20 ივლისი. საღამო.

- სამსახურში ამდენი საქმე გვაქვს და ეხლა მიდიხარ? (გუგა)
- რავქნა? გუშინაც ვერ ვნახე ნია და ეწყინება რო არ ვნახო. (სანდრო)
- მართლა მნიშვნელოვანი საქმეები გვაქვს. მოგვიანებით ნახე ან საერთოდ ხვალ.არაფერი დაშავდება.
- მისმინე.! აქ უფროსი ვინარის მე თუ შენ?! რასაც გეტყვი იმას გააკეთებ. (ყვირილში გადაეზარდა სანდროს გუგასთან საუბარი)
- დამშვიდდით ბატონო ალექსანდრე.. (დაბალი ტონით უპასუხა გუგამ).
- როგორ დავმშვიდდე. აქ ვიღაცებს საკუთარი თავი დიდი ვინმე გონიათ!
- უფროსის ხელი გვაკლია.
-კიდევ ბევრი რამე გაკლიათ მოქალაქე.

ასე დროულად ჯერ სანდროს მობილურს არ დაურეკავს..
ნიას ხმაზე ცოტა დაწყნარდა და ჩვეულებრივი ხმით დაიწყო ლაპარაკი, არუნდოდა ნიას შეეტყო ,რომ აღელვებული იყო.

- ცოტა ვერ იჩქარებ? (ნია)
- სამსახურიდან ვერ გამოვეტიე შენთავს გეფიცები. (სანდრო)
- მალე!
*სანდრო მინხვდა ,რომ ნია გაბრზაებული იყო. სხვა შემთხვევაში ასე არ დაელაპარაკებოდა.. ხმაც შეცვლილი ქონდა.
- ნია, მოხდა რამე?
- გელოდები .. *სანდრომ ვერარაფრის თქმა ვერ მოსწრო ისე გაუთიშა ნიამ ტელეფონი.

- მოხდა რამე? რა სახე გაქვს. (გუგა)
- აუ რა გაბრაზებულია.. ეტყობა როარ მიშვებ სანახავად მაგიტო. შემეშვი რა წავედი მე! (სანდრო)
- და ამ საბუთებს რავუყო?
- შენ გტოვებ უფროსად დღეს და რაც გინდა ის უქენი.

*სანდრო დაცვამ მიაცილა მძღოლამდე. პირველი შემთხვევა იყო როცა ჟურნაისტები არ დახვდნენ მეორე გასასვლელთან სანდროს.

- ბატონ სანდროს გაუმარჯოს.
- როგორ ხარ თემო? რამდენიხანი არ მინახიხარ.
- იარეთ სამსახურში და განხავთ ხოლმე.
- ესეთი ხუმრობები ბევრი გაქვს? გუგამ მოგამარაგა?
- გუგა რაშუაშია, მომენატრეთ უბრალოდ.
- გაჩერდი ერთი.
- სად მივდივართ?
- Cofee room - ში. ნია უნდა ვნახო.
- კარგი.

*თემო სანდროს ერთგული მძღოლი და დიდი მეგობარია. ასეთი კარგი დამოკიდებულება სამსახურში სნადროს მხოლოდ თემოსადმი აქვს. ერთამნეთს ყველაფერს ანდობენ და შესაბამისად სანდროს პრობლემაზეც თავდიან მხოლოდ თემომ იცოდა. ამ საიდუმლოს გულმოდგინებ იანხავდა ,მაგრამ როგორც კი თათიას დედამ გაიგო ყველაფერი , მაშიინვე მთელ ქვეყანას მოსდო.

***
ფანჯრებიდან დიანახა კაფეში მჯდომი ნია და მისი დაქალი , რომელიც იმ კაფეში მიმტანად მუშაობს.

- ვა ის დიდ ცხვირაც აქარი. (სანდრო.)
- ხოო.. ესეიგი რაღაც ხდება. (თემო) -ასე მოიხსენიებს სანდრო ნიას დაქალ ლიკას. - შენ აქ დამელოდე დამჭირდები. (სანდრო)
- კარგი. (თემო)

სანდრო ნიასკენ გაიწია საკოცნელად, მაგრამ ნიამ თავი გვერძე გაწია. ლიკა სანდროს არც მიესალმა და ისე მივიდა ბართან თითქოს არც დაუნახავს.
ახლა იქიდან ადევნებდა თვალს ნიას და სანდროს.

