. მისვლისას ერთი გოგო თვალში მომხვდა. ეს ის გოგო იყო კლუბიდან, მგონი თიკა ქვია. ფუფ.. დამპალი. როგორ უპაჭუნებს თვალებს საბას. საბაც არ აკლებს ყურადღებას, თუმცა ეს მე არ მაინტერესებს.
-ესე იგი ერთი მანქანით მივდივართ და ზუსტად ვერ ვეტევით ამიტომ გოგოები ბიჭებს კალთაში ჩაუჯდებიან.(სანდრო)
-მე საჭესთან ვჯდები(ლუკა)
-არა მარტო ჯდომა არ მინაა<3(ლილე)
-კაი მე დავჯდები (სანდრო)
10 წუთი ვიჩხუბეთ ვინ ვის ჩაუჯდებოდა კალთაში, ვინაიდან მანქანაში ვერ ვეტეოდით. ლილე ლუკას ჩაუჯდა კალთაში, ელა ალექსანდრეს, ნინი და სანდრო წინ დასხდნენ, მე კი საბასთან მომიწია დაჯდომა. თიკა მარტო დაჯდა. ჰაჰ მასე უნდა მაგას. საბამ მაცდურად გამიღიმა და ხელები გაშალა. მას კალთაში ჩავუჯექი, რატომღაც დაძაბული ვიყავი. სუნთქვა გამიხშირდა. მინდოდა მას ჩავხუტებოდი, თუმცა არ ვიცი რატომ. ის ძველი გაბრაზება სულ გადამავიწყდა...შემიყვარდა? ეს არც მე ვიცი.. არა ეს ჩემ თავს უკვე აღარ გავს.ანა! შეჭყვიტე იმაზე ფიქრი, რომ საბას ოდესმე შეუყვარდები და ერთად იქნებით. ამ ფიქრებში ვიყავით, როდესაც ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა.ჩემი მეგობარი იყო, უფრო სწორედ ძმაკაცი ლაშა
-ეე ანუშკები როგორ ხარ?
-კარგად ლაშ შენ?
-რავიცი ვარ რაა. ცუდია რო გადახვედი სახლიდან მომენატრე დებილო. რო იცოდე რეები ხდება აქქ (ლაშა)
-აჰაჰ მეც მომენატრე იდიოტო:D-ასე ვიყავი გართული მესიჯობაში. ლაშა სასაცილო ამბებს მიყვებოდა და მეც მეცინებოდა. ერთი-ორჯერ თვალი საბასკენ გამეპარა. წარბშეკრული მიყურებდა და თვალებიდა ნაპერჭკლებს ყრიდა სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით
-ვის წერ?-საბამ მოულოდნელად მკითხა-არა შენი საქმე-ვუთხარი და ენა გამოვუყავი. მესიამოვნა მისი გაბრაზება, რომელიც სულ არ იყო გასაბრაზებელი.
უკვე დიდი დრო გავიდა რაც გზაში ვართ და საკმაოდ დავიღალე. თიკა მარტო იჯდა და სავარძელზე მიყუდებულს ეძინა. შეყვარებულებს კი ჩახუტებულებს ეძინათ. ამაზე გამეღიმა და თავი ფანჯარას მივადე. როგორც ჩანს ეს საბამ შეამჩნია და მითხრა რომ თავი მის მხარზე დამედო. მეც არ შევეწინააღმდეგე და თავი დავადე. ასე საკმაოდ კომფორტულად ვიყავი და მალევე ჩამეძინა
Saba’s P.O.V
ფანჯარა ჩამოწეული მქონდა და ცივი ნიავი პირდაპირ სახეში მიბერავდა. ანას თავი ფანჯარაზე ქონდა მიყუდებული და გაღიმებული ბავშვებს უყურებდა. მივხვდი რომ დაღლილი იყო და მეც შევთავაზე თავი ჩემს მხარზე დაედო. ჩემდა გასაკვირად ასეც მოიქცა. ქარმა თმები აუწეწა. ის ისეთი სურნელოვანი იყო. ვუყურებდი და ვტკბებოდი მისი სილამაზით. მინდოდა მეკოცნა და ჩავხუტებოდი. ოო არა ოღონდ ეს არა. საბა შენ გოგოზე ამბობ რომ გინდა ჩაეხუტო? რამჭირს? სიყვარულით ნამდვილად არ მიყვარს. უბრალოდ თითქოს მჭირდება. არვიცი დრო გვიჩვენებს. ანამ ხელები მომხვია. მეც დავიხარე და თავზე ვაკოცე.
