რა დროს ჩამეძნა თვითონაც არ ვიცი...დილით როცა გავიღვიძე ისევ იმ კაბით მეძნა ნელა წამოვდექი და აბაზანაში შევედი,ცხელი შხაპი მივიღე ცოტა გონს მოვედი მართალია არ დამილევია მაგრამ ტირილისგან სახე შეშუპებული მქონდა და ცოტა დაღლილიც ვიყავი. სამზარეულოში აგვედი და მამა როცა დავინახე მხოლოდ ეხლა გამახსენდა რომ ვილაპარაკებთ ასე მითხრა. ხმა არ ამომიია მივედი და კექს შევექცეოდი.მამა თვალს არ მაშორებდა ნანაც ხმას არ იღებდა გასქურასთან იდგა და რაღაცას ამზადებდა. -ქალბატონო ბარიამ არაპირებთ რამე მომიყვეთ? (გივი) -მამა ძალიან გთხოვ ნუ დავილაპარაკებთ ამ თემაზე დრო როცა მოვა ყველაფერს აუცილებალდ მოგიყვები ოღონდ ეხლა არა (მე) მამას ხმა აღარ ამოუღია ყავის სმა დაასრულა ნანას დაემშვიდობა და სამსახურში წავიდა. -ჩემო გოგო ხომ ყველაფერი რიგზეა? (ნანა) -კი დე არინერვიულო უბრალოდ რაღაც გამახსენდ აგუშინ და ამეტირა .ხო მართლა დღეს შემაგვიანდება სკოლიდან სასაფლაოზე გავალ. (მე) -კარგი ჩემო გოგო (ნანა) ჩამთა ავიღე და სკოლაში წავედი როგორც იქნა ლანა გამოჯამრთელებულიყო ჩემი გრაფიკის გამო ვერ ვახერებდი მის მონახულებას ამიტომ მობილურით თუ მოვიკითხავდი მხოლოდ. -ლან ჩემო გოგო როგორ მომენატრეეეე.. (მე) -მეც ბარბი . რახდება სახე გაქვს შეშუპებული მშვიდობაა? (ლანა) -ოხ ლანა ოხხხ რატო მიცნობ ასე კარგად? (მე) -კარგი ვერსად გამექცევი ეხლა შევიდეთ გაკვეთილზე და სკოლის მერე ჩვენს კაფეში დავსხდეთ მომიყვები ყველაფერს (ლანა) -კარგი მაგრამ დაწვრილებით ვერა რადგან სასაფლაოზე უნდა გავიდე და მაგდენი დრო არ მაქვს (მე) -ხო ხო კარგი წავედით ეხლა თორე ნანული(ფიზიკის მასწავლებელი) გაგიჟდება არიცი მაგის ამბავი? (ლანა) კლაში შევედით კიდევ კარგი ნანული არ იყო შემოსული.ბავშვები ლაპარაკობდნენ. მოკლედ გაკვეთილებმა კარგად ჩაიარა. მე და ლანა კაფეში დავსხედით. ნამცხვარი და წვენი შევუკვეთეთ გემრიელად შევექცეოდით და თან ლანას მოვუყევი ყველაფერი მოკლედ.ლანა გაოცებული მიყურებდა და ემოციებს ვერ მალავდა. -აუუუ მართლა ეგეთი ლამაზი თვალები აქვს? ბარბიი ეგ ბიჭი გამაგიჟებს უკვე რამასტია ტოო. (ლანა) -კარგი რა შენზე რო ეგრე ეთქვათ რას იზამდი? მან ხომ ემს სუსტ წერტილს შეეხო. (მე) -კარგი ჩემო გოგო დამშვიდდი ერთად გავანადგურებთ მაგ ტავხედს. მაგრამმ.... ისე მაინც ლამაზი თვალები აქსვ ხო? (ლანა) -კარგი წავედი ლაპარაკს აზრი არაავს (მე) ლანას დავემშვიდობე რომელიც ლურჯმა თვალებმა ჩააფიქრა ცოტა მეწყინა რო იმაზე ფიქრობდა მაგრამ მაინც არფაერი შვიმჩნიე. სასაფლაოზე მივედი და დედას ვარდები მივუტანე, იქვე ცამოვჯექი და ტირილით ვესაუბრებოოდი, მართალია ნანა მყავს ეხლა მაგრამ დედაჩემს ხო არაფერი ჯობია ერთხელ ამინც დამემახსოვრებინა მისი სახე მე მას მხოლოდ სურათებიდან ვიცნობ , მისი სურნელი რომ მახსოვდეს ან მისი ხმა.... ეჰ დედა როგორ მიმატოვეე...... ასე ვიყავი და ველაპარაკებოდი დედას ლურჯთვალებაზე მოვუევი და ვტიროდი . რამოდენიმე ხანი ას ევიყავი შემდეგ გამახსენდა მეცადინეობები რომ მქონდა ნანს მივწერე რომ პირდაპირ მეცადინეობაზე წავიდოდი...... ძალიან დავიღალე უკვე გამოცდებიც ახლვდებოდა მალე უნივერსიტეტში დავიწყებდი საყსურველ ფაკულტეტზე სწავლას. მაგრამ წინ გამოცები იყო.მეცადინეობიდან გამოვედი და ეზოში ნაცნობი სილუეტი შევამჩნიე უამრავი ბიჭები იდგნენ . თავი ავარიდე და ჩუმად ავუარე გვერდით მაგრამ ვაი ბარბარეეეე.... -ჰეი დედიკოს გოგო ასე გვიან სად დადიხარ? (ლურჯთვალება) ყურადღება არ მივაქციე გზას ვაგძელებდი მაგრამ უცებ დამეწია და გვერდით მომყვებოდა. -შენ რა არგესმის? ყრუხარ? (ლურჯთვალება) -ყრუ არა ტაზანის მაიმუნი. შემეშვი რა საერთოდ ვინხარ არც გიცნობ და შმეშვი.(მე) უკვე ტიილს ვიწყებდი და გაბრაზებული შევცქეროდი მის ლურჯ თვალებს რომელი გაკვირვებული მიყურებდა.....
