ბავშვებო ძალიან მახარებთ თქვენი კომენტარებით და მეც ვცდილობ რომ უფრო კარგი და კარგი თავები დავწერო.ასეგააგრძელეთ <3



ლიზა ფრთხილად წმენდდა წითელ ბლანტ სითხეს გაბრიელს ტუჩებიდან,თან ფხუკუნებდა.ეცინებოდა იმაზე რომ უკვე იკბინებოდა კიდეც და ვერ ხვდებოდა რატომ არ ბრაზდებოდა მის ასეთ თამამ ქცევაზე რაც რამდენიმე წუთის წინ მოხდა.
-ნახე?უკვე ვიკბინები კიდეც-სიცილით თქვა ლიზამ და ისევ განაგრძო სისხლის წმენდა რომლის გარჩევა შეუძლებელი იყო მამედოვის სისხლისფერი ტუჩებიდან.
-აუჩ მეწვის!
-და რა გავაკეთო?
-კიდევ მაკოცე და მომირჩება
-არც იოცნებო
-ოოო ლიზა რანაირი ხარ რა ადამიანს ფლირტის გაბმას არ აცდი.
-აჰა ესეიგი მეფლირტავები ხო
-მაინც ხო გაკოცნინე
-მე გაკოცე?როდის?
-დებილო აბა ის რა იყო?
-ეგ ჩემი კოცნა არ იყო.ჩემი კოცნა მაშინ იქნება როდესაც თვითონ მოვინდომებ რაც არამგონია მოხდეს აბა ის კი არ არის ვიღაც რომ მგელივით დაგაცხრება ტუჩებზე.
-და შენ კოცნას როდის დავიმსახურებ?
-არასდროს!
-დარწმუნებული ხარ?რა იცი?ცხოვრება სიურპრიზებითაა სავსე.
-ვერ ეღირსები!
-კარგი 9 კოცნა დამრჩა კიდე მინდა ერთი.
-არ ვაპირებ შენს სისხლიან ტუჩებს შევეხო
-ეს ხომ შენი კოცნა არაა-გაბრიელმა უთხრა ხელი სტაცა და კალთაში დაისვა-იცოდე არ მიკბინო-სიცილით თქვა და მგელივით დაეწაფა მის ვარდისფერ ტუჩებს.ლიზა შეეწინააღმდეგა,ყოველ შემთხვევაში ცადა მაინც.ბოლოს დანებდა და ისიც აყვა ბაგეების რიტმულობას.უცბად მომწყდა.
-ტყუილად ხარჯავ კოცნებს-თვალი ჩაუკრა და თავის ოთახში შეცუნცულდა.
გაბრიელი გაუგნებული იჯდა და ტუჩებზე შერჩენილ ’ლიზას გემოს’ აცნობიერებდა.აგიჟებს ეს გოგო.სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით ’აგიჟებს’.არადა ერთი შეხედვით უბრალოა?არა რა უბრალო ასეთი გოგო ჯერ არსად უნახავს.ყველა ერთფეროვანი და ადვილად მოსაპოვებელი ხილია.ლიზა კი აკრძალული და ადამიანიც ხომ სწორედ აკრძალული ხილისკენ მიიწევს სულ.
ლიზა საწოლზე იწვა და მომხდარზე ფიქრობდა.რატომ მოუშვა ასე ახლოს?როგორ მისცა ამის უფლება?აქქამდე არავის გაუბედია ეს ახლა კი ერთი დღის გაცნობილს კოცნის.თავი მისი მორიგი ნაშა ჰგონია და ეს არის საშინელი შეგრძნება მისთვის.თავს იმცირებს?თუ უბრალოდ თამაშობს?ფლირტი?არ იცის.მოუსვენრობას შეიპყრო და დიდ ტერასაზე გავიდა პლედშემოხვეული როგორ სჭირდება ეხლა დედა.როგორ უნდა მისგან რჩევა მიიღოს.არ უნდა რჩევა არაფერი უნდა უბრალოდ იყოს მხოლოდ იყოს და დედა ერქვას.არა არც ეს აქვს.რამდენი წელი ძლივს გაჰქონდათ თავი თეას სახლში იზრდებოდნენ.შემდეგ კი ალექსანდრეს წყალობით ამდენს მიაღწიეს დღეს არაფერი აკლიათ მათ გარდა ის სულიერი ნაწილის გარდა რომელიც მშობლებს ეკუთვნით.საოცარი კავშირია დებსა და ძმას შორის.შეუძლებელია მათი ჩხუბი,რა თქმა უნდა,სერიოზული.ამდენი წლის განმავნობაში ისინი ერთნი გახდნენ და ერთმანეთის გარეშე ვერ ძლებენ.
