა შენ?
გამარჯობათ ბატონო თორნიკე!
-მშვენივრაად გაუღიმა ნიკამ დავთორნიკეს ადგომაში დაეხმარა.
-გაგიმარჯოს, შენ ხარ ის ვინც ჩემი ოპერაციის ფული გაადაიხადა ხომ ასეა?
-კი მა ისაა ლილემ უპასუხა და ტატოს გადახედაა.
-ძალიან დიდი მადლობა ვალში ვარ თქვრნთაან!
-სამადლობელი არაფერია, მერწმუნეთ თქვენი შვილი სანდო ხელშია და ის ბევრად კარგ საქმეს გააკეთებს.ვიდრე მე გავაკეთე.
ლილე ჩვენი.წასვლის დროა ბარგს ჩაგატანირე.
ლილემ თავი დაუქნია და ბარგის გამოსაზოდაად შევიდა ოთახში.
გამომშვიდობება.იყო.უსიტყვო მაგრამ მრავლის მთქმელი, ერთი კვირაც კი არ გაუტარებიათ ერთმანეთის გარეშე და ახლა ერთი წელი ძალიან გაუჭირდებოდათ უერთმანეთიდ, მაგრამ სხვა გზა არ იყო.
მამამ თავისი მზე გულში ჩაიკრა და ნიკასთან ერთად გააუჩინარდა სადარბაზოში ეცადა, მაგრაამ ორიოდე ცრემლი მაინც ვერ შეიკავა.
მანქანაში, რომ ჯდებოდა ნაცნობი ხმა გაიგო მთელი ძაალით რომ გააჰკიოდა დამელოდე შე ქაჯოოო..
-ლილიტო!მისმინე მე სულ თოკუსას გვერდით ვიქნები შენ არ იდარდო, თავს გაუფრთხილდი და საერთოდ ნუ გგონია რომ მომრნატრები ისე უბრალოდ გეუბნები, მართაალოია სასტიკად გაბრაზებული ვიყავი შენზე მაგრამ რა შენი ბრალია უდროო ადგილას არასასურველი პირი, რომ გადაგეყარა ეს თქვა და ტაატოს მკვლელი თვალები შეანათა. ბიჭმა ირონიულად გაიღიმა თვალი ჩაუკრა და მანქანაში ჩაჯდა, ამაზე სულ გადააირია მაგრამ არ შეიმჩნია.
მოკლედ თავს მიხედე რაა.
-კარგად ჭინკა ლილემ დას აკოცა და მანქანაში მოთავსდა, მაგრამ სარკიდან დაინახა თავისი პირადი ჭინკა ღოგორ იწმენდდა პატარა ბავშვივით ცრემლებს.



არ იცოდა სად მიდიოდნენ და არც აინტერესებდა ახლა მხოლოდ მამაზე ფიქრობდა და ერთი წლის მალე გასვლას ლამობდა.
-ლილე ნიკა არც ისეთი უპასუხისმგებლოა შენ, რომ გგონია ახლახან გამოვიდა ბავშვთა სახლიდან საერთოდ არავინ ჰყავს ჩვენს გარდა უნდა დამოუკიდებლად დაიწყოს ცხოვრება, გაგიკვირდება და თავშესაფარში პატარებს თვითონ უვლიდა, ერთი შეხედვით ქარაფშუტაა ჩანს მაგრაამ ძალიან კარგი პიღოვნებაა.
ლილე უსმენდა და ნანობდა ბიჭს, რომ ასე ცუდად ელაპარაკა.
-მადლობა!
მხოლოდ ამის თქმა მოახერხა და მანქანამაც დიდი სახლის ეინ დააატურმუზა.
-მოვედით წამოდი გაგაცნობ შენს მომავალ უფროსს.
მიდიოდა, მაგრამ ფეხები უკან რჩებოდა რაღაც არასასიამოვნოს მოლოდინში გულს ვერ იწყნარებდა.
სახკში შებიდნენ და კიბერბს აუყვნენ რომელიც ძალიან დიდი იყო და ლილესთვის მიუხედავად მდიდრული იერისა სასტიკად მომაბეზრებელი.
ერთ ერთი კარი შეაღეს და ლილემ კარგად დაინახა ინვალიდის ეტლს მიჯაჭვული ახალგაზრდა კაცი.
აი როდესაც თვალრბს წააწყდა გულმა თავისი გადაიტანა... შავი წყვდიადივით შავივთვაალები ირონიულად გაჰყურებდა მასზე მიშტერებულ გოგონას.
გოგო ისე იყო გართული მის თვალიერებაში, რომ ოთახში გაჟღერებულმა სიტყვებმა ძლივს მიაღწია ლილემდე.
"მე გთხოვე დამხმარე მოგეძებნა და არა ცხვირმოუხოცავი ბო*ი ".