დაახლოებით ერთ კვირაში მთელი ოჯახი აბარგდა და საქართველოსაკენ გზას დაადგა.....
სამშობლო მაინც სულ სხვაა,მარიამის მშობლებს მონატრებული ჰქონდათ აქაურობა რასაც მარიამზე ვერ ვიტყვით,ცუდ მოგონებებს უღვიძებდა ყველაფერი..დემეტრე იმ წუთას გაქანდა მის ძმაკაცებთან მომენატრენ არმინახია რამდენი ხანიაო,მარიამს რადგან დაქალი არ ყავდა სახლში იყო მთელი დღე,შხაპი მიიღო და ისვენებდა..მერე ადგა და თავისუფლად ჩაიცვა,ბანკეტი რამოდენიმე დღეში იყო უნდოდა ლამაზად ყოფილიყო,არ შეარჩენდა მის კუდაბზიკა კლასელებს იმ დაცინვას,უნდა მიხვდნენ რომ დაცინვა სიტუაციიდან გამოსავალი არ არის!ჰოდა..მაღაზიებში დაიწყო სიარული,ამერიკაში ყოფნისას შეუყვარხა შოფინგი და გემოვნებაც დაეხვეწა..ბევრი იარა ბოლოს ნახა მისი მოსაწონი კაბაც,კარებში გავიდა და ვიღაცას შეასკდა.თავი წამით აწია..
-თვალებში იყურე იდიოტო!
თქვა და გზა გააგრძელა..სახლში დაქანცული მივიდა..იმ წუთას დაეძინა.დილას ოთახში დემეტრე შემოუვარდა და თავზე დაახტა.
-მაროოოო
-რამდენჯერ გითხარი მასე ნუ მიძახი თქო პირველყოფილო?!
-მაპატიე მარუსი..აუ ცოტახანში ჩემი ძმაკაცები მოვლენ და ჩამო რა ქვემოთ გაგაცნობ..არ იციან ვაბშე და რო მყავს არ მომტაცონ შენი თავი..
-ოჰოჰოო!!მე ვის რა ჭირად უნდებვარ?აბრძანდი ახლა მაცადე ძილი.
-ჰო კაი ჩემო ძილის გუდა.
დემეტემ ოთახი დატოვა,მარიამმა კი ძილი გააგრძელა.ცოტახანში ხმაური შემოესმა,იფიქნა აუ მოვიდნენ ალბათო,როგორ ეზარებოდა ახლა ყველაფერი ამიტომ ჩაიცვა და გადაწყვიტა უკანა კარებიდან გაპარულიყო..კიბეებზე ჩუმად ჩავიდა,სამზარეულოს ეზოში გასასვლელი კარები ჰქონდა ამიტომ იქიდან გასვლა დააპირა როდესაც თითქოს ნაცნობი ხმა გაიგონა მაგრამ ცოტათი შეცვლილი,დააპირა შიგნით შესვლაც კიდე იმის გასარკვევად ვინ იყო მაგრამ გადაიფიქრა და იქაურობას მოწყდა..დაჯდა მის X6 და ისე ჩქარა გავარდა მემგონი საბურავების კვალი დატოვა რაზეც ყველამ ეზოსკენ გაიხედეს,სახლში მინის დიდი ფანჯარა იყო საიდანაც ეზო ჩანდა..
-ეს ვინ იყო ტო?
-დაიკიდე მერე გაგაცნობთ.
მარიამს ერთი მყუდრო ადგილი ეგულებოდა და იქითკენ აიღო გეზი..ყველაფერი ისე დახვდა როგორიც დატოვა 2 ნუ თითქმის 3წლის უკან..პატარა სკვერი იყო მიმალულ ადგილას..იჯდა და მუსიკებს უსმენდა.ისე გავიდა დრო ვერც კი გაიგო შეღამებულიყო უკვე.მეორე დღეს ბანკეტი იყო ამიტომ სახლში წავიდა კარგად გამოვიძინებო...ასეც მოიქცა..მაგრამ
სანამ დაიძინებდა დედას და მამას მიადგა.