ლიზა ტერასაზე სკამზე იჯდა და ვარსკვლავიან უსასრულო ცას გაჰყურებდა როცა ბოხი ბარიტონი მოესმა.
-აქ რა გინდა?
-ჩემი სახლია სადაც მინდა იქ წავალ
-ჰო კაი კაი ბოდიში არ მომკლა.-გაბრიელიც გვერძე სკამზე მიუჯდა.
-ნახე რა ლამაზია არა?-უცბად მოლბა ლიზა.
-ალბათ
-რა ალბათ ვერ ხედავ როგორი უსასრულო,წმინდა და სუფთაა
-არ ვიცი არ მესმის ეს სულიერება ალბათ.
-რატომ
-არვიცი ცხოვრებამ ბევრჯერ მატკინა
-ტკივილი,შეცდომები,გაუჩერებელი ცრემლები,შურისძიების წყურვილი,უამრავი კითხვები და არანაირი პასუხი.
-ზუსტად!
-ჩემტვისაც ძალიან ნაცნობია.რა მოხდა?
-რაზე მეკითხები?
-ცხოვრებაში რა მოხდა ისეთი რომ სულიერების არ გესმის ან საერთოდაც დაიცალე მისგან.
-ბევრი ვინმე დავკარგე.ცხოვრებამ გამამწარა.მნიშვნელოვანი წამართვა.
-ვინ?ბოდიში ცნობისმოყვარეობისთვის.
-არაუშავს.დედა დავკარგე და შეყვარებული რომლებიც უსაზღვროდ მიყვარს.
-ვწუხვარ რა მოხდა?
-ავარია.
-დიდი ტკივილია
-მტანჯველი
-მაგრამ ცხოვრება ხომ ისევ გრძელდება და არსად არ აპირებს გაჩერებას სანამ დრო არ მოვა.
-ბევრი რამ გასწავლა ცხოვრებამ გეტყობა
-ვერც კი წარმოიდგენ რამდენი რამ.
-არ მეტყვი?
-7წლის ვიყავი.ნუკი 9წლის,ალექსანდრე 18-ის.არ ვუყვარდით,ვერ გვიტანდნენ,არ ვადარდებდით,ვსუნთქავდით?არ აინტერესებდათ.გვტკიოდა?ფეხებზე ეკიდა.ხედავ ამ შრამს ლოყაზე?
-კი.რა მოგივიდა?
-სალიმ გამარტყა და ფრჩხილით ჩამომკაწრა.მუხლზე ათასი შრამი მაქ.როცა სახეში გამარტყამდა წონასწორობას ვერ ვიკავებდი და ძირს მუხლებით ვეცემოდი.რამდენჯერ ვინ იცის რამდენჯერ გაულახავს ალექსანდრე ჩემი დაცვისთვის.
-მამა?
-გეგა.თვალს გვარიდებდა.არ უნდოდა დაენახა როგორ გვირტყამდა სალი,მაგრამ არც ეწინააღმდეგებოდა.მათ ბავშვობა მოგვიწამლეს.ერთი წამით მხოლოდ ერთი წამიტაც კი არ ვყვარებივართ.შემდეგ კი წავიდნენ ასე უბრალოდ ერთ დღეს ველოდით და არ მოვიდნენ.გულის სიღრმეში გვიყვარდენ კიდეც ალბათ მხოლოდ იმიტომ რომ მათ ჩვენი მშობლები ერქვათ.მის მერე ვიზრდებოდით თეასთან სახლში.ალექსანდრემ რომ უნივერსიტეტი დაამთავრასაქმეც მალევე წამოიწყო,გაფართოვდა და დღემდე მოვიდა.იცი?არ გვიცდია არცერთი წამით არ გვიცდია მათი მოძებნა არც კითხვების დასმისთვის და არც არაფრისთვის მათი დანახვა არ გვინდა.რა კარგია როცა საკუთარ მშობლებს უყვარხარ შენ უხვად მიგიღია ორივე მათგანისგან სიყვარული,მაგრამ დამიჯერე ეს უფრო ძნელია ეს უფრო მტკივნეულია როცა ადამიანს ვინამაც გაგაჩინა არ უყვარხარ არაფრად გაგდებს და ძულხარ.მე ბავშვობა მქონდა?მაშინ დაიწყო ჩემი ბავშვობა როცა თეასთან გადავედით,მაშინ როცა ლუკა,დუდა და ანდრია გავიცანი როცა ნია გამოჩნდა აი სწორედ მაშინ დავიწყე მე ცხოვრება და თავიდან სუნთქვა.
