ყველაფერი უცებ შეიცვალა.გაბრიელი განსაკუთრებული სიფაქიზით და სინაზით აკვირდებოდა ლიზას თითოეულ ნაკვთს.ყოველივე თმის ღერს დაკვირვებით ათვალიერებდა.მის ნისლისფერ თვალებში ჩაიძირა.მისი ვარდისფერი ტუჩები.ღიმილი.ლიზამ გაიღიმა გაბრიელს შეუყვარდა.ტუჩის ყოველი კუნთი აოცებდა.ლიზას ღიმილი შეუყვარდა,მისი თმის სურნელი,პატარა ცხვირი,ვარდისფერი ტუჩები შეუყვარდა.დიახ!რაც არ უნდა ძნელი იყოს ამის წარმოდგენა ამ 2 კვირაში გაბრიელმა დაივიწყა მისი წარსული,დაივიწყა მისი ლენა.მის შემდეგ მხოლოდ ერთხელ შეუყვარდა.მისი გული ლიზამ მიისაკუთრა.ლიზა იყო ყველასა და ყველაფრის დედოფალი გაბრიელის არსებაში.
ლიზამ გაიღიმა გაბრიელს შეუყვარდა.
-ოეე გაბრიეეელ გაიღვიძეეეე-ხელს სახესთან უფრიალებდა ლუკა გაბრიელს
-ჰო გაწიე ხელი რას მიფრიალებ-გაბრაზებულმა მოიშორა ლუკას ხელი.
-ერთი საათია გაშტერებული დგეხარ და ლიზას მიჩერებიხარ.რა იყო შეცემა სიყვარულის ბუშტი გაგისკდა?-იცინოდალუკა და გაბრაზებულ გაბრიელს უყურებდა.
-მეცინება?-გაბრაზებული ტონით უპასუხა გაბრიელმა და გარეთ გასვლაზე ანიშნა.
-ჰეი ჰეი აქ სერიოზულადაა საქმეეეე-სიცილი შეწყვიტა ლუკამ.
-ჰო რა.
-გაები გაბი?
-მეკი გავები მარა ლიზა ვერ მიტანს ისეთები ვუთხარი რო..
-რა უთხარი?
-არამგონია კარგი აზრი იქნებოდეს ამის შენთვის თქმა.
-კაი არ აქვს მნიშვნელობა.ესეიგი ლიზა წყენას დიდხან არ იჩერებს ერთი შოკოლადის ტორტი უნდა და მოგვარებულლ.
-კაი რა ლუკა რა შოკოლადის ტორტი უშველის ნუ გადამრიე მაგის სიჯიუტეს?
-ეგეც მართალია ხო იცი შენ.ჰე ბიჭები შევყაროთ.ჰო მართლა ალექსანდრე?
-არ მითქვამს.
-ეუფ!ეგ არაა კაი.როცა საქმე მის საყვარელ ადამიანს ეხება და მით უმეტეს დას იქ ალექსანდრე გიჟს გავს.ნუკიზე უნდა გენახა ანდრიამ და მაგან დაწყვიტეს ერთმანეთი.ერთი იმედი გვაქვს
-რა იმედი?
-თუ ლიზა მოინდომებს მაშინ ყველაფერი მაგრა იქნება.
-ესეიგი არანაირი იმედი უნდა გვქონდეს-სევდიანად თქვაკარებში მომავალი ლიზას დანახვაზე კი თვალები გაუბრწყინდა.
-ლუკააა.სად ხარ?ნია გეძებს მიდი დროზე
-გოგო შენ კიდე ფხიზელი ხარ?ხო ვერ დავათვრე ეს რა
-ვერ დამათრობ გენაცვალე ვერა კლდიაშვილი ვარ მე.
-ჰო ჰო კაი.რა უნდა ნიას?
-გეძებს-მეთქი მიდი დროზე დათვრა ეგ საცოდავი არ გავს დაქალს.
-ჰო კაი-ლუკა უცებ გავარდა.ლიზამ ერთი ახედა გაბრიელს გაეღიმა,ცალი წარბი აწია და უკან შებრუნდა წასასვლელად.
-ლიზა-მაჯაში ხელი დაავლო და თავისკენ შემოატრიალა.
-გაბრიელ გამიშვი.
-არსად გაგიშვებ,მე მინდა და აქ დარჩები.
-ოჰ რა მესაკუთრე ბრძანდებით ბატონო გაბრიელ.-ჩაიღიმა-თუმცა ჩემთან არ გაგივათ-თქვა და მისგან თავი გაითავისუფლა.
-კოცნა
-რა კოცნა?
-მაკოცე
-არა
-კარგი მაშინ მოდი ვიფიქროთ სად ჯობს ქორწილის გადახდა?
