თავი პირველი
***
ელენე მაჭარაშვილი:
ასაკი:24 წლის
სიმაღლე: 170
სამსახური: ახლახანს წამოვიდა ,რადგან უფროსი ზედმეტად უთათუნებდა ხელებს .
______________________________________________________

მაღვიძარამ დარეკა, გაბრაზებულმა წამოყო თავი ბალიშიდან და საათს დახედა. ღამის 3 იყო.
_მარიამ ბარნოვა , იმდენად მიყვარხარ რომ შენ გამო ღამე ვიღვიძებ ხედავ?- ჩაიბუზღუნა უმისამართოდ და საწოლიდან წამოიზლაზნა.
-ოხ შენი-ფეხის ცერა თითი საწოლის კიდე მიარტყა და სულ ასკინკილით შევარდა აბაზანაში.
ნახევარ საათში გამზადებული იდგა კარებთან და ცდილობდა გაეხსენებინა რა რჩებოდა.
-ოოო იმედია არაფერი-ჩაიბურტყუნა და გარეთ გავიდა.
ცივი ქარი უბერავდა,
-ოხ , მარიამ რა -კიდევ ერთხელ სიყვარულით მიალანძღა ბავშვობის მეგობარი და მანქანაში ჩაჯდა.
____________________
როგორ კარგად ახსოვს, მარიამი ლიფტში გაიცნო. 10 წლის იყო მაშინ. ლიფტი გაიჭედა ორი გოგონა კი მარტო იყო ლიფტში. ახსოვს როგორი შეშინებულები უყურებდნენ ერთმანეთს. მერე კი გაუსაძლისი ყვირილი მორთეს.
______________________
გაეღიმა ბავშვობის მოგონებებზე. მანქანა აეროპორტთან დააყენა და მოსაცდელში შევიდა.
-მარიამ სად ხარ ??-გონებაში ეკითხებოდა და აწურული იდგა. სასტიკად ეძინებოდა. რატომღაც ყველა მას უყურებდა . ცოტა ხანში კი ერთმა ბავშვმა წამოიძახა.
-დედაა, მეც მინდა ასეთი ჩუსტები.
ძირს დაიხედა და სირცხვილისგან აიწურა, როცა მისი პანდა ფაჩუჩები მოხვდა თვალში.
-პანდიკოოო-ყვირილი მოესმა , მარიამი ბედნიერი მოექანებოდა და სადაც იყო შეახტებოდა.
-ნუ დამცინი, დამავიწყდა-ჩახუტებულს ჩასჩურჩულა და კიდევ უფრო მოეხვია.
-ისეთი სახით მიყურებ უეჭველი მაგრა გეძინება და წამოსვლამდე ერთი 500-სჯერ გეყოლები გულში გალანძღული ასე რომ წამოდი, წავიდეთ-სიცილით დაკრა ხელი მარიამმა და ჩანთას დაეპოტინა.
-ჭკვიანი მყავხარ-გაეცინა ელენეს და მარიამს უკან მიჰყვა.
-აბა როგორი იყო ლოს ანჯელისი-სიცილით გადახედა მეგობარს და მანქანა დაქოქა.
-შესანიშნავი, აი იცი რა მაგარი იყო ??-აღფრთოვანებული მარიამი ენას არ ჩარებდა.
-კაი ხო ნუ დაიქოქე,-ჩაეცინა ელენეს. სიყვარულით გადახედა მონატრებულ მეგობარს და ისევ გზას გახედა.
-რა სახით მიყურებ? შენ აქ ჩემს არ ყოფნაში გადახრებმა ხო არ შეგაწუხა ? -კისკისით კითხა მარიამმა და ელენეს მიუტრიალდა.
-მარიამ ბარნოვა გამასწარი აქედან.-ელენემ მანქანა გააჩერა და მარიამიც სიცილით გადახტა.
-არა როდის უნდა დაჭკვიანდეს ეს ბავშვი?- სიცილით ჩაიბუტბუტა და ბარგით ხელში კიბეებს აუყვა.
-აუფ ისე ლაპარაკობ ახლა შენც დალაგებული იყო რა-შეუღრინა მეორე მემ
-შენ გეძინებოდა მგონი-არც ელენემ დააკლო
-ბარნოვამ გამომაფხიზლა
-ცუდად მოქმედებს შენზე ეგ ბავშვი
-არაფერიც რას ერჩი
-მორჩი ახლა-ელენემ მეორე მესთან საუბარი დაასრულა და სახლში შევიდა.

