გრძელდებოდა ჩემი და საბას სიყვარული, ანუ გრძელდებოდა ჩემი სიცოცხლეც.
ყოველ დღე უფრო მეტად გვიყვარდებოდა ერთმანეთი, როგორც ყველა შეყვარებული გოგო მეც დაბნეული და გამოშტერებული დავდიოდი.. ყველაფერს ხვდებოდა მამა მაგრამ სიტყვაც არ უთქვია ამის შესახებ, უბრალოდ იღიმოდა..
სკოლაში როგორც ყოველთვის არმოიწყენდა კაცი.. ხან ფანჯარა ტყდებოდა, ან მასწავლებელს ეჩხუბებოდნენ.. ამჯერად ბედნიერება მადონა მასწავლებელმა ჩაგვიშხამა..
შემოვიდა თუ არა დასჯილები ხართო გვახარა.. ყველას მშობელი დაიბარა დამეორე დღეს სკოლა იყო თუ მშობლების შეკრების ცენტრი ვერ ვარჩევდით.. დედაჩემს (ლიკას) არაფერი უთქვია იმის მეტი რომ ეს მასწავლებელი აფრენდა..

ამის შემდეგ 1 კვირაში ძმაკაცი "ლუკა წურწუმია"გარდაიცვალა.. სიმსიმნით, ყველაზე დიდი ტკივილი იყო ეს .. ცრემლებს ვერ ვიკავებდი, აღარაფერი მინდოდა, საჭმელს არ ვჭამდი, ოთახში ვიყავი ჩაკეტილი და არავის ვეკონტაკტებოდი.. მათ შორის არც საბას,, იშვიათად ვწერდი, თუ მივწერდი ისიც ცივად..
ძალიან რთული იყო მისთვის ჩემი ასეთი სწრაფი ცვლილება და ცდილობდა გამოვეკეთებინე მაგრამ უშედეგოდ..
-ძველი თიკა მომენატრა
-ანუ?
-ანუ ისეთი როცა თბილი იყავი
-გამიგე ახლა არშემიძლია
-მესმის ვიცი
-მიყვარხარ კაი წავედი
-აუ მეც კაი

ასევე ეს ამბავი რთული გადასატანი იყო ანასტასიასთვის, ისიც ცდილობდა ჩემს დამშვიდებას მაგრამ აზრი არქონდა..ანა მეუნებოდა მე თუ ვცდილობ შენც ეცადე და გამოგივაო...
-აუ ტას ამის გამო საბასაც ცუდად ვექცევი
- ...
-რაიყო?
-არაფერი უბრალოდ უნდა შეძლო
-კაი..

საბასთან მოქცევას ისევ ცივად ვაგრძელებდი ამის ატანა კი უფრო და უფრო უძნელდებოდა.. ერთხელ ზედმეტები მომივიდა და დავცილდით..
ვენები გადავიჭერი ამდროს ჩემი ძმა შემოვიდა და სასწრაფოს გამოუძახა,.. ხელზე 16 ნაკაწრი მქონდა..
ეს ყველაფერი საბას (გიომ-ჩემმა ძმამ) უთხრა.. რომ გაიგო ამიხსნა რომ არ დამშორებია უბრალოდ დროებით დასაწყნარებელი დრო მომცა.. პირობა დამადებინა რომ ასეთ რამეს აღარ გავაკეთებდი..
ამ პერიოდში გავიცანი ერთი ბიჭი ბექა.. ერთი და იგივე როკ ჯგუფს ვუსმენდით და ერთმანეთს კარგად შევეწყვეთ.. იისიც არანორმალური იყო და მეც.. ყველაფრით ვგავდთ ერთმანეთს.. მხოლოდ მან შეძლო ჩემი გამხიარულება და გამოკეთება..
თითქოს საბა გრძნობდა რო იგივე გრძნობით აღარ მიყვარდა.. მაგრამ ვცდილობდი ისევ ისეთი გავმხდარიყავი.. არ მინდოდა მისტვის გული მეტკინა..

-უნდა დაშორდე? (ანასტასია)
-საიდან მოიტანე?
-ვერაფერს გამომაპარებ.. დაფიქრდი რას აკეთებ რა ჩემსიცოცხლეს გაფიცებ
-ვეცდები კაი
-არატკინო აღარავის გული რა.. ან ისე მაინც დაშორდი რო თვითონ მოინდომოს დაცილება..
-ჰო რავი...
-მისმინე თიკ ბექა გიყვარს?
-არვიცი
-აუ დალაგდი რა.. და ეცადე საბას გული არ ატკინო...
-კაი ვეცდები

ისევ ისე გრძელდებოდა დღეები არაფერი იყო ცვლილება.. ვწერდი ბექასაც და საბასაც.. ამ პერიოდში ბექას შანსი მივეცი, რადგან ვხვდებოდი რომ საბა აღარ მიყვარდა..
15 მარტს კი ბექა გამომიტყდა სიყვარულში, თან არც მე ვიყავი მისადმი გულგრილი.. ამ დროს დავშორდი საბას..
-საბა მისმინე
-ჰო
-არვიცი როგორ გითხრა
-დაშორება გინდა?
-ჰო
-კაი
-ბოდიში
...........
ამის შემდეგ აღარაფერი მოუწერია.. ანასტასიამ ამის გამო გამომლანძღა, ვიცი ღირსიც ვიყავი მაგრამ... ამ დღის შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა,, აირ დაირია.. ცხოვრება უფრო რთული გახდა..


პ.ს მოგწონთ? გავაგრძელო? შემდეგ თავში უფრო მეტ ამბავს დავდებ და განვავრცობ.. იაქტიურეთ..