-გაბრიელ გეყოს
-რამეს არასწორს ვაკეთებ?
-სწორად არაფერი გაგიკეთებია.2 კვირაა გიცნობ და ამაში უვე დავრწმუნდი.
-მაკოცე.
-არა.
-მაკოცე!
-არა.
-მაკოცე
-ხომ იცი რომ არ გაკოცებ.
-ჰოდა მე გაკოცებ-გაბრიელმა წინ ერთი ნაბიჯი გადადგა ლიზა კი უკან დაიწია-ვერ გამექცევი-უთხრა და წელზე ხელი მოხვია.
-კარგი კარგი მე გაკოცებ-ლიზამ უთხრა მის სახესთან მხურვალე სუნთქვით ახლოს მიიწია შენდეგ ლოყაზე სწრაფად აკოცა.ეშმაკური ღიმილით უკან დაიწია.
-მე შენი სათამაშო არ ვარ-გამარჯვებული მზერა დაუტოვა და უკანვე შებრუნდა სახლში.უცბად მოხვდა მუსიკის ხმა ყურში.ტუჩებზე ისევ გრძნობდა გაბრიელის კანის სიმხურვალეს.უნდოდა უკან გაბრუნებულიყო გაბრიელისთვის ეყვირა სახეში გაერტყა მერე კი ჩახუტებოდა.რა უცნაურია არა?ყველაფერი არეულია ერთიანი ქაოსია.
ლუკა ნიასთან მივიდა რომელიც უკვე საკმაოდ მთვრალი იყო.
-ოჰ ჩემი ლუკიტო მოსულა.სად იყავი სიღვარულო
-გარეთ სიღვარულო.ასე რატო გაილეშე?
-რა იყო ცოტა ნასვამი ვარ-ტუცები მობუსხა ნიამ.
-კი კი ცოტა.ჩემი გიჟი გოგო-გაეცინა ნია გულზე მიიკრა და თავზე აკოცა.
-აუუ ლუკიტოო მეძინებაა
-კაი ჩემო პრინცესა.წამო წაგიყვან
-აუ ხელში ამიყვანე მეზარება სიარული.
-კაი ჩემო გიჟო გოგო-უთხრა და ღიმილით თავისი ნია ხელში აიტაცა.ნია მთელი ძალით ეკვროდა ლუკას სხეულზე.
-მიყვარხარ ლუკა
-ჩემი ნარკოტიკი ხარ პატარავ
-ჯობია მე ვიყო-წარბებშეკრული გახედა
-კი შენ ხარ ჩემო პატარა მხოლოდ და მხოლოდ შენ-საწოლზე ფრთხილად დააწვინა და დაბუშტულ ტუჩებზე ნაზად აკოცა.ისიც გვერდით მიუწვა და ასე ეძინათ ტკბილად.ყველაფერი სხვაგვარად იყო დუდასთან.უდიდეს გაურკვევლობას ჰქონდა ადგილი მის არსებაში.ნუკას უყურებდა და უფრო და უფრო გაურკვევლობაში ვარდებოდა.ნუკაც გრძნობდა მის მზერას და ჩუმად ეღიმებოდა.ნუკა არ იყო კომპლექსიანი ადამიანი და არ რცხვენოდა გრძნობების გამოხატვა.ვეღარ გაუძლო დუდას დაჟინებულ მზერას და მასთან მივიდა.დუდა აფორიაქდა აღარ იცოდა რა უნდა ექნა სად არ იხედებოდა,რას არ ფიქრობდა ბოლოს კი ნუკას წინ აღმოჩნდა.
-ვაა ნუკაა რა იყო რამე მოხდა?
-დუდა არ გამოგდის ტყუილები-დუდამ ხელი თმაში შეიცურა და ქვემოდან აწითლებულმა ახედა ნუკას.-კაი ნუ გაწითლდი უბრალოდ სათქმელი უნდა თქვა იქნებ რა ხდება.
-ნუკა მე....
-სულ ასეთი მორცხვი ხარ?-ნუკას გაეცინა
-როცა ნამდვილად მიყვარს კი
-აბა მითხარი რომელი გოგო გიყვარს და ორ წამში გაკოცებს
-ის ისეთი ლამაზია,უშუალო.მისი თავისუფლება პირდაპირ მაგიჟებს.მისი ზღვისფერი თვალები უნდა ნახო.-ნუკა აწითლებული.ღიმილით უყურებს დუდას-ეჰ მისი სილამაზე ზეციურია,მიწიერს არ გავს.ერთი პრობლებაა
-რა პრობლება?-ყურები დაცქვიტა ნუკამ
-გიჟია
-როგორ თუ გიჟი?
