დღე ისევ ჩვეულებრივად მიილია სკოლიდან გამოსულებს სალომეს გიორგი დახვდა სკოლის კართან ჩვენც ყველანი მისკენ წავედით
-ამდენი მშვენიერება ერთად ეს უკვე ზედმეტია გაიხუმრა გიორგიმ
-შენრომ ხუმრობა არ იცოდე რა,, არც ქეთიმ მოაკლო ირონია
-შენ რა იყო რა ხასიათზე ხარ?
-ძალიან კარგზე
-ხოდა თუ კარგზე დღეს მასწავლებლები სწავლა და ეგენი არ გამაგონოთ ყველა მივდივართ საბას დაბადების დღეზე
საბა ერთ-ერთი ჩვენი მეგობარი იყო ცოტა „სწერვა“ შეყვარებული ჰაყვდა არ ვეხადებოდით დიდად გულზე ამიტომაც საბასაც შორს აჭერინებდა გოგონებისგან თავს ბიჭებთან ისევ ჩვეულებრივ იყო
მოკლედ ფაქტი იყო რომ საბას დაბადების დღე არ იყო გეგმაში მაგრამ კოპებშეყრილი საბას დანახვისას მაშინვე შეიცვალა გეგმები და ყველა ერთად დავთანხმდით საღამოს ქეიფს, 7 საათი სრულდებოდა უკვე მომზადებული ქეთოს რომ ველოდი ნამდვილად არ ვიყავი საბასთან წასვლის ხასიათზე თუმცა ვერ გამოვძვრებოდი , ნიკოლოზი კი აქამდე არც გამოჩენილა მეგონა საბასთან დამხვდებოდა ვიფიქრე საბა მისი საყვარელი ძმაკაცია ბავშვივით ზრდის და იქ როგორ გამორჩებათქო თუმცა აქაც შევცდი ყველა იყო ნიკუშას გარდა მერე წავიდა სადღეგრძელოები და იმ ადამიანის სადღეგრძელოც ითქვა ვინც დღეს ჩვენ გვერდით დიდი სურვილის მიუხედავად არ იყო
-მოდი ძმებო ნიკოლოზს გაუმარჯოს იქ ბათუმში სადაც არის ვიცი ახლა იმაზე ბედნიერი არავინ იქნებოდა ჩვენს გვერდით რომ იყოს
აქედან გავარკვიე რომ ნიკა ბათუმში იყო რატომ და რა საქმისთვის ამის კითხვა ვერავისთვის ვერ გავბედე არადა დიდი ინტერესის გრძნობა გამაჩნდა დავიშალეთ იმ დღეს ყველანაირად ვეცადე მალე წამოვსულიყავი და გამომივიდა კიდეც საბას შეყვარებულის დამსახურებით მისი სახის ატანა უკვე აღარცერთს აღარ შეგვეძლო იქედან ლაშამ გამოგვიყვანა მანქანით ყველანი მე წინ მომიწია ჯდომა ლაშამაც ჩაფიქრება შემატყოდა თითქოს გამომცდელად მკითხა
-მარიამ ნერვიულობ რამეზე?
-ჰა?.. არაა რაზეუნდა ვნერვიულობდე
-მთელი დღეა არ გაგიცინია ნორმალურად ახლაც ჩაფიქრებულხარ
-არა არაფერი დავიღალე უბრალოდ
ლაშას ჩაღიმებას აშკარად დაეტყო იცოდა ჩემი „დაღლილობა „ რაც იყო თუმცა რა იყო რა მემართებოდა რატომ ვფიქროობდი ადამიანზე რომელიც როგორ უეცრადაც გამოჩნდა ისევე უეცრად გაქრა ყოველგვარი დარეკვის და ნახვის გარეშე თითქოს ჩემთვის მნიწამ ჩაყლაპა ვცდილობდი ეს დამეჯერებინა საკუთარი თავისთის მაგრამ რაღაც აშკარად მიშლიდა ხელს
სამი დღე ასე გავიდა, სამი დღის შემდეგ სარამო ხანი იყო მასწავლებლიდან რომ გამოვედი და სადარბაზოსთან ნაცნობი სილუეტი ჩანდა რომელიც სიგარეთის წითელ შუქზე იხათებოდა ნელი ნაბიჯებით და ოდნავ ჩაღიმებული მოვიდა ჩემამდე ხელები მაგრად მომხვია და ჩუმად იჩურჩულა
-თურმე მომნატრებიხარ
არაფერი მითქვამს ისე მოვშორდი
-გაგაცილებ
-როგორც შენ გინდა
-არ მიყვარს რომ უხასიათოდ ხარ
არმინდოდა შემეტყო რომ მისმა წასვლამ რამე დამმართა ამიტომაც ვცადე გამოსწორება
-არა არა კარგხასიათზევარ უბრალოდ არ გელოდი
-მაპატიე რომ დაგტოვე
-საპატიებელი არაფერია
-მე კი მგონია რომ ძალიან დიდი ბოდიში მაქვს მოსახდელი
-არა ცდები ახსნაც არ არის საჭირო
-ცოტა დრო გაქვს რომ დამითმო?
