უცებ გონებამ წამის მეასედში რა აღარ იფიქრა და ერთი მწარედ დაიყვირა....
თორნიკეს მის ყვირილზე გამოეღვიძა..
-რა?რახდება?რაგაყვირებს?
-რახდებააა?????რატომ ხარ ჩემს ოთახში და რატომ არ მაცვია ტანზე არაფერი და კიდევ ეს..ესსს.. ვეღარ დაამთავრა.
-ნუ გეშინია არ მოგკარებივარ.მასეთი ურჩხულიც არვარ.
-ოჰ არ ყოფილა.თავისთვის ჩაილაპარაკა და კითხა.აბა? რა არის ესყველაფერი?
-არ დაგელია ბევრი და არც მკითხავდი.
-მოთმინების ფიალა მევსება!ჯერ ჩემ ოთახში ხარ,ჩემ სავარძელში ზიხარ და ასე ურიცხვად მიყურებ შიშველ სხეულზე და კიდე არმპასუხობ??
-არაფერი მნიშვნელოვანი!წამოდგა და ოთახიდან გასვლას აპირებდა მარიამი საწოლიდან რომ წამოფრინდა და მაჯაში წვდა.სულ დაავიწყდა რა მდგომარეობაში იყო.
-მისმინე,ან იტყვი რამოხდა ან ძალით გათქმევინებ!
-საინტერესოა როგორ აპირებ მაგას!თვითონ უთხრა და ხელი გააშვებია,კედელზე ააკრა.არ იცი კაცს მასე რომ არ უნდა დაადგე დილაუთენია?იქნებ რა ქნა!უთხრა და კედელზე აწურული მარიამი დატოვა.მაინც არ უთხრა რა მოხდა.მარიამი კიდე ცოფებს ყრიდა მის წინააღმდეგ მაინც უძლური რომ იყო.რამე უნდა მოეფიქრებინა.აბაზანაში შევიდა,მანამდე ზეწარი გამოცვალა,შემდეგ დაინახა მუცელზე ჭრილობა რომელიც შეხვეული ჰქონდა,ეს რაღა ჯანდაბააო გაიფიქრა და თორნიკეს შუაზე გაპობა მოუნდა.
მომდევნო 2კვირა არაფერი განსაკუთრებული არ მომხდარა.მარიამი და ნინი ხშირად ხვდებოდნენ ერთმანეთს და უფრო დაახლოვდნენ,თორნიკეს სადმე თუ მოკრავდა თვალს,ისე აინტერესებდა იმ დღეს რამოხდა მაგრამ თვითონ ხო არ კითხავდა.ერთხელ დემეტრე თოკოსთან და მიშოსთან იყო.
-აუ ძმებო ამერიკაში გვიწევს ერთი თვით გადაბარგება.
-რა რატო?მიშომ დაასწრო კითხვა.
-კომპანიის საკმეზე ძალიან მნიშვნელოვანია.
-მარიამი?
-ალბათ წამოვა,მარტო ხომ არ დავტოვებთ.
-ერთი წუთი წამო რა.თორნიკემ მიშო გაიყვანა.ძალიან უჭირდა ძმაკაცისთვის ამყველაფრის თქმა მაგრამ მოუყვა მარიამზე.
-შეიძლება უცნაურად მოგეჩვენოს რასაც გეტყვი,ან ვაბშე დაგკარგო მაგრამ..მაშინ მარიამი ამერიკაში ჩემ გამო წამოვიდა,რაღაც მოხდა მაგრამ მაშინ ერთმანეთს არ ვიცნობდით,შენთან ერთად რომ შემოვიდა დარბაზში წუთიდან მეცნო და გულში ჩამივარდა,მის მიმართ რაღაცავ ვგრძნიბ,სასწაულია არა ჩემთავთანაც არ მიღიარებია ჯერ ეს ყველაფერო,ჰოდა მინდა ყველაფერი გამოვასწორო,არმინდა მარიამს ვეზიზღებოდე,და ეს ერთი თვე მე მოუვლი.
დემეტრეს არ გაკვირვებია რატომღაც ეს ყველაფერი ალბათ იმიტომ რომ მარიამს მოყოლილი ქონდა მარა მთავარი პერსონაჟი თოკო თუ იყო არ იცოდა,მის დას შესანიშნავად იცნობდა და იცოდს რო თორნიკეს მიმართ გულ გრილი არ იყო,მის ყველა მიმიკას ეტყობოდა ეგ,ამიტომაც გადაწყვიტა რომ თორნიკესთვის ჩაებარებინა,იცოდა არაფერს დაუშავებდა,ბავშვობის მეგობარი იყო რომც დომებოდა ვერ გაბედავდა.
-იცოდე რამე რომ მიქარო ჩემი ხელით აგკუწავ!