მარიამი შიშველი დარბოდა და ღიღინებდა.
-გოგოო, არ გეძინება შენ? კითხა ელენემ და გაკვირვებული შეათვალიერა დაქალი.
-რა იყო ფისო არ მოგეწონე?-სიცილით კითხა და ორი ზომით დიდი მაისური გადაიცვა.
-მე კი არა შენ გაქ მგონი გადახრები.
-ოოოოო წამო წამო დავიძინოთ.
მარიამი ოთახში შევარდა და საწოლზე გაითხლაშა.
-იცოდე მთლიანი საწოლი არ დაიკავო შენ რო იცი ხოლმე.
-ვერ დაგპირდები თუმცა ვეცდები.-ჩაიბუტბუტა ნახევრადმძინარე მარიამმა და მორფეოსის სამყაროში გადაეშვა.
***
დილას ხელების თათუნმა გამოაღვიძა.
-ელენიკოოო,ელენიკო ადე რა
-მარიამ გამშორდი
-აუ მშია
-წადი და ჭამე
-აუუუ ელე, გთხოოვ ადეე-მაინცარ ჩერდებოდა მარიამი
-მეზიზღები ბარნოვა.
-ვგიჟდები შენზე მაჭარაშვილის ასულო.-გადაიკისკისა მარიამმა და საწოლიდან წამოხტა.
ელენეც წამოდგა, ფეხები პანდების ჩუსტებში გაუყარა და სარკეში შეათვალიერა საკუთარი თავი.
-დედიკო-ამოიგმინა როდესაც ჩაშავებული თვალები და გაბურძგნული თავი დაინახა.

სამზარეულოდან ბრახუნი მოესმა
-მარიამ რას აკეთებ? -სიცილით გავიდა სამზარეულოში და ძირს გათხლაშული მარიამის დანხვაზე ხარხარი აუტყდა.
-არა მეგობარი გქვია ახლა შენ? მადგახარ თავზე და დამცინი. გაგებეუტე, ვსო -წუწუნით წამოდგა მარიამი და მაცივარი გამოაღო.
-ვახ ეს რძე უეჭველი ჩემთვის იყიდე ხო?-სიცილით მოუტრიალდა ელენეს რომელიც ამთქნარებდა და თვალებს ისრესდა.
-ხო აბა მაგას მე არ ვსვამ და.
-ხოდა ახლა მოგიწევს. კარადაში ნესკუიკი ვიპოვე. -გაეკრიჭა მარიამი და საუზმის გამზადება დაიწყო.
ელენემ კი ყავის მომზადება დაიწყო. ორივე ჩუმად იყო. მონატრებას სიჩუმით ივსებდნენ.
***
-ელენე, ელენე ჩავაბარეეთ-ყვირილით გამოვარდა სკოლიდან მარიამი ელენესთან ერთად და კისკისებდა.
-12წლიანო ტანჯვავ ნახვამდის-თავი დაუკრა სკოლას ელენემ და გამოტრიალდა.
-ერთი ის ადამიანი მანახა სკოლა რომ მოენატრება რა -ტუჩებ აბზუებულმა ბოლოჯერ შეათვალიერა სკოლა მარიამმა, მერე ელენეს ბეჭებზე ხელი გადახვია და ბილიკს დაუყვა.
-არ მჯერა
-არც მე.
მეგობრების კისკისით აივსო ქუჩა
_______________________________________

-რა გაცინებს?-მარიამმა ჭამა შეწყვიტა და ელენეს ახედა
-სკოლა რომ დავამთავრეთ ის პერიოდი გამახსენდა.
-ხო , ცოტაც მაკლდა და გადავწვავდი იმ უბედურ სკოლას -ჩაიცინა მარიამმა.
-არა რა, გიჟი იყავი დაბადებიდანვე.
-შენც მყავხარ რა დალაგებული
-არა რა გავაკეთე ეგეთი?
-ლუკას რო მთვრალი მიადექი სახლში არ გახსოვს?
-ხო ლუკა ლუკა.-გაეცინა
_________________________________________
-ელე სად მიდიხარ?
-ლუკასთან, უნდა ჩავეხუტო-წამოიძახა ელენემ
-მთვრალი ხარ
-კაიიი?! არ გადამრიო
-მაიცა მეც წამოვალ
-ლუკიჩოოოოო, ლუკიჩოოოო
-რა გაბღავლებთ კაცო-თმაგაჩეჩილმა ლუკამ კარები გააღო და ორი მთვრალი ბატი რო შერჩა ხელში გაეცინა.
-რაო 18 წლისები ვართ და ვსვამთო?-სიცილით იკითხა ლუკამ
-აბა რაა. გადაიკისკისა ელენემ და ლუკას ჩაეხუტა.
-ანუ მე არ გიყვარვარ? სიცილით კითხა მარიამმა
-ბიოლოგიურო დაო მაცალე მოვისიყვარულო არაბიოლოგიური და და ჩაგეხუტები მერე შენც.
_______________________________________-

