მხოლოდ ახლა დააკვირდა გაბრიელი ლიზას.იქნებ ის სულაც არ იყო უბრალოდ გასართობი თოჯინა.ხვდებოდა რომ ასე ადვილად მას ხელში ვერ ჩაიგდებდა.მისი ცეცხლისფერი თმები და ნისლისფერი ქამელეონი თვალები პირდაპირ აოცებდა.მისი თავისუფლება ხომ საერთოდ აგიჟებდა.მისი დახეთქილი ტუჩები ვინ იცის როგორ უნდოდა შეხებოდა,მაგრამ რა ჭირს?რა ხდება?ბევრი კითხვა ამოუტივტივდა.ის ხომ შვეულებრ....არა ის არაჩვეულებრივი,განსხვავებული გოგოა.
ყველანი გარეთ აუზთან იყვნენ.ბიჭები თვალებგადმოცვენილი შეცქეროდნენ თავიანთ გოგონებს.მალე ლიზაც და გაბრიელიც იქ გაჩნდნენ.დუდა და ალექსანდრე უკვე თავის კამერებთან ჩაუტებულები აუზში ნებივრობდნენ.
-რა მშიერი მგლებივით უყურებთ რა იყო-ფხუკუნით თქვა ლიზამ და გოგოებს შუაშიამოუდგა.
-რა მიხვედრილი მყავხარ დაიკო-გაეცინა ნუკისაც.
-ჰე როდემდე უნდა იდგეთ ეგრე ჩავედით.ყვინაობებს არ ვართ-წამოიძახა ნიამ და ე.წ სანდლები გაიხადა.
-ყვინაობაზე ჩემი აზრი და რეაქცია იცით ასე რომ-თქვა ლიზამ.მისთვის ყვინაობა არაფრით არ შეიძლება უმნიშვნელო არითმია აქვს უბრალოდ ყვინაობის დროს ძალიან ცუდად ხდება.ლუკამ ნიას ხელი სტაცა და ერთად გადაესვნენ.იგივე გააკეთა ანდრიამაც.გაბრიელმა სიცილით უთხრა ლიზას
-რას მიყურებ ელოდები როდის ჩაგაგდებ?
-ვერ მოგართვით-უთხრა ლიზამ და ჰაერში სალტოს გაკეთების გადაეშვა აუზში.
-გიჟია ეს გოგო-აღმოხდა გაბრიელს და ისიც მას მიჰყვა უკან.სიცილი,მხიარულება,ყვინაობა,წუწაობა.ყველაფერმა მხიარულად ჩაიარა.შემდექ ყველა ოთახში შეიკეტა მოსაწესრიგებლად და მერე დაიწყებოდა გადათენებები.
ლიზა სველი თმით იჯდა სსაწოლზე თავის ოთახში.ყურსასმენები ეკეთა და გამალებით მრეროდა სიმღერას(გამოსდიოდა კიდეც)arvil lavigne-my happy ending.თვალები დახუჩული ქონდა და ტექსტს დიდი მონდომებით მღეროდა ვერც კი გაიგო როგორ შემოვიდა ოთახში გაბრიელი.თვალდახუჭულმა არც კი იცოდა სად იქნევდა ხელებს.
You were all the things i thought i knew.
And i thought we could be.
you were everything everything that i wanted we were meant to be supposed to be but we lost it.all of the memories so close to me just fade away.all this time you were pretending.so much for my happy ending.it's nice to now that you were there.Thanks for acting like you care and making me feel like i was the only one.it's nice to know we had it all thanks for watching as i fall and letting me know we were done.you were everything.every thing that i wante....(შენ იყავი ყველაფერი რაზეც ვფიქრობდი,რაც ვიცოდი და მე ვფიქრობდი შეიძლებოდა ვყოფილიყავით 'ჩვენ'.შენ იყავი ყველაფერი რაც მე მინდოდა.კარგია რომ იცოდი ჩვენ მხოლოდ ეს გვქონდა.მადლობა რომ მაგრძნობინე რომ მე მარტო ვარ.მადლობა რომ მიყურებდი როგორ დავეცი და მომეცი უფლება მცოდნოდა რომ ყველაფერი დამთავრდა.შენ ყველაფერი იყავი რა მე მინდ...)თვალები რომ გაახილა ხმა გაუწყდა რადგან წინ პირმცინარი გაბრიელი დაინახა.ვინიცის როგორ შერცხვა მაშინ ლოყები მისი თმისფერი გაუხდა და დარცხვენით მოიხსნა ყურსასმენები და გაბრიელს ახედა.
-მადლობა ასეთი თბილი სიტყვებისთვის
-სულ შენ გითხარი ხო იცი
-კარგი ხმა გაქვს
-მადლობა თითონაც ვიცი.
-რატომ მიბრაზდები?
-საბაბი არ მაქვს?
-რა ჩემი ბრალია მაშინ მღეროდი როცა მე დასაძახებლად ამოვედი?
-მგონი კარზე აკაკუნებენ სანამ შედიან
-გაიგონებდი თუ რა?
-ოოო მორჩი რატომ მეძახდი?
