-გისმენთ!
ლილემ ტელეფონს უპასუხა და თან ცდილობდა გულისცემა როგორმე დაერეგულინებინა.
-მისმენ?ესეეგი მისმენ ხოოომ.. შენ მოუსმინე იცი ვის? შრნს ხიხო თაყვანისმცემლებს.უნამუსო, უსიმდისო გოგო ხარ შენ.
-ლიდუშ ამოისუნთქე რააა
გეფიცები ვერ მოვახერხე. კარგი რა ფისო არ გამებუსო ხომ იცი იმჟი მალატხი!
როგორ ხარ? მამიკო რას შვება გუშინ დილით კი ველაპარაკე რამოდენიმე წუთით, მაგრამ ვიცი რა გაბრაზებულია ახლა ისიც.
-არა მამას გოგო! მე როგორ შემიძლია ჩემს მზეს გავუბრაზდე? მე და ლინდა ერთად ვართ მაა სულ მეტიტინება და მოწყენის საშუალებას არ მაძლევს.
როგორ ხარ შენ მამი? ჩვენ კარგად ვართ და თანაც ნიკოლოზი არასდროს მტოვებს და ზრუნვას არ მაკლებს, ლინდა კიდევ ალბათ გაბუსული ზის დივანზე და შენს შოკიმოკირბს მიირთმევს.
-აუუუ როგორ მინდაა ლინდუ გამომიგზავნე რა გთხოოოვ გემუდარები. მამიკო მიყვარხარ და მენატრები შრნც და ის ბუტია შინაბერაც, მა წავედი ახლა მეძახიან.

სანდრო გამწარებული ღრიალებდა და ლილეს "ლამაზი" სიტყვებით ამკობდა.
ისიც მომავალი უთანხმოების მოლოდინდი თავქუდმოგლეჯილი გაიქცა სამზარეულოსკენ დაა დაინახა წვნიანგადავლებული დემონი.
ვინ იცის რად დაუჯდაა რომ არ გასცინებოდა, მაგრამ თავი ვერ შეიკავა და ისე ახარხარდა, რომ როგორც ლინდა იტყოდა კედლებს შეეშინდათ და გაიქცნენ.
სანდრო სასტიკად გააბრაზა ლილეს სიცილმა ეტლი მისკრნ მიაჩოჩა მაჯაში წვდა და რაც ძალა ჰქონდა ხელი მოუჭირა.
-შენ ლაწირაკო! ჯერ, რომ გეძახი და ყურსაც არ მიგდებ ვინ გგონია თავი, მერე ჩემს მდგომარეობაზე სიცილსაც ბედაავ? საერთოდ მე ტელეფონზე სატლიკინიდ დაგიქირავე თუ შენი მოვალეობის შესასრულებლად?
მთელს ხმაზე ღრიალებდა და ისიც ვეღარ შენიშნა ლილეს როგორ მოეკვეთა მუხლი ტკივილისგან.
სანდრო იმ ხელზე.უჭერდა მთელი ძალით ნატკენი, რომ ჰქონდა. მხოლოდ მაშინ გაიაზრა რა ხდებოდა ლილეს დასისხლიანებულო ხელი, რომ დაინახა და ცრემლით სავსე თვალებსაც გადააწყდა.
-მაპატიეთ სხვ დროს არ განმეორდება ბატონო ალექსანდრე მსგავსი რამ.
გხმა გბზარული ჰქონდა და სიტყვებსაც ძლივს აბამდა ერთმანეთს.
ეს, რომ თქვა ადგა და სამზარეულოს დალაგებას შეუდგა, შემდეგ მაგიდა გააწყო და იმ მხარეს გატრიალდა სადაც სანდრო უნდა ყოფილიყო, მაგრამ არ დაუხვდა ადგილზე, ღრმად ამოისუნთქა და დასაძახებლად წავიდა.