- გაბრაზებული ხარ? (სანდრო)
- ხო. (ნია)
- ვიცი.. რო ვერ გნახე მაგიტო? მაპატიე რა გთხოვ.. ბევრი საქმე მქონდა.
- არაუშავს.. რახდება შენსკენ?
- რავიცი. არაფერი ახალი.
- სხვა?
- რაგჭირს შენ?!
- არაფერი არ გინდა მითხრა?

*სანდრო შიგადაშიგ ლიკას გადახედავდა ხოლმე. რაღაცას ხვდებოდა მაგრამ ჯერ არაფერს ამბობდა სანდრო.

- მოკლედ.. ყველაფერი ვიცი. რატო დამიმალე?..
- რ..რ .. ა დაგიმალე ნია?!
- შვილი რომ გეყოლება მალე.

*ანდრომ ამოისუნთქმა და ისევ ლიკას გახედა. მიხვდა უკვე საიდან გაიგო ნიამ ეს ამბავი. ლიკამაც წარბი აუწია სანდროს და ჭიქების წმენდა განაგრძო.
ცოტახანი ხმას არიღებდა არცერთი.. ნია პასუხს ელოდებოდა და თვალებში უყურებდა სანდროს , მაგრამ მაინც ვერაფერს ამბობდა სანდრო. სიგარეთი ამოიღო ჯიბიდან და ძლივს მოუკიდა. ნიამ მაშინვე გამოაძრო პირიდან სიგარეტი.

- მაინც არაფრის თქმა არ გინდა? და სიგარეტი კიდე არ შეიძლება მეთქი!
- არვიცი რა უნდა გითხრა.. ვინ გითხრა შენ?
- რამნიშვნელობა აქვს ვინ მითხრა სანდრო? მაინც გავიგებდი.. დიდი ხანი დამალავდი?!
- მაშინ.. ძალიან მთვრალი ვიყავი და...
- წადი... ჯობია ცოტახნით ცალ - ცალკე ვიყოთ. გავიაზრებ რაც ხდება.
- მაპატიე გთხოვ!
- წადი.

*სანდრომ ფეხი დაარტყა მაგიდას და ლიკას გახედა ბრაზიანი თვალებით. სიგარეტი აიღო და ბართან მივიდა.

- ეხლა მივხვდი შენი ცხვირის დანიშნულებას.
- რა?
- სხვის საქმეში კარგად რომ ჩაყო იმიტომ გაქვს მაგხელა ცხვირი. *როგორც ჩვევია დამცინავად გაუღიმა და წამოვიდა.*

ნიამ ცრემლები ევრ შეიკავა და ტირილი დიაწყო.

* სანდრო მანქანში ჩაჯდა უფრო სწორად.. უკანა სკამებზე გაწვა. თემო თვალს არ აშორებდა მათ და მიხვდა ,რომ არღაც არ იყო კარგად , მაგრამ მაინც არაფერი კითხრა სანდროს. სანდრო წუწუნებდა და ოხრავდა მაგრამ თემო მაინც იკავებდა თავს ზედმეტი შეკითხვებისგან. სახლში მიიყვანა სანდრო და წავიდა.
სანდროს არაფერი უთქვამს.. არც გამარჯობა.. მოეფერა თავის ძაღლს და სახლშიც შეიყვანა.. დედამისის ყვირილის მიუხედავად!
ოთახში შიეყვანა და კარი ჩაკეტა.
თათიაც გაკვირვებული უყურებდა. სანდროს დედამ არც სცადა სანდროსთან დალაპარაკება.. იცნობდა თავის შვილს.. და ისიც იცოდა ,რომ ამდროს არუნდა შეაწუხოს არავინ და თუ რამე დაჭირდება თითონ იპოვის სწორ ადამიანს.

- ნეტა რა მოუვიდა? (თათია)
- ეჰჰ... არვიცი.. არვიცი.
- შევალ მოგვიანებით და დაველაპარაკები.

დაახლოებით ერთი საათი ისმოდა სანდროს ოთახიდან ყვირილი და ბუზღუნი.. ყვეალფერი როცა ჩაწყნარდა და სანდროც ხმას არ იღებდა მარინამ კარებზე მიუკაკუნა სანდროს..

