ნინიმ გაბრაზეული საით გადმომხედა მაგრამ მე უფრო გაბრაზებული ვიყავი. კუსტბაზე ავედით. მაინცდამაინც ბედი რო გინდა ეხლა იყო ყველაზე მეტი ხალხი. ძალიან ვბრაზდებოდი როცა ვხედავდი როგორ უყურებდნენ ბიჭები. ძალიან ვიძაბებოდი. ნინი წინ მირბოდა ლუკა სულ ცაკლე გაიქცა მე ნინის მივყვებოდი. გარშემო ვიყურებოდი და ბრაზით ვიხრჩობოდი. ვხედავდი ჩემწინ ტანის მიხვრა ნიხვრით როგორ მირბოდა. მთელი დილა იმდენად დაძაბული ვიყავი რომ ყველა ნაკვთი მტკიოდა სისულელეა ხო?
ნინი
დილით დაჩიმ ისტერიკები მომიწყო ტოპზე. ძალიან გავბრაზდი იმიტომ რომ მისი საქმე ნამდვილად არ იყო რა და როგორ მეცმეოდა. მართალია რაღაც მსიამოვნებს მისი ყურადღება და ზრუნვა. ზრუნდა იმაშ გამოიხატება რომ ვხედავდი როგორ მორბოდა ჩემს უკან და როგორ იძაბებოდა ყველა ბიჭს გამოხედვაზე. ვიცოდი ეს ყველაფერი დიდი ხნით არ გაგძელდებოდა რადგან მას ჩეს მიმართ არანაირი გრძნობა არ აქვს და თან შეყვარებული ყავს. ამიტომ...
მთელი დილა მონდომებით მივრბოდი როცა ვიგრძენი რომ ვიღაც ჩემკენ მორბოდა.
-როგორ ხარ ნინი?
მხარზე შემეხო ვიღაც
-უი სადნრო შენხარ?
-ვინმე სხვას ელოდებოდი?
-არა არა
თვალი ჩუმად დაჩისკენ გავაპარე ჩემკენ იყურებოდა ამიტომ მეც უცებ გამოვიხედე და მოულოდნელად სანდრო ჩამეხუტა. მალევე გავაშვებინე ხელი მაგრამ ისე რო არწყენოდა. სირბილი გავაგრძელეთ როცა ვიღაცამ მაჯაზე ხელი მომკიდა და მისკენ შემატრიალა.
-რამე მოხდა?
გაკვირვებული ხახით ვკითხე. უცებ მაიკა გადაიძრო და ერთი ხელის მოსმით გადამაცვა თავზე, მისი სასიამოვნო სუნი ვიგრძენი მაგრამ თავი გავაკონტროლე
-რას აკეთებ
-არ შემეწინააღმდეგო
-ვითომ რატომ
-ვერაფერს ვერ გახდები მაგით და იმიტომ. გახსოვდეს რო ერთად ვცხოვრობთ და შემიძლია ეგ ლიფია თუ რაცაა დაუფიქრებლად დავწვა
-ერთად ცხოვრობთ? (სანდრო)
-გრძელი ამბავია (მე)
დაჩის საქციელზე უზომოდ ვბრაზობდი. მართალია სასიამოვნო იყო მისი ქცევები მაგრამ არ მომწონდა ის რო ვერ ვხვდებოდი მომწონდა თუარა დაჩი. მაგრამ რა მნიშჰვნელობააქ მე უკვე მიყვარს ვიღაც უკვე რა თითქმის ორი წელია. ჩემი კლასელი გიორგი. ნუ რაღა მე მთელ სკოლას მოწონდა/ ნომერი პირველი იყო სულ მაგრამ ცოტა გაურკვევლობაა ეხლა რაც დაჩი მოვიდა. გიორგი სვანიძე მაღალი ქერა მწვანე თვალებაა დიდი ტუჩებით. ერთადერთი ის იყო რომ ძალიან გამხდარი იტო და კუნთის ნასახი არ ქონდა. ვიცოდი როგორი მექალთანეც იყო. მთელი სკოლა მისი ნაშა იყო. პირველ დღეს ორი წლის წინ სკოლაში რო შემოვიდა იმდღიდანვე მივხვდი როგორიც იყოდა გადავწყვიტე რომ არ უნდა მომწონებოდა. მაგრამ არ გამომივიდა. არავინ არასოდეს არ მყოლია არც კი მიკოცნია ვინმესთვის. ის კი მინდოდა ჩემთვის პირველი ყოფილიყო. რის შესახებაც მხოლოდ ლიკამ და თიკამ იცოდნენ. სხვა არავინ. მას ჩემდამი სიმატიები მემგონი არასოდეს ქონია. მაგრამ ხანდახან როცა ვხედავდი როგორ მიყურებდა ადგილზე ვდნებოდი.