-ანუ?რას ნიშნავს ეგ?
-გაძლევ უფლებას.
კი გაუკვირდა ცოტა არ იყოს თორნიკეს მაგრამ აღარ ჩაღრმავებია.
მარიამი დილიდან აბაზანაში იყო.თორნიკე რო მივიდა ვერნახა და მიხვდა აბაზანაში რო იყო და დაცდა გადაწყვიტა.2საათზე მეტი იყო გასული იფიქრა კიდეხ ხომ არ ჩაიხჩოო.იფიქრა მივალ დაუკაკუნებო და ამ დროს დაინახა როგორ გაიღო კარები და პირსახოც შემოხვეული მარიამი გაოვიდა,პირსახოცი ტანზე ჰქონდა შემოტმასნილი და იმდენად მოკლე იყო საჯდომს ძლივს უფარავდა.ქერა თმები დაკულულებოდა და უსწორმასწოროდ ეყარა მხრებზე.მუსიკები ქონდა ტელეფონში ბოლო ხმაზე ჩართული და სხეულს აყოლებდა.თორნიკეს ყელში ნერწყვი გაეჩხირა,მის შარვალში კიდე რა ხდებოდა არავინ იცოდა.მარიამი კარადასთან მივიდა ტანსაცმელები გამოიღო და პირსახოცის მოხსნას აპირებდა კარადის კარი რომ მიხურა და სარკეში დაინახა თორნიკე რომელიც მას უყურებდა იფიქრა მელანდებაო,თვალები დახუჭა,ღრმად ამოისუნთქა.
-შენ აქ არხარ,ვსიო წყნარად მშვიდად მარიამ.თავისი თავი გაამხნევა და პირსახოცი ნახევრად მოხსნილი ჰქონდა ბოხმა ბარიტონმა რომ გაიჟღერა ოთახში.
-ისე აქ ვარ მეც,არა პრობლემა არ მაქვს თუ გინდა გაიხადე.
-ააააა..შიშისგან დაიყვირა მარიამმა.აქ რასაკეთებ ხისთავიანო?
-ისეთს არაფერს,ცოტახნით აქ გადმოვბარგდი.
-რა..რას ნიშნავს გადმობარგდი?სახლიდან გამოგაგდეს?სიცილი ატეხა.
-ნწ.
-აბა შეგიძლია ამიხსნა რას აკეთებ ჩემ სახლში?
-შწნი ოფიციალური ძიძა ვარ.
-უკაცრავად?
-შენი მშობლები და მიშო 1თვით სასწრაფო საქმეზე წავიდნენ ამერიკაში და მიშომ შენი თავი მე ჩამაბარა.
-რას ნიშნავს ჩემი თავი შენ ჩაგაბარა?!!ჩასაბარებელი რა მჭირს მარტო ვერ ვიქნებოდი?!!!!პატარა აღარ ვარ!
-17-ის ხარნუ გავიწყდება!
მარიამმა გაბრაზებულმა აიღო ტელეფონი და მის ძმას დაურეკა,ნახევრად შიშველი პირსახოცშემოხვეული დადიოდა .
-ჯანდაბა არ იღებს!
-არ მენდობი?
-დავაი რა!
-სიტყვებს დაუკვირდი თორე ენას ამოგაძრობ.
-თუ შეიძლება ჩემი ოთახიდან გაბრძანდი უნდა ჩავიცვა,მერე გავარკვიოთ ახლა არმაქ მაგის თავი.
თორნიკე ოთახიდან გავიდა და ქვემოთ უცდიდა,მარიამი მალე ჩამოვიდა,მოკლრ შორტები და ბრეტელებიანი მაიკა ეცვა.მოკალათდა მდივანზე და თორნიკეს გაუსწორა მზერა.
-აბა გისმენ!
-რას მისმენ?
-როდი გაქრები აქიდან მაინტერესებს?
-1თვეში.
მარიამი მორიგი წივილ-კივილის ატეხვას აპირებდა უცებ მზაკვრულმა აზრმა რომ გაუელვა თავში.თორნიკე თუ უფრო ახლოს ეყოლებოდა უფრო გაუადვილდებოდა მისი გამწარება და თანაც სიამოვნებდა მის სიახლოვეს ყოფნა,მაგრამ ამას ცოცხალი თავით არაღიარებდა,რასისულელეა შური უნდა ეძია მასზე და ახლა მისი შეყვარება იქნებოდა,უჰ არადა რა სიმპატიურია,რა ტუჩები აქვს,გულში ფიქრობდა.
-კარგი.
თორნიკეს გაუკვირდა ასე ადვილად რომ დასანხმდა.რა ჩაიფიქრე მარიამ
საინტერესოა....
