მთელი მონდომებით კოცნიდა თორნიკე,მარიამს კი პირველი კოცნა მოპარა,გამოუცდელი მარიამის აყვა კოცნაში,სურვილი იმდენად დიდი იყო ვერ შეეწინააღმდეგა...ბოლოს თვითონ მოსცილა გააფთრებული და სახეში ერთი უთავაზა.
-მეორე ეგეთი რამე აღარ გაბედო.
-რავიცი წინააღმდეგობა არ შემხვედრია და .....
-გაჩუმდი და დაივიწყე აქ რაც მოხდა!
-თუ დავიწყება არ მინდა?სხეულით ახლოს მიიკრა თორნიკემ მარიამი.
-არ შეიძლება.ჩუმდად თქვა მარიამმა.
-რა ეს ყველაფერი არ შეიძლება?
-გთხოვ შემეშვი.მეტი ვერაფერი მოიფიქრა,როგორი უსუსური იყო.
თავი მისი სხულიდან გაინთავისუფლა,შიგნით შევიდა და ცოტა დალია,გაერთო შეძლების და გვარად და მერე დემეტრესთან მივიდა.
-არ მელოდოთ არ მოვალ დღეს სახლში.
დემეტრე მიხვდა რომ რაღაც რიგზე არ იყო,მაგრამ მარიამს მარტო ყოფნა უფრო რომ უნდოდა იცოდა და აღარაფერი უთქვია.
დემეტრესთან მარიამის წასვლის შემდეგ თორნიკე მივიდა.
-სად წავიდა მარიამი?
-არვიცი.
-როგორ არიცი?
-არუთქვამს მაგრამ ვიცი სავარაუდოდ სად შეიძლება იყოს.
-მერე თქვი შევგნდი.
-მემგონი მარტო ყოფნა უკეთესი იქნება ახლა მისთვის.
-დენეტრე გთხოვ.
-წყნეთში,ჩვენთან აგარაკზე ხოიცი?
-კი,ძმა ხარ.მზარზე ხელი დაკრა და იქაურობას გაეცალა.
მარიამის მათ აგარაკზე წავიდა წყნეთში,ძალიან უყვარდა აქაურობა,ბავშვიბაში ხშირად ჩამოდიოდნენ აქ,ძალიან ბევრი ბენიერი მოგონება აკავშირებს ამ ადგილთან.მის ოთახში ავიდა,პლედი აიღო და დაივანზე გავიდა,უზარმაზარი აივანი ჰქონდა მის ოთახს სახლს უკან,მოწყობილი ჰქონდა თავის ნებაზე,ყვავილები თავისი გაფორმებები და ჰამაკის სტილის რაღაც ედგა(ზუსტი სახელი არვიცი),მასზე შემოსკუპტა,მაგრამ მალევე ადგა და ქვედა სართულიდან ვისკი ამოიტანა და დიდ ჭიქაში დაისხა..იჯდა,სვამდა თან ფიქრობდა.როგორ მოხდა ეს ყველაფერი,როგორ გააბედინა კოცნა,საერთოდ მასზე ხომ შურის ძიებას აპირებდა მისი საქციელისთვის და საერთოდ რა საქციელისთვის,რა ჩაიდინა ასეთი უპატიებელი უბრალოდ დასცინა მეტი ხო არაფერი,მაგრამ მარიამზე ძალიან იმოქმედა,იქნებ კიდევ დასცინოს ვინმესო,მერეიმაზე დაიწყო ფიქრი თუ რა აკავშირებდა თორნიკესთან,მის დანახვაზე გული ამოვარდნას ჰქონდა,რომ ვერ უყურებდა ენატრებოდა,მოწონდა?როფორ არ მოწონდა,იქნებ უფრო ნეტიც მაგრამ ოხ ეს სიჯიუტე,აი ახლაც მის ტუჩების გემო როცა შეიგრძნო სულ გადაირია და გაგიჟდა,ამის გახსენებაზე გაეღიმა ისეთი ღიმილით მხოლოდ მაშინ რომ იღიმოდა ბედნიერი როცა იყო,ტუჩებზე ხელი გადაისვა და თვალები დახუჭა,ის შეგრძნებები რომ აღედგინა გონებაში.ამ დროს ხმა გაიგონა,თვალები დაჭყიტა და მის წინ მდგომი თორნიკეს თვალებში ჩაიძირა,თორნიკე ფრთხილად შეეხო ტუჩებზე.
-ასე ჯობია..
-შე..შენ აქ რასაკეთებ?
-მომენატრე და მოვედი.
-საიდან გაიგო აქ რომ ვიყავი?