-ისე რომ იცოდეთ თქვენი კი გაიტანეთ მაგრამ ბოლომდე არა!მე იქ მარტო რავაკეთო ხომ ვერ მეტყვით?იმდენ თვალთმაქს უყურო!დემეტრე წამოვა ჩემთან ერთად!ვსიო გადაწყდა..
-თუ წამოვა კიი..
-არვიცი თუ წამოვა კი მარტო არწავალ დედა!შენი დაიჟინე ეს ყველაფერი მე არაფერში მარგია ხვალ ახლა იქ წასვლა.
-ვეტყვი დემეტრეს და წამოვა დამშვიდდი.
-კარგი.წავედი ვიძინებ.
მარიამი საწოლში კომფორტულად მოკალათდა და მალევე პატარა ბავშვივით ჩაეძინა.
დილას გვიან გაეღვიძა და უცებ წამოხტა ფეხზე არ დამაგვიანდესო..სააბაზანოში შევიდა,ინებივრა და მალევე გამოვიდა,სპორტულად ჩაიცვა,მანქანაში ჩაჯდა და სალონში წავიდა.სისწრაფე უყვარს ძალიან,სწორ გზაზე მიდიოდა დიდი სისწრაფით როდესაც გვერდით ვიღაცამ ჩაუფრინა,ჯერ დანახვა ვერც მოასწრო და მერე კიდე დაბურული ფანჯრები ქონდა..ნუ აღარ მიუქცევია ყურადღება და მალევე სალონშიც მივიდა.გრძელე თითქმის წელამდე თმები ჰქონდა და გადაწყვიტა დაესწორებინა და ბოლოებში ცოტა დაეხვია..ასეც გაიკეთა.ძალიან დადღაბნილ გოგოებს რო უყურებს მაკიაჟი რო არიან ცარიელი არ უნდოდა ეგეთი ყოფილიყო,ამიტომ მსუბუქი მაკიაჟი გააკეთებინა ძალიან,თვალები და ტუჩები გამოაკვეთია ფანქრით.შემდეგ კი სახპში გასქურა.სანამ მის ოთახში ავიდოდა დემეტრეს ოთახში შეუვარდა და ისევე მძინარე რომ დაინახა ყვირილი ატეხა.
-იდიოტო!!!!!4საათია უკვე 6ზე იქ უნდა ვიყო ადექიიიიიი!!!
-მმმმმმმმ...
-დემეტრე!
-რაგინდა ალქაჯო?რატო არ მაცდი ძილს?
-გააფრინე ხო არ გითხრს დედამ და მამამ?
-რამე უნდა ეთქვათ?
-აუუუუუუუ დემეტრე ნერვებს მიშლი რა რაუნდა ეთქვათ ბანკეტზე მოდიხარ ჩემთან ერთად!
-მე სკოლა დავამთავრე უკვე დიდი ხანია!
-დემეტრე თქო!
-ჰო კაი მითხეს სანამ ჩაიცმევ მოვწესრიგდები.
-მალეეე.
დაუბღვირა მის საყვარელ ძამიკოს და მის ოთახში ავარდა.მისი ნაყიდი წითელი კაბა მოირგო,გრძელი და ცალ-ფეხთან ჩახსნილი,წინ სამკუთხედად იყო ამოღებული და მკერდი გამომწვევად იყურებოდა,ფეხზე წითელ მაღლები მოირგო,ეკეტებოდა წითელ ფერზე.სარკის წინ ერთი დატრიალდა და ქვემოთ წავიდა.
დემეტრემ შარვალ-კოსტუმი ჩაიცვა,ვერ იტანდა მაგრამ ძალიან სიმპატიურას კი იყო.ქვემოთ უცდიდა მარიამს და დაინახა კიბეებზე როგორ მოაბიჯებდა მარიამი და დაუშტვინა.
-ვააუუუ დაიკო ეს შენ ხარ?რალამაზი ხარ!მემგონი ჩემი მოიტაცეს და ვიღაცა ნაშა შემომაპარეს!იცინოდა დემეტრე.
-მადლობა ხისთავიანო.ნუ შენც ხარ სიმპაწიგა მაგრამ რაღაცა გაკლია.უთხრა და მისკენ წაიწია და საყელოზე ბაბთა მოატგო.