-რაღაცაზე მიპასუხებ?
-გისმენ.
-რამოხდა იმ ღამით?
-ძალიან გაინტერესებს?
-კი და თუ მიპასუხებ კაის იზამ.
-მთვრალი იყავი,დემეტრე ნაშებთან ერთად დატყდა ამიტონ საღლში ნე წაგიყვანე,წონასწორობას ვერ იცავდი ხელიც არ მომაკიდებინე და შესასვლელში კარების სახელურს გამოედე,კაბა გახიე მარტო მეგონა მაგრამ მუცელთან გაგჭრია,ვეღარ დადიოდი ოთახში მე აგიყვანე და შენ კაბა ტანზე შემოიხიე არმინდა დახეული კაბაო და ლოგინზე გაწექი და ამოიზმუილე.რაგჭირს თქო მოვედი და დავინახე ჭრილობა არაფრით არ მომიშვი ახლოს და რომ დაგეძინა მერე დაგიმუშავე და შეგიხვიე,მერე შენც იცი.
-აჰა გასაგებია....
1კვირა უინტერესოდა გავიდა არაფერს ცოფავდნენ ერთმანეთს მერე კი დაიწყო და დაიწყო.მარიამს ეძინა ტელეფონზე რომ დაურეკეს.თორნიკემ კი გუშინ საღამოს მარიამს დახედა ცოტახანი სავარძელში ჩამჯდარი უყურებდა.
-ალო,ხრინწიანი ხმით უპასუხა მარიამმა.
-რომელი ხარ ციუ?
-მევარ.
-მოიცააა,სიყვარულოო შენ ხარ???ეს რა საქართველოს ნომერია?ჩამოდი?და მე არ მითხარი?ხმა თუ გაგცე ნახე რა შენ!
-ჰო ჩამოვედი და კარებს თუ გამიღებ კარგს იზამ!
-რაა აქ ხარ?
ბალიშიდან თავი წამოყო და უცებ თორნიკეს რომ მოკრა თვალი ხველება აუტყდა.ტელეფონს ხელი მიაჭირა და თორნიკეს დაუბღვირა.
-რასაკეთებ აქ იდიოტო????!!
-მე..არაფერს გავდივარ.
მარიამს ყურადღება აღარ მიუქცევია გავარდა ქვემოთ ამ უმოკლესი საღამურებით და კარის გამოღება ერთო იყო და ვიღაცას მთელი ძალით შეახტა და ფეხები მოხვია.თორნიკე უკან მიყვებოდა და რომ დაინახა მარიამი ვიღაცას ეხვეოდა ნახევრად შიშველი და ეს ვიღაც თან ბიჭი იყო,გაგიჟდა.
-ჩემო ბიჭო როგორ მომენატრე!საზიზღარო გეთქვა თი ჩამოდიოდი.
-ნუ მიბრაზდები კუსკუსა.თან ლოყებს უკოცნიდა,თორნიკე კი სადაცა გაგლიჯავდა ბიჭს შუაზე. ბოლოს იკადრა ჩამოსვლა და ბიჭს გულზე მიეხუტა.
-ესვინ არის?
-უი თოკჩო აქ ხარ?მოკლედ ეს მიხეილის ძმაკაცია.
-მერე აქ რაუნდა?თან როგორც ვიცი მიშო ამერიკაშია.
-მერე მაგიტოა აქ ჩემი ძიძა.თქვა და სიცილი ატეხა.
-გაიცანი თორნიკე ეს ლუკაა,ლუკა ეს თორნიკეა.გააცნო ერთმანეთი და თორნიკეს მზერა არ გამორჩენია.
-წავედით ჩვენ ოთახში დიდიხანია არ მინახიხარ უნდა მოგესიყვარულო.
ოთახში ავიდნენ.
-გოგო გაგიჟდი?ტიპს მემგონი შენი სიყვა ვგონივარ,სადაცა გამგლიჯავს შუაზე.
-ძალიან კარგი.
-მოიცა რახდება მარიამ?
-ნუუ..მოკლედ მოუყვა ყველაფერი ლუკიტოს,ძალიან უყვარდა ლუკა და არაფერს უმალავდა მისი მესაიდუმლე
იყო.ასევე ნათლიაც ბრძანდებოდა მისი.
-ეგ მე მომკლავს სადმე მიყარაულე იცოდე.
-აჰაჰაჰნუ სულელობ.
-რამ ჩამოგიყვანა?
-რავიცი აბა 2კვირაში ერთი ალქაჯის დაბ დღეა და მეთქი გავახარებ თქო ჩამოვედი,მაგრამ მემგონი არ გაუხარა.
-ვაიმე ჩემი დაბადების დღე სულ დამავიწყდა ამ იდიოტის ხელში და რასბოდავ როგორ არ გამიხარდა.