დანარჩენმა დღემ ჩვეულებრივად ჩაიარა. სკოლა სკოლა და სკოლა. მერე ლუკას ფეხბურთზე გავიარეთ და დაჩის მანქანაში ჩავჯექით.
-არ გშიათ? (დაჩი)
-აუ კიიი (ლუკა)
-ისე რაა (მე)
- წამო მაგდონალდი მოვხხოთ
მაგდონალდდში მივედით და დაჩის დავაბარე რაც მინდოდა მე კი ადგილის დასაკავებლად წავედი. როგორც იქნა ამდენ ხალხში ადგილი ვიპოვე და სასწრაფოდ დავჯექი. წინ გავიხედე და დავინახე როგორ შემოვიდა და შემოიტანა რასაც ქვია. ცოტა ავღელდი. აი იმ წამს როცა თითქმის დაწყნარებული ვიყავი შემომხედა და გული ისევ ამიჩქარდა. გამიღმა და ჩემკენ წამოვიდა. ყოველ გადმოდგმულ მის ნაბიჯზე გული წამით მიჩერდებოდა.
-რაშვები ნინიკოო?
-რავი გიო შენ?
-არცარაფერს, მარტო რატო ზიხარ პატარა გოგო? გინდა რო მოგიტაცონ?
- არ ვარ მარტო (გამეცინა)
-აბა
-ჩემი ძმა და...
-გამარჯობა? (დაჩი)
-ვაა დაჩი...
-რა გაგიკვირდა'
-ნინიკოსთან ერთად ვერ წარმოგიდგინე,
-ერად ვცხოვრობთ (ლუკა)
მკვლელი სახით გავხედე და მივხვდი რომ არ ჩავრეულიყავი კარგი არაფერი მოხდებოდა
-დაჩი შეგიძლია ერთი კოკაკოლა კიდე მომიტანო?
დაჩიმ რაც ხელში ეჭირა მაგიდაზე დაახეთქა და უკან გაბრუნდა.
დაჩი
დღეს გაკვეთილზე ჯდომამ პირველად რაღაცა მომმატა. ჩამაფიქრა ნინიზე და არვიცი ჩვენზე, მივხვდი რომ ოდნავი სიმპატიები მქონდა. ალბათ უფრო მიჩვევა იყო...?? მაგრამ ფაქტი იყო რომ სულ მასზე ვფირობდ. არ უნდა დამეშვა რომ შემყვარებოდა. არავითარ შემთხვევაში. მიზეზი კი ჩემი ძმა იყო. მასთან დიდი პრობლემები მაქ და არმინდა ნინიც გაავრიო. უფროსწორედ ნახევარძმასთან. აქამდე სერიოზულად არაასოდეს მყვარებია. და ცოტა არ იყოს მეშინია, იმიტომ რომ ვიცი თუ ვინმე შემიყვარდება სრული ამ სიტყვის მნიშჰვნელობით მტელ გულს მივცემდა სულს. მეშინია რომ ცარიელი დავრჩები. სულ სულ ცარიელი
ამ ფიქრებში გაკვეთილებიც გავიდა და ჩევენ მაგდონალდში წავედით. მე საჭმელს ვუკვეთავდი და ნინი ადგილს ეძებდა. როცა ვიყიდე და მივბრუნდი ის დავინახე. ნინისთან ერთად გიორგი დავინახე და მივხვდი როგორ აჩქეფდა ჩემს ძარღვებში სისხლი. დავიძაბე და ალბათ ძალიან მეტყობოდა
ნინი
სანამ დაჩ ყიდულობდა გიორგი წავიდა. ამიტომ თავს შედარებით მშვიდად ვგრზნობდი.საბედნიეროდ დაჩის არაფერი უთქვამს და სახლში რო მივედით ცეკვაზე წავედი. ბიჭებს კი საჭმელი დავუტოვე მაინც ამათ კუჭს მაგდონალდი ვერ გააძღობდა. ლიზას და თიკას დავურეკე და მითხრეს რო საღამოთი ამოვიდოდნენ. ვატო როგორც ყოველთვის თვალებით მჭამდა. ნუ თვაკებით რა თვალით ერთი თვლი ისეთი ჩალურჯებული ქონდა ვერც კი იხედებოდა. კარგად კი ხეთქა დაჩიმ გაიხაროს მაგრამ ნეტა რამოხდა? ლიკამ გვითხრა რო კონცერტი ჩაიშალაო. ცეკვა რო მორჩა გარეთ გავედი და დაჩ დავინახე.
