ბიჭები დანიშნულების ადგილას მივიდნენ და მანქანიდან გადმოვიდნენ. ნებისმიერ ადამიანში ეს დანგრეული შენობა სიცარიელის და შიშის გრძნობას იწვევდა. ერთი შეხედვით გეგონებოთ ამ შენობებს თითქოს და ძაძები აცვიათ. ბიჭები მიუახლოვდნენ უცნობ სილუეტებს და შოარიახლოს სკამზე დაბმბული, სასტიკად ნაცემი ზურა შენიშნეს, რომელიც უშედეგოდ ცდილობდა თავის დახსნას.
-აი ჩვენი ბიჭებიც მოსულაა
ძალიან ბოხი, არასასიამოვნო ხმა გაისმა, მაღალი, სახეზე შრამით, უხეში ხელებით, 40წლამდე ასაკის კაცი იდგა იარაღით ხელში და ატრიალებდა.
- ბევრი ლაპარაკისგარეშე რა გინდათ?(ნიკა)
-ვახ ვახ რა თამამი ბიჭი ხარ, მომწონს ეს ახალგაზრდობა, პირდაპირი და ჭკვიანი თაობა მოდის
-მორჩი ირონიებს რამდენი გინდა ფული?(ნიკა)
- ნუუ ჩემო კარგო ეგრეც არ არის საქმე, მინდა ჩემს სახელზე გაფორმდეს თქვენი კომპანიის 50%
-ჯერ ზურა გაათავისუფლეთ
-კი ბატონო, იცოდეთ რამე არასწორი ნაბიჯი და ვიღაც-ვიღაცეების სიცოცხლეც შეიწირება
-კარგით ჯერ გაათავისუფლეთ ზურათქო.
გიორგი პიკზე იყო, ყველა ძარღვი დაბერილი ჰქონდა და ერთი სული აქვს როდის გაიგდებს წიხლ-ქვეშ ყველას. თავს კონტროლს ძლივს უწევდა. ზურას პირზე დაკრული "სკოჩი" ააძვრეს და მისგან შეფურთხება და გინება მიიღეს, ზურას კი ამის გამო კიდევ ერთხელ უთავაზეს.
ამდროს რაღაც ხმა გაისმა და ყველა შეფრთხიალდა, ყველა სპეზრაზმერი იქ გაჩნდა, მთავარმა ბოროტქმედმა ტყვია საბას მოახვერდა, ბიჭები მასთანმივარდნენ, დამნაშავეები აიყვანეს, სასწრაფო დახმარების მანქანები მალევე გაჩნდენ დანაშაულის ადგილას, საბა წაიყვანეს და ზურაც, ბიჭებიც მას გაჰყვნენ. სასწრაფოდ შევარდნენ საავადმყოფოში ამ დროს მათწინ ანა გამოჩნდა. გაუკვირდა ანას ბიჭებიც იქ ყოფნა თან ასეთ მდგომარეობაში, დაზარებულს როცა თვალი მოკრა, გულის არეში ტკვილი იგრძნო, ყველა დაკავებული იყო და ოპერაცია მას უნდა გაეკეთებინა. საბას ბევრი სისხლი ჰქონდა დაკარგული, სწრაფად გაარკვია ჯგუფის სისხლი, მეოთხე უარყოფითი ჰქონდა, კლინიკაში დონორების სისხლი აგარ მოიძებნებოდა, ბიჭებთან გავიდა და დონორი საბედნიეროდ ლუკა აღმოჩნდა, სწრაფად გადაუსხეს საბას ლუკას სისხლი, ანა ასეთი აღელვებული პირველი ოპერაციის დროსაც აე ყოფილა, როცა ყველაფერი დასრულდა, ანამ ხელთათმანები გაიძრო, ღრმად ამოისუნთქა, უნებურად გადაუსვა საბას თავზე ხელი. ბიჭები ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდნენ, წინ და უკან დადიოდნენ, ზურა შეიყვანეს ტრავმატოლოგიურ კაბინეტში, რენტგენი გადაუღეს და ტომოგრაფიაც ჩაუტარეს სერიოზული არაფერი აღმოაჩნდა, მსუბუქი მოტეხილობა ჰქონდა ხელზე და თაბაშირი დაადეს. ანა გავიდა ბიჭებთან, უთხრა რომ ყველაფერი კარგად იყო და ხვალ შეეძლებოდათ საბას ნახვა, წინასწარ გააფრთხილა რომ როცა ნახავდნენ ზედმეტად არ გადაეღალათ. ზურა და ბიჭები დაბრუდნენ სახლებში. მეორე დღეს გავიდნენ შინაგან საქმეთა სამინისტოროში მთავარი გამომძიებლის კაბინეტში ისხდნენ და მის მოსვლას ელოდებოდნენ და აი ისიც მაღალი, შავგრემანი, ახალგაზრდა ბიჭი მოემართებოდა, მკაცრი გამომეტყველებით, ღრმა საოცარი თვალები ჰქონდა.