-აუ კაი რა მარიამ ხო იცი ვერ ვიტან!პირველი კლასის მოსწავლეს ვგავარ.
-არაუშავს გიხდება ჰე წამო ვაგვიანებთ.
-ჩემით თუ შენით?
-ჩემით!თქვა დემწტრემ.
-ოო დამიჩაგრე ხო ჩემი პატარა..
დემეტრეს CLS-შიჩაჯდნენ და რესტორნისკენ წავიდნენ სადაც მარიამის კლასელები ქეიფობდნენ.საცობის შესახებ რამე გსმენიათ?რათქმაუნდა კი.ხოდა ცოტა დააგვიანდათ,ასე 20წუთი.კარებთან იდგნენ და დემეტრემ მარიამს ხელკავი გამოდო და შეაღეს კარები.კარების ხმაურზე ყველამ მათკენ გაიხედა.ისე მოხდა რომ ძალიან დიდი დარბაზი იყო,ერთ ნაწილში ბანეტის ხალხი იყო,ხოლო მეორე ნაწილში,დადადამ აბა თუ გამოიცნობთ ვინ იყო?ვინ იქნებოდა რათქმაუნდა თოკჩო და მიშჩო მის ძმაკაცებთან ერთად ქეიფობდნენ და კარების გაღებაზე მათაც იქითკენ გაიხედეს და თორნიკემ სიცილი დაიწყო.
-აე ბიჭებო ნახეთ დემეტრეს რა ნაშა აუგდია.
-აბა ბიჭო ნახე რა ფეხები აქ.იქიდან გამოეხმაურა მეორე.
მიშო კი ჩუმად უსმენდა და გულში ხარხარებდა,მან ხომ ყველაფერი იცოდა,ნუ საიდანღაც გაიგო და თორნიკეს რეაქცია აინტერესებდა რო გაიგებდა ყველაფერს რა ჭკუაზე დადგებოდა..
მარიამის კლასელები დახამაბული უყურებდნენ რათქმაუნდა ვერ იცვნეს.ერთ-ერთმა წამოაყრანტალა კიდეც.
-მასწავლებლებმა სიურპრიზი გაგვიკეთა?მაგრამ ერთი არ გვეყოფა.
ამდროს ერთი მასწავლებელი გამოვიდა დარბაზის ცენტრისკენ სადაც მარიამი და დემეტრე იდგა.დემეტრე კულტურულად მიესალმა მათ და მისი ძმაკაცებისკენ წავიდა რომლებისაცცოტახნის უკან მოკრა თალი.დიახ დიახ თორნიკე და მიშო
დემეტრეს ძმაკაცები არიან,იმ დღეს სწორედ ისინი იყვნენ დემეტრესთან ამიტომ ეცნო მარიამს თორნიკეს ხმა.
მასწავლებელმა მარიამს მოეხვია,მარიამიც მოეხვია ძალიან უყვარდა ნაილი მასწავლებელი,ყოველთვის იცავდა და არ აძლევდა ბავშვებს უფლენას დაეცინათ მისთვის.
-არა გცხვენიათ?ეგრე უნდა დავიწყება?ვერ იცანით?
-და რატომ უნდა გვეცნო?ვინ არის რო?
მასწავლებელმა პირი დააღო სათქმელად მაგრამ მარიამმა გააჩერა.
-მარიამ ამაშუკელი!თქვენი მუდმივი დაცინვის ცენტრი!
ეს რო თქვა ყველა ყბაჩამვარდნილი უყურებდა..
-ისე ანიტა წონაში მოგიმატია არ გიხდება!ჰმ ძროხას გავხარ..
ვერ იტადა ამ გოგოს სულ ამცირებდა და კიდე მილიონ რამეს უკეთებდა..ყველა უყურებდა მარიამს გაშტერებული ერთის გარდა,კუთხეში ნინი იჯდა მოღუშული სახით,ეს გოგო სხვებისგან გაორჩეული იყო,არასოდეს დაუცინია მარიამისთვის მაგრამ იმ კუდაბზიკებთან ერთად იყო სულ,ახლა კი მარტო რომ დაინახა ეუმცნაურა და მასთან მივიდა.გოგონა სადაცა ტირილს დაიწყებდა.