- არ გამიღებ? - სანდრო ძლივს ადგა საწოლიდან და კარი გააღო მერ ეისევ მძიმედ დაეცა საწოლზე.
- მომიყევი რამოხდა.
- მე და ნია დავშორდით.
- აჰა გასაგებია.
- მითხრა ცალ ცალკე ვიყოთო. დავფიქრდებიო თუ რაღაცა...
- ხოდა დაფიქრდება. იქნებ არ დაგშორდეს .. ხოიც როგორ უყვარხარ.
- აუ კარგი რა!
- მაშინ ნუღა წუწუნებ.. შევწუხდით უკვე.
- მარინე, შემ..
- შეგეშვი ხო , შეგეშვი! არგინდა თათიას დაელაპარაკო? დაუმეგობრდი და..
- ვერ ვიტან მაგ გოგოს! მეზიზღება! შენი აზრით რატომ დამშორდა ნია?! სულ მაგ სულელი გოგოს ბრალია.. აუუ!! მალე წავდიეს აქედან რა! (ყვიროდა სანდრო.. ისე რომ თათიასაც ესმოდა ყველაფერი.)
- ხმას დაუწიეეე!

სანდრომ რაც პირველი მოხვდა ხელში ის მიარტყა კედელს. დედამისი მიხვდა აზრი არ ჰქონდა არაფერს და გამოვიდა ოთახიდან. თათია სამზარეულოსთან იდგა. ცრემლიანი თვალებით უყურებდა მარინას.

- ყურადღება არ მიაქციო.. გაბრაზებულია..

თათიასთან მივიდა და ჩაეხუტა. ძალიან უყვარდა მარინას ნიაც და თათიაც. ძლაიან განიცდიდა შვილის ასეთ მდგომარეობას , მაგრამ თათიასაც არაგრძნობნებდა ,რომ ზედმეტი იყო სანდროსთვის.
სანდრომ გატეხილი ნივთი ამოიცნო და გაიაზრა რომ გუგა მოკლავდა. გუგას ნაჩუქარი სუვენირი მიამსხვრია შემთხვევით. რომელიც ორივეს ძალიან უყვარდა. უფრო განაწყენებულმა ისევ შეკრა წარბები და თავის ძაღლს ჩაეხუტა.