-გამარჯობათ( გამომძიებელი)
-გაგიმარჯოთ
-მოიცა შენ ის ჩემი მეზობელი არ იყავი?(ლუკა)
-ანუ შენ ის ლუკა ხაარ?(გამომძიებელი)
ლუკა ადგა და თავის მონატრებულ ძმაკაცს გადაეხვია
-ბიჭებო ეს ალექსანდრე ფანგანია
-ვა ძალიან დიდ მადლობას გიხდით გუშინდელსთვის(ნიკა)
-რას ამბობთ, დიდიხანია მაგ დამნაშავეს ვეძებდით
გამომძიებელმა დეტალებში გააცნო ბიჭებს და ზურას საქმის ვითარება, ბრალდებულს დამატებით ემატებოდა სასჯელი ციხიდან გაქცევის გამო, გატაცების, განზრახ მკვლელობის მცდელობის გამო და კიდევ სხვა დანაშაულის გამო, მას უვადო პატიმრობას მიუსაჯებდნენ
-ფრთხილად უნდა იყოთ, თუსაჭირო იქნება პირადიდაცვა უნდა აიყვანოთ, თუ რამე დაგჭირდებათ თქვენს გვერდში მიგულეთ
ბიჭებმა დიდი მადლობა გადაუხადეს და სანაცვლოდ სთხოვეს ხვალ მათ ბარში მოსულიყო რაზეც გამომძიებელმა თანხმობა განაცხადა.
გოგოებმა როცა გაიღვიძეს ანას დატოვებული წერილი ნახეს რომ კლინიკაში იყო წასული საქმეზე. ყველანი დაიშალნენ და სახლში ლიზა და ანასტასია დარჩნენ.
-უჰ ძლივს დავრჩით ეხლა მარტოო, როგორ მომენატრეე რაა(ტასო)
-აუმეც (ლიზა)
-მოყევი ეხლა რა ხდება შენთან, არ მომწონხარ რაღაც ბატო( ტასო)
-მეეე? (ლიზა ფეხზე ადგა და დატრიალდა) რას მიწუნებ დაო?