-ნინი როგორ ხარ?
-კარგად მარიამ შენ?როგორ გალამაზებულხარ.
-მადლობა.გაუღიმა მარიამმა.რაგჭირს?
-ისა..არაფერი.
-მითხარი მიდი.
-დიდი ამბავა სხვა დროს გიამბობ.
-კარგი როგორ გინდა.
კიდე ილაპარაკეს რაღაცეებზე,გაერთვეს,მარიამს აღარ ექცეოდნენ ისე აგდებულად მაგრამ ახლა თვითონ ეკიდა ფეხებზე მათი გამოხტომები და ის რომ ყველას მასთან უნდოდა მეგობრობა..იცეკვა კიდეც და რაც მთავარია დალია,ნუ ბევრი არ დაულეია მაგრამ დასათრობას ეყო..
მანამდე დემეტრე ძმაკაცებთან მივიდა.
-ვა ძმებო აქ საიდან?რასშვებით?
-რავი ვქიფობთ.რა ნაშასთან ერთად გაიჩითე შენ ძმობას ვფიცავარ,მარტო რატო დატოვე წავალ მივხედავ ჩემწბურად თუ გინდა.
-სიტყვები თორნიკე!ნაშა არაა!დაუყვირა დემტრემ.
-აბა ვინა?რამდენი ხანია რო იცნობ ვაბშე?
-რო დაიბადა იმ წუთიდან.
-ეგ როგორ რას მეკაიფები?იცინოდა თორნიკე მოშო კი გაყუსული იჯდა.
-ჩემი და არის შე *ლემ*რეველა და რამეს კიდე ცუდს იტყვი და დავივიწყებ ჩემი ძმაკაცი რომ ხარ ბავშვობის და ცხვირპირს გაგიერთიანებ.
-კაი რა იყო რა და მეგადავები?სულ არვიცდოი და თუ გყავდა თან ასე ლამაზი იზვინი რა ბრატ.
-მიპატიებია ამ ერთხელ ჩემი შეცდომაა,ვერ გაგაცანით იმ დღეს მინდოდა გაცნობა მაგრამ გამეპარა..
-არაუშავს აწი გავიცნობთ.
მანამდე მარიამი კარგად გამოთვრა,უკვე ღამის 2საათი იყო და ბავშვებმა დაშლა დაიწყეს,მარიამი დემეტრესკენ წავიდა..
თორნიკემ დაინახა ეგრეთწოდებული დემეტრეს და რომ მოდიოდა დ. გულში იძახოდა რა ლამაზიაო.ახლოს რომ მოვიდა თითქოს ეცნო კიდეც მაგრამ ღამის განათებაზე კარგად ვერ გაიგონა.
-ჩემო საყვარელო ძამიკო აწიე ერთი ადგილი და სახლშო წამიყვანე!ხელოუ ყველას!ხელი ჰაერში აიქნია და დემეტრე ფეხზე ააგდო.
-წავედით აბა ჩვენ ხვალ გელოდებით.
მარიამი მანქანაში ჩასვა და სახლში წავიდნენ,მარიამ ეზარებოდა მაგრამ წყალი გადაივლო და ლოგინში შეწვა.
დილას 12სთვის გაეღვიძა,გუშინდელი გაახსენდა და დემეტრეზე გაბრაზდა მარტო რომ დატოვა,თავი უსკდებოდა,რაც ლოგინში ეცვა იმით ფეხშიშველა ქვემოთ ჩატანტალდა და პირდაპირ დემეტრესკენ წავიდა რომელიც მისაღებში იჯდა მარტო,ნუ ეგონა რომ მარტო იჯდა და შევარდა ქოთქოთით.
-ვახ ვაჟბატონი ამდგარა!
-მარიამ გადი!
-არსადაც არ გავალ!რა წესი იყო იმ ტყლარწ კლასელებთან მარტო რომ
დამტოვე და შენ დაუნ ძმაკაცებთან წადი??
-მარიამ გადი თქო!!!!!დაუყვირა დემეტრემ!