***
თათიაც გაბრაზებული იყო სანდროზე მაგრამა სე არ გამოხატავდა. პირიქით უნდოდა სანდროსთან მეგობრული ურთიერთობა ქონოდა მაგრამ მიხვდა რომ ძალიან გაუჭირდებოდა.
სახლში დაბრუნება უნდოდა მაგრამ დედამისთან ყოფნას მარინასთან ყოფნა ერჩივნა. ბევრი რამე დედამისის ბრალიც იყო და რომ არა მისი სულელური გადაწყვეტლება ახლა შეიძლება ჩევულებრივად გაეგრძელებინათ სანდროს და თათიას ცხოვრება. როცა გაიზრდებოდნენ აზრსაც შეიცვლიდნენ და მეგობრები იქნებოდნენ .. ბავშვთანაც ექნებოდა კონტაქტი სანდროს.. თათია კი დამშვიდებული იქნებოდა საკუთარ სალხში.. არიფიქრებდა ,რომ ვიღაცას ტვირთად აწევს ზურგზე.
სულ გრძნობდა თათია მამამისის არყოფნას , სულ ენატრებოდა მაგრამ ახლა უფრო გამძაფრებული ჰქონდა ეს გრძნობა. ყველაზე საშინელი გრძნობა მთელს მსოფლიოში. როგორი ცუდია როცა ვინემ გენატრება და ეს მხოლოდ ერთი ადამიანი არარის... საშინელებაა ბვერი ადმაიანი რომ გენატრება.. და არამარტო ადამიანები .. ყვეაფერი ძველი დროდან. ყველაფერი ძველი რომ გენატრება.
თათია თითქოს ვერც გრძნობდა ორსულობას.. არც ბავშვისადმი ქონდა სხვანაირი დამოკიდბეულება.. ვერც იაზრებდა რომ დედა გახდებოდა, აქედან წავიდოდა და ისევ შეიცვლებოდა მისი ცხოვრება.
საღამოს როცა საკუთარ თავთან მარტო რჩებოდა სულ ფიქრობდა მომავალ ოჯახზე,მაგრამ კარგად ამასაც ვერ იაზრებდა.
*სნდროსთვისაც ქონდა აზრი ოჯახს თექვსმეტი წლიდან სანდრო და ნია გეგმავდნენ საკუთარ მომავალს.*
თათიამ იცოდა რომ ასეთი დამოკიდებულება იქნებოდა დიდხანს მას და სანდროს შორის მაგრამ მაინც ყველაზე მეტად სანდროსგან უყურადღებობა წყინდა. ფიქრობდა - იქნებ მუცელი რომ გამეზრდება უფრო მომაქციოს ყურადღება. - ო.
ხანდახან ძალიან უნდოდა სანდროსთან ლაპარაკი და ხანდახან საერთოდ დანახვაც არუნდოდა მისი.
ყველაზე რთული მომენტი თათიასთვის ის იყო , როცა ახსენდებოდა პირველად ,რომ დიანახა სანდრო რა დაემართა.
ძალიან მოეწონათ ერთამნეთი ,ალბათ იმიტომ რომ მთვრალები იყვენენ მაგრამ მაინც მოეწონათ და თათიას დღემდე მოჰყვა ეს მოწონება, რადგან აქამდე ასე არავინ მოწონებია.. სანდროს კი პირველი ნია გაახსენდა გამოფხიზლებისას და დიდი კონცენტრაციაც ვერ მოახდინა თათიას არაამქვეყნიურ სილამაზეზე.
თათიას მშობლებიც ძალიან ლამაზები არიან.. ბებიაც და ბაბუაც ძალიან ლამაზი ყავდა თათაის და ეს კანონზომიერებაც თათიამ და მისმა პატარა დამ გააგრძელეს.
ერთმანეთით მონნუსხულები იყვნენ , სურვილი ჰქონდათ ეყურებინათ დიდი ხანი ერთმანეთისთვის მაგრამ ვერ ახერხებდნენ. ერთამნეთის რცხვენოდათ და თან გაბრაზებულები იყვნენ.
თათიას მაინც იმედი ჰქონდა ,რომ საერთო ენას გამონახავდა სანდროსთან. ახლა უბრალოდ ეიფორიაშიიყო და სიმშვიდე ჭირდებოდათ ორივეს.

***
სანდრო ახლა მხოლოდ იმაზე ფიქრობდა როგორ შერიგებოდა , თან დარწმუნებული იყო , რომ ასე ადვილად ისინი ვერ დაშორდებოდნენ, ბევრი რამ აქვთ ერტად გამოვივლი და იმედი ჰქონდა ,რომ ამასაც გადაიტანდნენ. ადვილად ვერა მაგრამ როგორმე გადაიტანდნენ.. სულ ასე არიქნებოდა.. თათია მალე წავიდოდა.. ბავშვის გაჩენის შემდეგ წავიდოდა..
თავში წინადადებებს ალაგებდა სანდრო.. სიტყვებს იზეპირებდა , თუ როგორ აეხსნა სიტუაცია ნიასთვის.
სამსახურში დაბრუნებაც უნდოდა.. მთელი ყურადღების სამუშაოზე გადატანაც უნდოდა. ხადხან გუგაც მართალიაო.. -ჯერ კარიერა დ ამერე პირადი ცხოვრება.. მაგრამ მე რომ არცერთი არ გამომდის?! ვერც იმ სამუშაოს ვაბამ თავს და ნიაც მშორდება.*
მამას დიდს ამბით დაპირდა სანდრო , რომ არ მიატოვებდა სამსახურს. ახლა კი რას აკეთებს. არც მანამდე მოუკლია თავი მუშაობით. არც გუგა იტვირთავდა თავს მაგრამ ახლა ყურადღების მოეკიდა საქმეს და სანდროს ჩართვაც უნდოდა საქმეში.
ჯერჯერობით არაფერი გამოსდიოდა.

***
ნიას ხათრით სანდრო აღარ ეწეოდა ,მაგრამ ისევ ამოიღო ერთი ღერი და მთელი ღამე ეწეოდა. სანამ არ დაიღალა.
ყველაზე მეტად ეხმარებოდა.. დაწყნარებაში.

(მაინტერესებს თქვენი აზრი.)