-დაჯექი, იცი კარგად რაც ვიგულისხმეე ქალბატონო(ანასტასია)
-შენ ხო ვერაფერს გამოგაპარებსკაციი (ლიზა)
-მაშ მაშ(ტასო)
-არეული ვარ ძალიან რა, რაღაც სიახლე მინდა (ლიზა)
-მე ვიცი რა გინდაა(ტასო)
-რა აბა?(ლიზა)
-შეყვარებული სიხხ, მე ვიქნები შენი შეყვარებუულიიი(ტასო)
-აუ გადი გაეთრიე რაა(ლიზა)
-კარგი ეხლა სერიოზულად, მართლა რა ხდება სამსახურში?(ტასო)
-აუ ძალიან ჩახლართული საქმე მქონდა მაგრამ მოვიგე პროცესი და დამაწინაურეს თან(ლიზა)
-ვაიმე ჩემი მაგარი გოგოო(ტასო)
-ცოტახანიც და ბორა ბორაზე წავალთ(ლიზა)
-აუ ეგ ბორაბორა, ბავშვობიდან სულ მაგას მეუბნები და ვერ დააყენე საშველი(ტასო)
-მოითმინე ცოტახანს და ნახავ(ლიზა)
-ჰმმ ხოო?(ტასო)
-დიახ დიახ(ლიზა)
-ვაიმე შე ეშმაკუნაა(ტასო)
-კაი გეყოფა(ლიზა)
-კაი გეყოფა(ანასტასია)
-ანასტასიათქო(ლიზა)
-ანასტასიათქო(ტასო)
ტასომ თავი ვეღარ შეიკავა და სიცილი დაიწყო, თავის ხუჭუჭა დაქალს თმა აურია და ჩაეხუტა ისე როგორ ბავშვობაში იცოდნენ
-აუ ლიზიი(ტასო)
-ჰოო(ლიზა)
-გახსოვს ჩვენი შატალოები?(ტასო)
-ჰაჰააჰ რა დამავიწყებს(ლიზა)
-რა მაგარი იყოო(ანასტასია)
-რაზე გვეშლებოდა ნერვები ის თუ გახსოვს?(ლიზა)
-ვაიმე ეგ რომახსენდება ცუდად ვიყავით, ეჰ იდიოტები ვიყავით ქალო, მარა მაინც მაგარი იყო რააა(ანასტასია)
-ნუ ეგ რა თქმაუნდა(ლიზა)
-ტასიიი(ლიზა)
-ჰოოოო(ანასტასია)
-მიყვარხარ რაა(ლიზა)
-ვაიმეეე მეც ჩემოსიყვარულო(ანასტასია)
-ხოდა ეხლა გამიკეთე ცეზარი რაა(ლიზა)
-ვაიმეე იდიოტო, მეთქი რა მოეჩვენა, რა მიყვარხართქოო(ანასტასია)
-ჰაჰაჰააჰჰა ცუდად ვარ(ლიზა)
კაი გაგიკეთებ ხო, ნუ რა გყავარ რაა, მაგრამ ჯერ ანამარიას უნდა დავურეკო გენაცვალეეე( ტასო)
ტასომ ლეპტოპი აიღო და ეკრანზეც გამოჩნდა ანამარიაც
-რას შვრები ტასიკუნა(ანამარია)
-რავიცი ლიზა არის ჩემთან, შენ რას შვრები(ტასო)
-მომიკითხე, მალე კარგი ამბები მოხდებააა(ანამარია)
-ვაიმე რააა?(ტასო)
-ჯერ ადრეა(ანამარია)
-რატო ხარ ინტრიგაანიი (ტასო)
-აუ მეჩქარება სამსახურში წავედიი(ანამარია)
-მიდი ხო(ტასო)
ჩვენმა ტასომ არ იცოდა ჯერ კიდევ რომ თავისი დაქალი მალე თბილისში ბრუნდებოდა. ანამარია ამდენი წლის შემდეგ ჩავიდოდა თავის მშობლიურ ქალაქში, თბილისი ეს იყო მისთვის ის ქალაქი რომელთანაც უმრავი საყვარელი ადამიანი და მოგონება აკავშირებს. ლიზამ და ტასომ გააკეთეს ცეზარი და გემრიელად შეექცნენ რასაც ქვია.
-ტასო, ის უცნობი აღარ გამოჩენილა?(ლიზა)
-არააა(ანასტასია)
-იქნებ გამოჩნდეს(ლიზა)
-ხორააა(ანასტასია)
-ვაიმეეე მოვიფიქრეე(ლიზა)
-რა მოიფიქრე?(ტასო)
-გოგო ხო გახსოვს როგორია და ჩემთან სამსახურში მყავს რა ერთი მეგობარია, ფოტორობოტი გავაკეთოთ და ვიპოვით( ლიზა)
-ვაიმეე გენიოსიიიხააარრრ( ტასო)
ერთმანეთს გადაეხვივნენ და საღამოსაც გაუჩერებლივ იჭორავეს დაღლილებს ტკბილად დაეძინათ.მეორე დღეს ანა საბას სანახავად შევიდა, ჯერ კიდევ ეძინა. ღრმად სუნთაქვდა, უკეთ ხედავდა მის ლამაზ ნაკვთებს და ეღიმებოდა, ასე იქნებოდა დიდხანს ბიჭები რომ არ შესულიყვნენ
-ანა ექიმო (ლუკა)
-ლუკა როგორ ხარ? დაისვენეთ კარგად?