-ლუკა მარტო დატოვე?
-არა ხიარგაგიჟდი
-შენი გიჟი დაქალები მოვიდნენ და მაგათ დავუტოვე
-გააფრინე??
-რაიყო
-ეგენი აქეთ დასატოვებლები არიან.
ამაზე ორივეს გაგვეცინა და დავინახე დარბაზიდან ვატო როგორ გამოვიდა და უკან როგორ შებრუნდა. მანქანაში ჩავჯექი. გზაში სასუსნავები ვიყიდეთ და ავედით
-გადამდგეს (ლუკა)
შევედი თუარაა თმააბურძგნული ლუკა შემომახტა და მიშველე სახე ქონდა. ოთახიდან სიცილ ხარხარი ისმოდა. დაჩი შევიდა თუარა იმწამსვე სიჩუმე ჩამოწვა. პარკები სამზზარეულოში დავყარე და დაჩის ვთხოვე სანამ გამოვიცვლიდი ამოელაეგინა. გოგოები ოთახში ამომყვნენ მე აბაზანაში შევედი ისინი კიდე კარს იქიდან მელაპარაკებოდნენ. მელაპარაკებოდნენ დაჩიზე, გიორგიზე მეუბნებოდნენ დაჩი გიორგის 100 თავით ჯობია და ეგ რატო არმოგწონსო. მე კი ვიცოდი რომ გიორგი 10000 თავით მერჩივნა დაჩის. მიყვარდა ის. კიდევკარგი ცოტახნნით გაჩუმდნენ მეც მოვრჩი ტანზე პირსახოცი შემოვიხვიე და გარეთ გავედი თან თავზე პირსახოცს ვიკრავდი და თმები წინ გადაყრილი მქონდა. ტავი ავწიე თუარა გადაჭრით ვთქვი.
-რამდენჯერ უნდა ვთქვა რო მომწონს გიორგი
აი თურმე რატო გაჩერებულან დაჩი შემოსულა ოთახში.
-ვინ გიორგი სვანიძე? (დაჩი)
-რა გიორგი
არ შევიმჩნიე
- ხო თქვი გიორგი მომწონსო
-არა..
მე არდავიბენი მაგრამ გოგოებმა როგოეც ყოველთვის თავი ვერ შეიკავესდა ფხუკუნით გავარდნენ ოთახიდან.
-კარგი რა ჩემთან რა დასამალია.
--აარა დასამალი არა უბრალოდ არ ჩავთვალე საჭიროდ რომ მიიმეყოლა
-კარგი როგორც გინდა. მაგრამ ფრთხილად იყავი ის..
-ვიცი როგორი მექალთანეცაა მაგრამ სულერთია მას მაინც არმოვწონვარ
-მთლად ეგრეც ნუიტყვი,
-ვერ მივხვდი
-დაფიქრდი და მიხვდები~
ეს მითხრა და ოთახიდან გავიდა, მე კი მხოლოდ ეხლა მივხვდი რომ მოკლე პირსახოცით ვიდექი მის წინ. გოგოები შემოვარდნენ და ბოდიშები მიხადეს მე კი გავაჩუმე და მადლობები ვუხადე
-მადლობა თქვენ რომ არა ახლა ვერასდროს გავიგებდი რო მოვწონვარ
-რააააა???



ვიცი უნამუსო ვარ გუშინაც ვერ დავდე და დღესაც პაარა თავი დავდე მაგრამ იმდენი სამეცადინომაქვს ძლივს ვასწრებ. მადლობა რომ კითხულობთ. იმედია მოგეწონებათ