კლუბიდან ოდნავ ნასვამი გამოვედი.არასდროს მიყვარდა გონების დაკარგვამდე დალევა,სულ ერთხელ დამემართა და იმის შემდეგ იმდენი აღარ დამილევია.მანქანის გასაღების მოსაძებნად ჩანთაში დავიწყე ქექვა,მაგრა გამახსენდა რომ მანქანით არც მოვსულვარ,არადა როგორ მეზარებოდა ბინძური ტაქსით წაჩახჩახება (უმეტეს შემთხვევაში ეგრეა მე კი არ გმაიმართლებს და არ შემხვდება ნორმალური ტაქსი) სიგარეტის და ჭუჭყის სუნით გაჟღენთილი სალონი,ჩხეიძეები,და კიდევ ამას დამატებული აბეზარი და ლაქლაქა მძღოლები.სანდროც არ იყო ქალაქში თორემ დავურკავდი

-ღმერთო რამე დავაშავე???

სასოწარკვეთილს აღმომხდა პირიდან ხავილი და გადავწყვიტე ბედს შეგუებოდი.ტაქსის გაჩერება აინც მომიწევდა

-ტაქსი!
გავაჩერე და შიგ შევსკუპდი.პირვლეად დავუჯექი მძღოლს წინ,მაგრამ მოგვიანებით არც მინანია.მაშინვე ვიგრძენი სასიამოვნო სუნი,და მანქანის სალონი მოვათვალიერე.არც სავარძლებზე იყო ჭუჭყის სუნი და არც სიგარეტის სუნით ყარდა ყველაერი,შემდეგ გონება მუსიკაზე გავამახვილე,ჩხეიძეების ნაცვლად gesaffelstein იყო ჩართული.უკვე დავეჭვდი მართლა ტაქსი გავაჩერე თუ არა.5 წუთიანი გაშტერების შემდეგ მძღოლის ჩახველებამ გამომაფხიზლა და იმახვედრა რომ ჯერაც არ მითქვამს სად მივდიოდი.

-უკაცრავად
-საით?
-ატენზე თუ შეიძლება.ხომ ნამდვილად ტაქსი გავაჩერე?
ვიკითხე გაკვირვებულმა და მძღოლს შევხედე.ვაიმე!ნეტა არ შემეხედა.ამ ყველაფერთან ერთად ჩემი ტაქსისტი უსიმპატიურესი ყმაწვილი აღმოჩნდა (ვიცინი) წვერი ოდნავ ქონდა მოშვებული,თმა დაბალზე ჰქონდა,რომელიც ღია ყავისფერი იყო,მაგრამ თუ შუქი ურტყავდა ქერში გადასდიოდა.მუქი შინდისფერი პერანგი ეცვა დანარჩენი ვეღარ დავინახე,მაგრამ ესეც სამარისი იყო,რომ ენა ჩამვარდნოდა.დავიანხე ჩემს კითხვაზე როგორ ჩაეღიმა და ამან სულ დამაშტერა.
-რატო მეკითხები?
-რავიცი
-ღიპიან,ბინძურ და დამღლელ ტაქსისტს ელოდი ხო?
-ზუსტად
გამეხარდა რომ მიმიხვდა ჩემი გაოცების მიზეზს და ყურებამდე გავიკრიჭე.
-მე კარგი ტაქსის მძღოლი ვარ
-ხო ვამჩნევ
ისევ ვუღიმოდი მე.ვიგრძენი როგორ დაიწყო ჩემი თვალიერება.ისედაც მოკლე კაბა ჯდომისგან უფრო დამმოკლებოდა და შიშველი ფეხები კარგად მიჩანდა,მოტკეცილ,თეთრ მაიკაზე,კარგად მეტყობოდა სავსე მკერდი,თმა კუდად მქონდა შეკრული და სახის ნაკვთებიც კარგად მიჩანდა.უხერხულად ჩამოვიწიე კაბა და დისკომფორტის შეგრძნება გამიჩნდა როცა მის მომღიმას სახეს დავაკვირდი,რომელიც ჩემი მკერდისკენ იყო მომართული.ცოტა შემეშინა კიდეც
-ჯობია გზას უყურო
უხერხულად და ნაწყენი ხმით ვთქვი მე.მაშინვე წინ გაიხედა და უხერხულად შეიშმუშნა.
-ლამაზი გოგო ხარ
-ვიცი
უკვე ნამდვილად აღარ მეღიმებოდა მას კი ისევ ჩაეღიმა
-მერე თუ იცი ღამის სამ საათძე რა გინდა გარეთ
-ტაქსისტს ვკითხო რომელზე მივალ სახლში?
-არა შენთვითონ უნდა ხვდებოდე,რომ ღამე საშიშია,როცა ესე ხარ ჩაცმული და თან ტაქსით ბრუდები სახლში
-აი თითქმის დარწმუნებული ვარ რომ დღეს გამიმართლა და შენ არაფერს დაიშავებ
უფრო გავუთამამდი მე
-მართლა გაგიმართლა მე რომ შეგხვდი,ეკ კიარა მეც გამიმართლა
ვერ მივხვდი რისი თქმა უნდოდა,მაგრამ ეშმაკურად გადმომხედა და ეს არ გამომპარვია.როგორც იქნა მივედით ჩემ სახლამდე და გაჩერება ვთხოვე.
-აქ ცხოვრობ?
-კი
-კარგი მეცოდინება
-რა თქვი?
-არა არაფერი,ისე ნომერს არ დამიტოვებ?
-ვერ გავიგე რა გინდა
-ნომერი
-უნდა წავიდე
-კარგი რა.თბილისელი,ნორმალური,კარგი გოგო ჩანხარ.არც მე ვჩანვარ ცუდი ბიჭი და ნომერი რო დამიტოვო რა დაგაკლდება.
-კარგი მომეცი შენი ტელეფონი

მისი ტელეფონიდან ჩემსაზე გადავრეკე და სასწრაფოდ გადმოვედი მანქანიდან.სადარბაზოში შევდიოდი როცა მომაძახა მადობა და ნახვამდისო. ისეთი დაღლილი ვიყავი მხოლოდ ძილი მინდოდა.არც კი ვიცი რატომ მივეცი ნომერი,მაგრამ გულის სიღრმეში რომ არ მდომოდა ასე არ მოვიქცეოდი ალბათ.სახლში როგორც კი შევედი პიჭამოები ჩავიცვი და გათიშულს ჩამეძინა.


ველოდები კომენტარებს,თუ მოგეწონებათ გავაგრძელებ