-კიკიი, აბა როდის გაიღვიძებს ეს გიჟი(ნიკა)
-მალე, თქვენის ნებართვით მე უნდა გავიდე ბევრი საქმე მაქვს, იცოდეთ ძალიან არ გადაღალოთ, არ შეიძლება(ანა)
-კარგით ანა ექიმო(გიორგი)
ანას გაეცინა, პალატა დატოვა და საქმეებს შეუდგა. ცოტახნის შემდეგადაც ბატონმა საბამ იკადრა გაღვიძება სცდა, საშინლად არ უყვარდა საავადმყოფოები, ადგომას სცდილობდა მაგრამ ნაოპერაციებმა ადგილმა საშუალება არ მისცა და სახე დამანჭა.
-არ ადგე ჩემო სიყვაარულო, როგორ მანერვიულეეე ბიჭოოო
ლუკამ ხმა უფრო დაიწვრილა, ბიჭები ფხუკუნებდნენ, საბამ ხმა ვერ ამოიღო, პირი გამშრალი ჰქონდა და თვალების ბრიალით შეხედა ლუკას. ბიჭებმა წყალი მიუტანეს მიხვდნენ რომ სწყუროდა როცა დალია,ამოისუნთქა და კაი გემრიელად აგინა ჩვენი ლუკიტო. გოგოებს ეს ამბავი მოუყვა ნიკას და სასწარაფოდ ყველა მოვიდა მის სანახავად.
-ვააა რამდენი ლამაზი გოგო მოსულააა, ისე მოვკვდები ხოლმე ასე ცოტას განერვიულებთ და მოვა ამდენი გოგოდა აპირებდა რაღაცის თქმას და როცა ანას მკვლელ სახეს შეხედა რომელიც კარებთან იდგა და ენა ჩაუვარდა
-რა ამბავია აქ? არ ვთქვი პაციენტს გადაღლა არ შეიძლებათქო?
საბა ხმას ვერ იღებდა, კარგად ათვალიერ დათვალიერა, თეთრ ხალათში გამოწყობილი ანა და ტუჩის კუთხესთან ჩაეღიმა რაც ანას არ გამოპარვია. ყველამ დატოვა პალატა. მხოლოდ საბა და ანა იყვნენ პირისპირ
-თავს როგორ გრძნობ? ხომ არაფერი გაწუხებს?(ანა)
-არა და მინდა გითხრათ ძალიან გაკვირვებული ვარ(საბა)
-რატომ?(ანა)
-ვერ წარმოვიდგენდი თქვენ რომ ექიმი იქმნებოდით, დარწმუნებული ვარ ბევრ ადამიანს განკურნავთ რომ შემოგხედავთ ისეთი ტკბილი ხართ, ანას ლოყები აუღაჟღაჟდა, ყოველთვის ცდილობს დამალოს თავისი ემოციები, ვერც იტყუება ყოველთვის ღუპავს ეს ლოყები.
-აი ეს ლოყები უფრო მომწოონს(საბა)
-მადლობთ ეხლა კი გავალ( ანა)
როგორც კი კარები გამოხურა, თავის კაბინეტში შევარდა,გულისცემა გაორმაგებული ჰქონდა, სუთქვის დარეგულირებას სცდილობდა, მთელი ბოთლი წყალი გამოცალა, მაგიდაზე დადებული რვეული აიღო და ანიავებდა, მთელ სხეულში წვავდა, ფანჯარა გამოაღო და ჰაერის ჩასუნთქვისას ცოტა დამშვიდდა. როგორც კი ანა გავიდა საბას ძალიან გაეცინა და ძალიან ბედნიერი იყო და თავის ტვინში ათასი გეგმა დააწყო