ელისაბედ დადიანი 16წლის მაღალი შავგვრემანი მწვანე თვალებითა და გრძელიულამაზესი თმებით მოცეკვავე და როგორც დაქალები ეძახიან "ტვინიკოსა" სწავლობს კარგად ამბიციური და მიზანდასახული, ყავს ყავს რა მყავს 2უმაგრესი დაქალი ნინია და ნატაშკა საშინლად გიჟები არიან მეკიდე უარესი ვარ. ყველაზე მაგარი ოჯახი მყავს დედა რუსკა ცაგარელი, მამა ზურა დადიანი ყველაზე მაგარი და ანუკა და რაღათქმაუნდა ალექსანდრე უფროსი ძამიკო რომელიც სულაცარაა ისეთი მკაცრი როგორიიმიჯიც ააქვს.
ჩემი ნატაშკა და ნინია დედისერთები არიან მაგრამ დადიანების საგიჟეთიდან გამოქცეულ შვილებს ეს სულაც არ უგრძნობინებია მათთვის, პატარაოიდანვე ერთად ვართ და სულ ააე იქნება ეს.
ჰოომ მეე? როგორც ამბობენ საშინლად სწერვა ვარ თურმე რაზეც ძააან მეცინება მყაავს აიი ძაან ბევრი თაყვანისმცემელი მაგრამ მე არმაინტერესებს რატომღაც აღარ მჯერა ამ სიყვარულის და რა ვქნა.
ჩვენი სასტავი ეხა სკოლაში ძაან შოკ სასტავად ითვლება რაზეც ბეეევრს ვღადაობთ ძალიან, და თანაც საბას გიგის და ლუკას გამო შურით იმდენი გვიყურეეებს რომ აი რავიცი
ეს ზემოთ ხსენებული ბიჭები მეთორმეტე კლასელები და სკოლაში ყველაზე სიმპატიურები არიან, სულ ერთად ვართ სკოლაშიც მის გარეთაც ერთი მყუდრო კაფეა ჩვენს სკოლასთან და სულ იქ ვართ ხოლმე აი დღეს არ ვმაზავთ"
7საათზე თუ მაღიძარამ არ გაგამწარა ისე როგოოორ ზლაზვნით გავსწიე სააბაზანოსკენ თავი მოვიწესრიგე მუქი ლურჯი დახეული ბოიფრენდები ზოლიანი მაიკა და ბენსიმონები გამოვყარე მსუბუქი მაკიაჟიც ჩანთა აიღე და ნაუშნიკებ მომარჯვებული გავედი ოთახიდან მაგრაააამ ნეტავ ასე ადვილი იყოს რუსკასგან თავის დაღწევა და ჰომ რას ვამბობდი რუსკა
-ლისა დროზე სამზარეულოში
-დეეე ხოიცი არა
-არმაინტერესებს აი ყავა და ნამცვარიც.
სხვა გზა არ მქონდა და უხასიათოდ დავიწყე ჭამა მალევე ალექსანდრეც გამოჩნდა და მადუღარისკენ გასწია როცა დავასწარი და მე დავუსხი ყავა
-რამდენი გინდა?
-კაი რაააა აკო
-ნუიბუსხები პოო
მითხრა ღიიმილით და კარტა გამომიწოდა მეც ასეთივე ღიმილით გამოვართვი და გახარებული გავედი სახლიდან ეგრევე მესიჯი გავაგზავნე გოგოებთან
-ფული მაქ სკოლის მეერე იჰააა
ამაზე გზაში მეთვითონაც ძაან ბევრი ვიცინე და მხიარულად გავუყევი სკოლის გზას
შევედი სკოლაში და ნაცნობი სიტუაცია ბავშვები ირევიან მასწავლებლები და ასე გრძელდება ზარის დარეკვამდე გავსქურე კლასისაკენ და ჩემს მერხზე ჩამოსკუპებული ვიღაც ბიჭი დავინახე წავედი ჩემი მერხისკენ და ხელი ვკარი რატომ არც მე ვიცი მაგრამ ძალიან გავბრაზდი არც შემიხედია ბიჭისთვის ისე დავაბერტყე მერხზე ჩანთა და ამოვიღე წიგნი ბიჭი მომიახლოვდა გაკვირვებული მისკენ შემატრიალდა და მკითხა:
- შენი ნაყიდია?
- ბატონო? (ამაზე უფრო გავმწარდი)
- ბატონო კიარა ეს მერხი შენი ნაყიდია გოგო?
- მოიცა გოგოს სახელი აქვს ელისაბედი, ჰო და კიდევ ამ მერხზე 1 კლასიდან ვზივარ ეხა თავიდან მომწყდი და ხელიც გამიშვი))
- აჰა ანუ ელისაბედი კარგი მე ვაკო ვარ სასიამოვნოა ჩემთვის)) .. მითხრა ირონიულად
- მე არმიკითხავს შენთვის ვინხარ არც მაინტერესებს ჰო და არც სასიამოვნოა შენი ხილვა)).. და ასევე ირონიულად გავუღიმე.
ამდროს ზარიც დაირეკა და ნინია მოვიდა უკან ნატაშკა გვეჯდა ნინიამ კი გაკვირვებულმა მკითხა:
- ვაკოს რაუნდოდა?
-ოჰ უკვე გაიცანი? ჰო მართლა ვინაა?
-ელი არგამაგიჟო ახლა ვერიცანი?
- უნდა მეცნო?
-ჰოო გოგო ეგ ტასოს ყოფილია
-უიიიმე ნახე როგორ გასიმპათიურებულა.. ვთქვი და ვაკოს გადავხედე თან ჩამეცინა ჩემს ნათქვამზე, ამაზე კიდევ გოგოები გადაბჟირდნენ
-კარგით ჰო გეყოთ მოვიდა მასწი.. ვთქვი სიცილით და გვერდიდან მზერა ვიგრძენი უცბად გავიხედე და ვაკო მიყურებდა ირონიულად გავუღიმე და წიგნში ჩავიხედე ამასობაში ზარიც დაირეკა და ჩვენს კლასს სწერვა ტასოოოოც ესსტუმრა დასაზვერად სწორედ მაშინ მოვიდა ვაკო ჩემთან და დამიწყო ლაპარაკი:
- ელისაბედ
-გსმეენ
-აღარ გასოვარ ხო?
-კი, ნიინიამ გამახსენა შენი თავი.
-გალამაზებულხარ ისე.
-ჰოომადლობა მადლობაა, უი შენი სწერვა ყოფილიც მოდის მოდი მე წავალ არმაქ მაგის თავი
- კაი მიდი მიდი))
და ტასომაც გამაჩერა ახლა მართლა არმქონდა მაგისთავი მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა
-ვაკოს არ გაეკარო თორე დაგერხევა
-მისმინე საყვარელო ვაკო ჩემი კლასელია და თუ სურვილი გამიჩნდება უფრო მეტიც გახდება მაგას შენ ვერ დამიშლი. თვალი ჩავუკარი და აუღელვებლად კმაყოფილი გავეცალე
-საღოლ ელს
-წამო რა მოვწიოთ აღარ შემილია
-ხოხო წამო

ჩემი პირველი ისტორიაა, იმედია მოგეწონებათ, ძალიან მნიშვნელოვანია თქვენი აზრი ჩემთვის, რეალურია უბრალოდ სახელებია შეცვლილი და დღემდე გრძელდება