-გისმენ მოხდა რამე?
-მოკლედ ამ ხნის განმავლობაში რაც აქ არ ვიყავი ვერ ვიყავი შენს გვერდით და უბრალოდ დარეკვაც კი ძალიან მიჭირდა რადგანაც ვერ აგიხსნიდი შექმნილ სიტუაციას ვიცი რომ მარტო იყავი და ალბათ არასდროს ვაპატიებ ამას საკუთარ თავს ვიცი აქამდეც ჩემს გარეშე ცხოვრობდი თუმცა ახლა საკუთარ თავს ვადანაშაულებ შენს მარტოობაში იცი რომ რომანტიკოსობა არ მხიბლავს ამიტომ ასე უბრალოდ და მთელი გულით მინდა გითხრა რომ შენხარ ერთადერთი თანაც პირველი გოგო რომელიც ასე ძალიან შემიყვარდა რომელიც ასე ძალიან მაბნევს არ მინდოდა დამებნიე სენც თუმცა მე მეტი არ შემიძლია თურმე მონატრება რამდენს შვრება მოკლედ მარიამ იცოდე რომ შენსგარდა ამ ქვეყნად არავინ მინდა მილიონი წელიც რომ გავიდეს ეს ასე იქნება იქნები შენ ჩემს გვერდით თუ არა..
-ხო მაგრამ მე უბრალოდ ამას...
-ხო ვიცი რომ არ ელოდი მოკლედ არაფერი მითხრა იფიქრე რამდენ ხანსაც გინდა არწავალ არსად უშენოდ მითუმეტეს სულ რომ ღია ცის ქვეშ მომიწიოს ძილი მაინც შენთან ვიქნები
ნელა მხრეზე ხელი მომხვია და მანიშნა გავყოლოდი სახლამდე ასე მშვიდად ვიარეთ მხოლოდ რამდენჯერმე მოეფერა ჩემს თმებს სახლს რომ მივუახლოვდით მისკენ მიმატრიალა ხელი ლოყაზე ჩამომისვა და მითხრა
-ულამაზესი ხარ დაბნეულიც კი თან ტუჩის კუთხით ჩაიღიმა ცჰემი ხელები მის ხელებში მოაიქცია ნაზად აკოცა და სახლისკენ მიმაბრუნა მეც ნელი დაბიჯებით წავედი ფანჯრიდან რომ გადმოვიხედე ისევ იქ იდგა ჩამეღიმა და საწოლზე დავესვენე დილით ადრე სკოლაში წასვალდე ქეთის გავუარე ეს ყველაფერი რომ მოვუყევი ჯერ პირღია მიყურებდა მერე ერტი გემრიელად დაიყვირა“ხო ვიცოდიო“ და წინ მომავალი ნიკა რომ დაინახა ხმა ჩაუვარდა მაშინვე ნაზად გადაგვკოცნა ორივე თვალით მანიშნა გვერდითგასვლა და მეც მორჩილად გავყევი ქეთო შემომატებულ ბავშვებს დავუტოვე
-როგორც ყოველთვის ულამაზესი ხარ
-მადლობთ საქმე გაქვს რამე?
-ა ხო გამახსენდა მოდ ჯერ რავის ვუთხრათ ეს ამბავი კარგი?