კიდევ დიდხანს იჭუკჭუკეს,თორნიკე კი აფეთქებას იყო რას აღარ ფიქრობდა უკვე რას აკეთებენო,მისი შეყვარებულად შერაცხა და.
ორი კვირა თვალის დახამხამებაში გავიდა,ლუკა ხშირად არა მარა ზოგჯერ მოდიოდა მარიამთან სტუმრად დ. ხან სად წავიდოდნენ ხან სად,თორნიკე არ ელაპარაკებოდა ან თი დაელაპარაკებიდა უღრენდა სუკ ავი ძაღლივით და ამის ატანა აღარ შეეძლო გული ტკიოდა,ნუთუ შეუყვარდა?არა ამას ვერ დაუშვებდა,თვითონაც აიგნორებდა მაგრამ სადმე რომ წავიდოდა და ვერ ხედავდა ენატრებოდა.
მისი დაბადების დღე იყო დილიდან კარგ ხასიათზე გაიღვიძა,მაგრამ ხასიატი მალევე გაუფუჭდა,დაბადების დღე უკას გარდა არავის მიულოცია.თორნიკეც დადიოდა სახლში და არაფერს ამბობდა.
-დილას მშვენიერ ხასიათზე იყავი რა გეტაკა?
-არა შენი საქმე!უხეშად მიუგო მარიამმა.
მის ძმაზე წყდებოდა გული როგორ არ გაახსენდა,ან მისი მშობლები,ღმერთო რ. უბედურება.საღამოს ლუკამ გაუარა,თორნიკე ებღვირებოდა,მარიამს სთხოვა გამოიპრანჭე სადმე გავიდეთო,მარიამმა რა იცოდა რა ელოდა წინ,თეთრი გრძელი კაბა ჩაიცვა,ცალ ფეხთან გახსნილი და წინ დ. ზურგზე დაკლაკნილად ამოღებული,თმები ზემოთ აიწია კოსად,ფეხზე ვარდისფერი მაღლები ჩაიცვა და ნამდვილი პატარა მფრინავი ანგელოზი იყო ფრთების გარეშე.კიბეებზე ჩავიდა.
-ვაუ რა ლამაზი მყავსო ესო.უთხრა ლუკამ და ლოყაზე აკოცა.
თორნიკეც იქვე იდგა მისდა გასაკვირვად არაფერი უთქვია.მალე მივიდნენ რესტორანში,მარიამმა ფეხი როგორც კი შეადგა იმ წუთას შუქები ჩაქვა და დაინახა ტორტით ხელში როგორ გამოვიდა ნინი,უკან უდგნენ დემეტრე,მიშო,ოჰ თორნიკეს აქ ყოფილა და მარიამის მშობლები და კიდე ზოგი მეგობარი.ძალიან გაუხარდა ასეთ რამეს არ ელოდა ნამდვილად.ყველამ მიულოცა თორნიკეს გარდა,გულში ფიქრობდა თუ არ აპირებდა მოლოცვას რას მოდიოდაო.ერთი-ორი ჭიქა ქონდა დალეული და მესამე ჭიქით აივანზე გავიდა,აკრულმა თმებმა შეაწუხა დ. გაიშალა,ღვინოს წრყოავდა და ფიქრობდა,თორნიკეზე შურის ძიება უნდოდა და თორნიკე იქით ძიობდა შურს მასზე არაფრის გამო მაგრამ მაინც ეგრე გამოდიოდა.მალე ყელთან სუნთქვა იგრძნო,იცნო საყვარელი სუნამო რომელზეც გიჟდებოდა..
-დაბადების დღეს გილოცავ ფუტკუნა ანგელოზო!
-მადლობა.მარიამი შემოტრიალდა და თვალებში უყუებდა.თორნიკემ ჯიბიდან პატარა კოლოფი ამოიღო და მარიამს გაუწოდა.
-რა არის ეს?
-გახსენი.მარიამმა გახსნა და ყელსაბამი დაინახა ანგეკოზის გამოსახულებით,თვალები გაუბრწყინდა ისე მოეწონა.
თორნიკემ თმები გადაუწია და მის გაუკეთა.
-რალამაზია მადლობა.
-ეს ერთი მაგრამ მეორე საჩუქარის მიღება არ გინდა?
-რა მეორე საჩუ...სიტყვა გაუწყდა ტუჩებზე მხურვალე ტუჩების შეხება იგრძნო.მთელი მონდომებით კოცნიდა თორნიკე,მარიამს კი პირველი კოცნა მოპარა,გამოუცდელი მარიამის აყვა კოცნაში,სურვილი იმდენად დიდი იყო ვერ შეეწინააღმდეგა...

აბა შემიფასეთ.