-ისე რაო ლუკამ როდის ჩამოვალო?-მოიკითხა ელენემ არაბიოლოგიური ძმა
-არ ვიცი მუშაობს და ვერ მოდის
-აუ მომენატრა
-მეც
-ახლა იცი რა ვქნათ?-აღტკინებული წამოვარდა მარიამი
-რა აბა?
-ჯერ ვიშოპინგოთ და მერე კლუბში წავიდეთ
-მარიამ!
-ხო ვიცი ვერ იტან კლუბს მარა ცოტა დავლიოთ რა
-კაი ვილოთოთ
-ჯიგარი ხარ-კისკისით წამოვარდა მარიამი და ჩასაცმელად გავარდა
-ოხ მარიამო, მარიამ-ჩაიცინა ელეენემ და ჭურჭლის რეცხვა დაიწყო.



მთელი ისთ ფოინტი ამოატყავეს, სად აღარ იყვნენ . ელენეს ისედაც არ უყვარდა შოპინგი , ახლაც შიოდა და ეძინებოდა. მარიამი კი ბედნიერი დაბოდიალობდა პარკებით ხელში და ახალ ახალ მაღაზიებს ეძებდა.
-მარიამ დავიღალე
-კაი რა მარტო 3 საათია რაც აქ ვართ
-შენ სუ გააფრინე ხო ?? რათ გინდა მეტი
-კაი რა , ერთიც ი ვსიო-სასაცილოდ გაეკრიჭა და მაღაზიაში შეაჭრა.
****

-შეხედე რა ლამაზი კაბაა, ძაან გიხდება და ეგ ჩაიცვი
-საერთოდაც არაა ლამაზი, თან ამას ტანი უნდა და შენ ჩაიცვი
-არა რას უწუნებ შენს ტანს??-თვალები მოჭუტა მარიამმა.
-ფიცარია!-გამოუტანა თავის თავს განაჩენი.
-კაი რა
-აი შენც აღიარე
-მერე რა , მაგის გამო არ დაიგრუზო.
-შენ ჩაიცვი უფრო მოგიხდება-კაბა მაინც გაიხადა და კომფორტული ჯინსები ჩაიცვა
-სერიოზულად?-დაიჭყანა მარიამი
-ქუსლებს ჩავიცვამ -გაიცინა ელენემ. იცოდდა როგორ არ უყვარდა მის მეგობარს დახეული ჯინსები.
-კაი ხო-დათანხმდა მარიამი და გამზადება დაიწყო.



-მარიამ რატო დაგთანხმდი?-როგორც კი კლუბში შევიდნენ დაიჭყანა ელენე
-იმიტო რო გიყვარვარ-გაეკრიჭა მარიამი და სასმელი მოუტანა
-მაქსიმუმ 2 საათი.
-ჯიგარი ხარ .