-სანდო წყაროებიდან.
-ოხ დემეტრე,ძმა რომ გაგყიდის.თქვა და კისკისი ატეხა.
-მარიამ მთვრალი ხარ?
-ჰო რაიყო არ შეიძლება?ისტერიკული სიცილი ბოლოს ტირილში გადაეზარდა.
-მარიამ რა გჭირს ტირი?უფრო ახლოს მივიდა თორნიკე.ა
-ხელი გამიშვი,ნუ მეხები ვერ გიტან!მეიზღები!
-შენ თვითონ თუ გჯერა შენი სიტყვების.
-არა არმჯერა,საკუთარი თავი მძულს იმისთვის რომ შენ არ მძულხარ!პირიქით.
-რას ნიშნავს პირიქით?
-შენთვის არაფერს!კიდევ ერთი ჭიქა დალია,უკვე ვეღარ იაზრებდა რახდებოდა მის ირგვლივ,თორნიკეცკ კაი შემთვრალი იყო,მარიამმა მხურვალე ბაგეების შეხება იგრძნო და სულ მოწყდა ამ სამყაროს,თვითონაც აყვა კოცნაში არ ეწინააღმდეგებოდა,რამაც თორნიკე გაახელა,კაბის ქვეშ ქვეშ ხელები შეუცურა,მალე სულ გადააძრო და ძირს მოისროლა,თორნიკეს საროჩკის ღილები გაუხსნა და ისიც კაბის გზას მიყვა.კოცნას არ წყვეტდნენ ისე შევიდნენ ოთახში,მარიამი ლოგინზე მოათავსა და ზემოდან მოექცა,სურვილი იმდენად დიდი ჰქონდა მისი დაპატრონებისა ვერ გაჩერდა,საცვლები გააძრო,მარიამი მის თლილ თითებს თორნიკეს სხეულზე დაატარებდა და ალერსში ყვებოდა,მჩხვლეტავი ტკივილი იგძნო და ერთი ცრემლი გადმოაგდო თვალიდა მერე კი გააგრძელეს მათი საქმე ვითომაც აქაც არაფერი.
დილას მარიამმა გაიღვიძა პირველი ყველაფერი ტკიოდა,გაიაზრა რომ შიშველი იყო,მერე გონებაში აღიდგინა ყველაფერი და საბანი სხეულზე მიიტმასნა.ცხვენოდა მაგრამ არ ნანობდა.თორნიკეც გაღვიძებული იყო და მარიამის რეაქციებს აკვირდებოდა.მის ყოველ ნაკვთს სწავლობდა და ეგოისტურად ბედნიერი იყო მარიამი რომ დაისაკუთრა და მხოლოდ მას ეკუთნოდა.მარიამს გახედა და მარიამმაც ამ დროს გამოიხედა,მათი თვალები ერთმანეთს შეეჩეხნენ და მარიამს ლოყები აუწითლდა.
-ჩემი მორცხვი.
-თორნიკე..
-ჩშ..ტუჩთან თითი მიუტანა,მერე გადაუსვა მისკენ მიიჩოჩა დატუჩებზე ეამბორა,მაგრამ ტელეფონის ზარმა გააწყვეტინათ.თორიკე წამოდა და აივანზე ლაპარაკობდა,ხმაში ბრაზი შეოარვოდა,მალე შიგნით შემოვიდა და მარიამს თბილი მზერა სტყორცნა რამდენადაც შეეძლო.
-უნდა წავიდე სასწრაფოდ,წამოხვალ თუ..
-ჩემით წამოვალ უნდა მოვწესრიგდე.
-კარგი ანგელოზო.მისკენ მიიწია და ტუჩებზე დაეკონა,დიდხანს კოცნიდნენ,თითქოს ვინმე ართმევდათ ერთმანეთს.
თორნიკე წავიდა,მარიამი და სააბაზანოში შევიდა,მთელი სხეული უხურდა,ახლაც გრძნობდა თირნიკეს მხურვალე ტუჩებს მის სხეულზე.თვალები დახუჭა და ყველაფერი გაიხსენა.ცოტახანში სახლში დაბრუნდა.იმ დღეს თორნიკე არ გამოჩენილა,არც დაურეკავს არც არაფერი,გაუკვირდა მაგრამ იქნებ არ ცალიაო.მეორე დღესაც რომ არ გამოჩნდა დემეტრეს კითხა.
-დემეტრე სადა ის შენი ხისთავიანი ძმაკაცი???
-ვინ?
-ვინ ახლა?თორნიკე!
-წავიდა...