-ჰო როგორც შენ გინდა მეც ასე ვფიქრობ სჯობს თუმცა მგონია რომ ისედაც ყველამ ყველაფერი იცის (არადა რა მწარედ ვიტყებოდი ქეთიზე ძალიან მეცინებოდა) დავემშვიდობეთ ყველასდა სკოლისკენ გავუყევით გზას იმ საღამოს შეკრება არ დაგვიგეგმავს მთელი საღამო სახლში გავატარე რარაც აშკარად არ მასვენებდა არც მინდოდა მოსვენება თითქოს რაღაცას ვითხოვდი რასაც ზუსტად ვიცოდი ვერ მივიღებდი მახსენდებოდა ის ნიკას მონატრება ის ცნობისმოყვარეობა ბათუმში ყოფნის დროს რომ დამემართაშაბათი დღე იყო ლევანთან ვიკრიბებითო ლაშამ გამოგვიცხადა ყველას ნოემბრის დღეები იყო საკმაოდდ აგრილებულიყო უფრო მეტიც საკმაოდ ციოდა სიცივეს ბიცჰები არაყით უმკლავდებოდნენ მეც რატომღაც მომინდა დალევადაა ერთი ჩიქა სულის ამოუტქმელად გადავკარი ყველას გაოცებული სახე მაშინ იყო ცოტახანში კარი ლევანის დედამ შემოაღო და გვკითხა
-ჩაი ან ყავა არ გინდათ?
-აუ ნანა დეიდა გამოგყვებით მე მინდა წყნარად ვუთხრაიდა გავყევი სათითაოდ ყველამ მომაზახა ყავა და ჩაი მე ნანა დეიდას გავყევი და ჩაის კეთება დავიწყე
-მარიამ კარგი ქენი რომ გამომყევი რაღაც მინდა გკითხო
-გისმენთ ნანა დეიდა
-თამთადა ლევანი გასაგებია ვიცი და ბედნიერი ვარ ამით ვგიჟდები თამთა ისე მიყვარს თქითქმის ჩემს ხელში იზრდებით ყველანი გიორგი და სალომეც ვიცოდი დიდიხანია და მათაც ძალიან ვეტრფი თუმცა დღეს ახალ ახალ რარაცეებს ამბობდნენ ბიჭები შემთხვევით გავიგონე
-რა ხდება ნანადეიდა?
-კარგი ბიჭია ნიკოლოზი არ მეთანხმები?
ამის გაგონებაზე ჩამეღიმა და ალბათ გავწითლდი კიდეც სკამზე ჩამოვჯექი ისევ თავდახრილი ნანაც მოპირდაპირე მხარეს დამიჯდა თავზე ხელი გადამისვა და მიტხრა
-იფიქრე არ ხარ შენ გულგრილი ის კი სასწაულად შეყვარებულია დღეს მთელი გრძნობებით უყვებოდა ბიჭებს
ასე სიცილით გავედით მე და ნანადეიდა ვიცოდი ქალბატონი ნანა სიმართლეს ამბობდა არ ვიყავი გულგრილი აივანზე გავედი ჩემი ჩაის ჭიქით ირვლივ ქუჩემს ვუყურებდიდა თან ამ ყველაფერზე ვფიქრობდი ცხელი სხეული რომ ვიგრძენი ზურგს უკან ფრთხილად მოვატრიალე თავი და ჩემს სახესთან ახლოს მდგომი სილუეტით ნიკა ამოვიცანი
-რატომ გამოეყავი ბავშვებს?
-ისე უფრალოდ ცოტახანს სიმშვიდეში მინდოდა ყოფნა
-კარგი ქალია არა ნანა დეიდა
მე ჩავიცინე ნანას ნალაპარაკები გამახსენდა და ვუთხარი -მართლა ასეთი ემოციით საუბრობდი დღეს ჩემზე?
-ნანამ გითხრა ხო? და დაუჯერებელი რაარის? ისრომ თავდავიწყებით მიყვარხარ? თუ ისრომ შენი დანახვა და შენზე საუბარი ჩემში აღფრთოვანებას იწვევს თითქოს ბრაზი მოერია
-დამშვიდდი გასაბრაზებლად არ მითქვამს მჯერა რომ ეგ ყველაფერი ასეა
-ხო მე ძალიან მიყვარხარ ასეაა ეს და სულ ასე იქნება უბრალოდ ვერ ვახერხებ შენგანაც იგივე გრძნობა მივიღო ალბათ ვიჩქარე თუმცა არ ვნანობ
-არა არ იჩქარე,,, სულის შეკვრით ვთქვი მე