ნახევარ საათში სრულიად გაქრა თვალთახედვის არედან მარიამი, ელენე კი ბართან იდგა და კოქტეილს წრუპავდა.
-ლამაზო რა მადისაღმძვრელი ტუჩები გაქვს-ელენეს გვერდით ახალგაზრდა ბიჭი ამოუდგა ვისკის ჭიქით ხელში.
-ვცემო? მარა არც მთვრალს გავს -გაიფიქრა ელენემ
-არც გაბედო-გაეპასუხო მეორე მე.
-კი მაგრამ გაიგონე რა თქვა?
-შეყვარებული არ გინდა? 23 წლის ხარ ბოლოს და ბოლოს
-მერე შენ რა? ძალიანაც კარგად ვარ მარტო-ელენემ საუბარი გაუბა მეორე მეს.
-რატო დადუმდი ლამაზო? ძალიანაც კარგად გავერთობოდით -ბიჭმა მოახლოება დაიწყო. ბოლოს კი სახე ძალიან ახლოს მიუტანა
-აბა წარმატებები-დაუჩურჩულა ელენემ ზედ ტუჩებთან და ფეხებს შორის ძლიერად ამოარტყა.
-ოხ ელენე -საიდანღაც მარიამი გამოჩნდა და ბიჭთან ჩაიმუხლა-შენ ნორმალური ხარ გოგო?-გაბრაზებულმა ამოხედა და ბიჭს წყალი მიაწოდა
-ოუოუ გოგონი, მოდი ძმისშვილების გარეშე ნუ დამტოვებ კარგი?-სიბნელიდან ბიჭი გამოვიდა სიცილით.
-არა გეუბნებოდით მე თქვენ სულელები ხართ თქო -უკან 3-4 თვის ორსული გოგო გამოჰყვა
-კარგი რა ნინი,ჩვენ რა ვიცოდით ჩვენ დემიკოს რა მოუვიდოდა- სიცილით გამოვარდა ბიჭი რომელიც ან უბერავდა ან ძალიან მთვრალი იყო.
-ჭანკვეტაძე მოგაჭრი ენას -ძლივს ამოილაპარაკა დემეტრემ და გასწორება სცადა მაგრამ ისევ მოიკუნტა.
ელენე დაბნეული აცეცებდა თვალებს და ვერაფერს ვერ ხვდებოდა. ბოლოს კინინიმ შეამჩნია მისი დაბნეულობა.
-დემეტრე დაენიძლავა ამათ რომ ნებისმიერ გოგოს დაკერავდა და ჩემმა სულელმა ქმარმა შენ ამოგირჩია-განმარტა ნინომ და დემეტრეს ძმაზე.
-საბა , საბა მქვია მე-გაეცნო ბიჭი
-მე ელენე -ამოილუღლუღა
-მიშო ჭანკვეტაძე -რევერანსით გაეცნო ცანცარა და ძლივს წამომდგარ დემეტრეს კისერზე ჩამოეკონწიალა.
-ელენე ხო გითხარი ცემას გადაეჩვიეთქო.-ღრენით ამოუდგა გვერდით მარიამი და ელენეს უჩქმიტა
-ნერვები მომიშალა
-მერე რა
-ღირსი იყო.
-მოდი წავიდეთ რა ცუდად ვარ აქ. -დაიწუწუნა ნინომ და ბიჭებს გადახედა.
-კი მაგრამ ყველა კარგად შეზახორშებულები რომ ვართ?-თქვა დემეტრემ და ბიჭებს გადახედა
-მე... მე წაგიყვანთ, დანაშაულს გამოვასწორებ- წამოიძახა ელენემ და გაოცებულებს გადახედა.
-მომწონს მე ეს ბავშვი. -სიცილით წამოიძახა მიშომ და დემეტრეს კისრიდან ელენეს კისერზე გადაინაცვლა.
-ბავშვი არ ვარ ჯერ-ერთი-გადახედა ელენემ
-ნუ უყურებ ეგეთი სახით. ეგრე ცანცარებს სულ-გაიცინა ნინიმ და მარიამს დაეყრდნო.
-კარგი წავედით რაღას ვდგავართ აქ. -გაიღიმა მარიამმა და კლუბიდან პირველი გავიდა.


-მარი გავედი მე და მალე მოვალ-გასძახა ელენემ მარიამს და სახლიდან გავიდა.
მშვენიერი ამინდი იყო, ცხელოდა და ქალაქს ბუღი ასდიოდა. უყვარდა ელენეს ასეთი ამინდები. უყვარდა ის გრძნობა სიცხე რომ მოაწვებოდა და ორგანიზმი გაუთბებოდა. კლუბის ინციდენტიდან 1 კვირა იყო გასული, თითქმის დავიწყებული ჰქონდა ელენეს მაგრამ...
-ელე, ელე დამიცადე ერთი წუთი გოგო-უკნიდან ვიღაც მოსდევდა. ელენემ მოიხედა და მიშო იცნო.
-ჭანკვეტა ვარ გოგო რას მირბიხარ- გააჩერა ბიჭმა და გაუცინა. ორი წუთი მოხრილი იდგა და ქოშინებდა. მერე გასწორდა და ხარხარი აუტყდა. ელენე სულ დაიბნა.
-რა ხდება?-ელენემ თვალების ცეცება დაიწყო.
-გაფიცებ ეგეთი ამორტყმა სად ისწავლე?-ძლივს ამოისუნთქა მიშომ
-რა?
-რამეზე დადიოდი? ჩხუბი იცი?
-კარატეზე ორი წელი
-ღმერთო-მიშოს ისევ სიცილი აუტყდა
-იტყვი ბოლოსდაბოლოს?-მოთმინება ამოეწურა ელენეს
-დემეტრეს გიფსი დაადეს, 2 კვირით-ამოისუნთქა მიშომ და ისევ სიცილი დაიწყო.
-რა? მერე რა გაცინებს ნორმალური ხარ?? სად არის ? წამიყვანე უნდა მოვუბოდიშო. -ელენე ანერვიულდა
-კაი ხო, არაფერი ისეთი არ ჭირს. უბრალოდ ექიმმა ყოველი შემთხვევისთვისო რა
-წამიყვანე თქო.-ელენემ თვალები დაუბრიალა.
-კაი ხო წამო წამო-მიშომ სული მოითქვა და ელენე მანქანისკენ წაიყვანა.