როდესაც ლილეს აცრემლებული თვალები დაინახა, მიხვდა, რომ ეს გოგო მისთვის ჩვეულებრივი მოახლე არ იყო. გული ეტკინდა და რაც შეიძლება მალე გავიდა სამზარეულოდა, სულ აღარ ახსოვდა მუცელზე დამწვრობა იმელიც წვნიანის დასხმის შემდეგ ძალიან აწუხებდა.
ოთახში შევიდა დიდი ვაი ვაგლახით გაიხადა მაისური და ჩაცმას რომ აპირებდა კარებზე კაკუნიც გაიგო.
-მოდი! არ უნდოდა, მაგრამ მაინც უხეშად გამოუვიდა, ოთახში კი შეშინებული სახით ლილე შემოვიდა.
-ბატონო სანდრო საუზ....
წინაადადება ვეღარ დაასრულა მის აწითლებულ გულმკერდს, რომ მოჰკრა თვალი ვერ გაანალიზა რა სისწრაფით მოძებნა მაალამო და სანდროს აწითლებულ ადგილზე წაუსვა, თან სულს უბერავდა ძალიან, რომ არ ტკენიდა. გაოცებული უყურებდა სანდრო პატარა თითებით როგორ უსმევდა ლილე მალამოს და თან შეხებისგან ის ადგილი ეწვოდა სადაც ლილე თითებს დაატარებდა. ახლა მარტო დაინახა რა ძალიან ლამაზი იყო ეს დაბდურა გოგო და თვალმოუშორებლად ადევნებდა თვალს მის მოქმედებებს.
ლილემ საქმე, რომ დაამთავრა უფროსს შეხედა და დაჟინებული მზერის დანახვისთანავე თავი დახარა და ლოყები აუწითლდა. მაინც მოახერხა მაისურო კარადიდან გამოიღო და თავზე გადააცვა ალმაცერად მომღიმარ ურჩხულს.
-უფროსო საუზმე მზად არის. ეს თქვა და სასწრაფოდ კარებში გაუჩინარდა, სანდრო კი სასიამოვნო ღიმილით გავიდა სამზარეულოში.



ლილეს და გასაკვირად ურჩხულს არაფერი მწარე არ უთქვამს და არც რამე უტკენია მისთვის, საუზმე მშვიდად მიირთვეს ლილემაც მაგიდა აალაგა და მისაღების მოსაწესრიგებლად გავიდა.
-ხელი გტკივა?
უკნიდან მშვიდი და მისდა გასაოცრად სასიამოვნო ბარიტონი მოესმა, უცებ კმაყოფილებისგან სხეულში ჟრუანტელმა დაუარა და ორ სიტყვას ძლივს მოუყარა თავი.
-არა, მადლობა კარგად ვარ.
-ამდენს რატომ ითმენ? ნუთუ თავმოყვარეიბა და საკუთარი თავის პატივისცრმა არ გაგაჩნია?
ახლა სანდროს ხმაში ცინიზმი და ზიზღი იკვეთებოდა.
ოხ როგორ ეგონა, რომ ამ ადამიანს ცოტათი მაინც გააჩნდა რაღაც ადამიანური, მაგრამ არა.
-თქვრნ.უკვე გასაგრბად ამიხსენიტ, რომ თუ ერთი წლით არ დააგემორჩილებოდით და თქვრნს ნება-სურვილზე არ ვივლიდი მიწასთან გამასწორებდით და ბინასაც ჩაამომართმევდით,.ამიტომ მეც იძულებული ვარ ავიტანი რიგორც ფიზიკური ასევე მორალური შეურაწყოფა. თქვა და გულდაწყვრტილი დატოვა მისაღები.
რაც ჩამივიდა სულ ასე ხდება იჩხუბებენ შეურაწყოფას მიაყენებს და მერე ისევ ლილე გაურბუს ამ მონსტრს.
აქამდე ერთ ზედმეტ სიტყვასაც არაავის არჩენდა, აქამდე ასე ვერავინ ამცირებდა, მაგრამ ახლა საქმე მამას ეხება ერთადერთ ადამიანს რომელსაც ახლა დახმარება ძალიან სჭირდება, მითუმეტეს რაც გაიგო, რომ ტატო მამასთვის ექუმს ეძებს რომელიც მას თვალებზე ოპერაციას გაუკეთებს ხელფეხი სულ შეებოჭა და იძულებულიაა ყველაფერი დათმოს ერთადერთი და უსაყვარლესი ადამიანისთვის.

