-პატარავ რამე ცუდი გითხარი? მერე რაა რომ დედიკოს გოგოს გეძაი გიტყდება ტოო? (ლურჯთვალება) ხელით სახეზე შემეხო და ცრემლები მომწმინდა. ის ისეთი გულთბილი ჩანდა იქნებ შევხედო მას სხვა თვალებიდან მაგრამ ურხული ასე მალე როგორ შიცველბოდა. -არა კიარ მიტყდება მტკივა იმიტო რო... იმიტო რო... (მე) უკვე სიტყვებს ვეღარ ვაბამდი ტირილი დავიწყე. -მითხარი იქნებ როგორმე დაგეხმარო რატომ გტკივა?(ლურჯთვალება) ნუთუ ასეთი კეთილია და შეუძია ჩემი ტკივილი გაიგოს? არა შეიძლება დამცინოს კიდეც რო ასე მტკივა მაგრამ სასაცილოს ვერაფერს ვხედავ. ტირილს არ ვწყვეტდი. -წამოდი წავიდეთ გინდა სადმე დავსხდეთ და მომიყევი რამოგივიდა ეგეთი ბოროტი გგონივარ? კი გეხუმრები მაგრამ სულ ეგეთიც არვარ.(ლურჯთვალება) -არაა... არაა. მე შენ საერთოდ არ გიცნობ ვერ გამოგყვები. (მე) -ნუგეშინია გამიცნობ აუცილებლად.(ლურჯთვალება)ხელი მომხვია და გვერდით მიმიკრა და წამიყვანა იქვე კაფეში დავსხედით ნამცვარი და ყავა შეუკვეთა ჩემთვის წვენი. -მოკლედ მე ლუკა მქვია ლუკა დადეშქელიანი 20 წლის. ვარ ფეხბურთელი გერმანიაში ვთამაშობდი მაგრამ კარიერის გაგრძელება სამშობლოში გადავწყვიტე,მყავს მამა ნიკოლოზ დადეშქელიანი, და დედაა.... მოკლედ ვარ ჩვეულებრივი მოქალაქე (ლუკა) თავისი მოკლე ბიოგრაფია ჩამომიყალიბა მაგრამ დედაზე რატო არ საუბრობს? მასაც აკლია დედა? იქნებ გარდაიცვალა ისიც? არა ბარბარე ყველა შენნაირი უბედური ნუგგონია. -ეხლა შენზე მომიყევი ლამაზო რამ შეგაწუხა რამდენიც შენთან დაახლოება ვეცცადე იმდენი ტირილი დაიწყე.რამე უდს გეუბნები? უბრალოდ ესეთი ხასიათი მაქვს ყველაფერზე ვხუმრობ რა დასერიოზულება არ შემიძია მაგრამ არის საკითხები როცა სერიოზული ვარ. (ლუკა) -მეე.. მე.. მე ვარ ბარბარე, ბარბარე კვიციანი 17 წლის, მამა ექიმია გივი კვიციანი და მყავს დედინაცვალი ნანა რომელიც ყველაზე კარგი ქალია. ჯერჯერობით ვსწავლობ. (მე) რამოდენიმე ხანი მიყურებდა მერე კი ხმა ამოიღო მე მეგონა დამუნჯდა თქო. -ანუ ბატონი გივის შვილი ხარ? გასაგებია, პატარ კი ხარ მაგრამ ლამაზი და დედინაცვალი რატო? ბატონ გივის როგორ ვიცი ულამაზესი ცოლი ყავდა.(ლუკა) -დედა? ცოლი?,... დედაჩემი ჩემს მშობიარობას გადაჰყვა,და სწორედ დედიკოს გოგოს რო მეძახდი ეგ ჩემი ყველაზე მტკივნეული წერტილია დაა.... მოდი მეტს ნურაფერს მკითხავ სახლში წვალ თორე გივი და ნანა ინერვიულებენ.(მე) -მაპატიე ბარბარე მაპატიე ნამდვილად არვიცოდი (ლუკა) ბოდიშებს მიხდიდა და სახეზე მოწყენილობა დაეტყო. შემდეგ წამოვდექი და ვამშვიდებდი. -კარგი ლუკა დაივიწყე არაუშავს შენ არიცოდი თორე ასე არ მოიქცეოდი ეხლა კი წვალ ნახვამდის. (მე) -მოიცადე ბარბი აქვეა ჩემი მანქანა გავიაროთ ცოტა მანქანამდე და მე მიგიყვან სახლში გევედრები იქნებ დანაშაული გამოვასწორრო როგორმე. (ლუკა)ტანხმობის ნიშნად თავი დავუხარე ,და წავედით. გზაში უამრავ რამეზე ვისაუბრეთ ის თავის კარიერაზე მელაპარაკებოდა შემდეგ ჩემი აკადემიური მოსწრება იკითხა ტუ როგორ ვსწავლობდი და რაზე ვაპირებდი ჩაბარებას.