-სანთლის შუქზე უნდა ვივახშმოთ
-?-გაკვირვებული სახით შეხედა.
-რატო უნდა დაგიძახო ჩამოდი ქვევით გელოდებიან
-აა ხო მოვდივარ.
-გელოდები
-ჩადი და ჩამოვალ
-გელოდები-თვალები დახუჭა და კარებს თავით მიეყრდნო.
-გაბრიელ რა გინდა?
-აუუ მარწყვის ტორტი გაასწორებდა.
-თმები უნდა გავიშრო.ჩადი და ჩამოვალ
-მე გაგიშრობ
-გაგიჟდი?თმებს დამწვავ
-თორე ისე თანახმა ხარ?
-ოოო გაბრიელ წადი რა.-ფენს ხელი სტაცა ჩართო და ურცხვად დაიწყო ლიზას თმებში თითების ფათური.უფრო და უფრო ნაზად ეპყნობოდა მის წითურ თმებს.თითოეულ ღერს უვლიდა და თან უკვირდა ასე რატომ ევლებოდა თავს ამ გოგოს.ლიზამ თვალები დახუჭა და ლამის საწოლზევე მიეძნია.ფენი გათიშა და ეხლა სავარცხელი აიღო.იგივე სიფრთხილით ასწორებდა ტანღოვან თმის ღერებს.
-წითური საიდან ხარ?ნუკი და ალექსანდრე ქერები არიან.
-სალისგან
-ვინაა?
-ადამიანი ვინამაც გამაჩინა
-დედას რატომ არ ეძახი?
-არ იმსახურებს
-სად არიან?
-წავიდნენ-ყველა კითხვაზე პასუხობდა ლიზა და ვერც კი ხვდებოდა რატომ უყვებოდა ასეთ პირადულ რამეს ვიღაც მექალთანე აყლაყს.
-კარგი მორჩა-ხელიდან სავარცხელი გამოგლიჯა და მისკენ შებრუნდა-ჩადი და მეც ჩამოვალ
-რატომ ტირი?
-საიდან მოიტანე-გაეცინა.გაბრიელმა კი ნისლისფერი თვალებიდან ნაზად შეაშრო მისი ცრემლი.წამით შეხვდნენ ერტმანეთს ნისლისფერი და ყვითელში გადასული თაფლისფერი თვალები.
-წავედით გველოდებიან-გვერძე გაიხედა ლიზამ და კარისკენ წავიდა
-კი ცარცარა
-ოო ნუ მეძახი რა ეგრე-გაიბუტა და ტუჩები დაბუსხა-მშვენივრად იცი რაც მოგივა-კმაყოფილმა უთხრა და კიბის სახელურზე ჩამოსრიალდა.
-ნელა გოგო.შენ ზურგი აღარ გტკივა?-ცალწარბაწეულმა ახედა ძმამ
-არა ძამიკო მომირცინეს სენმა ტკბილმა ხელებმა-ლოყაზე აკოცა და მის გვერდით რბილად ჩაეშვა ბალიშებში.
-ჰე რა ვქნათ?
-რამე ფილმს ვუყუროთ,კაი დრამას
-ნუკიი დრამა არ გამაგონო თორე გადაგამტვრევ ამ ტელევიზორს თავზე.და ვაფშე სიმართლე თუ მოქმედება ვითამაშოთ.
-ბოთლი მოიტანე
-გაბრიელბარემ ფეხზე დგეხარ დასპრაიტის ბოთლი მოიტანე-საწყალი თვალებით შეხედა ლიზამ
-ფეხი და ხელი არ გაგაჩნია?
-გველო-თქვა და სამზარეულოში გავიდა.ყველა ძირს დაჯდა წყვილები ერთად.ლიზა სანდროს და დუდას შორის მოექცა წინ კი გაბრიელი დაუჯდა.ბოთლი შიშისმომგვრელად ტრიალებდა ღმერთმა იცოდა ვინ ვის რას გაკეთებინებდა ან ათქმევინებდა.გაჩერდა.დუდას უნდა ეკითხა გაბრიელისთვის
-სიმართლე თუ მოქმედება?
-სიმართლე
-მმ...რამდენი შეყვარებული გყავდა?
-იმედა შეყვარებული თუ ...
-არა იმენა შეყვარებული
-4
-რა იყო შგშურდა დუდკუს?-სიცილით უტხრა ლიზამ
-შენ ჩუ შინაბერა.მიდი დაატრიალე.-ანდრია ალექსანდრეს
-სანდრიკო სიმართლე თუ მოქმედება?
-მოქმედება
-კაი მიდი მარის მიწერე რომ გიყვარს
-დაიცა რა
-რო გეუბნები უნდა გააკეთო
- რა მარი კაი რააა
-ისე ამბობ ვითომ მართალს არ მიწერ.დროზე
-აუ რა დებილები ხართ რა სიყვარული აგიტყდათ რამდენი რამის გაკეთება შეიძლება აზრზე არ ხართ რაა-წუწუნებდა ლიზა.ბოთლი გაჩერდა.ლიზა გაბრიელს.
-ოჰ მამედოვ სიმართლე თუ მოქმედება?