მომდევნო სამი დღე.ისე გავიდა, რომ ლილე ყველანაირად ცდილობდა სანდროს გამაღიზიანებელ რეპლიკებს დაა საქციელს არ აჰყოლოდა, ფიქრობდა იქნებ დაიღალოსო, მაგრამ ერ ჩერდებოდა და არა ლილეს მოთმინების ფიალა მაშინ ამოიწურა სანდრომ დედამისზე რომ უთხრა:
-ეტყობა თავის დაფასება და ამპარტავნული გამოხტომები დედამ გასწავლა.
სასტიკად გამწარდა, ყელში ბურთი გააეჩხირა და გაშლილი ხელი სახეში მთელი ძალით გაარტყა.
-აღარასოდეს აღარ გაბედო და დედაჩემი.არ ახსენო, გეფიცები ყველაფერს ფეხებზე
დავიკიდებ და აქედაან წავალ!
გაოგნდა ლილეს საქციელით, გამწარდა კიდეც გოგომ მასზე ხელი, რომ ასწიაა, მაგრამ უფრო გულისწყვეტა იგრძნო ლილემ რომ უთხრა წავალო. სულ ცოტა დროაა გასული რაც ერთად ცხოვრობენ, მაგრამ ამ გოგოს გარდა ხვდება სხვას, რომ აარ შეეგუება და ვერც ვერავის წარმოიდგენს ლილეს ადგილზე.
აივანზე გასულ გოგოს უკან გაჰყვა და მის გვერდით დაიკავა ადგილი, ლილე ჯიუტად აიგნორებდა მას და ცდილობდა დაწყნარებულიყო.
-ლილე მისმინე! ხო მე არ ვარ კარგი ადამიანი, არც შენი პატივუსცემის ღირსი ვარ და ვიცი რაა საშინელი ხასიათი მაქვს, მაგრაამ მართლა არ მინდოდა დედაშენის მიმართ ნათქვამი სიტყვები შეურაწყოფად მიგეღო, უბრალოდ ძალიან მომეშალა ნერვები ეს სამი დღე, რომ სასტიკად მაიგნორებდი, საერთიდ ვფიქრობ, რომ დედაშენი ძალიან მაგარი ქალია შენ, რომ გიძლებს. გაიცინაუნდოდა სუტუაცია განემუხტა, მაგრამ დაინახა ამის თქმის შემდეგ ლილეს სახე უფრო, რომ მოეღუშა.
-ის მკვდარია!
ადგა და წავუდა სანდრო კი დარჩა გაოგნებული და თან საკუთარი თავი ათაასჯერ გამოლანძღა.
"ღმერთო რა იდიოტი ვარ გოოგოს თავისი გასჭირვებია მე კიდევ სიცოცხლე გავუმწარე, ამიერიდან გავაკეთებ ყვრლაფერს, რომ რაც შეიძლება ნაკლებად დაიტანჯოს".

ეტკინა სანდროს საქციელიც და მითუმეტეს დედაზე ნათქვამი სუტყვა, გაოცდა როცა ბიჭმა შეცდომის გამოსწორება სცაადა, მაგრამ ახლა აღარაფრის ძალა აღარ ჰქონდა და უბრალოდ ძილი სჭირდებოდა.
იგრძნო თითქმის ჩაძინებულს როგორ შემოუწვასანდრო ლოგინში და გაპროტესტება გადაწყვიტა ბიჭმა კისერში, რომ აკოცა და უთხრა:
-უბრალოდ მოდუნდი, არაფერს დაგიშავებ ჩაგეხუტები და დავიძინებ.