1
საკმაოდ დაღლილი ვიყავი იმისათვის რომ ვინმეს ქცევას ან ხასიათს დავკვირვებოდი მაგრამ სამაოდ ადვილად შევამჩნიე მისი დაბნეულობა და შეშინებული სახე. აქამდე ასე ძლიერ არასდროს მომდომებია გამეგო თუ რა სჭირდა სრულიად უცნობს , რომელსაც ალბათ წუთიც არიყო რაც პირველად ვხედავდი.
ხო და ... მოკლედ ... ეს გოგო ხან იქით წავიდოა , ხან აქეთ .. თან ხელები თავზე ეწყო და შეშინებული სახე ჰქონდა.. მერე სკამზე ჩამოჯდა , ამასობაში მე ჩემი გიტარა ჩანთაშ ჩავდე .. შეგროვილი ფული ჯიბეში ჩავიყარე და წასასვლელად მოვემზადე.. ტიმს (პოლიციის ოფიცერს) თავი დავუქნიე და კარისკენ გავწიე.
ბედისწერის და სასწაულების არასოდეს მჯეროდა, მაგრამ ალბათ მართლაც არსებობს რაღაც რადგან კარებთან მისულმა ზუსტად მაშინ მოვიხედე უკან და იმ პატარა გოგოს შევხედე (ცოტა ხნის წინ შეშინებული რო დარბოდა) როცა მისი მზერაც ჩემსკენ იყო მომართული. მეუცნაურა და ისევ გარეთ გასვლა დავაპირე მაგრამ შემოვედი. არც კი ვიცი რატომ ვყოყმანობდი.. შემოვბრუნდი და მისკენ წავედი . თავი ჩეუღუნა და ხელებში ჩაედო .. არც ვიცოდი რა უნდა მეთქვა.
2
- ღმერთო არა.. არა.. მთელი ფული, ტანსაცმელი.. რამე იღონეთ რაა .. ღმერთო ახლა რა ვქნა.
- მაპატიეთ ჯერჯერობით ვერაფრით დაგეხარებით, თქვენს გარდა კიდევ ბერვი დაზარალებულია ქალბათონო ასე რომ თქვენ ერთადერთი არ ხართ ვისაც საკუთარი ნივთების დაბრუნება სურს..
- კი მაგრამ...
- თუ რამეს გავიგებთ ხომ იცით? აუცილებლად შეგატყობინებთ . ახლა კი თუ შიძლება დაწყნარდით და მუშაობა მაცალეთ.
- რატომ მეე... რატომ მეე... რატომ მაინც და მაინც მეე... ღმეთოო... ახლა რა ვქნა .. ფაქტობრივად ყველაფერი დავკარგე .. იქნებ მოვახერხო და დედას დავუკავშირდე. მაგრამ ის უარესად ინერვიულებს.. რა ვქნაა... - ვფიქრობდი და თან ანერვიულებული აქეთ-იქით დავრბოდი . ალბათ ვინმეს გიჟი ვეგონებოდი. და ვეგონე კიდეც გამოვვარდი თუ არა იმ გიტარიანმა ბიჭმა ჩალაგება დაიწყო და გარეთ გავიდა.. ოცნების დრო არ მქონდა მაგრამ ალბათ ეს რომ არ შემმთხვეოდა ძალიან მომეწონებოდა.. სიმპატიური , მაღალი , ძლიერი აღნაგობის.. მაგრამ ამაზე ფიქრის თავი არ მქონდა.. ყველაფერი დავკარგე და ახლა იმაზე უნდა მეფიქრა რითი გამოვმძვრალიყავი ამ საშინელებიდან. ბოლოს დაღლილი სკამზე დავჯექი და ვეცადე კონცენტრირება მომეხდინა.. ყველაფერი დავივიწყე და მხოლოდ გვირილებზე ვფიქრობდი.. ეს ოდნავ მეხმარებოდა მაგრამ ოხხ.. ხელი ხო უნდა შეეშალა ვინმეს აუცილებლად.. მხარზე ვიღაცამ ხელი დამდო, ისე შევხტი მგონი ისიც შევაშინე..
- aaaaaa... oh, i'm sorry.. i'm .. i'm ... - აააააა... ოჰ, ვწუხვარ .. მე .. მე ..
- არაფერია - მითხრა და გამიღიმა. მეც თავი დავხარე და გამეღიმა
- კარგად ხაარ?
- კიი , მშვენივრად .. ძალიან კარგად ... არაფერი მიჭირს .
- აამმ.. მომეჩვენა რომ რაღაც პრობლემა გქონდა..
- იციი.. უბრალოდ ჩემი ნივთები : ბარგი, ფული, ტანსაცმელი, სამკაულები, ყველაფერი დავკარგე.. არაფერია მოგვარდება ყველაფერი..
- გინდა დაგეხმაროო?
- არა მადლობ, თვითონაც მოვახერხებ რამეს.
- კიი, მაგრამ..
-მართლაა.. კარგად ვარ ..
- კარგი, შენი ნებაა..
ცოტა უხეშად გამომივიდა, მაგრამ არ მინდოდა ვინმეს პატარა გასართობი გავმხდარიყავი .. ჩამოსული პირველივე შმხვედრს გავყოლოდი სახლში და ა. შ. აქ ამისთვის არ შამოვსულვარ..
3
- ცოტა უხეშად გამოუვიდა მაგრამ ჩამოსულია და მიხვდება ნელ-ნელა ყველაფერს. მე რატომ ვღელავ მასზე?! რაც უნდა ის უქნია.. მისი პრობლემა ჩემი პრობლემა არაა!! - კარისკენ წავედი და ისიც ჩემთან ერთად გარეთ გამოვიდა .. ტელეფონის აპარატთან ვიდექი და ვაკვირდებოდი .. ლეა ტელეფონს არ იღებდა .. არა და უნდა მენახა .. უცნობმა ტაქსი გააჩერა და რაღაცაზე ელაპარაკებოდა .. როგორც აღმოჩნდა მხოლოდ 10 დოლარი ჰქონია თან . ეტყობა სადღაც წაყვანას სთხოვდა და ფული აკლდებოდა.
- გინდა დაგიმატოოო? - გავძახე შორიდან.
- არა მადლობ - მაგიჟებდა მისი სიჯიუტე. ვერ გავიგე ასე რატომ იქცეოდა. ნუთუ ასე საშინლად გამოვიყურებოდი?
- დარწმუნებული ხაარ? - მივუახლოვდი და ღიმილით ვკითხე.
- დიახ! -შეგიძლია წახვიდე. - უთხრა ტაქსის მძღოლს, ზურგი შემაქცია და წავიდა.
- ჰაჰაა :D მოიცა გაჩეე!! კაი რაა რატომ ასეთი სიუხეშე?
- თავს არ დამანებეებ?
- ნუუ... თუ გავითვალისწინებთ იმას რომ აქ მარტო ხარ , არავინ გყავს , წასასვლელი არსად გაქვს , ფულიც არ გაქვს და მეც თავზე საყრელი დრო მაქვს არაა :)
- აჰჰჰ :D საინტერესოა , და რას მთავაზობ?
4
- გავისეირნოთ - ცოტა არ იყოს მეშინოდა , მაგრამ ამერიკაში ყველაფერი სხვანაირად არის .. აქ სეირნობისთვის არავინ გაგკიცხავს და არავინ შემოგხედავს ცუდი თვალით.
- კარგი თუ არ იშლი
- წამოდი მომიყევი რა მოხდა..
- სად მივდივართ?
- სადაც მოისურვებთ ქალბატონო
............................................
მადლობთ რომ კითხულობთ