-მოქმედება კლდიაშვილო
-შენ თავს დააბრალე.
-თქვი რა გინდა.
-აუზში ჩახტი
-აუ ღამეა მეზარება
-აი დარდი
-კაი რა ლიზაა
-არ მაინტერესებს დროზე ადგა-გარეთ გააბუნძულა და თავისი ხელით ჩააგდო აუზში.გაბრიელი გაწუწული ამოვიდა და გაცხარებული სახით დაჯდა პირსახოცშემოხვეული თავის ადგილას.ლიზა სიცილს ვერ იკავებდა.თამაში განაგრძეს.ლიზას უმართლებდა ხან რა გააკეთებინა გაბრიელს ხან რა ბოლოს კი ბედმა უმტყუნა და ახლა გაბრიელს უნდა ეთქვა.
-სიმართლე ტუ მოქმედება ლიზკუნკულა?-კმაყოფილი სახით თქვა
-მოქმედება ჯანდაბა სიმართლე
-აპ აპ შეცვლა არ შეიძლება შე მოქმედება თქვი მორჩა.
-კაი მიდი მითხარი
-10 კოცნა როცა მინდა-ყველა გაკვირვებული იყურებოდა.
-კაი ლოყას ავითლიდა მოგცემ
-ლოყა არა ტუჩი
-შანსი არაააააააა ვაიიი მეტი საქმე არ მაქ რაა
-ლიზა წესი წესია-მკაცრად ეუბნებოდა ალექსანდრე-ისე რა გინდა ერთხელ კი არა 10ჯერ გექნება ნაკოცნი ბიჭისთვის
-მეღადავები?შანსი არააა არააა
-ლიზკუ უარესებს მოგიფიქრებს ვიცნობ ასე რომ ჯობია დათანხმდე.-დარწმუნებულმა უთხრა ანდრიამ
-უფ არ შემაშინოს ერთი მიდი შეცვალე
-ცოლად მომყვები ლიზკუ-კმაყოფილმა გაბრიელმა ჩაიცინა
-გითხარი?-დაუდასტურა ანდრიამ
-ჰო კაი კაი წინა იყოს გამანებეთ თავი.წავედი მე მეძინება
-კაი რა სად მიდიხარ გოგო დარჩი
-აუ ნუკი ვითომ არ იცი ჩემი ამბავი რა ძილისგუდა ვარ
-ჰო კაი წადი წადი
-დღეს უეჭ ხო რჩებით
-კი მარა შენ რო ვიცი 4-ზე ძლივს აგაგდებ და არამგონია მოუწრო-მობეზრებულად თქვა ალექსანდრემ
-ხმა შენ გავიღვიძებ როგორმე-ლიზა კიდეებზე ავიდა გამოიცვალა და მშვიდად გადაეშვა სიზმრების სამყაროში.ვინც დარჩა რაღაცფილმს უყურეს და ისინიც დაიშალნენ და დაიძინეს.
ღამის 4 საათი.
-ლიზაა ლიზააა გაიღვიძე
-მმ..
-ლიზაა გაიღვიძე
-გარიელ მომწყდიი..-ბურდღუნით უთხრა ისე რომ თვალები არც გაუხელია
-ლიზა წყალს დაგასხამ იცოდე
-არა წყალი არა-წამოიყვირა და უცბად წამოხტა.საათს დახედა და გამწარდა-ოეეეე დარტყმულო ძინავს ხალხს აუუ რა გამოტვინებული ხარ რატო გამაღვიძე?
-ჩემი კოცნის მიღებ მინდა
-არ ვარ შენს ხასიათზე წადი დაიძინე
-არსად არ წავალ სანამ არ მაკოცებ
-გაბრიელ გეყოს
-კარგი ხვალ ქორწილის საქმეებზე წავიდეთ
-კარგი ხო კარგი-უთხრა და ისე სწრაფად შეახო ტუჩები და უკანვე წამოვიდა ის შეხება თუ იყო საერთოდ.
-ვსო წადი დამაძინე
-ეგ რა კოცნა იყო შენი აზრით
-კი
-აი ეს არის კოცნა-ლიზას სახე თავის ხელებში მოიქცია და გამალებით დააცხრა მის დახეთქილ ტუჩებს.ლიზა წამიერად აყვა შემდეგ კი გააცნობიერა რა მოხდა და ტუჩზე მწარედ უკბინა
-სისხლი მომდის ალქაჯო
-ძაან კაი
-აუჩ მტკივა სპირტიანი ბამბა მომე გთხოვ მეწვის
-ნუ გეშინია ცოფი არ შეგივა აცრილი ვარ-უთხრ ბუზღუნით გამოიღო ბამბა და ფრთხილად მოწმინდა სისხლი.

მადობა მხარდაჭერისთვის.თქვენი აზრები და კომენტარები უფრო დიდი სტიმულს მაძლევს რომ ვწერო როცა ვიცი რომ ამას ვიღაც კითხულობს.მინდა გთოვოთ რომ არ შეწყვიტოთ აქტიურობა თქვენი აზრები და შენშვნები ჩემთვის მნიშვნელოვანია.