-აეე თავი მისკდება ისედაც რასმიყვირი მინერალური წყლისთვის ჩამოვედი და შენ შემრჩი აქ და ყვირილი შენზე მეტი ვიცი!შეუყვირა მარიამმა და უკან შეტრიალდა სამზარეულოში რომ გასულიყო და დაინახა მის უკან სავარძელზე მოკალათებული ორი ბიჭი რომლიდანაც ერთი საშინლად ეცნო და გაახსენდა,ნუთუ ბედი ასე საშინლად ეხუმრებოდა?განა შეიძლება ვის გამოც აქიდან წავიდა ის მის მისაღებში ზის და თანაც ცოტახნის უკან გალანძღა..ლოყებზე აწითლდა ცოტა და მიხვდა დემეტრე რატომ მოითხოვდა მის გასვლად.უმოკლესი თითქმის ტრუსის მაგვარი საღამური ეცვა და ბრეტელებიანი ზედა,საიდანაც მისი მკერდი გამოკვეთილად იმზირებოდა.
-მე ბოდიში არვიცოდი სტუმრები თუ გყავდა!მთელი ირონიით თქვა თორნიკეს თვალები გაუსწორა და ოთახს ტოვებდა დემეტრემ რომ მიაძახა.
-ჩაიცვი და ჩამოდი გაგაცნობ ბიჭებს.
მარიამს აღარაფერი უთქვია სამზარეულოში შევიდა მინელალური წყალი და ოთახისკენ წავიდა,თვალებიდან ცეცხლს აფრქვევდა როგორ შეიძლება ის ის ყოფილიყო თან აქ!
თორნიკეს მზერა რომ გაუსწორა თორნიკემ თითქოს მისი თვალები იცნო,მაგრამ მარიამმი მალე მოწყდა ადგილს.
მარიამმა მუხლებამდე ყვავილებიანი სარაფანა ჩაიცვა,თმები მაღლა აიწია და ქვემოთ ჩავიდა..
-მოდი მარიამ.დაუძახა დემეტრემ.
-ბიჭებო გაიცანით ეს ჩემი მზეთუნახავი დაიკო მარიამია.მარიამ ესენი ჩემი ძმები,თორნიკე ლომთაძე და მიშო ახვლედიანია.
-სასიამოვნოა,ჩაილაპარალა მარიამმა თითქოს თავისთვის,თორნიკემ ხელი გაუწოდა ჩამოსართმევად,მარიამმა კი ირონიული მზერა სტყორცნა და ხელი არ ჩამოართვა,ხოლო მიშოს გამოწვდილ ხელს მისი ხელი შეაგება.
-როგორ ხარ მიშო?
-კარგად მარიკუნა შენ?
-არამიშავს ახლა მაშინდელთან შედარებით.მარიამმა გაუღიმა და ადგილი დაიკავა.დემეტრემ კითხა.
-ეეე თქვენ საიდან იცნობთ ერთმანეთს?
-ოოო დიდი ამბავია..
-თქვით ახლა.
-ამერიკაში ვიყავი და შემთხვევით დავეჯახე,სავადმყოფოში წაყვანაზე უარი თქვა და ქართულად ქართულად კარგადაც მიმლანძღა,მერე ამაზე სიცილი დავიწყე უთხარი მეც ქართველი ვარ თქო და რაღაეები რა მერე გავიგე რომ შენი დ. ყოფილა.
-ვა მართლა?მე რატო არვიცოდი ეს ყველაფერი?ეჭვისთვალით გახედა დემეტრემ დას.
-აუუ რატო და მიტო არ მინდოდა გენერვიულად.
-ხო შენ კაი მარა შეჩე*მა შენ რატო არ მითხარი ჩემ დას თუ იცნობდი?
-მარიამმა მთხოვა და..
-კაიი კაი გასაგებია.
თორნიკე ყურებდაცქვეტილი უსმენდა ყველაფერს და არუნდოდა იმაში დარწმუნება რომ რასაც ფიქრობდა სიმართლე შეიძლება ყოფილიყო.ცოტახანში ბიჭები წავიდნენ.თორნიკემ გეზი სახლისკენ აიღო,მდინავანზე ჩამოჯდა და ვისკის ბოთლი გამოიღო კარადიდან და ჭიქაში ჩამოასხა.ფიქრობდა და აზრის გამოტანას ცდილობა,ამ დროს მისი და მოვიდა სახლში.