-ასე, ჩვეულებრივი გიჟი-ნუკა გაბრაზდა და ტუჩები დაბუშტა.-რა იყო ნუკა რა გჭირს?
-მაგ გიჟსაც აქვს გრძობები
-ნუთუ ვინმე უყვარს
-დიახაც უყვარს
-ეჰ ის ბედნიერი-ნაღვლიანად თქვა დუდამ და თავი დახარა.
-არ იმსახურებს.
-რატო?
-იმითომ რომ გიჟს უწოდებს-ნუკამ ღიმილით თქვა დუდას ტავი ააწევინა ცოტა ხნით თვალებში უყურე შემდეგ კი ორივე დაიძრა ერთმანეთის ტუჩებისაკენ.
-მიყვარხარ ჩემო პატარა გიჟო
-მეც მიყვარხარ დუდკუს.
-ეგრე ნუ მეძახი თორე გავბრაზდები
-შენზე უარესი გაბრაზება ვიცი-გაეცინა და მაგრად მოეხვია.
გაინტერესებთ ანდრია და ნუკი სად არიან?გაიპარნენ.წავიდნენ.ხო სწორედ ეგ რაც იფიქრეთ გაიპარნენ.წასვლამდე
-აუ ანდრი მეძინება წავედი მე
-კაი რა იყავი რა დროს ძილია
-აუუ მეძინება და რა ვქნა
-ნუკი ტუჩებს თავი დაანებე თორე მოგაჭამ.
-აბა გაბედე
-ნუკიი ტუჩები თავის ადგილზე დააბრუნე
-არა არა.ვოტ ნწნწ
-ნუ მაგიჟებ თორე ისეთ სიგიჟეს გავაკეთებ აზრადაც არ მოგივა.
-აბა ცადე-ანდრიამ ნუკი ხელში აიტაცა ჯერ გარეთ გაიყვანა მერე კი მანქანაში მოათავსა.
-ანდრია სად მივდივართ?
-ყაზბეგში
-მანდ რა გვინდა?არ მოვდივარ!
-შენ გეკითხები?
-ანდრია რა ბოდიალობ
-გიტაცებ
-როგორ თუ მიტაცებ
-აი ასე გიტაცებ და ყაზბეგში მიმყავხარ იქ მაგარი სასტუმროა ‘’rooms’’-ი
-ანდრია გაგიჟდი?მანქანა გააჩერე
-შენ გამაგიჟე პატარავ ასე რომ ჩუმად-დაბუშტულ ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა და გზას გახედა.
ეხლა გავიგოთ რა ხდება ახლად შერიგებულ წყვილთან.ალექსანდრესთან და მარიამთან.
-სანდრო ძაან გვიანია წავედი მე გამიყვან
-მოიცა რა მარი სად წახვალ დარჩი დღეს
-არა სირცხვილია.
-ვისთან გრცხვენია ერთი ლიზასთან,ნუკისთან თუ თეასთან?
-იცოდე დღეს შევრიგდით და ისევ ნუ გამაბრაზებ
-ვგიჟდები მაგ მკაცრ ტონზე.
-სანდრო!გავბრაზდები-ტუჩები მობრიცა მარიამმა
-მარიამ ტუჩები!
-ოო წავედი მე მეძინება შენ ოთახში დავიძინებ.
-უჩემოდ მიდიხარ?თან ჩემ საძინებელში?შანსი არ არი
-სანდრო ნუ ცანცარებ მეძინება მ ე ძ ი ნ ე ბ ა
-კაი რა აბა როგორია გავუძლო ჩემ გვერდით ასეთი გოგოს ძილს?
-ნუ ბუზღუნებ.თუ იძინებ წამოდი თუ არადა პაკააა
-ჰო კაი კაი მოვდივარ-ბუზღუნით გაეკიდა უკან ალექსანდრე მარიამს.
წვეულება დამთავრდა.ყველა წავიდა ლიზა კი დაღლილი ჩაეშვა პუფში.როცა დუდა და ნუკა ერთად დაინახა გაოცებული წამოხტა და კითხვები დააყარა.
-რაააა?საად?როდისს?არარსებობს.დუდა გეი კი მეგონე-სიცილს ვეღარ იკავებდა ვერც ნუკი და ვერც ლიზა.
-მასე ხო?შენ ვის რას ეუბნები შინაბერა ეს
-ოეე დუდკუს ჩემს ლიზუნზულას თავი გაანებე.
-ეჰ!ეს ვის ხელში ჩავვარდი
-ასეა ბატონო.ჩემი გაზრდილია და..
-კაი ეგრეც ნუ შეაშინებ-თქვა ნუკიმ და დუდას მიეხუტა.