Anna’s P.O.V
დილით სიცილის ხმამ გამაღვიძა. ზოზინით წამოვდექი და ოთახს თვალი მოვავლე. საკმაოდ გემოვნებით იყო მოწყობილი. სადა ფერებში. ისე გამიკვირდა აქ როგორ აღმოვჩნდი. ბოლოს მანქანაში ჩამეძინა. ალბათ საბამ ამომიყვანა. კიბეებს ჩავუყევი და იმ ოთახში შევედი საიდანაც სიცილის ხმა ისმოდა
-ოო აი ანაც მოსულა (ლუკა)
დილამშვიდობის-ყველას მივესალმე და დივანზე მოვკალათდი
-როგორ გეძინა?-საბა გადმოიხარა და მკითხა
-შესანიშნავად-ვუთხარი დაბნეულმა. მისი სუნთქვა სახეზე მეცემოდა. მინდოდა ავმდგარიყავი და მეკოცნა.
-წამოდი სახლს დაგათვარიელებინებ(საბა)
-კარგი(ანა)
სახლი ორსართულიანი იყო დიდი ეზოთი.უკანა ეზოში უზარმაზარი აუზით. ძალიან მომეწონა იქაურობა. საღამოს ბევრი ვილაპარაკეთ და დავლიეთ. მთელი საღამო იმის ყურაბე მომიწია როგორ ცდილობდა თიკა საბას ყურადღების მიქქცევას, თუმცა საბა სულ მე მიყურებდა, რაც რათქმაუნდა მახარებდა. უკვე რომ ბევრი მომივიდა დალევა ოთახში ასვლა მომინდა
-წავედი მე დავიღალე
-კაი(ლილე)
ბარბაცით ავდიოდი კიბეებზე და თან რაღაც სიმღერას ვღიღინებდი. ვღრძნობდი რომ ვიღაცა მომყვებოდა. უნდა მივტრიალებულიყავი, რომ ფეხი ამიცდა და ჰოპ საბას მკლავებში აღმოვჩნდი
-ვა საბა დამიჭირე? (ანა)
-არა დაბლა გდიხარ(საბა)
-ვიროო. დამსვი ეხა ოთახში უნდა ავიდე. საბამ არ დამსვა და ოთახში ხელში ამყანილმა შემიყვანა. საწოლზე დამაწვინა და ის-ის იყო უნდა გასულიყო როომ უნებურად წამომცდა
-აუ დარჩი რაა(ანა)
-რაა?(საბა)
-ხო დაწექი რაა აქ (ანა)
საბა მოვიდა და გვერდით მომიწვა. გული სადაცაა ამომივარდებოდა. არ ვიცი ეს რატო ვუთხარი, ალბათ ალკოჰოლის ბრალია. კარგად მოვკალათდი და გადავეშვი სიზმრების მორევში. დილით რომ გავიღვიძე საბა თმებზე მეთამასებოდა. უცბად გავაანალიზე ეს სიტუაცია და ყვირილი დავიწყე
-აააააააააა
-რაიყო გოგო რას ყვირი?(საბა)
-შენ.. შენ აქ რა გინდა?(ანა)
-გუშინ შენ არ მითხარი დარჩიო?
