გვიანი იყო სალომემ რომ დამირეკა,აშკარად ნამტირალევი ხმა ქონდა
-რა მოხდა?-დაბალ ხმაზე ვუპასუხე აკოს რომ არ გაღვიძებოდა
-ლადოს დავშორდი-სლუკუნებდა
-რატო გოგო რა მოხდა?
-ფეისბუქზე ვნახე მაგისი მესიჯები,ვიღაც მახინჯს წერდა და დაჟე ხვდება კიდეც-სლუკუნებდა საწყალი სალომე
-ლადო? კარგი დაწყნარდი სალომე-ვერ დავიჯერე ლადოზე ასეთი რამ
-ნია შეგძლია ჩემთან მოხვიდე?
-ახლა?
-ძაან გთხოვ ნია-ისევ ზლუქუნებდა
სალომე მარტო ცხოვრობდა ნაქირავებ ბინაში,წარმოშობით კახელი იყო ოჯახი კახეთში ყავდა.აკოს გადავხედე,მშვიდად ეძინა,რა გამეკეთებინა არ ვიცოდი
-კარგი სალო,მოვალ მალე და ნუღა ტირი
-აკო-ჩუმად დავუზახე და ოდნავ შევანჯღრიე
-ჰო ნია-შეიშმუშნა
-აკო სალომესთან უნდა წავიდეთ
-რატო რა მოხდა?-თვალები მოიფშვნიტა
-ცუდადაა ძაან ლადოს მესიჯები უნახავს,ახლა დამირეკა და მთხოვა მოდიო,ტიროდა
-კაი კაცო ლადო არიზამდა მაგას-გაეცინა
-ნუ ხარ ბოროტი,ადექი წავიდეთ ცოდოა თან სულ მარტოა
-ამ დროს?-თვალები ჭყიტა
-ხო აკო ამ დროს! შენს რომელიმე ძმაკაცს რომ დასჭირდეს ხო ეგრევე გავარდები
-იასნა,კაი წავიდეთ ჩიტო,ადექი-გამიღიმა და სწრაფად წამოხტა საწოლიდან
სწრაფად ჩავიცვით,ფრთხილად გავედით სახლიდან,ისე ციოდა ძვალსა და რბილში ატანდა.ტაქსი გააჩერა და ჩავსხედით
-ვახ ჩემი როგორ ცივა-გადმომხედა
-აუ მაგრად-მეც გამეცინა
-რომელი საათია?-ტელეფონის ეკრანს დახედა
-4-ის ნახევარია
-რა ჯანდაბა უნდოდა ამ დროს სალომეს ლადოს ფეისბუქში?
-რავიცი მე,აი ესაა შენი ძმაკაცი
-კარგი რა ალბათ ნაშაა ვინმე რა პანიკები აწია სალომემაც
-ნაშის მესიჯები მერე რო არ უნდა ჩატოვოს არ იცის? წაეშალა მაინც-არ ვცხრებოდი
-აუ პროსტა რაც შენს გიცნობ არავისთვის მიმიწერია და არც შევხვედილვარ ეს რა გამიკეთე გოგო-გაეცინა
-წადი შე აფერისტო
-შენთავსგეფიცეები-ისეთი სერიოზული სახით მითხრა კინაღამ შემეცოდა
20 წუთში უკვე პეკინზე ვიყავიტ სალომესთან
-შენი დეგენერატი ძმაკაცი!-არ წყვეტდა ზლუქუნს
-კარგი გეყოფა დამშვიდდი-მოვეხვიე და ვეცადე დამმშვიდებინა
-კაი ტო რა მოხდა ეხლა ეგეთი რო ასეთ პანიკებში ხარ?-უფრო აღიზიანებდა დანელია
-აკო ჯობს საერთოდ გაჩუმდე-თვალები დავუბრიალე
-დეგენერატი ლადო!
-სალომე ჯობს თავი ხელში აიყვანო-ისევ განაგრძობდა მის გამასხარავებას
-აკო გადი-თვალები დამიწვრილდა სიბრაზისგან
-ხო კარგი გავალ მე დივანზე მივწვები დავიძინებ
-შენც იმისნაირი დეგენერატი ხარ-ბალიში ესროლა გასვლისას სალომემ
-კარგი დაწყნარდი რა მოხდა ასეთი? თვითონ რაო რას გეუბნება?
-ვურეკავ და ძინავს ალბათ არ მპასუხობ
-ისე ამ დროს რა გინდოდა მაგის ფეისბუქში?
-შემოვრჩი და დამაინტერესა
-ხომ იცი რომ უყვარხარ გაიგულავა ალბათ ერთხელ რა მოხდა მერე?-ვცადე სიტუაცი განმემუხტა
-კარგი რა ნია! რა იცი რომ ერთხელ და არა 10-ჯერ?
-კაცია სალომე,ბუნებრივია უნდა ქალთან ურთიერთობა ამის გამო არუნდა გაუჭედო,დააცადე ნახე ხვალ დაელარაკე რას გეტყვის წინასწარ რას იკლავ ტირილით თავს?
-ვითომ?-მგონი დამშვიდდა
-ლადოს ველაპარაკე,მოდის გაგიჟებული-შემვარდა დანელია
-რისთვის მოეთრევა!
-უნდა მოგიტაცოს-თვალები აათამაშა ალეკომ
-მასხარა!-კბილებში გამოსცრა სალომემ და თავი ჩემს კალთაში ჩადო
ცოტახანში ლადოც ამოვიდა,შემეცოდა სალომეს ისეთი სახე ჰქონდა ნამდვილად ვერ გადაურჩებოდა.