-რას ნიშნავს წავიდა?!
-მილანში წავიდა,სხვა არაფერი ვიცი ან როდის ჩამოვა ან რატო წავიდა.
-კარგი.ხმა ჩაწყვეტილა თქვა მარიამმა და მის ოთახში ავიდა,თორნიკეს დაურეკა მაგრან გათიშულო ჰქონდა.რას იზამდა დაელოდა მოვლენების განვითარებას.სამი კვირა გავიდა მაგრამ ვაი ამ გასვლას,მარიამი სულ ცუდად იყო,ვერაფერს ჭამდა,სულ თავის ტკივილები და გულისრევა აწუხებდა.
1თვის მერე გაიგო რომ თორნიკე ჩამოვიდა და გულმა ვერ მოუთმინა,მასთან მივიდა,მანქანიდან გადმოსვლას აპირებდა რომ დაინახა თორნიკე ვიღაც გოგოსთან ერთად,ერთმანეთს კოცნიდნენ,მარიამს გაუაზრებლად აუცრემლიანდა თვალები და თავი დამცირებულად იგრძნო,ანუ რა გამოდიოდა ეს ყველაფერი არაფერი იყო?თორნიკემ რასაც ქვია იხმარა კახპასავით და მერე მიაგდო?გაგიჟებას იყო,ჩქარა ატარებდა მანქანას,სახლში შევარდა არ იცოდა რა გაეკეთებია როცა ნერვიულობს შოკოლადს ჭამს და სამზარეულოში გავიდა შოკოლადის ფილა აიღო და იქვე ჩამოჯდა ჟუღნალს რომ მოკრა თვალი,პირველ გვერდზე თორნიკეს ფოტო იყო სავარაუდოდ სწორედ იმ გოგოსთან ერთად ვინც ეზოში დაინახა,და ძალიან ორიგინალური სათაურით.''ცნობილი ბიზნესმენის ირაკლი ლომთაძის ვაჟს ცოლი მოჰყავს უახლოვეს მომავალში!'მგული გასკდომას ჰქონდა,იქვე სკამს დაეყრდნო და ისე მაგრად უჭერდა ხელს სკამი გადაყირავდა,მარიამს თვალებში დაუბნელდა და ძირს მოწყვეტით დაეცა,მაგრამ ამ დროს პარკებით სახლში დემეტრე შემოვიდა იციონოდა და უკან ნინი და მიშო მოყვებოდნენ,დემეტრეს ღიმილი შეახმა სახეზე რომ დაინახა მარიამი როგორ ეცემოდა ძირს და უცებ მივარდა.
-მარიამ მარიამ!თვალები გაახილე!მარიამ
ვერ გამოაფხიზლეს,დემეტრემ ხელში აიყვანა და გასასვლელისკენ წავიდა როდესაც მარიამს მუჭში ჩაბღაუჭებული ჟურნალი გადმოუვარდა,მიშომ აიღო და დახედა.
-ამის დედა შე*ეცი!!!
სამი სავადმყოფოში წავიდნენ.დემეტრე რულთან იჯდა,მარიამი და ნინი უკან მარიამი ნინის ჰყავდა ახუტებული გულზე და მიშო კი წნ იჯდა დემეტრეს გვერდით და ტელეფონს ნერვიულად ათამაშებდა ხელში,ფიქრობდა დაერეკა თუ არა თორიკესთვის.
მალე ექიმი გამოვიდა პალატიდან და უთხრა რომ შესვლა შეიძლებოდა.ყველა პალატაში შელაგდა.მარიამი ნელ-ნელა გონზე მოდიოდა.
-რა ჭირს ექიმო ხო მშვიდობა?
-კი მშვიდობა მაგრამ საფრთხე მაინც არის.
-რა საფრთხე?
-ჯერ მითხარით მამა რომელია?
-რა მამა?
-ქალბატონი 1თვის ორსულია.ეტყობდა ძალიან ინერვიულა რაღაცაზე რამაც ნაყოფზე უარყოფითად იმოქმედა და ბეწვზე მივუსწარით თორემ შეიძლება ნაყოფი მოცილებოდა,ჯერ პატარა მოფრთხილება სჭირდება,თავს უნდა მოუფრთხილდეთ,სწორად იკვებოთ და არ ინერვიულოთ.თქვა და პალატა დატოვა.ყველა გაოცებული იყურებოდა,მარიამი სიტყვების გაანალიზებას ცდილობდა აზრზე ვერ მოდიოდა ჯერ.მუცელთან ხელები მიიტანა და ცრემლები გადმოსცვივდა თვალებიდან.