-ნინი შენხარ?
-ხო ძამიკო.
დიახ,არმოგესმათ,ეს ის მარიამის კლასელი ნინია.
-როდის მოდი?
-ესწამია.
-რაგჭირს შენ?არხარ რაღაცა ხასიათზე.
-არაფერი ისეთი.
-იცი ჩემი კლასელი ჩამოვიდა ამერიკიდან,ისე გალამაზებულა თუ გინდა გაგირიგებ..სიცილი დაიწყო ნინიმ თორნიკეს კი თითქოს თავში დიდი საგანი ჩაარტყეს.
-მოიცადე რომელი შენი კლასელი?
-აი ის საყვარელი მსუქანა რომ იყო,ორი წლის უკან წავიდა ამერიკაში.
თორნიკე გაგიჟებას იყო,ერთი დამადასტურებელი საბუთიღა რჩებოდა და ნამდვილად გაგიჟდებოდა,ვისკი მოიყუდა და დაიკოს კითხა.
-ისა და რაქვია მაგ შენს კლასელს?
-მარიამი.
-გვარი?
-ამაშუკელი.
თორკინეს ვისკი გადასცდა და ხველება აუვარდა.
-რაგჭირს?
-არაფერი.თქვა და სახლიდან გავარდა.
ის იყო სწორედ ის მსუქანი გოგო იყო ვისაც სასტიკად დაცინა ორი წლის უკან და აატირა,სწორედ ამიტომ ეცნო მისი თვალები,ახლა კი მის დანახვაზე ნერწყვებს ყლაპავდა,შეუძლებელი იყო ჯერ კიდევ ვერ იჯერებდა რომ დემეტრეს და მარიამი სწორედ ის გოგონა იყო.ინანა მაშინ რომ დასცინა და გული ატკინა,მაგრამ დროს ვერ დააბრუნებდა.არა რა ეს მამიკოს განებივრებული ბიჭი ვისაც ყველა და ყველაფერი ფეხებზე ეკიდა ახლა მისი საუკეთესო ძმაკაცის დაზე ფიქრობა.
მიშოს მიაკითხა,კარი როგორც კი გააღო იმ წუთას შეკითხვები მბრძანებლური ტონით მიაყარა,დარწნუნებული იყო რომ მიშომ ყველაფერი იცოდა.
-რატომ არ მითხარი?!!!!!!
-რაუნდა მეთქვა ტო?
-მარიამზე რო გაიცანი და ვაბშე საერთოდ რომ მარიამი ის გოგო იყო ვისაც დავცინე?
-ვა საიდან მიხვდი მოტვინე შენი არარსებული ტვინით თუ ვინმემ
გითხრა?!
-რამნიშვნელობა აქვს?!
-არანაირი.რატო უნდა მეთქვა რასაჭირო იყო შენ ხომ მას დასცინე ახლა კი რა დღეში ხარ რაიყო რა ეჭვიანი ქმარივით იქცევი?მარიამი ჩემი დაიკოა.
-ეგ რაშუაშია?რაში მაინტერესებს მარიამს დაიკოსავითუყურებ თუ რა?
-ჰო რავიცი კი დამატერორე და.
-კაი დაიკიდე დაასხი დავლიოთ.
გვიანობამდე სვამდნენ.
მარიამი ბიჭები რომ წავიდნენ ოთახში ავიდა და ყველაფრის გახსწნებაზე ძარღვები დაეჭიმა!რაუნდოდა იმ არსებას ახლა აქ?ვის გამოც აქიდან წავიდა თან მისი ძმის საუკეთესო მეგობარი ყოფილა!როგორ უნდოსა შური ეძიებია იმ დღისთვის!მაგრამ არ იყო მასეთი ბოროტიც,ჰმ არა არ შეარჩენდა იმ სიტყვებს აზღვევინებდა.
თორნიკე სვამდა ბოლო დონეზე დათვრა მაგრამ რატომ თვითონაც არ იცოდა.