-სასწრაფოში და სახანძროში ხო არ დავრეკოთ წინასწარ?-სრული სერიოზულობით მკითხა დანელიამ
-ვითომ?-ტუჩი მოვიკვნიტე და ორივეს გაგვეცინა
–წამოდი ჩიტო ახლოს არ დადგე რა იცი რა წუთს გამოვარდება ლადო
სიცილით გავედით მისახებში და დივანზე დავსხედით გასუსულები
–საეჭვო სიჩუმეა,ფანჯრიდან ხო არ გადააგდო?
–არა მაგისთვის ვერ გაიმეტებდა
–ისე რადენი რამ გადავიტანეთ ხო?–ხელი მომხვია
–აჰამ,შენს გამო იმდენი ვეწამე პირდაპირ სამოთხეში მოვხვდები–გამეცინა
–ერთად გავიჩითებით მანდ,არც მე მიწვალია ნაკლები
–იცი როგორ მიყვარხარ?
–როგორ?–გაეცინა
–აი ამხელაზე–ხელები ფართედ გავშალე
–ვუაიმე ჩემი პაწუწა–ისე ჩამეხუტა კინაღამ ყველა ძვალი გადამიმტვრია-მეც უზომოდ მიყვარხარ,ვერც კი წარმოიდგენ როგორ
-აბა რატო მტანჯე ამდენი დაგინებული გქონდა?
-ის არ გახსოვს შენ რა გამიკეთე ხო?
-სამაგიერო გადამიხადე?
-არა ეგრე გამოვიდა,რა აზრი აქვს ეხლა წარსულზე ლაპარაკს? მთავარია ახლა ვართ უზომოდ ბედნიერები და სულ ასე იქნება
-რა თქმა უნდა-გავუღიმე
მთელი ღამე სალომესთან ვიყავით,იყვირეს იწივლეს რავიცი მგონი მთელ კორპუსს ესმოდა მათი ჩხუბის ხმა, მე და ალეკო კი ერთმანეთის გვერდიგვერდ ვისხედით და მოთმინებით ვუსმენდით მათ ყვირილს
-როგორ მეძინება-იმხელაზე დავამთქნარე ლამის გადავყლაპე და გამეცინა
-მოდი აქ დაწექი
თავი მის კალთაში ჩავდე და დივანზე მოვკალათდი
-რო მორჩებიან ყვირილს გამაღვიძე
-აბა რას ვიზამ-თმებზე მეფერებოდა,მეც კნუტივით გავიტრუნე და თვალები დავხუჭე
2 საათში გამოეღვიძა,რა თქმა უნდა შერიგდნენ გვრიტები,ხელი დამავლო აკომ და სახლში წამოვედით,ნორმალურად დამშვიდობებაც არ მაცადა. სახლში მივედით თუ არა მაშინვე დავწექით
-ძაან კი მერიდება დედაენის მარა რა ვქნა ისე მეძინება თვალებს ვეღარ ვახელ-ამის თქმა და ბალიშზე თავის დადება ერთი იყო
თვალები რომ გავახილე მაშინვე საათს დავხედე 12 საათი იო,აკოს ისევ გაგუდულს ეძინა ტანსაცმლით ვიწექით ორივე,ამ სულელს არც ფეხსაცმელი გაუხდია.ფრთხილად გავხადე ფეხსაცმელები,პლედი გადავაფარე და სამზარეულოში გავედი,ყველაფერი დაულაგებია ნინოს და საჭმელიც მოუმზადებია,ნუ რა თქმა უნდა მე არ ვჭამდი ჩახოხბილს,ამიტომ მომიწია კარაქიანი პურის ჭამა.

სიყვარულზე ძლიერი გრძნობა უბრალოდ არ არსებობს,ისე ვკარგავთ თავს მის იქით რომ ვეღარაფერს ვხედავთ.რომ ამბობენ სიყვარული ბრმააო,არა ის უბრალოდ გვაძლევს საშუალებას დავინახოთ ის რისი დანახვაც სხვებს არ შეუძლიათ.მე ის მიყვარდა უმიზეზოდ, უპირობოდ, უიმედოდ , უსაზღვროდ,ყველანაირი გულგატეხილობის მიუხედავად მე ის მაინც მიყვარდა... მიყვარდა და მიყვარს იმიტომ რომ არ შეიძლება ნამდვილი სიყვარული ასე უკვალოდ გაქრეს,თუ გიყვარს ეს გრძნობა ცხოვრების ბოლომდე გაგყვება.ჩვენი გრძნობა მარადიულია,იცით რატომ? იმიტომ რომ როდესაც ვიღვიძებთ მხოლოდ ერთმანეთის სახის დანახვა გვინდა და ეს ორივეს საოცრად გვაბედნიერებს,როცა იპოვი იმ ერთადერთ ადამიანს, რომელთანაც დარჩენილი სიცოცხლის გატარება გინდა, საშინლად გინდება, რაც შეიძლება მალე დაიწყოს დარჩენილი სიცოცხლე...






_____________________________________
კიდევ ერთხელ მინდა ყველას ძალიან დიდი მადლობა გადაგიხადოთ,ახლა ყველაფერი იდეალურადაა ჩემს ცხოვრებაში და იმედია ასეც გაგრძელდება,მინდ ავთქვა რომ ეს ტანჯვა ამად ნამდვილად ღირდა.როგორც იქნა დავასრულე საბოლოოდ ამ ისტორიის წერა.ყველანი ძალიან მიყვარხართ <3