-ლიზა ძალიან ძლიერი ხარ
-საიდან დაასკვენი-ცრემლიანს გაეცინა
-მე ამასაც კი ვერ ვუძლებ და ცხოვრება შემძულდა.შენ კი შენ უბრალოდ იმდენს გაუძელი და გადაიტანე რომ არ მესმის ამ ყველაფერს ამ პატარა ცრემლში როგორ ატევ?-ხელი სახესთან მიუტანა და ცრემლი ნაზად შეაშრო-გამუდარები გაიცინე იცი როგორ გიხდება?გხატავს-გაბრიელის ბავშვურ ქცევაზე ლიზას გაეღმა და სიცილით ახედა ადამიანს,ბიჭს,კაცს,მეგობარს ყველაფერს ერთად საყვარელ ადამიანსაც კი ერ ყველაფრის მთქმელი მზერა მაინც არაფერს ამგობდა ღიმილი ფარავდა ყოველიეს ერთმანეთს უღიმოდენ და ვერც კი ხვდებოდნენ რატომ ხდებოდა ასე.
-არ გეძინება?-გაბრიელი
-ნწ შენ?
-არც მე
-რა ვქნათ?
-ვიცეკვოთ
-გაგიჟდი
-შენზე მეტად მაინც არ გავგი/ჯებულვარ
-კარგია!
-ჰე ჰე მართლა მოდი მეცეკვე-თავი დახარა და ხელი გაუწოდა ლიზამაც შეახო მისი გაყინული თეთრი აარა ხელის მტევნები მის ძლიერ ოქროსფერ კანს.გაბრიელმა ლიზა სხეულზე აიკრა და ცეკვის იმიტაციის მისაღებად უბრალოდ ირხეოდა.ისე ახლოს იყვნენ.ლიზას ისევ გაუჩნდა კითხვა რატომ მოვუშვი ასე ახლოს?გაბრიელს კი აინტერესებდა რა ხდება?რას ვაკეთებ?ორივე საოცარგაურკვევლობაში იყო და მაინც მხოლოდ ერთმანეთს ხედავდნენ.რომ გვეთქვა ერთი ნახვით შეუყვარდა-თქო ბანალური იქნებოდა არა და საერთოდ შეუყვარდათ კი?არქმევდნენ ამ სახელს უხილავ გრძნობას. არა ორივე მკაცრად ხაზავდა რომ არ შეყვარებია და არც შეუყვარდება.თამაშობენ?ნახეთ უკვე მეც კი გამიჩნდა უამრავი კითხვა.
ლიზას არასდროს უთქვამს მე შენ მიყვარხარ არც იტალიურად ტე ამო ან ფრანგულად ჟე ტემ ბერძნულად საღაპო თუნდაც ფინურად მინა რაკასტან სინუა არც შვედურად იადელსარაკ დე.
-ლიზა
-ჰო
-რას ვაკეთებთ?
-მგონი ვცეკვავთ
-რომელი საათია?
-9სრულდება
-დიდი დრო გავიდა
-უფ ძაან ბევრი
-სისხლი კიდევ მომდის?
-ოდნავ
-მომაშორებ
-როგრორ?
-მაკოცე
-არც იოცნებო
-ვითომ რატო
-მიტო
-რატო მიტო
-იმიტორო რატო მიტო რო მიტო
-ეუფ დადიოდი?
-ალბათ-გაეცინა და მხარზე თავი დაადო
-8კოცნა დაგრჩა
-უფრო ბევრი მინდა
-ჩემთან რაღა გინდა ათასი გოგო დადის
-ოოო ის იაფასიანი ბო....?
-ნუ ხო შესაძლოა
-არა მე შენი გემო მომწონს
-ჩემი გემო?
-ხო შოკოლადიანი მარწყვის გემო-უთხრა და ისევ ისე დაეწაფა მის ბაგეებს.