-კაი ლიზა წავიყვან ამას თორე ჩამოეძინება აქვე
-კაი მიდი.-მარტო დარჩა ლიზა.უცებ მოუნდა გარეთ გასვლა ტერასა არ იკადრა და ტერასის თავზე საზურავზე ავიდა.იჯდა და ფიქრობდა ყველაფერზე.ცხოვრებაზე,მშობლებზე,ძმაზე,დაზე,გაბრიელზეც კი.უცბად ლუკას ნამძინარევი ხმა გაიგო ვიღაცას ელაპარაკებოდა.
-შენ კიდე არ გძინავს ტოო?
-ჰო რა ვერ დავიძინე-ლიზამ ხმაზე იცნო გაბრიელი.
-მომიკიდე რა.ჰე ვერ გადაწყვიტე როგორ ეტყვი
-ასე ადვილია?მიხვიდე და უთხრა.იცი ძალიან მიყვარხარ.
-ჰო ეგრე ადვილადაც არაა.თან მაგის ამბავი რო ვიცი
-ვერც წარმოიდგენ როგორ მიყვარს ეგ დებილი-ჩაეცინა გაბრიელს.ლიზას გულში რაღაც ჩაწყდა მიხვდა რომ გაბრიელის გული სხვას ეკუთნოდა თუმცა ვერ გებულობდა ეს რატომ ანარვლებდა.ესეიგი სწორას გაიგო გაბრიელი მას უბრალოდ სათამაშოს უწოდებდა.
-იცი?თავიდან რო გავიცანი გიჟი მეგონა.-’’ჩემზე გიჟი მაინც ვერ იქნება’’გაიფიქრა ლიზამ.
-ნუ გეგონება მართლა გიჟია.-’’ნეტა ვისზე უნდა ამბობდნენ ლუკაც კარგად იცნობს ეტყობა’’საგონებელში ჩავარდა ლიზა.წინ გადაიწია ვითომ დავინახავო სულ დაავიწყდა თავზე ყვავილების გვირვინი რომ ედო.ისე უცბად მოძვრა თავიდან და პირდაპირ ბიჭებს შორის ჩავარდა ვერც გაიაზრა.
-ეს რა იყო?-ლუკამ გაკვირვებული აიხედა ზევით
-ლიზას გვირგვინია-წამშივე მიხვდა გაბრიელი.მერე ცოტა ბრახუნი გაიგონეს სახურავზე.
-ოხ ლიზააა სულ ასე როგორ დაძრომიალებ-გაბრაზდა ლუკა-ერთი დღე იქნება მოიტეხავს კისერს
-ჯანდაბა
-რა იყო?
-აქ იყო და გვისმენდა.ოხ ამის @!#$.ეხლა ეგონება რომ ვიღაც სხვა მიყვარს ჯანდაბა
-აუ ეხლა არ ვიცი რა გითხრა.-ლუკამ ნაღვლიანად უთხრა სიგარეტი გადააგდო და თავის მძინარე ნიასთან დაბრუნდა.ლიზა თავქუდმოგლეჯილი გავარდა თავისი ოთახისკენ გზაში კი ვიღაცას შეასკდა.ვინ იქნებოდა ეს თუ არა გაბრიელი.
-ეს დაგივარდა-ღიმილით გაუწოდა გვირგვინი.
-რა ჩემი ბრალია მაშინ რო ელაპარაკებოდი ლუკას შენს სიყვარულზე როცამე სახურავზე ვიჯექი ჩუმად ჩემთვის ხშრად ავდვარ იქ ხოლმე ასე რომ ჩემი ბრალი არ არის არ ვარ ჭორიკანა რომ ძალით მომესმინა მერე კი წინ გადმოვიხარე და გვირგვინი გადმოვარდა-უცებ ჩაარაკრაკა ლიზამ სულ მოუთქმელად ერთი ღრმად ამოისუნთქა და გაბრიელს გახედა.
-კაი კაი დამშვიდდი ისუნთქე.
-ისე იმ გოგოს ჩემგან სამძიმარი გადაეცი
-რატო?
-შენნაირ უჟმურს რო უყვარს მაგიტო-გაეცინა გვირგვინი გამოართვა და ნელი ნაბიჯით დაიძრა.
-ნეტა იცოდე ის უიღბლო გოგო შენ რომ ხარ-ძალიან ჩუმად ჩაილაპარაკა გაბრიელმა და ლიზას განვლილ გზას უყურებდა


მინდა უდიდესი მადლობა გადავუხადო ’’გიჟ რომანტიკოსს’’ ძალიან მამხნევებ უდუდესი მადლობა