-მარიამ რას ნიშნავს ეს ყველაფერი?მოთმინების ფიალა მევსება,ხმა ამოიღე ნუ დუმხარ!დემეტრემ არა ამ ქვეყნიური ხმით დაიღრიალა.
-თუ შეიძლება მარტო დაგვტოვეთ.
ოთახში მარიამი და დემეტრე დარჩნენ.
-დემეტრე გთხოვ...არც მე ვიცოდი.
-რას ნიშნავს არიცოდი?ნუ გამაგიჟებ გოგო!!მითხარი ვინა თორე ავიჭრები ახლა.
მარიამი ხმას არ იღებდა და თვალებიდან ცრემლებს ღვარაღვარა ყრიდა.
-მარიამ..ხმა დაურბილად დემეტრეს.მითხარი რამოხდა?ვინმემ ძალა ხომ არ....
მარიამმა არ დაასრულებინა.
-არა!მსგავსი არაფერი მომხდარა!
-აბა ვინ მარიამ მითხარი თორემ ხო იცი გავარკვევ მაინც და ნაწილებად დავჭრი.
მარიამი ხმას არ იღებდა და ისევ ტიროდა.თორნიკე თითქოს რაღაცას მიხვდა.
-არააა!შეუძლებელია?მარიამ შემომხედე!მარიამი თვალს ვერ უსწორებდა.მარიამ შემომხედე მეთქი!ისა?!
მარიამმა უბრალოდ თავი დაუქნია,მერე ცრემლები მოიწმინდა.
-კარგად მისმინე ახლა!ვერაფერი ვერ უნდა გაიგოს ჩემი კარგად ყოფნა თი გინდა და შენი დის შვილის!მოშორებას არ ვაპირებ მე უკვე ის მიყვარს!არ მაინტერესევს როგორაც გინდა მის ახლოსაც არ მოხვალ და ჩვეულებრივად დაიჭერ თავს ვითომაც არაფერი მომხდარა!გასაგებია?მას არაფერი დაუძალებია ჩემი ნება იყო ყველაფერი შევეწინააღმდეგებოდი მაგრამ არ ვქენი და აწი ჩემი საქმეა,ახლა კი გადით მარტო მინდა ყოფნა,ხომ გაიგონეთ რა თქვა ექიმმა არ შეიძლება ნერვიულობა თორემ ჩემ პატარას შეიძლება რამე დაუშავდეს და ამას ვეღარ გადავიტან!დემეტრემ შუბლზე აკოცა და ოთახი დატოვა.ძმაკაცი როგორ მოეკლა იცოდა არ იყო იმის გამკეთებელი რაც ასე ჩანს ახლა,სხვა რამეში იყო აქ საქმე და აუცილებლად გაარკვევდა
მარიამი 2დღეში გმოწერეს,1კვირიანი წოლითი რეჟიმი ჰქონდა,იშვიათად ლაპარაკობდა,საბოლოდ ფიქრის შემდეგ ყველაზე რთული გადაწყვეტილება მიიღო და წასვლა გადაწყვიტა.სიარული უკვე რომ შეეძლო ბარგი ჩაალაგა,ნინის,დემეტრეს და მიშო დაურეკა,მასთან მისვლა სთხოვა.ყველა ქვემოთ იყო,მარიამის მშობლებიც,გაგებით მოეკიდნენ ამ ამბავს თქო ვერ ვიტყვი მაგრამ მათი შვილი იყო და რა ექნათ,არ იყვნენ ტიპიური მშოვლები ამის გამო ერთი ამბავი რომ აიეტეხათ,მათი შვილისთვის რაც საუკეთესო იყო ისე მოიქცეოდნენ და იმას გააკეთებდნენ რაც იქნებოდა საჭირო.ჩანთებით ხელში რომ დაინახეს მარიამი გაუკვირდათ.
-ყველას მოგესალმებით!ჩემ სათქმელს მოკლედ გეტყვით,ის რაც იცით არ უნდა მივიდეს თორნიკეს ყურამდე თუ ჩემ კეთილდღეობაზე ზრუნავთ და ჩემი კარგად ყოფნა გინდათ.ყველა ყველაფერს ივიწყებთ იმ დღიდან ვითომაც არაფერი მომხდარა.მე მივდივარ და არავინ მომძებნოთ!თქვენთვის აჯობებს!მე კარგად ვიქნები და ჩემი პატარაც,სანერვიულო არაფერია!
ყველას დაემშვიდობა და სახლი დატოვა,რამოდენიმე საათში კი საქართველოც........

აბა ველი შეფასებებს.კარგია?