-რა? ალბათ ზედმეტი ალკოჰოლის ბრალია. ახლა კი გადი(ანა)
-რო არა(საბა)
არვიცოდი რაუნდა მექნა. ის ჩემსკენ მოდიოდა ნელა და ამაყად. უკვე კედელთან ვიყავი აყუდებული, ის კი ისევ ნელი ნაბიჯებით მოდიოდა. უკვე ძალიან ახლოს ვიყავით ერთმანეთთან. საბა გადმოიხარა და ტუჩებზე დამაცხრა. ღმერთო ჩემო მან მაკოცა. ამდენი ხნის შემდეგ. მალევე მოვშორდი და სილა გავარტყი
-მეორედ ასე აღარ გაბედო
-რატო. ისე ლაპარაკობ ვითომ არ მოგეწონა და ეს შენც არ გინდოდა
-საბა ეხლავე გადი აქედან.-უკვე ხმამაღალი ტონით ვუთხარი. მან თვალი ჩამიკრა და გავიდა. ვგიჟდები მის ამ ჟესტზე. სიტყვებით ვერ ავღწერ იმ წამს როდესაც მან მაკოცა. მისი ყოველი შეხება მუცელში პეპლებს აასმაგებს. თუმცა მაინც შევძელი მისი მოშორება. ვიცი, რომ საბას ადრე ბევრი გოგო ყოლია და არ მინდა მეც მისი ერთ-ერთი ,,სათამაშო“ გაცხდე. უნდა იცოდეს, რომ მე ასე ადვილად არ დავნებდები.
საბა რომ გავიდა ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე. უბრალოდ ჩავიცვი დახეული ჯინსი, შავი adidas-ის ბოტასები და შავი მაისური. დაბლა ჩავედი და ბავშვებს მივესალმე, რომლებიც დივანზე ისხდნენ და რააცაზე იცინოდნენ. საბას დანახვაზე კოცნა გამახსენდა და ჩამეღიმა თუმცა მისი იქ ყოფნა დავაიგნორე და ელასა და ლუკას შუაში ჩავუჯექი
-აუუ მოდით რამე ფილმს ვუყუროთ(ალექსანდრე)
-აუ ხო რაა თორე მოვიწყინეთ(ელა)
-მოდით რამე საშინელებას ვუყუროთ. გავერთობით(ლუკა)
-ამმ.. აუცილებელია საშინელება იყოს?(ანა)
-რაო გეშინია ლამაზო? (საბა)
-რათქმაუნდა არა ‘))(ანა)
-ხოდა ვუყუროთ (ლილე)
ამ დროს ლუკა წამოდგა პოპკორნის მოსატანად, საბამაც დრო იხელთა და მისი ადგილი დაიკავა. ფუფ დებილი გონია რამე გამოუვა?! ჰაჰ.. იოცნებოს. მიხედოს მაგის თიკას
დავიწყეთ ყურება. ყველაფერი ჩვეულებრივ მიდიოდა, სანამ ფილმში რაღაც საშინელებაა გამოხტა. მე შემეშინდა და საბას ჩავეხუტე. მაგასაც მეტი რა უნდოდა ხელები მომხვია. ფილმი რომ მორჩა ყველანი დავიშალეთ. ოთახში შესული ჯერ სააბაზანოში შევედი. ცხელი წყალი ყოველთვის მხსნის დაღლილობას. იქიდან გამოსული პირდაპირ საწოლში ჩავწექი, თუმცა მე ხომ ბედი არ მაქ საშინლად წვიმდა და ჭექა-ქუხილი იყო. ჭექა-ქუხილის ბავშვობიდან მეშინია. ერთხელ ცემი სახლის წინ ხეს დაეცა და ძალიან შემეშინდა. წვიმა ისე ეხეთქებოდა ფანჯარას მეგონა მალე შემოანგრევდა. შეშინებული წამოვდექი და ლილეს ოთახისკენ ავიღე გეზი, მაგრამ როგორც ყოველთვის კარები ჩაკეტილი ჰქონდა. მე ისევ ჩემი ოთახისკენ შევბრუნდი, როდესაც საბას ოთახიდან რაღაც ხმა გამოვიდა. ნუთუ არ სძინავს. მის კარებთან მივედი და ნელა შევაღე
-საბა-თითქმის ჩურჩულით ვთქვი-საბაა-ახლა უფრო ხმამაღლა ვთქვი და მანაც ოთახში შუქი აანთო
-ჯანდაბა ანნ ასეთ ფორმაში ჩემს ოთახში რა გინდა?-მაცდურად შემომხედა და დაბნეულმა თვალები დააწვრილა. ვერ მივხვდი რა იგულისხმა, თუმცა როდესაც ჩემს თავს დავხედე მივხვდი, რომ მის წინაშე თითქმის შიშველი ვიდექი
-ღმერთო საბა შუქი ჩააქრე:/
-ამას არ გავაკეთებ რადგან ასეთ ფორმაში ძალიან კარგი სანახავი ხარ
-დებილი ვარ აქ რო შემოვედი რაა(ანა)-ის-ის იყო უნდა გავსულიყავი, რომ საბა უკვეჩემს უკან იდგა და სწრაფად შემომატრიალა
-აქ რისთვის მოხვედი?