მარიამს კი ამ დროს ტკბილად ეძინა.მეორე დღეს გვიან გაეღვიძა ან რა ქონდა საქმე?გადაწყვიტა მის მყუდრო ადგილას წასულიყო.როდესაც მივიდა დაინახა ზურგით მჯდომი გოგონა რომელსაც თავი ჩახრილი ჰქონდა და მარიამს მისი ტირილის ხმა შორიდანაც კი ესმოდა.გოგონამ ეტყობა ნაბიჯების ხმა გაიგონა და ცრემლები მოიწმინდა,უკან შეტრიალდა და ხელში მარიამი შერჩა.
-მარიამ??აქ რასაკეთებ?
-ნინი?!შენ რაგინდა აქ?არ მეგონა ჩემ
გარდა ეს ადგილი ვინმემ თუ იცოდა,ან რატომ ტიროდი?
-ხშირად მოვდივარ ხოლმე აქ..ისა..არვტიროდი..თვალში ბუზი ჩამივარდა.
-ჰო იცი ვერ მომატყუებ.მიიჩოჩე და მომიყები რამოგივიდა..
-რატომ?
-რა რატომ?
-რატომ მექცევი ეგრე კარგად?მე ხომ დაგცინოდი?
-არა შენ არ დამცინოდი უბრალოდ პატარა იყავი და ვერ იაზრებდი რა იყო ცუდი და რა კარგი,უშეცდომო არავინა.
-ძალიან კარგი ადამიანი ხარ.
-მადლობა.ახლა კი მომიყევი.
-იციი...
-ნუგცხვენია მიდი..
-ერთი ბიჭი მიყვარს..
-მერე რა პრობლემა?
-ძალიან დიდი.პირველი არ ვაინტერესებ,მეორე დასავით მიყურებს და მესამე ჩემი ძმის ძმაკაცია.სულ ვიღაც ბოზებთან ერთადა და ამაზე ნერვები მეშლება.
-დამშვიდდი,იქნება გამოსავალი,იქნებ მასაც უყვარხარ.
-არა ვიცი რო არასოდეს შემიყვარებს.თქვა და ტირილი დაიწყო.მარიამმა გულთან მიიხუტა.
-დამშვიდიი.
-წამოხვალ ჩემთან?
-რავი..
-წამო არავინ იქნება სახლში..ყავა დავლიოთ.
-კარგი აზრია.
მარიამი ნინისთან წავიდა მაგრამ რა იცოდა ვინ იყო ნინი ან მისი ძმა ვინ იყო.
სახლში მივიდნენ და სიჩუმე იყო ამიტომ ჩათვალეს რომ არავინ უსმენდათ.ყავა მოადუღეს და სამზარეულოში დასხდნენ.
-მომიყევი შენზე რამე.
-რა მოგიყვე?
-რავი,რასაკეთებდი ამერიკაში?
-ჰმმ..ვსწავლობდი და ვარჯიშობდი,ბევრს ბოლოს დაამატა და გადაიკისკისა..
გუშინდელი ღამის ნასვამ თორნიკეს საწოლში კომფორტულად ეძინა როდესაც ხმაური გაიგონა,წამოიზლაზნა,გაბრაზდა ვინ გაბედა ჩემი გაღვიძებაო და უცებ გაჩერდა ნაცნობი ხმა რომ გაიონა,ოთახიდან ჩუმად გავიდა და ხმა საიდანაც ისმოდა იქითკენ აიღო გეზი,უცებ გაჩერდა და მათ საუბარს უგდო ყური იცოდა რომ უზრდელობა იყო მაგრამ დააინტერესა კითხვაზე რა პასუხს გასცემდა.
-ნაყოფი აშკარად გამოუღია.თქვა ნინიმ და სიცილში აყვა.
-ისა და რატო წახვედი საერთოდ?
-დიდი და უსიამოვნო ამბავია..
-მიდი რა მომიყევი დრო გვაქ.
-ყველა ცუდად და აგდებულად მექცეოდა და ვეღარ ავიტანე.
-და ეგა დიდი ამბავი?