ღამის შუქიი? ლუკა? მე ხომ მის ნაკვთებს არასდროს დავკვირვებივარ? მხოლოდ მისი ლურჯი თვალები ვიცოდი, მართლაც რომ რაღაცნაირი პიროვნება იყო ჯერ თვალები გაგაგიჟებდა, და თანიც როგორც ფეხბურთელს აქვს ისეთივე დაყენებული შავ მაიკაში ეტყობოდა როგორი კუბიკებიც ქონდა მუელზე მაღალი ოდნავ ქერა თმებით საოცრება იყო პირდაპირ , საინტერესოა ასეთი სიმპატიური პიროვნება როგორ გამომეპარა? ფიქრებში ვიყავი და ლუკას ყველა ნაკვთს ვაკვირდებოდი რომ ლუკას ხმამ გამომაფხიზლა. -ბარბი კარგად ხარ? მოვედით (ლუკა). მაქანის კარები გამიღო და ჩაჯდომა მთხოვა , მანქანაში მოვთავსდი ,ღვედი შევიკარი და ლუკაც მალე მიუჯდა საჭეს და მშვიდად მიყავდა მანქანა , სახლთან მიმიყვანა მაგრამ ცოტა გაოცებული ვიყავი საიდან იცოდა ჩემი სახლი? -ლუკა ჩემი მისამართი საიდან? (მე) -ვიდრე შენ დაიბადებოდი მე და მამა ხშირად მოვდიოდით ბატონ გივისთან დედაშენიც მახსოვს მართალია ორი ელის ვიყავი და კარგად არ მახსოვს მაგრამ როგორ მეფერებოდა კი მახსოვს და მისი სითბო არ დამავიწყდება, შემდეგ სამის ვხდებოდი მამა დედა და მე გერმანიაში წავედით იქ დავამთავრე სკოალ და იქ ვსწავლობდი შემდეგ როცა მამა და დედაა.... შემდეგ ის ემოხდა რო მამა დაბრუნდა მე კი იქ კარიერა მოვიწყე და იქ დავრჩი და აი დავბრუნდი უკვე. (ლუკა) საინტერესოა დეაზე რატო არ ლაპარაკობს? ვკითხო? არა ჯობია წავიდე. -კარგია როცა მშობლები გვერდით გყავს და წარმატებები კარიერაში. მადლობა ნამცხვირსთვის და წვენისთვის ღამე მშვიდობისა. (მე) -ბარბარე აღარასდროს იტირო კარგი? დედაშენს ეს არ მოეწონებოდა მან შენ ანგელოზი გამოგიგზავნა ნანას სახით ამიტომ ნუ იტირებ ძალიან გთხოვ. (ლუკა) თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე მანქანიდან გადავედი სადარბაზოში სევედი და ლუკამ მანქანა ადგილს მოსწყვიტა და გაქრა. სახლში როცა მივედი ნანას და გივის ეძინათ ალბათ დაიღალნენ მე შევედი შხაპი მივიღე და დავიძინე. ლუკა ჯერ კიდევ გონებაში მყავდა, რა ხდებოდა მიკვირდა , როგორ შეძო ამ ბიჭმა და სულ ასზე როგორ შეიძება ვფიქრობდე. მოულოდნელად ამეძნა და გემრიელადაც ვიძინე..... დილა კარგად დაიწყო სკოლაში არდადეგები მქონდა , სამზარეულოში გავედი ჩემები წასულები იყვნენ . მაცივარში შევიხედე და ძეხვის დანახვისას პიცა გამახსენდა. უცებ გამოვიღე საჭირო პროდუქტები და პიცის კეთება დავიწყე. მზადებაში ვიყავი გართული როცა კარზე ზარის ხმა გაისმა. კარები გავაღე და ძირში ვარდების თაიგული დავინახე, არავინ ცანდა ვარდები ავიღე და მისი სურნელი შვისუნთქე. ბარათი შევნიშნე და ამოვიღე -,,არასდროს იტირო ბარბარე შენს სახეს ცრემლები არ შეშვენის " წეილის ბოლოს კი ,,ლ.