-მინდოდა რააც მეთხოვა, თუმცა შენი გონება ახლა მარტო ჩემს სხეულზე ფიქრობს
-სიმართლე რომ ვთქვა მართალია, მაგრამ მითხარი რა გინდოდა?
-დამპირდი.რომ არ დამცინებ
-და როდის აქეთ დაგცინი?
-საბა-_-
-კაი ხოო მიდი მითხარი
-რადა ჭექა-ქუხილის მეშინია და იქნებ შენთან დაწოლის უფლება მოგეცა
-ჰმმ.. გეშინია?-თქვა და ბოლოს ცოტა მაინც ჩაეღიმა. ასეც ვიცოდი. შევბრუნდი, თუმცა ამ დროს ის უკნიდან მომეხვია და ყურთან, ძალიან ახლოს მიჩურჩულა
-იცი, აქ ერთი წესი მაქვს. ვინც შემოვა ჩემი ნებართვის გარეშე ვეღარ გავა(საბა)
-ეგ წესები ჩემზე არ მოქმედებს (ანა)
-სამაგიეროდ მე ვმოქმედებ -ეს მითხრა და ყურთან ძალიან ნაზად მაკოცა. მაშინვე დამაჟრიალა და კინაღამ დავდნი. შეპასუხებაც კი ვეღარ შევძელი, რადგან ეს ერთს მხრივ მართალი იყო. ნელა მომშორდა და სუნთქვაც დამირეგულირდა.
-მოდი დაწექი-თქვა და საწოლში შეწვა
-მმ...საბა გთხოვ რამე მაისური მათხოვე რაა 
-არა. უბრალოდ დაწექი. მოდი აქ.
მეც რატომღაც დავემორჩილე მის ამ ,,ბრძანებას“ და ლოგინში შევწექი
პულსი ამიჩქარდა. სუნთქვა გამიხშირდა. ის ჩემს გვერდით იწვა. გული სადაცაა ამომივარდებოდა. უკნიდან ხელები მომხვია და მისკენ მიმაბრუნა, ვინაიდან ზურგით ვიწექი. ხელები კისერზე მომხვია და ჩემი ტუჩებისკენ დაიძრა. ჩემს ბაგეებს შეეხო და მეც მისი მონა გავხდი, უკვე მეორედ. მისი ყოველი მოძრაობა მკლავდა. მაჰიპნოზებდა და რასაც უნდა იმას მაკეთებინებდა. უბრალოდ მაგიჟებდა...თეჩებზე მალევე მომშორდა და ხელები მუცელზე დამალაგა. მეც მეტი რა მინდოდა ტკბილად დამეძინა. ახლა აღარც ჭექა-ქუხილი მაშინებდა და არც არაფერი. მე საბა მყავდა. თუმცა ვაითუ ისიც იგივეს არ გრძნობს რასაც მე. იქნებ უბრალოდ მეთამაშება? ჰმმ..არ ღირს ამაზე ფიქრი, რადგან ის ახლა ჩემს გვერდითაა, დანარჩენს კი დრო გვიჩვენებს.