-არა.იმ დღეს სკოლიდან სახლში მივდიოდი როდესაც ერთ-ერთმა ჩვენმა სკოლელმა,12კლასში იყო მემგონი მაშინ,გაბლატავებული ბიჭი,ზიზღით ჩაილაპარაკა,ჰოდა დამცინა ძალიან მწარედ,იმდენი ხალხის წინაშე დამამცირა,მართალია ბევრი დამცინოდა ჩვენი კლასიდან მაგრამ ეგ ბოლო წვეთი იყო.გაუთლელი ხეპრე,ვანანებ თიოეულ სიტყვას!დიდი ზიზღით ლაპარაკობდა ყველაფერ ამას.
-ძაან დაქოქილი ხარ შენ მაგ ტიპზე,ალბათ რო შეხვდე გაწიწკნი შუაზე!გადაიკისკისა ნინიმ.
-ჰმმმ...იცი შევხვდი უკვე მარა გადარჩა გაწეწვას.
ამ ყველაფერს თორნიკე კარებზე აყუდებული უსმენდა,ბოლოს ვეღარ მოითმინა და ოთახში შევიდა,დაავიწყდა რომ ნახევრად შიშველი იყო.ნინიმ ეგრევე დაინახა,მარიამი კი ზურგით იჯდა და რათქმაუნდა ვერ შეხედა.
-უი ძამიკო სახლში იყავი?
-კი.
ბოხი ხმა რომ გაიგონა მარიამმა უკან შეტრიალდა და ხელში თორნიკე რომ შერჩა თვალებში შუბლზე აუვიდა.უცებ ისევე წინ შეტრიალდა და ტუჩებს კბილები მოუჭირა და გულში გაიფიქრა ოღონდაც ეს არა,ღმერთო არ გაეგონა რამე გევედრები,ბოლოს თავი იმით დაიმშვიდა რომ ახალ გაღვიძებულს გავდა და ახალი მოსული იყო და ვერაფერს გაიგონებდაო.ნინის მისი საქციელი და გამომეტყველება არ გამორჩენია.
-ისე თუ ჩაიცმევ კაის იზამ სტუმარი გვყავს!ნუ დამიფრთხობ!შეუბღვირა ნინიმ.
თორნიკე ნინისკენ წავიდა და ლოყაზე აკოცა.მარიამს ირონიულად გაუღიმა.მის ჯმუხ სახეს ირონია რაღათ უნდოდა.
-როგორ ხარ მარიამ?
-მშვენივრად.
-ეეე საიდან იცნობ ერთმანეთს?
-დემეტრეს დაა.
მარიამმს ცოტა გულზე მოეშვა ეს რო თქვა და სხვა არაფერი.
-კარგი მე დაგტოვებთ მეჩქარება.თქვა მარიამმა.
-აუ რატო იყავი ცოტახანი კიდე რა.
-არა წავალ ახლა საქმეები მაქვს ხვალ შევხვდეთ მაქვს შენი ნომერი მოგწერ.
-კარგი.ერთმანეთი გადაკოცნეს და მარიამი ისე წავიდა თორნიკეს არც დაემშვიდობა...
თორნიკე კიდე გაგიჟებული იყო მონასმენით,ნუთუ მართლა მისმა სიტყვებმა მიიღეს გადამწყვეტი მნიშვნელობა მარიამის ცხოვრებაში.ბარში წავიდა,კარგად დატვრა და ერთი ნაშაც ააგდო და სახლში წაიყვანა გავერთობიო.ნინი დიდიხნის დაძინებული იყო უკვე და არც იცოდა არაფერი.
მარიამი კიდე იმაზე ფიქრებით კვდებოდა ნეტა ხო არაფერი გაუგონიაო.
მეორე დღეს შეთანხმებისამებრ ნინი და მარი კაფეში აპირებდნენ წასვლას.მარიამმა ნინის დაურეკა.
-სადხარ?სახლის წინ გიცდი გამოდი..
-აუუ არ ჩამიცვამს ჯერ,ამოდი თან ამარჩევიე რამე მოვკვდი..
-მარიამი ეზოში შევიდა და ზარი დარეკა..კარები მალევე გაიღო და მარიამს თვალები გაუფართოვდა ნანახით...

აბა ველი შეფასებებს ჩემო ტკბილებო <3 როგორც შევძელი ისეთი მოდიდო თავი დავწერე.