დ." ეწერა მივხვდი რომ ლუკასგან იყო, ამ ბიჭის ყურადღება მაგიჟებდა და ბედნიერებას მაინიჭებდა, ვარდები ლარნაკში მოვათავსე და საძნებელში ფანჯარასთან დავდევი. პიცა უკვე მზად იყო ,ლანას დავურეკე და როცა გაიგო პიცა გავაკეთე უცებ გაჩნდა ჩემთან , უცებ ეჭვი შემეპარა რომ შორს ცხოვრობდა. -ჩემი ბარბიიი, როგორ მიყვარხარრრ (ლანა) -კარგი გოგო პიცის გამო რამ გაგაგიჟა (მე) ლანა პირდაპირ სამზარეულოში შეიჭრა და პიცას უყურებდა და ნერწყვებს ყლაპავდა. -ჰე ბარბარე იქნებ დაჭრა და გამასინჯო ეს გემრიელობები თორე დავიხრჩე ეს გოგო (ლანა) ნამცხვარი ხილიდ და წვენი გამოვიღე ოთახში შევიტანე და ლანს ვუთხარი შედი ოთახში და პიცას დავჭრიდ ა მოვალ თქო. უკვე პიცა მიმქონდა რომ ლანას კივილი გავიგონე დ აუცებ შევვარდი ოთაში. -რაგაკივლებს გოგო გაგიჟდი? (მე) -ბარბიი ვარდეი ვისია? (ლანა) -მერე მაგისგამო რაგაკივლებს შე სულელო გამიხეთქე გული.ღმერთო ეს რა გიჟია გაძლება მომეცი რაა. (მე) -აბა თაყვანისმცემელი გყავს და არმეუბნები ხო? (ლანა) -რა თაყვანისმცემელი ლუკამ გამომიგზავნა (მე) -ლუკა? ვინააა ლუკა ბარბარე? (ლანა) ის ემიყურებდა ლანა რომ გეგონებოდა ეჭვიანი შყვარებული იყო. ლანას ყველაფერი ვუამე და გაოცებით მიყურებდა. -ის ლურჯთვალება ანუ? (ლანა) -ხო ხო (მე) -გოგო რო მიყვებოდი დავაკვირდი და დედამისზე არიდებდა საუარს და რატო? (ლანა) -არვიცი ეგ მეც დამაინტერესა მაგრამ ვერ ვკითხე. მომერიდა(მე) -აჰამმმ რამდენი რმა გამომრჩენიააა (ლანა) -ხშირად უნდა იარო ჩემთან რო მოვლენებს არ ჩამორე(მე) -ხო ეხლა ერთი კვირით ერთად ვიქნებით და არ გამომეპარება არაფერი (ლანა) -ოჰჰჰ ეგ როგორ?(მე) -როგორ და ქალბატონო ბარბარე, ხო გახსოვს წყნეთში რო ვიყავი, ხოდა მარიამმა ჩემები ნათესავებთან იქნებიანო მარტო ვიქნები და შენ და ბარბარე ჩამოდითო მომატრა ბარბი რამდენი ხანი არ მინახიაო (ლანა) -ოპაა კარგია ცოტა ტვინს გავანიავებთ ანუ, და როდის მივდივართ?(მე) -ორ დღეში ხვალ საღამოს ბოლო მეადიეობა მაქვს და ზეგ წავალთ ჩემები მძღოლს გვათხოვებენ და წავიდეთ. (ლანა) -კარგი მე ჩემებს გავაფრთხილებ. (მე) ბევრი ვიჭორავეთ ლანა სახლში გვიან წავიდა მე ჭურჭელი ავრეხე დ ადავიძინე, ხვლ საყიდლებზე წავიდოდი რადგან გარდერობი უფრო გამევრცელებინა, როცცა სადმე მივდივარ არააკვს მნიშვნელობა რამდნეი დღით მვდივარ სულ ბევრი ტანსაცმელი მიმაქვს მითუმეტეს თუ ლანაც მომყვება ჩემი ტანსაცმელების მორგება ძალიან უყვარს....